ဆူးၾကားႏွင္းဆီီ
"ၿပဳံးသူတုိ႕သည္၊ ေက်းဇူးရွင္မ်ားျဖစ္၏" ဟူသည့္ ပညာရွင္တစ္ဦး၏ အဆုိကုိ ႏွစ္သက္ခ့ဲဖူးပါသည္။ မွန္ကန္သည္ဟု ခံစားရေသာ အျဖစ္အပ်က္ေပါင္းမ်ားစြာထဲမွ ကြၽန္ေတာ့္ အာ႐ုဏ္ထဲ ပူပူေႏြးေႏြး စဲြေနေသာ ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကုိ ေ၀ငွလုိပါသည္။ ရတနာပုံ ေရႊမန္းၿမိဳ႕ေတာ္တစ္၀န္း ဘုရားေက်ာင္း (၇)ေက်ာင္းမွ တစ္ေက်ာင္းျဖစ္ေသာ စိန္ေဇးဗီးယားဘုရားေက်ာင္းသည္ ေဗလန္ကန္နီ က်န္းမာေရးမယ္ေတာ္ သခင္မပဲြကုိႏွစ္စဥ္ အျခားေက်ာင္းေတာ္မ်ားထက္ ထူးစြာ၊ စည္စည္ကားကား၊ သုိက္သုိက္ ၿမိဳက္ၿမိဳက္ က်င္းပေလ့ရွိေၾကာင္း
သတိထားမိခဲ့ပါသည္။ ပုိ၍ သေဘာက်စရာ အခ်က္မွာ ႏုိဗီနာ ေနာက္ဆုံးေန႕တြင္ မက်န္းမာသူမ်ားအတြက္ မစၦားတစ္ခု သီးသန္႔ ေဟာၾကားေပးျခင္း ျဖစ္ရာ၊ ထုိမစၦားသုိ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အနာေရာဂါတုိ႕၏ ခ်ည္ေႏွာင္ခံေနရသည့္ လူနာမ်ားစြာလာ ေရာက္ၾက၏၊ ေရာက္လာၾကသူမ်ားမွာလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္ တြဲ၍လာသူ၊ ခ်ီမ၍လာသူ၊ သယ္၍လာသူ၊ လက္တြန္းလွည္းျဖင့္ လာသူ၊ တုတ္ေကာက္ျဖင့္ လာသူ၊ ဤသုိ႕ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ေရာက္လာသူမ်ားကုိ တဖန္ၾကည့္ဦးမည္ ဆုိပါက ပုံသ႑န္မွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးပင၊္ ပိန္ေကြးေကြး၊ ၀ေဖါေဖါ၊ စကားမေျပာႏုိင္ေအာင္ ေမာသူ၊ ဆံပင္အကုန္ ကြၽတ္ထြက္၍ ကတုံးျဖစ္ေနသူ၊ လႈပ္ရွားမႈတုိင္း တုန္ခ်ိခ်ိ ျဖစ္ေနသူစုံပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တြဲထူ ခ်ီမရန္ မလုိဘဲ ေရာက္လာသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း နာက်င္ေသာ ဗုိက္ကုိပြတ္ကာ၊ ပြတ္ကာျဖင့္ အၿပဳံးကင္းမဲ့ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။ဘ၀တူ လူနာမ်ားကုိ ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း နာက်င္ေသာအသြင္၊ အခ်ိဳ႕မွာ တစ္စုံတစ္ခုကုိ အလုိမက်သည့္ အသြင္မ်ားစသျဖင့္ တစ္ဦးစီ၏ မ်က္ႏွာ၌ ဖတ္၍ရေနေပသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အေဖၚၫွိသည့္သေဘာႏွင့္ (သုိ႕) မိမိထက္ပုိဆုိးသည့္ ေ၀ဒနာသည္ ဘယ္သူေတြရွိလဲဟူသည့္ သေဘာျဖင့္ မ်က္လုံးကုိေ၀့၀ဲ၍ စုံစမ္းေန၏။
အားလုံးထဲမွ ထူးျခားေသာ လူနာတစ္ဦးကုိ သတိျပဳမိလုိက္သည္။ ထုိသူ၏ အသားအေရမွာ ၀ါေဖ်ာ့ေနကာ၊ ဆံပင္မ်ား ႀကဲေထာင္ေနေသးသည္။ နာတာရွည္ လူမမာမွန္း သိသာေနသည္။ အသက္ ၅၀-ေက်ာ္ခန္႔ ရွိမည္၊ ကြၽန္ေတာ့္အာ႐ုံကုိ ဆြဲေဆာင္ေနေသာ အခ်က္မွာ ထုိသူ႕မ်က္ႏွာမွ အၿပဳံးမ်ားပင္။ သူ႕ေလာက္ အေျခအေန မဆုိးေသာ ကြၽန္ေတာ္ မၿပဳံးႏုိင္ပါ။ ထုိသူမွာ ဘုရားေက်ာင္းထဲ ၀င္လာၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ သတိထား မိခ်ိန္မွစ၍ ႏွစ္လုိတည္ၿငိမ္စြာ ၿပဳံးေနသည္ကုိသာ ျမင္ေနရသည္။ သူ႕ေနရာ ထုိင္ခံု ယူၿပီးေသာ္ ေဘးမွအေဖၚ လူနာမ်ားအား ၿပဳံးျပသည္။ အနည္းငယ္ လွမ္းေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္သည္ ထုိသူကုိသာ ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။
လူနာမ်ားအတြက္ အထူးရည္စူး ပူေဇာ္ေပးေသာ မစၦားတရားအတြင္း ထုိသူသည္ စိတ္အားထက္သန္ေသာ အသြင္ႏွင့္ ပါ၀င္သည္၊။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ရွည္လ်ားေသာ ၾသ၀ါဒကုိ ၿငီးေငြ႕ဟန္မျပ၊ စိတ္၀င္စားစြာ ကုိယ္ကုိကုိင္းညြတ္လ်က္ ေခါင္းကုိ လွည့္ေစာင္း နားစုိက္လ်က္ ေအးေဆးေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ နားေထာင္ေနသည္။ က်န္းမာေရးမယ္ေတာ္ကုိ ၾကည္ညဳိကုိး စားၾကသူခ်င္းအတူတူ၊ သခင္ဘုရား၏ ကုသျခင္း ေက်းဇူးေတာ္ကုိ ေမွ်ာ္လင့္ယုံၾကည္ၾကသူျခင္း အတူတူ ထုိသူသည္ ထူးျခားသည္ေတာ့ အမွန္ျဖစ္၏။
လူနာမ်ားအတြက္ မစၦားတရားၿပီး သြားေပၿပီ။ က်န္းမာေရးမယ္ေတာ္ထံ ႏုိဗီနား ၉-ရက္လည္း ၿပီးသြားေပၿပီ။ ထုိအၿပံဳးပုိင္ရွင္ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လူနာသည္ သူ႕ေရာဂါခ်က္ျခင္း ေပ်ာက္ကင္းသြားေသာ တန္ခုိးေတာ္မခံခဲ့ရပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ ေ၀ဒနာမ်ားလည္း ယူပစ္သလုိ ေပ်ာက္မသြားခဲ့ပါ။
သုိ႕ေသာ္...ဘုရားရွင္သည္ ထုိအၿပံဳး ပုိင္ရွင္ေ၀ဒနာသည္အားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ တရားျပပါသည္၊ ဆုံးမပါသည္။ မလြဲမေရွာင္သာ သေဘာတရားတစ္ခု ဘ၀မွာ ႀကံဳလာရေသာ္ လက္ခံႏုိင္ေအာင္၊ ခံယူတတ္ေသာ စိတ္သေဘာကုိ ျမင္ေစ၊ ရေစခဲ့ပါၿပီ။ ၿပံဳးသူမ်ားသည္ အမွန္ပင္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါ၏။ မလြယ္ကူေသာ အေျခအေန၌ ၿပံဳးႏုိင္သူမ်ားသည္ ဆူးၾကားမွပြင့္လန္းေသာ ႏွင္းဆီပန္းကဲ့သုိ႕ ပို၍ တင့္တယ္ ဂုဏ္ရွိၾကသည္ဟု ခံစားမိပါ သည္။
သုိ႕ေသာ္ ထုိအၿပံဳး ပုိင္ရွင္လူနာသည္ အလြန္အားနည္း ေဖ်ာ့ေတာ့ပုံေပၚေန၍ သူလူ႕ေလာကတြင္ ၾကာၾကာေနရဖြယ္မရွိဟု ခန္႔မွန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္ေန႔စဥ္ ကမၻာထဲသုိ႔ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ ႏွစ္ျမဳတ္သြားသည့္အခါ အခ်ိန္ၾကာသည္ႏွင့္အမွ် ထုိအၿပံဳးပုိင္ရွင္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။
၃-ႏွစ္ခန္႔ၾကာၿပီး ေနာက္တစ္ရက္တြင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မႏၲေလးေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ရွိ စိန္ေဇးဗီးယားဘုရားေက်ာင္း ျပန္တက္ခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရေသာအခါ လုံး၀ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ဘုရားေက်ာင္း၌ ေတြ႕လုိက္ရပါသည္။ အျခားသူမဟုတ္ပါ။ ေနာက္ထပ္ သုံးလခန္႕ပင္ အသက္ရွင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ဟု တစ္ခ်ိန္က ကြၽန္ေတာ္ အတည္ေပါက္ ခန္႕မွန္းခဲ့ေသာ အၿပံဳးပုိင္ရွင္ ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ လူမမာႀကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္အ့ံၾသ၍ တကယ္ မဆုံးႏုိင္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါသည္ ထုိသူသည္ ဘုရားအလုိေတာ္ကုိ အၿပံဳးမပ်က္ လက္ခံႏုိင္ျခင္း၊ သည္းခံစိတ္ရွည္စြာ ေ၀ဒနာကုိ ခံထမ္းျခင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ လူသားမ်ားကုိ ခ်စ္ခင္ စိတ္၀င္စားျခင္းႏွင့္ အေျခအေနတုိင္း၌ ၿပံဳးႏုိင္ျခင္းတုိ႕က ထုိသူကုိ ဘုရားထံမွ ေကာင္းခ်ီးအသက္တာ ထပ္မံရရွိေစ၍ ယခုကဲ့သုိ႕ ေသးမွ်င္လွသည္ဟု ထင္ရေသာ အသက္တာ ရွည္လ်ားေနျခင္းပင္ ျဖစ္မည္ဟု ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ အေတြးမ်ားစြာႏွင့္ ေကာက္ခ်က္ခ်ကာ ၿပံဳးသူမ်ား၏ အသက္တာကုိ အားက် မဆုံးျဖစ္၍သာ ေနပါေတာ့သည္။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အေျခအေနတုိင္း၌ ၿပံဳးႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားပါဦးမည္။
အင္၀ုိင္းပန္ (SJA)
No comments:
Post a Comment