Oct 29, 2008

ဤခရီးမေ၀းပါ


ဤခရီးမေ၀းပါ

ေလာကႀကီးမွာ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ လူသားေတြဟာ အာဂႏၱဳဧည့္သည္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေလာကဓံတရား ဆိုတာလည္း အလွည့္အေျပာင္းမ်ားလွပါတယ္။ နိမ့္ခ်ည္ တစ္ခါသာခ်ည္တလွည့္နဲ႕ ဘ၀ေရဆန္ကို ကူးခတ္ေနၾကရရင္း ေလာကမွာ ေသျခင္းတရားႏွင့္ ကင္းတဲ့သူရယ္လို႕ ဘယ္သူမွ မရွိသလို ရင္မဆိုင္ရဲလို႕ ထြက္ေျပး ပုန္းေရွာင္လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။ လူတိုင္းဟာ ဒီ ေသျခင္းတရားလမ္းကို ေလွ်ာက္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ ေသျခင္းတရားဟာ ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ၊ အသက္ႀကီးရင့္ျခင္း၊ ႏုပ်ိဳျခင္း တို႕ကို မ်က္ႏွာသာမေပးဘဲ တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာအေရာက္လာတတ္တာ အားလံုးအသိပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ကြၽႏ္ုပ္တို႕ ဘ၀သက္တာမွာလည္း
ေသျခင္းတရားကို အခ်ိန္မေရြးရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႕၊ စိန္ေခၚႏိုင္ဖို႕ကို အသိတရားေတြနဲ႕ယွဥ္ၿပီး ဘယ္ေလာက္ထိျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲ၊ ေနာင္တမလြန္ဘ၀အတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ပါရမီေတြကို ဘယ္ေလာက္ က်င့္ေဆာက္ တည္ၿပီးၿပီလဲ၊ ေသျခင္းတရားဟာ အစိုး မရတဲ့အရာျဖစ္လို႕ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ရဲ႕ ဘ၀မွာ ဘယ္ အတိုင္းအတာအထိ ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီလဲ ဆိုတာကို ျပန္လည္သံုးသပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ႀကီးမွ၊ ေရာဂါေ၀ဒနာခံစားရမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွမျဖစ္ဘဲနဲ႕ ေသဆံုးသြားၾကတဲ့သူေတြလည္း ကြၽႏ္ုပ္တို႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႕ရစၿမဲပါ။ ဘာသာတရားတိုင္းမွာ ကုသိုလ္ပါရမီ က်င့္ေဆာက္တည္ဖို႕ လမ္းညႊန္ထားပါတယ္။ ဒီလို ညႊန္ျပျခင္းေတြဟာ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀ကူး ေကာင္းေစဖို႕ အတြက္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မို႕ ဘုရားရွင္ဟာ
ေသျခင္းတရား နဲ႕ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ (ရွင္မႆဲ ခရစ္၀င္ - ၂၅း၁-၁၃) မွာ ပညာသတိရွိ တဲ့ အပ်ိဳ ကညာငါးဦးနဲ႕ပညာသတိမရွိတဲ့ အပ်ိဳကညာ ငါးဦးအေၾကာင္းကို ပံုပမာနဲ႕မိန္႕ ၾကားခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ မိမိ ဖန္ဆင္းတဲ့ဲ့ဲ့ လူသူသားေတြကိုို ခ်စ္လြန္းလိုို႕ု႕ ေသရမယ့့္္ အခ်ိန္ကိုို ႀကိိတင္အသိ မေပးခဲ့ဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသျခင္းတရားဟာ သူခိုးလိုေရာက္လာႏိုင္တာမို႕ို႕ို႕ အသင့္ေစာင့္ေနၾကဖို႕ို႕ို႕ သတိ ေပးႏိႈးေဆာ္ထားပါတယ္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ လူသူသား ေတြဟြဟာ မိမိတိုို႕ု႕ ေသဆံုံုးရမယ့့္္ အခ်ိန္ကို ႀကိဳၿပီးသိၾကရင္ အရမ္းပဲ တုန္လႈပ္္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ - ကင္ဆာ ေရာဂါသည္ တစ္ေယာက္ဟာ မိမိရဲ႕ေရာဂါ အေျခအေနကို သိခဲ့ရင္ အလြန္ပဲ တုန္လႈပ္ၿပီးေတာ့ စိတ္ ဓာတ္က်ကာ ေရာဂါေ၀ဒနာ ပိုၿပီး ခံစားလာ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ေတြ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတတ္ ပါတယ္။ "ေကြးေသာလက္ မဆန္႕မွီ၊ ဆန္႕ေသာလက္ မေကြးမွီ}} ဆိုတဲ့ စကားပံုေလး အတိုင္းပဲ လူေတြဟာ ေန႕ျမင္ညေပ်ာက္ သတၱ၀ါေတြျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ လူသားတိုင္းအတြက္ ေသျခင္းတရားဟာ မေ၀းလွတဲ့ လက္တစ္ကမ္းမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဤခရီးေ၀းသလား ေမးရင္ မေ၀းပါလို႕ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ေသျခင္းတရားကိုေၾကာက္စရာ အရာ အျဖစ္သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစားရဲၾကဘူး။

မႀကံဳရဘူးလားဆိုလည္း ႀကံဳရတာပါပဲ။ ခဏ
ေလးေနရတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ေၾကာက္စရာအျဖစ္ သတ္ မွတ္ထားတဲ့ ေသျခင္းတရားကို ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး မိမိတို႕ဘ၀ တိုးတက္ေအာင္၊ လွပေအာင္ ႀကံေဆာင္ဖံုးဖိၿပီး ေနတတ္ၾကတယ္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ လူသားေတြဟာ ေသျခင္းတရားကို ေထာက္႐ႈစဥ္းစားတဲ့သူ နည္းလွၿပီး မိမိတို႕ရဲ႕ ေသျခင္းအတြက္ ျပင္ဆင္ ရမွန္းမသိတဲ့သူေတြ မ်ားပါတယ္။ ေသျခင္းတရားကို မစဥ္းစားမိေတာ့ ေနာင္တမလြန္ အတြက္ ေကာင္းမႈ၊ ကုသိုလ္ေတြ မလုပ္ျဖစ္ဘူး၊ မစုေဆာင္းျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အသက္ႀကီးမွ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ရွာမယ္ ဆိုတာက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ကာလေလးမွာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ စုေဆာင္းထားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့အသက္ႀကီးမွ ဘုရားတရား လုပ္မယ္၊ ေကာင္းမႈပါရမီေတြ လုပ္မယ္လို႕ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ မိမိတို႕ ဘ၀အသက္တာဟာ ဘယ္အေျခအေနအထိ ေနရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္လို႕ အၿမဲ ျပင္ဆင္ ေနမွေတာ္႐ံုက်မွာျဖစ္ပါတယ္။

ေသျခင္းတရားအတြက္ ျပင္ဆင္မႈ မရွိရင္ ဘယ္လိုမွ ဘ၀ကူးေကာင္းမွာ မဟုတ္ပါ။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အေတြ႕အႀကံဳတခုကို ေ၀ငွလိုပါတယ္။ ကြၽန္မဟာ ငွက္ဖ်ားမိၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့ခဲ့ပါတယ္။ ငွက္ဖ်ား မဖ်ားေတာ့ေပမယ့္ ႏွလံုးအားနည္းတာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ေတြ လုပ္မိၿပီဆိုရင္ ခဏခဏ ေနမေကာင္း ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ တစ္ေန႕က်ေတာ့ ေနေကာင္းခါစမွာ အားေဆးသြင္းတယ္။ ဒီလို ေဆးသြင္းရင္းနဲ႕ ခဏေလးမွာ ေရွာ့ခ္ျဖစ္၊ အသက္႐ူက်ပ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးမည္း နက္လာၿပီး သတိလစ္သြားကာ ေသမလိုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္ျမန္ေျဖေဆး သြင္းေပးလိုက္မွ ပံုမွန္ ျပန္ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မဟာေသျခင္း တရားအတြက္ မျပင္ဆင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ထိ ေၾကာက္စရာေကာင္းမွန္း လက္ေတြ႕သိခဲ့ၿပီး၊ ျဗဳန္းကနဲ ေသဆံုးသြားရင္ဘယ္ေလာက္ထိ ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္ရမလဲ ဆုိတာေတြးၾကည့္ရင္း အရမ္းတုန္လႈပ္လာရပါ တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မဟာ အၿမဲတမ္း မိမိရဲ႕ ေသျခင္းတရားအတြက္ အေကာင္းဆံုး မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ ျပင္ဆင္ႏိုင္သမွ် ျပင္ဆင္ၿပီးေနမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။ မိမိနဲ႕နီးစပ္တဲ့ သူေတြကိုလည္း ဒီအေၾကာင္းေတြေျပာျပရင္း မိမိတို႕ရဲ႕ ေသျခင္းအတြက္ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ႏိုင္ေအာင္ ေ၀ငွေပးခဲ့ပါတယ္။ လူသားေတြ ျဖစ္လို႕အျပစ္နဲ႕ကင္းတဲ့သူဆိုတာ မရွိတာမို႕ ေသျခင္းအတြက္ မျပင္ဆင္ရင္ေတာ့ ေနာင္တမလြန္ ဘ၀အတြက္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ခ်လို႕ရ ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းေတြ႕ႀကံဳရမဲ့ ေသျခင္းတရားကို ရဲ၀ံ့စြာ စိန္ေခၚႏိုင္ရန္ အခ်ိန္မွီျပင္ဆင္ႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားၿပီး ေကာင္းမႈကုသိုလ္ပါရမီမ်ား စုေဆာင္း ရင္း မိမိတို႕ရဲ႕မေ၀းလွေသာ ေသျခင္းတရားအတြက္ အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္သြားၾကပါစို႕လား။

မေနာ (FSAG)

ခ်ီးမြမ္းတတ္သူျဖစ္ေစပါ။


ခ်ီးမြမ္းတတ္သူျဖစ္ေစပါ။

သခင္ဘုရား
တပည့္ေတာ္ရဲ႕
ဘ၀မွာေလ
စံုစမ္းျခင္းမ်ား
ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္ခါ
မျဖစ္ႏို္င္ဟု
ထင္ရစဥ္မွာ
ေမတၱာစိတ္ျဖင့္

တပည့္ေတာ္ေပၚ
လက္ေတာ္ဆန္႕တန္း
လြတ္ေျမာက္ရာလမ္း
ေဖြရွာေပးခဲ့
မေကာင္းမႈမွ
ခ်မ္းသာလမ္းသို႕
ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္
တပည့္ေတာ္ရဲ႕
အသက္တာလမ္းတြင္
ကိုယ္ေတာ္ေပးသနား
ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္
ေန႕ရက္စဥ္တိုင္း
ခ်ီးမြမ္းတတ္သူ . . . ျဖစ္ေစမူပါ ။

ယြန္းငယ္ (သံ၀င္း)

Oct 28, 2008

လြပ္လပ္မႈ ဟူသည္


လြပ္လပ္မႈ ဟူသည္

လူသည္ လြတ္လပ္မႈကို ခံုမင္သည္။ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးသည္။ လြတ္လပ္မႈကို ရယူ ပိုင္ဆိုင္လိုသည္။ လူသည္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ေမြးဖြားလာၿပီး သဘာ၀ဗီဇအားျဖင့္ လြတ္လပ္ ခ်င္သည္။ မိမိကုိ ဒီေဘာင္ေလးႏွင့္ခတ္၊ ဟိုစည္း ေလးႏွင့္ကာ၊ ဘာကလနားေလးႏွင့္ ကြတ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာကို မည္သူမွ် မႏွစ္ၿမိဳ႕လိုၾကေပ။ ဟိုမသြားႏွင့္ဆိုလူက သြားခ်င္သည္။ ‘ဒါမ လုပ္ ႏွင့္ ဆို လူက လုပ္ခ်င္သည္။ ဤလူ႔သေဘာသည္ စပ္စုျခင္းဆိုသည္ထက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို တြန္းလွန္ လိုျခင္း သို႔မဟုတ္ မိမိ လြတ္လပ္မႈကို ကာကြယ္လို ျခင္း စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရေပသည္။ လြတ္လပ္မႈ၌ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈ၊ အခ်ဳပ္ အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္မႈ၊ ဆႏၵအေလ်ာက္ စိတ္ပိုင္း ျဖတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မႈ၊ မိမိကုိယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ပဲ့ကိုင္ႏိုင္မႈ စသည္တို႔ ပါ၀င္ေပသည္။ လူတိုင္း မကုန္ဆံုးႏုိင္ေသာ ေရြးခ်ယ္ စရာမ်ားကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကံဳေတြ႔ေနရၿမဲျဖစ္ သည္။ ဤေရြးခ်ယ္စရာမ်ား ထဲမွ မိမိႏွစ္သက္ရာ ကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈသည္ လြတ္လပ္မႈ ျဖစ္သည္။ ဤေရြးခ်ယ္ႏုိင္မႈေနာက္ အနီးကပ္ဆံုး လိုက္ပါလာ သည္က ဆႏၵအေလ်ာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ ျဖစ္သည္။ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈ ရွိပါလ်က္ ဆႏၵအေလ်ာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္လွ်င္လည္း လြတ္လပ္ မႈရွိသည္မမည္။ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈသာရွိၿပီး ဆႏၵ အေလ်ာက္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏိုင္လွ်င္ "ၾကိဳက္တဲ့ အထည္ေရြးပါ၊ ဒါေပမယ့္အဲဒီေရြးတဲ့ အထည္ကို မယူပါနဲ႔"ဟု ေျပာတာႏွင့္ အတူတူ ပင္။ အျခားဥပမာ တစ္ခု ထပ္ျပရလွ်င္ "ကဲ...မင္းျဖစ္ခ်င္တာ မင္းကိုယ့္ဟာကိုယ္ေရြး ေတာ့"ဟု အေဖကဆိုေသာ္သားျဖစ္သူက ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္ရန္ ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေန႔မွာပင္အေဖျဖစ္သူက သူ႔ကိုလက္သမား သင္တန္းေက်ာင္း ပို႔လိုက္သည္။ ဤေနရာ၌ သားျဖစ္သူမွာ အမွန္လြတ္လပ္ သည္ဆိုလွ်င္ သူေရြးခ်ယ္ထား သည္အရာကို စိတ္ပုိင္းျဖတ္ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခြင့္မွ ပိတ္ဆို႕ ကာဆီး ေနေသာအတား အဆီးမ်ား၊ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားမွလည္း ကင္းလြတ္ရ မည္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ဆိုလိုက္၍ ေဘးလူေတြ ဘာမွ်၀င္ေျပာစရာမလို၊ သူႀကိဳက္ရာ လုပ္ပါေစဟု မဆိုလို။ ေဘးလူေတြ၏ စကားလံုးမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္မႈကို အသံုးျပဳမႈေပၚ၌ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳၿပီး၊ အခ်ိဳ႕ကိစၥရပ္မ်ား၌ မရွိမျဖစ္ပင္ လိုအပ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဘးလူ၏ စကားလံုးမ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈကို အသံုးျပဳမည့္သူအတြက္ အတား အဆီးမျဖစ္ေစရ။ ထို႔ထက္ပို၍ ေဘးလူ၏ စကားလံုးမ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈကို အသံုးျပဳမည့္ သူအတြက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ တစ္ခု မျဖစ္ေစရေပ။ လူ သည္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ေမြးဖြားလာၿပီး မိမိလြတ္ လပ္မႈကုိ မိမိ ပုိင္ဆိုခြင့္ ရွိသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္မႈကို အျခားေသာ လူတစ္ေယာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားပိုင္ခြင့္ မရွိေပ။ ဒါေရြး ခ်ယ္သင့္ မသင့္၊ ဒါလုပ္သင့္ မသင့္ ဆိုတာကိုတစ္ ပါးသူတစ္ေယာက္ အား လမ္းညႊန္ အႀကံေပးႏိုင္ေသာ္ လည္း၊ ဒါေရြး မေရြး၊ ဒါလုပ္ မလုပ္ဆို တာကို မူ အတင္း ၾကပ္ တိုက္တြန္းလုပ္ ေဆာင္ေစျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ။ သူလုပ္မည့္ လုပ္ရပ္မွားေနသည္ ဆိုသည့္တုိင္ေအာင္ ဤလုပ္ရပ္ကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရန္ သူ၌ လြတ္လပ္မႈရွိသည္။ လြတ္လပ္မႈသည္ လူ႔ဘ၀အတြက္ လြန္စြာအေရးႀကီးသည္။ မိမိ၏ လြတ္လပ္ေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ လုပ္ေဆာင္ လုိက္ေသာ အမႈမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀၊ လူတစ္ေယာက္၏ အနာဂတ္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္ ၏ သမိုင္းကို ဖန္တီးေပးသည္။ လွပေသာ ဘ၀တစ္ခုကို ေရးျခယ္ မည္လား၊ ေတာက္ပေသာ အနာဂတ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္မည္လား၊ အဖိုးတန္ေသာ သမိုင္းတစ္ခုကို ခ်န္ခဲ့မည္လား ဆိုတာေတြသည္ လူတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္မႈ ေပၚမူတည္ေပသည္။ လြတ္လပ္မႈသည္ ေကာင္းတာ မဟုတ္သလို၊ မေကာင္းတာလဲ မဟုတ္ေပ။ လြတ္လပ္မႈ ေကာင္း၊ မေကာင္း ဆိုတာ သည္ ဤလြတ္လပ္မႈကို ဘယ္လို အသံုးျပဳသည္ ဆိုသည့္ အေပၚ၌ မူတည္သည္။ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ဘ၀တစ္ခုကို ျဖဳန္းတီးပစ္ႏိုင္ သကဲ့သို႔ လြတ္လပ္မႈ ႏွင့္လည္း အဓိပၸာယ္ ရွိေသာ ဘ၀တစ္ခုကို ထုဆစ္ ႏိုင္သည္။ ၎င္းသည္လြတ္လပ္ မႈ၏ အရည္အေသြး ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ၎င္းသည္ လြတ္လပ္မႈ၏ စိန္ေခၚမႈ တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္။

လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္

လြတ္လပ္မႈသည္ မိမိႀကိဳက္ရာကို လုပ္ ေဆာင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားမဟုတ္၊ လုပ္သင့္သည္ ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤလုပ္သင့္သည္ ဆိုသည့္ အရာသည္ လြတ္လပ္ မႈ၏ ကန္႔သတ္မ်ဥ္းျဖစ္ၿပီး ဤလုပ္သင့္သည္ ဆိုသည့္ ကန္႔သတ္မ်ဥ္း ေဘာင္အတြင္း၌သာ လြတ္လပ္မႈ တည္ရွိႏိုင္သည္။ စြမ္းေဆာင္မႈ သေဘာအားျဖင့္သာ အေျခခံေျပာရလွ်င္ လူသည္ မ်ားစြာေသာ အရာ မ်ားကို အတားအဆီးမဲ့ လုပ္ေဆာင္ ႏုိင္သည္။ ခိုးႏိုင္သည္။ လုယက္ႏိုင္သည္။ သတ္ျဖတ္ႏိုင္ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူသည္ ဤအမႈမ်ားကို မက်ဴးလြန္သင့္ေပ။ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈသည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေပးႏုိင္သည္မဟုတ္။ ဆိုလိုသည္မွာ မိမိခိုးႏိုင္သည္ႏွင့္ မိမိ၌ ခိုးပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆိုမရေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤလုပ္ပုိင္ခြင့္ ဆိုသည့္ လြတ္လပ္မႈသည္ ‘သင့္သည္ဆိုသည့္ ကန္႔သတ္ေဘာင္အတြင္း၌သာ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယာဥ္ေမာင္းစည္းကမ္းကို ခ်ဳိးေဖာက္ လိုက္ျခင္းသည္ လြတ္လပ္မႈကို ျပသလိုက္ျခင္း မဟုတ္။ လြတ္လပ္မႈကို အဆံုးသတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ခြင့္ ဆိုသည့္ လြတ္လပ္မႈ သည္ ေမာင္းႏွင္သင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ အတြင္း၌သာရွိသည္။

အစာစားလွ်င္ေတာင္မွ အစားစား၍ ရရွိသည့္ အက်ဳိးကို မထိခိုက္ေစဘဲ စားရသည့္ အတိုင္းတာ တစ္ခုရွိသည္။
ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ ကလိထိုး ကစားလွ်င္ေတာင္မွ အတိုင္းတာ တစ္ခုထိရွိရသည္။ အတိုင္းတာတစ္ခုထိ ေက်ာ္လြန္ပါက ကလိထိုးျခင္းသည္ ေပ်ာ္ရႊြင္စရာ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ နာက်ည္း ေၾကကြဲစရာ ျဖစ္သြား တတ္သည္။ ထိုးသင့္သည့္ အတိုင္းတာ အတြင္း၌ သာ ကလိထိုးျခင္းသည္ ကလိထိုးျခင္း ပီသၿပီး ၎င္း၏ မူလ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္သည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ေပးစြမ္းႏိုင္သည္။ လြတ္လပ္မႈအတြက္ လူေတြ မၾကာခဏ တင္စား ခိုင္းႏႈိင္းတတ္ေသာ ငွက္ ေတာင္မွ ၎င္း၏လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္မႈကို မထိခုိက္ေစဘဲ ပ်ံသန္းရသည့္ အျမင့္ အတိုင္းတာ တစ္ခု ရွိေနေပသည္။ ထို႔အတူ လူေတြမွာလည္း မိမိလြတ္လပ္မႈကုိ မထိခိုက္ေစဘဲ လြတ္လပ္ရ သည့္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု ရွိေပသည္။ မိမိလြတ္လပ္မႈသည္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္မႈကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစေသာအခါ လြတ္လပ္မႈ အျဖစ္မွ ရပ္စဲေတာ့သည္။ မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈသည္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္မႈကို မထိခုိက္ေစရေပ။ "တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္မႈကို မထိခုိက္သင့္} ဆိုသည္မွာ မိမိ လြတ္လပ္မႈ၏ ကန္႔သတ္မ်ဥ္း ျဖစ္သည္။ "တစ္ပါးသူ၏ လြတ္ လပ္မႈကို မထိခိုက္သင့္} ဆိုသည့္ ကန္႔သတ္မ်ဥ္း ေဘာင္ ေက်ာ္ခဲ့လွ်င္ မိမိလြတ္လပ္မႈသည္ လြတ္လပ္မႈအျဖစ္မွ ရပ္စဲသည္။ ငါလြတ္လပ္ သည္၊ ငါ့မွာ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ ဟုဆိုကာ တစ္ပါးသူကို အေၾကာင္းမဲ့ အနာတရ ျဖစ္ေစ၍မရ။ ဤလုပ္ရပ္သည္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ သို႔မဟုတ္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္ မႈကို ထိပါးေနသည္။ စာသင္ခန္းထဲ၌ အတန္း မရွိ၍ မိမိႀကိဳက္ရာကို လုပ္ႏိုင္ေသာ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးထားလွ်င္ ငါလြတ္လပ္သည္ ဟုဆိုကာ စာသင္ ခန္းထဲ၌ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ႏွင့္ ဆူညံ ေသာင္း က်န္းေန၍မရေပ။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္စြာ စာက်က္ပိုင္ခြင့္ တစ္နည္းအားျဖင့္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိခိုက္ေစသျဖင့္ ၎င္းလြတ္လပ္မႈသည္လြတ္လပ္မႈအျဖစ္မွရပ္စဲသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈ၌ စည္းရွိသည္။ မွန္ကန္စြာ လြတ္လပ္လိုသူမ်ား ဤစည္းရွိသည္ကို သိရမည္။ ဤစည္းကို ျမင္တတ္ရမည္။ ဤစည္းရွိေၾကာင္းကိုလည္း အၿမဲ ႏွလံုးသြင္း သတိရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္မႈဟု ဆိုၿပီး ဤလြတ္လပ္မႈ၌ စည္းထပ္ရွိေနျခင္းသည္ ၾကားရသူအဖို႔ သိပ္ယုတၱိ မရွိလွ။ သို႔ေသာ္လည္း အမွန္မွာ ထိုစည္းသည္ပင္ လြတ္လပ္မႈကို ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိေစျခင္းျဖစ္သည္။


ၿငိမ္းထြန္းသက္



Oct 22, 2008

လူမႈေရးေလာကတြင္ အမ်ိဳးသမီးက႑ႁမွင့္တင္ရန္ လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာကုိ ဟစ္တုိင္အျဖစ္ အသုံးျပဳျခင္း။


လူမႈေရးေလာကတြင္ အမ်ိဳးသမီးက႑ႁမွင့္တင္ရန္ လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာကုိ ဟစ္တုိင္အျဖစ္ အသုံးျပဳျခင္း။

ေမလ ၁၉-ရက္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ သည္အႏွစ္(၃၀)ေျမာက္ ကမၻာ့ဆက္သြယ္ေရးေန႕ပင္ျဖစ္ပါတယ္ အဲဒီ ကမၻာ့ ဆက္သြယ္ေရးေန႕ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္မွာ "လူမႈေရးရာေလာကတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏က႑ကုိ အားေပး ျမွင့္တင္ရာ၌ လူထု ဆက္သြယ္ေရးပညာကုိ ျပည္သူ႕ဟစ္တုိင္ အျဖစ္အသုံးျပဳျခင္း။" ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။

လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာျဖစ္တဲ့ ေရဒီယုိ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ ႐ုပ္ရွင္၊ သတင္းစာ တုိ႔ဟာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ တရားမွ်တမႈနဲ႕ တန္းတူအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိဖုိ႔ တုိက္ပဲြ၀င္ရာမွာအထူးအသုံး၀င္တဲ့ လက္နက္မ်ားျဖစ္တဲ့အျပင္ အမ်ိဳးသမီးတုိ႕သာ ပုိင္ဆုိင္တဲ့အထူးအရည္အခ်င္းမ်ား၊ ဂုဏ္ က်က္သေရမ်ားတို႕ကိ္ု ထုတ္ေဖၚ ေက်းဇူးတင္ အမႊန္းတင္ရန္ အတြက္လည္း အဓိကေနရာ က႑ကပါ၀င္ပါတယ္။ ကမၻာတစ္၀န္းလံုးအႏွံအျပားတြင္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာ လူမႈေရးရာ၊ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရးရာေလာကမ်ားမွာ အမ်ိဳးသားမ်ားနဲ ့တန္းတူ အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀ မရရွိေသးဘဲ အေႏွာင့္အယွက္အတား အဆီးမ်ားရွိေသးရာ၊ လူထုဆက္သြယ္ေရးဌါန အမႈထမ္းေသာသူမ်ားရဲ႕တာ၀န္မွာ ရင္ဖြင့္ခြင့္မရွိသူမ်ား၊ အားႏဲြ႕သူအမ်ိဳးသမီးမ်ားဘက္မွရပ္တည္ျပီး၊ သူတို ့ကိုယ္စား၊ သူတို႕ရဲ႕အသံမ်ားအျဖစ္ သူတို ့ရဲ႕အခက္အခဲမ်ားကို ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုေပးဖို ့တာ၀န္ရွိပါတယ္။

တခ်ိဳ ့အမ်ိဳးသမီးမ်ားဟာသူတို
ဘ၀ကို အိမ္ေထာင္သည္ဇနီးမယားမ်ား အျဖစ္၎င္း၊ မိခင္မ်ားအျဖစ္၎ ျမႇပ္ႏွံတာေၾကာင့္ သူတို႕ကိုလူမႈေရးရာအရ၎၊ စီးပြားေရးအရ၎ ႏွိမ့္ခ်မႈျပဳထားပါတယ္။ ေလာကမွာ လူသားတစ္ဦးအျဖစ္ ျဖစ္ေျမာက္လာရန္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးမ်ားစြာရွိေသာ္လည္းပဲ အဲဒီဘ၀ကို ေ႐ြးခ်ယ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ေက်းဇူးတင္ ခ်ီးေျမႇာက္ရမဲ့အစား ႏွိမ့္ခ်ထားတဲ့အတြက္ လူထုဆက္သြယ္ေရးဌါနမွာ အမႈထမ္း
သူမ်ားအေနနဲ႕အမ်ိဳးသမးီမ်ားရဲ႕ လွပတဲ့ဘ၀၊ အနစ္နာခံမႈေတြကို ထုတ္ေဖၚေျပာဆိုဖို ့လိုအပ္လွပါတယ္။ ဒီလိုအိမ္ေထာင္သည္မိခင္မ်ား ရဲ႕ဘ၀ကို ျမႇင့္တင္ထုတ္ေဖၚေပး႐ံုသာမက အလုပ္လုပ္တဲ့မိခင္မ်ားကိုလည္း အလုပ္ဌါနမ်ားမွာ တရားမွ်တတဲ့ အလုပ္ခရရွိဖို႕မိမိရဲ႕ အရည္အခ်င္း အလုပ္ရာထူးတိုးမႈရွိဖို႔ အတြက္လည္း လူထုဆက္သြယ္ေရးဌါနမွာ အမႈထမ္းသူမ်ားကေန အမ်ိဳးသမီးမ်ားဘက္မွရပ္တည္ၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္ ေျပာဆိုေပးဖို႕ လိုအပ္လွပါတယ္။

လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာကို အသံုးျပဳၿပီး ကမၻာ့အႏွံ႕အျပားသို႕ ျဖန္႕ေ၀ႏိုင္တဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ အခြင့္ေရးရႏိုင္မႈမ်ား သာမက အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕အထူးဂုဏ္ အရည္အခ်င္းမ်ားကိုပါသိရွိကာျဖန္႕ေ၀ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ လူထုဆက္သြယ္ေရး ပညာကို အသံုးျပဳၿပီး လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕သူရဲေကာင္းမ်ားကို ေဖၚထုတ္႐ံုသာမက ခရစ္ယာန္ ဘာသာက သူေတာ္စဥ္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို လည္း ေ႐ြးခ်ယ္ထုတ္ေဖၚၿပီး လူငယ္မ်ားနဲ႕ ေနာင္လာေနာင္သားမ်ား အတုယူဖြယ္ရာ စံနမူနာမ်ားအျဖစ္ ထုတ္ေဖၚတင္ျပရန္ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုအမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ရပိုင္မႈ အခြင့္အေရးမ်ား၊ ဂုဏ္က်က္သေရမ်ား သာမကသူတို ့ရဲ႕ အထူးအရည္အခ်င္းေတြကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ဖို႕ လူထုဆက္သြယ္ေရးဌါနမွာ လုပ္ကိုင္ၾကေသာ လုပ္သားမ်ား အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးလုပ္သားမ်ားရဲ႕ ပုခံုးေပၚတြင္ က်ေရာက္တဲ့ တာ၀န္ႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ဒီလူမ်ားအေနနဲ႕ လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာကို အသံုးျပဳကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုမိမိတို႕ အက်ိဳးတစ္ခုတည္းအတြက္ အသံုးျပဳျခင္း ေသြးစုပ္ ခ်ယ္လွယ္ျခင္း မျပဳသင့္ဘ ဲ၊ အမ်ိဳးသမီး မ်ားရဲ႕ဘ၀ကိုေျမေတာင္ေျမႇာက္ ျမႇင့္တင္ေပးရန္လိုေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ (၁၉၉၆) ႏွစ္ကမၻာ့ဆက္သြယ္ေရးေန႕ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ကိုလည္း လူမႈေရးရာေလာကမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ က႑ကို အားေပးျမႇင့္တင္ရာမွာ လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာကို ျပည္သူ႕ ဟစ္တိုင္အျဖစ္ အသံုးျပဳျခင္းဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို ယူထားေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါတယ္။

မမာလာ (RVA)

Oct 19, 2008

အခ်စ္


အခ်စ္

ဆူးခက္သရဖူေၾကာင့့္္
ေခါင္းကေသြးက်ရတဲ့အထိ

မင္းကိုို ... ခ်စ္ခဲ့ဲ့တာပါ။

သစ္သားရဲ႕ အေလးဒဏ္ေၾကာင့့္္
ပုခံုံုးကပြန္းပဲ့ဲ့ သြာရတဲ့ဲ့ အထိ
မင္းကိုို ... ခ်စ္ခဲ့ဲ့တာပါ။

သံေခ်ာင္းေတြေၾကာင့့္္
လက္နဲ႕ေျခကဒဏ္ရာရသြားတဲ့အထိ
မင္းကိုို ... ခ်စ္ခဲ့ဲ့တာပါ။

ေဆးခါးႀကီးတစ္ခြက္ေၾကာင့့္္
မူးေ၀ေမ့ေျမာသြားရတဲ့အထိ
မင္းကိုို ... ခ်စ္ခဲ့ဲ့တာပါ။

လွံွံစြပ္ဒဏ္ေၾကာင့့္္

ရင္ဘတ္ ႏွလွလံုံုးနာက်င္သြာရတဲ့ဲ့အထိ
မင္းကိုို ... ခ်စ္ခဲ့ဲ့တာပါ။

ေနာက္ဆံုံုး အျမင့့္္ကေန
အနိမ့္ကိုိုဆင္းလာရတဲ့ဲ့အထိ
မင္းကိုို ... ခ်စ္ခဲ့ဲ့တာပါ။

ဆိတ္ႀကီး

Oct 16, 2008

အာဗီေအ

အာဗီေအ

ကၽြန္ေတာ္က ေရဒီယိုနားေထာင္ရတာကို ၀ါသနာပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းကဆို ညတိုင္းလိုလို ဗီအိုေအ၊ ဘီဘီစီနဲ႔ အာဖက္ေအတို႕ကို အၿမဲနားေထာင္တယ္။ အဲဒီအသံလြင့္လိုင္းေတြအျပင္ မျပတ္မကြက္ႀကိဳးစား နားေထာင္တာက အာဗီေအ ဆိုတဲ့ (Radio Veritas Asia ) ျဖစ္တယ္။ ခက္တာက အာဗီေအအသံလြင့္ခ်ိန္ဟာ မနက္ေစာ အရမ္းေစာၿပီး၊ ညေနဆိုရင္နည္း အရမ္းေစာတယ္ဆိုေတာ့ အလုပ္နဲ႕ဘာနဲ႕ဆိုေတာ့ လြတ္လြတ္ သြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အာဗီေအကို အင္တာနက္ကေန နားေထာင္လို႕ရေအာင္ online ေပၚမွာ လြင့္ေပးတယ္ ဒါေပမဲ့ ၃ရက္ဘဲ အဲဒါလည္း ဘာသာေရး သတင္းနဲ႕ တနဂၤေႏြဆို ၾသ၀ါဒေလးဘဲ လြင့္ေပးခဲ့တာ။

အာဗီေအကို ပိုစြဲလမ္းသြားေအာင္ နားေထာင္ျဖစ္တာကလည္း တနဂၤေႏြမွာ လြင့္တဲ့ျသ၀ါဒေၾကာင့္လို ေျပာရင္လည္းရတယ္။ ၾသ၀ါဒက Fr ၿဂိဳလ္တု ႀသ၀ါဒေလ။ နဂိုကတည္းက
Fr ၿဂိဳလ္တု ႀသ၀ါဒကို ႀကိဳက္ေတာ့ အာဗီေအမွာ Fr အၿမဲလြင့္ေပးေနေတာ့။ အာဗီေအကို ပိုနားေထာင္ျဖစ္တာေပါ့။ တခ်ိဳ႕ကက္သလစ္ေတြဆို အာဗီေအကို မသိတဲ့လူေတြလည္းရွိတယ္။ အာဗီေအက ထူးျခားတာက အာဗီေအေသာတရွင္ေတြ အမ်ားစုက ခရစ္ယာန္မဟုတ္တဲ့ တျခားဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ေနတာဘဲ။ သူ႔ရဲ႕အစီအစဥ္က ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္ေတြ အတြက္ဘဲမွမဟုတ္တာ အားလံုးနားေထာင္ႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားတာ။

ဒါနဲ႕ ဒီဘက္ အျပင္ကိုေရာက္လာေတာ့ ေရဒီယိုလည္းနားေထာင္လို႕မရေတာ့ အာဗီေအနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားခဲ့ရတယ္။ တေလာက ႏွင္းစက္ က အာဗီေအရဲ႕ အင္တာနက္၀က္ဆိုဒ္ အသစ္ကို ေပးတယ္။ ဒါနဲ႕သြားၾကည့္တာ အင္တာနက္ေပၚကေန အာဗီေအကို တစ္ပတ္စာ နားေထာင္လို႕ရၿပီဆိုတာသိရတယ္။ သိရတဲ့ညဘဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပါတ္လံုးစာက အစီအစဥ္ေတြကို ထိုင္နားေထာင္ပစ္လိုက္တယ္။

ဒါနဲ႔ဘေလာက္မွာ အခမဲ့ေၾကာ္ၿငာေပးမွ ဆိုၿပီး ဒီပို႕စ္ေလးကို တင္ေပးလိုက္တာ။ ကၽြန္ေတာ့ဘေလာက္ကို လာဖတ္ေနတုန္း တဘက္ကေန အာဗီေအလည္း နားေထာင္လို႕ရတာေပါ့။
Fr ၿဂိဳလ္တုရဲ႕ တနဂၤေႏြေန႔ ႀသ၀ါဒေလးကို နားေထာင္ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္ေနာ္။

ဒီလင့္ေလးကို မိမိ နားေထာင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ http://www1.rveritas-asia.org/index.php?option=com_content&view=article&id=89&Itemid=102 သြားၿပီး အဲဒီမွာ မိမိနားေထာင္ခ်င္တဲ့ ရက္၊ ဘာသာစကားကို ျမန္မာလို႕ေရြးၿပီး၊ ေနာက္အသံလြင့္အစီအစဥ္ နံနက္ပိုင္းနဲ႔၊ ညေနပိုင္းေရြးလိုက္ရင္ နားေထာင္လို႕ရၿပီ။ Realplayer ေတာ့လိုမယ္။




Oct 13, 2008

ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ျခင္း


မူရင္း... ထိုင္၀မ္ စာေရးဆရာ လီဂ်ာထံု ( Chia-Tung Lee)

ဒီစာေရးဆရာရဲ႔ ၀တၳဳတို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကြ်န္မ ဘာသာျပန္ဖူးပါတယ္။ သူ႔စာအမ်ားစုက အခုေခတ္ တစ္ခ်ဳိ႔ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေဖာ္ညႊန္းထားသလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ တိုက္ဆိုင္တဲ့အတြက္ အရမ္းကို ၾကိဳက္မိပါတယ္။ စာေရးဆရာက ရိုမန္ ကစ္သလစ္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔စာထဲမွာ သူ႔ဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကို အနည္းအမ်ား ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ပုဒ္ကိုလည္း ၾကိဳက္ၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။


ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ျခင္း

တစ္ေလာက က်ဳပ္ၾသဇာေတြ ဘာနဲ႔မွ ႏႈိင္းျပစရာမရွိေအာင္္ ၾကီးတယ္လို႔ က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ ထင္မိတယ္။ ၁၉၆၆ခုႏွစ္ အေရးအခင္းတုန္းက က်ဳပ္က ရွန္ဟိုင္းျမိဳ႔ရဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္၀န္ဆိုေတာ့ ဘယ္အရာ ဘာကိစၥမဆို က်ဳပ္တားျမစ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ က်ဳပ္ပိတ္ဆို႔လိုက္တဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ မနည္းဘူး။ ၀တၳဳနဲ႔ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုလည္း က်ဳပ္ပိတ္ပင္ခဲ့တယ္။ တီဗီြနဲ႔ အသံလႊင့္ငွာနေတြဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတဲ့ အစီအစဥ္ကိုပဲ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ရတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔လို အာဏာရွိတဲ့ လူေတြက အဲဒီရုပ္ရွင္ေတြကို ထံုးစံအတိုင္း ၾကည့္ေနက်ပဲ။ ၾကိဳက္တဲ့ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ၾကတာပဲ။ က်ဳပ္က St. John's တကၠသိုလ္က အီးေမဂ်ာနဲ႔ ေက်ာင္းျပီးထားတယ္ဆိုေတာ့ က်ဳပ္အိမ္မွာ အဂၤလိပ္စာအုပ္ေတြက အျပည့္။ လူေတြ ဖတ္ခြင့္မရွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ က်ဳပ္က ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္တိုင္း ဖတ္ေနက်ပဲ။ တစ္ရက္မွာ စာေရးဆရာ Lewis Carroll ရဲ႔ “Alice's Adventures In Wonderland” ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို က်ဳပ္ဖတ္မိတယ္။ စာအုပ္ထဲက စာတစ္ပုိဒ္မွာ မိဖုရားက အျဖဴေရာင္ပန္းကို အနီေရာင္ျဖစ္ေအာင္ ေဆးဆိုးဖို႔ အမိန္႔ေပးတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ဖတ္မိေတာ့ က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်မိတယ္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းကို စစ္ေဆးဖို႔ က်ဳပ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ အျဖဴေရာင္ပန္းေတြ အျပည့္စိုက္ထားတာကို ေတြ႔ေတာ့ က်ဳပ္မေက်မနပ္နဲ႔ အနီေရာင္ပန္းေတြ စိုက္သင့္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ေတာ့ အားလံုးက အျဖဴေရာင္ပန္းကို ႏႈတ္ျပီး အနီေရာင္ပန္းကို ေျပာင္းစိုက္ၾကတယ္။

အဲဒီသတင္းျပန္႔သြားျပီးေနာက္ အားကစားသမားေတြ အျဖဴေရာင္ အကၤ်ီ မ၀တ္ရဲၾကေတာ့ဘူး။ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ရတဲ့ တင္းနစ္ ကစားသမားေတြေတာင္ အနီေရာင္၀တ္စံုကို ေျပာင္း၀တ္ၾကေတာ့တယ္။ တစ္ခါက တင္းနစ္ျပိဳင္ပဲြ တစ္ခုကို က်ဳပ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ေဘာလံုးေတာင္ အနီေရာင္ေျပာင္းထားၾကတာကို က်ဳပ္သတိထားမိိလုိက္တယ္။ ေျပာသာေျပာရတာ အနီေရာင္ေဘာလံုးဆိုေတာ့ က်ဳပ္မ်က္စိထဲမွာ ၾကည့္ရတာ တစ္မ်ဳိးၾကီးပဲ။ ျပိဳင္ပဲြ၀င္တစ္ဦးက အနီေရာင္ အားကစား၀တ္စံု ရွာမရလို႔ဆိုျပီး ျပိဳင္ပဲြကို လက္လြတ္လိုက္ရေသးတယ္။

ဘာသာေရး လႈပ္ရွားမႈကိုလည္း က်ဳပ္ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ တားဆီးထားတယ္။ ရွန္ဟိုင္းတစ္ျမိဳ႔လံုး ဘုန္းၾကီး တရားေဟာသံေတြ မၾကားရဘူး။ ခရစ္ယာန္ေတြရဲ႔ က်မ္းစာရြတ္ဖတ္သံလည္း မၾကားရဘူး။ ကက္သလစ္ေတြရဲ႔ ၀တ္ျပဳသံဆိုရင္ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ အီတလီ သံရံုးမွာ ဖာသာတစ္ဦးရွိတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္သိတယ္။ သူ၀တ္ျပဳတာကိုေတာ့ က်ဳပ္ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ သူ႔၀တ္ျပဳရင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြပဲ သြားၾကတယ္။ တရုတ္ေတြဆိုရင္ သြားကို မသြားရဲၾကဘူး။

အေရးအခင္းတုန္းက လႈပ္ရွားမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို က်ဳပ္တို႔ ပိတ္ဆို႔ခဲ့လို႔ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ေနမ၀င္တဲ့ျမိဳ႔လို႔ နာမည္ၾကီးခဲ့တဲ့ ရွန္ဟိုင္းျမိဳ႔ဟာ ေန၀င္မိုးခ်ဳပ္ျပီဆိုရင္ ျမိဳ႔ေသတစ္ျမိဳ႔လို ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ က်ဳပ္အလုပ္ဆင္းလို႔ အိမ္ျပန္တဲ့ ညေတြတိုင္း တိတ္ဆိတ္တဲ့ လမ္းမေပၚ ကားေမာင္းျပီး ျဖတ္သြားတိုင္း က်ဳပ္လုပ္ရပ္ေတြအတြက္ က်ဳပ္အရမ္း ေက်နပ္မိတယ္။ က်ဳပ္လို ၾသဇာရွိျပီး ပိတ္ပင္ခ်င္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ပိတ္ဆို႔ႏိုင္တဲ့လူူ ဒီေလာကမွာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ..? ေနမ၀င္တဲ့ ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ကို ျမိဳ႔ေသတစ္ျမိဳ႔ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သူက လုပ္ႏိုင္မလဲ..?

ဒါေပမဲ့ ရုတ္တရက္ က်ဳပ္တို႔ စင္ျပိဳသြားခဲ့ရတယ္။ အဲဒီည ၁၀နာရီအခ်ိန္ေလာက္မွာ က်ဳပ္ ေဟာ္လီ၀ုဒ္ ရုပ္ရွင္တစ္ကား ၾကည့္ေနတုန္းမွာ ေနအိမ္ကို စစ္တပ္ေတြ ၀ိုင္းလိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီညမွာပဲ က်ဳပ္ကို ပီကင္းပို႔လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ က်ဳပ္လြတ္လပ္မႈေတြ ဆံုး႐ႈံးေတာ့တာပဲ။

ရံုးတင္စစ္ေဆးေတာ့ က်ဳပ္ေျပးမလြတ္ခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တစ္သက္တစ္ကြ်န္း အမိန္႔ခ်လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ကို ဘာျဖစ္လို႔ ရွန္ဟိိုင္းေထာင္ ျပန္ပို႔တယ္ဆိုတာကို က်ဳပ္နားမလည္ခဲ့ဘူး။ က်ဳပ္ေတာ့ ဒီတစ္သက္သြားျပီလို႔ ထင္တယ္။ ေထာင္ဆိုတဲ့ ေနရာက ေနလို႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာမဟုတ္မွန္း က်ဳပ္သိတယ္။ က်ဳပ္လို႔ ေကာင္မ်ဳိးဆို ပိုဆိုးမယ္။

ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္အထင္နဲ႔ အျမင္လဲြခဲ့ရတယ္။ က်ဳပ္မိန္းမ က်ဳပ္ကိုေထာင္၀င္စာ လာေတြ႔ခြင့္ရွိတယ္။ က်ဳပ္သားကေတာ့ သိပ္မလာရဲဘူး။ ဒါကို က်ဳပ္ အျပစ္မတင္ပါဘူး။ ေက်ာင္းျပီးရင္ သူ႔ေရွ႔ေရးအတြက္ သူေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းက ရွိေသးတယ္ေလ။ က်ဳပ္နားမလည္တာက ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္သားေတြကို မႏွိပ္စက္ဘဲ အားလံုးကို စည္းကမ္းအတိုင္းပဲ ထိန္းခ်ဳပ္တယ္။ က်ဳပ္ရဲ႔ လြတ္လပ္မႈသာ ဆံုး႐ႈံးသြားတာ ဘာအႏွိပ္အစက္မွ က်ဳပ္မခံခဲ့ရဘူး။ ေထာင္ထဲမွာ အဂၤလိပ္စာျပတဲ့ ဆရာလိုတယ္ဆိုလို႔ က်ဳပ္လည္း အလိုအေလွ်ာက္ အဂၤလိပ္ဆရာ ျဖစ္သြားတယ္။ ေထာင္အလုပ္ေတြ က်ဳပ္လုပ္ရတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ မပင္ပန္းဘူး။ တံျမက္စည္းလွဲရတယ္။ ပန္းပင္ေတြကို ျပဳစုရတယ္။ ရယ္စရာေကာင္းတာက ပန္းအမ်ားစုက အျဖဴေရာင္ ေတြပဲ။

တစ္ရက္မွာ က်ဳပ္စာသင္ျပီးတဲ့အခ်ိန္ ရဲသားတစ္ဦး က်ဳပ္ကို လာၾကည့္တယ္။ အဲဒီရဲသား က်ဳပ္ကို တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနတယ္ဆိုတာကို အေစာၾကီးကတည္းက က်ဳပ္ရိပ္မိျပီးသား.. သူ႔ၾကည့္ရတာ က်ဳပ္နဲ႔ စကား သိပ္မေျပာရဲတဲ့ ပံုစံပဲ။ သူဟာ “ရန္” အမ်ဳိးအႏြယ္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ဒီေထာင္မွာ လံုျခံဳေရးတာ၀န္က်တာ ၆ႏွစ္ရွိျပီျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာတယ္။ ေနာက္ျပီး သူက နာမည္တစ္ခု ေျပာျပီး အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းကို မွတ္မိေသးလားလို႔ က်ဳပ္ကိုေမးပါတယ္။ က်ဳပ္ မွတ္မိတာေပါ့။ “၀မ္” က က်ဳပ္ရဲ႕ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္း၊ တကၠသိုလ္ ေရာက္တဲ့အထိ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း.. က်ဳပ္က အီးေမဂ်ာ၊ သူက ႐ူပေဗဒ။ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ၀ါသနာပါတာက ဘတ္စကက္ေဘာ ကစားတာပဲ။ အားတာနဲ႔ က်ဳပ္တို႔အတူတူ ဘတ္စကက္ေဘာ ကစားျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်ာင္းျပီးသြားတဲ့ေနာက္ သူ႔လမ္း ကိုယ့္လမ္းပဲျဖစ္သြားတယ္။

ရဲသားက မစ္စတာ၀မ္ဟာ အေရးအခင္း မျပီးခင္မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့အေၾကာင္း၊ က်ဳပ္အေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ေျပာျပတတ္ေၾကာင္း၊ က်ဳပ္လုပ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို က်ဳပ္လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတာ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ က်ဳပ္ မရက္စက္တတ္ေပမယ့္ စိတ္ၾကီးတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ရဲသားရဲ႔ စကားကို နားေထာင္ျပီး က်ဳပ္ ၀မ္းနည္းခံစားမိတယ္။ သူ႔ကို ေထာင္ထဲေရာက္ေအာင္ ပို႔ခဲ့တဲ့ က်ဳပ္ကို အကာအကြယ္ေပးျပီး စကားအေကာင္းေျပာခဲ့မယ္လို႔ က်ဳပ္ထင္ေတာင္ မထင္ထားဘူး။ က်ဳပ္ေကာင္းစားတုန္းက က်ဳပ္ေဘးမွာ ခယခဲ့တဲ့ လူေတြက အခုခ်ိန္မွာ က်ဳပ္နဲ႔ စည္းျခားသြားသလိုပဲ။

တကၠသိုလ္မွာ ကတည္းက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႔ ေျမေအာက္လႈပ္ရွားမႈ အဖဲြ႔မွာ က်ဳပ္တိတ္တိတ္ေလး ပါ၀င္ခဲ့တယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို လူေတြ မရိပ္မိေအာင္ဆိုျပီး က်ဳပ္ကိုက်ဳပ္ အေနာက္တိုင္းဆန္ႏိုင္ သမွ်ဆန္ေအာင္ ၀တ္စားတယ္။ အေနာက္တိုင္း ဂ်ာနယ္ေတြဖတ္တယ္။ အေဆာင္ရဲ႔ အခန္းနံရံမွာ ႏိုင္ငံျခား မင္းသား မင္းသမီးပံုေတြကပ္တယ္။ ကိုမင္တန္အစိုးရကို က်ဳပ္လံုး၀ မေ၀ဖန္သလို အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့ အဖဲြ႔မွာလည္း မပါခဲ့ဘူး။ ေက်ာင္းသား သူငယ္ခ်င္းေတြက က်ဳပ္ကို ကိုယ္က်ဳိးပဲ ၾကည့္တဲ့ေကာင္လို႔ ျမင္ၾကတယ္။

ေက်ာင္းျပီးေတာ့ ရွန္ဟိုင္းျမိဳ႔ရဲ႔ အဂၤလိပ္ သတင္းစာငွာနမွာ က်ဳပ္ လြယ္လြယ္ကူကူ အလုပ္ရလိုက္တယ္။ စစ္တပ္ေတြ အာဏာသိမ္းေတာ့ က်ဳပ္ခ်က္ခ်င္း ၾသဇာၾကီးလာခဲ့တယ္။ “၀မ္”ကေရာ ? က်ဳပ္နဲ႔ လံုး၀ဆန္႔က်င္ဖက္ပဲ။ ကိုမင္တန္အစိုးရကို သူလံုး၀ မေက်နပ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူက ကက္သလစ္ ကိုးကြယ္သူဆိုေတာ့ အစိုးရကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္႔က်င္တဲ့အထဲမွာ မပါခဲ့ဘူး။ သူ႔အိမ္က ေငြေၾကးခ်မ္းသာတယ္။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ သူ အေမရိကားမွာ ပညာဆက္သင္ဖို႔ ထြက္သြားခဲ့တယ္။ က်ဳပ္တို႔ စာအဆက္အသြယ္ အျမဲရွိခဲ့တယ္။ သူ႔ ဘဲြ႔လြန္ျပီးတဲ့ေနာက္ သူရဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို သူက ေျပာျပတယ္။ သူဖာသာသြားလုပ္ေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က က်ဳပ္ကို အေတာ္ေလး အံ့ၾသေစခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ဳပ္က ၾသဇာအာဏာရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့ သူနဲ႔အဆက္အသြယ္ ဆက္မလုပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။

(၇)ႏွစ္ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္ အေမရိကားက ပို႔လာတဲ့ “၀မ္”ရဲ႔ စာကို က်ဳပ္ရခဲ့တယ္။ သူ ဖာသာျဖစ္ေနျပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ရွန္ဟိုင္းကို ျပန္လာေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။ သူ႔ကို ဘယ္လိုအေျခအေနပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွန္ဟိုင္းကို လုံုး၀ျပန္မလာဖို႔ က်ဳပ္ခ်က္ခ်င္း စာျပန္လိုက္တယ္။

ဒါေပမဲ့ သူျပန္လာတယ္။ အဲဒီဘာသာကို က်ဳပ္တို႔အမ်ဳိးမ်ဳိး ေႏွာင့္ယွက္ တားဆီးလည္း “၀မ္”က ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို က်ဳပ္ေနာက္ကေန အကာအကြယ္ ေပးေနတယ္ဆိုတာကို လူတိုင္းရိပ္မိပါတယ္။

အေရးအခင္းစျဖစ္တုန္းက ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေတြကို ပိတ္ပစ္တယ္။ ဖာသာေတြကို ျဖဳတ္ခ်တယ္။ ေထာင္ထဲပို႔တယ္။ ဖာသာတစ္ခ်ဳိ႔ကို က်ဳပ္တို႔ လူ၀တ္လဲခိုင္းခဲ့တယ္။ “၀မ္”က ဘုရားေက်ာင္းေတြ မရွိေတာ့ သူ႔ေနအိမ္မွာပဲ ေန႔တိုင္း၀တ္ျပဳတယ္။ ဘာသာ၀င္တစ္ခ်ဳိ႔လည္း သူ႔အိမ္ကို တိတ္တဆိတ္သြား ၀တ္ျပဳၾကတယ္။

ဒီလို ကိစၥကို က်ဳပ္ ဘယ္လိုမွ သည္းမခံႏိုင္ဘူး။ သူ႔ကို က်ဳပ္အိမ္ဖိတ္ျပီး ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာလိုက္တယ္။ ၀တ္ျပဳခ်င္ရင္ တိတ္တဆိတ္ ၀တ္ျပဳပါ။ ညနက္သန္းေခါင္ အိမ္တံခါးေတြ ပိတ္၊ ကာလိုက္ကာေတြခ်ျပီး လူမျမင္ေအာင္ ၀တ္ျပဳဖို႔၊ ဒီလိုလုပ္ရင္ က်ဳပ္မသိခ်င္ ဟန္ေဆာင္ ေနေပးလို႔ရတယ္။ ျခံတံခါးဖြင့္ျပီး ေပၚေပၚတင္တင္ ၀တ္ျပဳမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္တားကို တားရမယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ (၈)နာရီမွာ “၀မ္”က ေပၚေပၚတင္တင္ပဲ ၀တ္ျပဳတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီကိစၥကို က်ဳပ္မတားျမစ္ဘူးဆိုရင္ က်ဳပ္ဟာ ရွန္ဟိုင္းျမိဳ႔ရဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္၀န္ ဆက္လုပ္သင့္ဦးမလား? ရဲေတြ သူ႔ကို သြားေခၚတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက အ၀တ္အစားေတြ၊ အသံုးအေဆာင္ေတြ အဆင္သင့္ ထုတ္ထားျပီးသား။ တစ္ေန႔ေန႔ ဒီလိုျဖစ္လာမယ္ဆိုတာကို သူၾကိဳေတြးထားပံုရတယ္။ ေထာင္ထဲက တာ၀န္က်လူေတြကို က်ဳပ္မွာထားလိုက္တယ္။ “၀မ္”ကို မႏွိပ္စက္ဖို႔။ ေထာင္ထဲမွာ သူ႔ကို လံုး၀ ၀တ္ျပဳခြင့္ မေပးနဲ႔လို႔ က်ဳပ္ထပ္မွာလိုက္ေသးတယ္။ “၀မ္” ေထာင္ထဲေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကို က်ဳပ္လံုး၀ ေမ့ထားလိုက္တယ္။ အခု ဒီရဲသား ေမးေတာ့မွာပဲ “၀မ္”လည္း ဒီေထာင္မွာပဲ အခ်ဳပ္ခံခဲ့ရတာကို က်ဳပ္သတိရလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ တားျမစ္ ပိတ္ပင္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္။

“၀မ္” ေထာင္က်စဥ္က ဆုေတာင္း၀တ္ျပဳတာေတြ လုပ္ေသးလားလို႔ ရဲသားကို က်ဳပ္ေမးလိုက္ေတာ့ “၀မ္” ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းတာကို သူ မျမင္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႔ေမတၱာနဲ႔ စာနာတတ္မႈေတြကို လူေတြ အသိအမွတ္ျပဳတဲ့အေၾကာင္း၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းပါေစ သူ႔ဆီက စိတ္ပ်က္ညည္းညဴတဲ့ စကား မၾကားမိတ့ဲအေၾကာင္း၊ လူကို ႏွိပ္စက္တဲ့ လူေတြကိုလည္း မတုန္႔ျပန္သလို အမုန္းရန္ျငိဳးလည္း မထားတတ္ေၾကာင္း၊ ေထာင္သားေတြကိုလည္း ကူညီ အားေပးတတ္ေၾကာင္း၊ သူ႔ကို ႏွိပ္စက္တဲ့ လူေတြကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္တတ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူဟာ အခြင့္အခါသင့္တဲ့အခါ လူေတြကို ကက္သလစ္ဘာသာရဲ႔ အေျခခံတရားကို တိတ္တဆိတ္ ေဟာေျပာတတ္တယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ႏွစ္ျခင္းခံၾကတယ္။ ဒီရဲသားေလးေတာင္ ႏွစ္ျခင္းခံထားတယ္တဲ့။ က်ဳပ္ အရမ္းအံ့ၾသတာက ေထာင္မွဴးေတာင္ ႏွစ္ျခင္းခံထားတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥပဲ။

“၀မ္” ရဲ႔ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဒီေထာင္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အႏွံ႔အသက္ကိုရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲက ေၾကာက္ရြ႔ံမႈေတြကို က်ဳပ္မခံစားရတာျဖစ္မယ္။ အားလံုးနဲ႔အတူ ခရစ္စမတ္ပဲြ က်င္းပေသးလားလို႔ ရဲသားကို က်ဳပ္ထပ္ေမးလိုက္တယ္။ မက်င္းပခဲ့ေပမယ့္ ခရစ္စမတ္ေရာက္တိုင္း “၀မ္”က လူေတြအားလံုးကို ကြန္ျမဴနစ္ေတြက လူေတြကို ခရစ္စမတ္ မက်င္းပဖို႔ တားျမစ္ႏိုင္ေပမဲ့ ခရစ္စမတ္ေရာက္တိုင္း (Jesus) လာတာကိုေတာ့ မတားျမစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ စကားကို ၾကားေတာ့ က်ဳပ္ လန္႔သြားမိတယ္။ ေထာင္ထဲ (Jesus) ေရာက္လာတာကို “၀မ္” တကယ္ပဲ ျမင္ခဲ့ဖူးလားလို႔ ရဲသားကို က်ဳပ္ေမးေတာ့ ခရစ္စမတ္ေရာက္တိုင္း “၀မ္”က ညကင္းေစာင့္ဖို႔ အျမဲေတာင္းဆိုတတ္တဲ့ အေၾကာင္း၊ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္တဲ့ ညမွာ (Jesus) ေရာက္လာတာကို သူခံစားမိတဲ့အေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အေရးအခင္းျပီးေတာ့ ျမိဳ႔ထဲမွာ ခရစ္စမတ္ပဲြေတြ က်င္းပခြင့္ ရွိပါျပီ။ ခရစ္စမတ္ညမွာ ၾကက္ပ်ံမက် စည္ကားေပမဲ့ (Jesus) ေရာက္လာတယ္လို႔ ဘယ္သူမွ မခံစားမိဘူး။

ရဲသားက က်ဳပ္ကို စာတစ္ေစာင္ ထုတ္ေပးတယ္။ “၀မ္” မဆံုးခင္ တိတ္တဆိတ္ေရးျပီး သူ႔ကို ေပးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အေရးအခင္းျပီးရင္ က်ဳပ္လက္ထဲ အေရာက္အပ္ဖို႔ မွာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ “၀မ္”က သူနဲ႔က်ဳပ္ ဆံုဖို႔ အခြင့္အေရးရွိတယ္လို႔လည္း ေျပာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ စာကို က်ဳပ္ဖြင့္ဖတ္လိုက္ေတာ့....

Lee. .
လူ႔ဘ၀ကေန ငါခြာရေတာ့မယ္။ မင္းကို ဒီကေန ေက်းဇူးတင္ပါရေစ။ မင္းငါ့ကို ေထာင္ထဲပို႔လိုက္တယ္။ ဒါဟာ ငါ့ကို ခရစ္ယာန္ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေအာင္ အခြင့္အေရး ေပးလိုက္သလိုပဲ။ အားလံုးကို မင္း ပိတ္ဆို႔ တားျမစ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ လူေတြအေပၚထားတဲ့ ငါ့ရဲ႔ ေစတနာ ေမတၱာေတြကိုေတာ့ မင္း တားျမစ္လို႔ မရဘူး။ ငါ့အေပၚ မေကာင္းတဲ့ လူေတြကို ခြင့္လြတ္သည္းခံတတ္တဲ့ ငါ့ရဲ႔ စိတ္ကိုလည္း မင္း မတားျမစ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ။ မင္းအတြက္ ငါေတာင္းဆုျပဳပါတယ္။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ငါတို႔ ဘတ္စကက္ေဘာ အတူတူ ကစားၾကရဦးမွာေပါ့။
မင္းရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း “၀မ္”

က်ဳပ္မ်က္ရည္ေတြ စိုလာတယ္။ က်ဳပ္ကသာ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။ သူ႔ေၾကာင့္ က်ဳပ္ေထာင္ထဲမွာ ညႇင္းပန္း ႏွိပ္စက္တာကို မခံခဲ့ရတာ။ ေလာကမွာ တစ္ခ်ဳိ႔အရာေတြကို ပိတ္ပင္တားဆီးလို႔ မရႏိုင္ဘူးဆိုတာကို က်ဳပ္အခုမွ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ “၀မ္” ေထာင္ထဲေရာက္မွ ေထာင္ကို ေမတၱာအၾကင္နာ လႊမ္းသြားေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

အခုမွ က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္း နားလည္ေတာ့တယ္။ ရွန္ဟိုင္းကို သူ ျပန္လာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးကတည္းက လြတ္လပ္မႈေတြ ဆံုး႐ံႈးသြားမယ္ဆိုတာကို သူသိတယ္။ ဒါကို သူမေၾကာက္ခဲ့ဘူး။ တားျမစ္မႈေတြ၊ ပိတ္ဆို႔မႈေတြ၊ အေရးအခင္းေတြက သူ လူေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔အတြက္ကို မတားျမစ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အေရးအခင္းဆိုတာ သူ႔အတြက္ မျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကိစၥတစ္ရပ္လိုပဲ။ အေရးအခင္းေၾကာင့္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ကို ရပ္တန္႔လိုက္ၾကေပမဲ့ သူက မရပ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔မွာ “လူေကာင္းလုပ္မယ္” ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု ရွိေနလို႔ပဲ။ အဲဒီ သူ႔ရဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ဘယ္သူကမ်ား ပိတ္ဆို႔တားျမစ္ႏိုင္ဦးမလဲ..? ဘယ္လို အေျခအေနမ်ဳိးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူဟာ လူေကာင္းတစ္ဦး လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

၁၉၈၆ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၃၀ရက္ေန႔

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

ျပီးပါျပီ

၁၉၆၆ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းဆိုတာ တရုတ္ျပည္မွာ ၁၉၆၆ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၆ခုႏွစ္အထိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းပါ။ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ေမာ္စီတုန္း ကြယ္လြန္ျပီး ကြန္ျမဴနစ္ေတြ စင္ျပိဳ အဖမ္းခံရမွ အဆံုးသတ္သြားတဲ့ (၁၀)ႏွစ္ၾကာ အေရးအခင္းတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ကြ်န္မ ေသခ်ာ မသိပါဘူး။ wikipedia မွာ ရွာၾကည့္လိုက္တဲ့ စာေလးပါ။



Oct 12, 2008

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လူငယ္

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လူငယ္

ခရစ္ေတာ္တရား
ရင္၀ယ္ထားလို႕
သူသူငါအား
ကိုယ္ရွင္အလား
ခ်စ္ခင္ႏိုင္ေစ
လူငယ္တို႕တေတြ ...

ေမတၱာစိတ္ထား

သဒၶါလည္းပြား
အစဥ္သာ ႏွင္းဆက္
ကိုယ္က်ိဳးမဖက္
ေပးဆပ္ႏိုင္ေစ
လူငယ္တို႕တေတြ ...

ေဖးကူတြဲလက္
္္
ခိုင္ခိုင္ ဆက္လွ်က္
ခ်စ္ခင္ႏွလံုး
အၾကင္နာၿပံဳးႏွင့္
အဆင့္မခြဲ
စိတ္မကြဲဘဲ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆီ
ေလွ်ာက္လွမ္းညီေစ
လူငယ္တို႕တေတြ ...

- ေဇာင္း - (YD)

Oct 10, 2008

အခုဆိုေသာ ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္၌ အသက္ရွင္ပါ


အခုဆိုေသာ ပစၥဳပၸန္အခ်ိန္၌ အသက္ရွင္ပါ

မ႐ိုးစင္းႏိုင္ေသာ ပံုသ႑န္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ ေတာက္ပ၊ တည္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အင္မတန္မွျမင့္မားၿပီး က်ယ္ျပန္႕လွသည့္ ေကာင္းကင္ျပာကို ျဖတ္သန္းသြားလာေပ်ာ္ျမဴးေနၾကသည့္ တိမ္တိုက္၊ တိမ္တန္းမ်ားကို နံနက္အာ႐ုံဦးခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္ျဖစ္ေစ ၾကည့္ေငးမိသူတိုင္းအား အစဥ္႐ႈမ၀ေအာင္ျဖစ္ေစပါသည္။ အထူးသျဖင့္ဤလွပမႈကို ကြၽႏု္ပ္အေနႏွင့္အိမ္တြင္းအိမ္ျပင္၊ အိမ္ေပၚ၊ အိမ္ေအာက္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ႐ႈမ၀မေမာပန္း အစဥ္ၾကည္ႏူးမိပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ဘုရား၏ အံ့မခန္းလက္ရာေတာ္ေတြမွ ကိုယ္ေတာ္ရွင္၏ အစြမ္းတန္ခိုးေတြႏွင့္ မကုန္ခန္းႏိုင္ေသာ ခ်စ္ေမတၱာဂ႐ုဏာ ေတာ္ေတြကို ကြၽႏု္ပ္ ျပန္လည္သံုးသပ္မိပါသည္။ ယခုအခါလည္း ကိုယ္ေတာ္ရွင္ ဘုရားသည္စၾက၀႒ာကို ဆက္လက္၍ျပဳျပင္ဖန္ဆင္းေနဆဲပင္။ မိမိ၏လွပမႈအဆင္း သ႑န္၏ပံုရိပ္မ်ားကို အစဥ္ေပးသနား ေနဆဲပင္။

ဘုရားရွင္သည္ မတူညီမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႕ကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူသည္။ ပန္းမ်ားကိုၾကည့္ပါ။ ၎တို႔၏ မတူညီေသာ အမ်ိဳးေပါင္းကို မည္သူေရတြက္ႏိုင္မည္နည္း။ ၎င္းတို႔၏လွပစြာ ေ၀ဆာခ်ယ္သထားေသာ အေရာင္အဆင္း၊ နံ႔သာေတြကို မည္သူ ဖန္းဆင္းႏိုင္မည္နည္း။ ပန္းမ်ားတို႔သည္ မတူညီၾကေသာ္လည္း သူ႔ေနရာႏွင့္သူ၊ အမ်ိဳးအစားအလိုက္၊ အပြင့္တိုင္းလွပ ေနတာမဟုတ္ပါလား။ စိမ္းလန္းစိုေျပၿပီး၊ ႀကီးငယ္၊ နိမ့္ျမင့္ စသည့္ေတာင္တန္းမ်ား၊ သစ္ပင္ပန္းမာန္၊ တိရိစၦာန္မ်ားအားလံုးတို႔ကိုၾကည့္ပါ။ မည္မွ် ဆန္းက်ယ္လွပသနည္း။ ဤလွပဆန္းက်ယ္မႈမ်ားကို မည္သူ ဖန္ဆင္းေရတြက္ႏိုင္မည္နည္း။ ၎င္းအရာမ်ားထဲမွ ကိုယ္ေတာ္ရွင္သည္ "ငါသင့္ကိုခ်စ္သည္" ဟူ၍ေျပာဆိုေနေသာ အသံကို သင္ၾကားနာမိၿပီလား။ ပင္လယ္ ေရႏွင့္ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္၊ ေရသတၱ၀ါ အေပါင္းတို႔ကိုလည္းၾကည့္ပါ။ အရာရာတိုင္းသည္ သူ႔ေနရာႏွင့္သူရွိေနၾကပါသည္။ ၎င္းအရာမ်ားကို မည္သူဖန္ဆင္းထိန္း သိမ္းထားေတာ္မူပါသနည္း။

ဘုရားသခင္သည္ မတူညီမႈမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ႏွစ္သက္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေတာ္မူသည္။ သင့္မိသားစုအတြင္း မိဘညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအားလံုး တူညီေနပါလား။ မိဘေတြမတူညီၾကေသာ မိမိတို႔၏ သား သမီးမ်ားကို ခ်စ္ၾကင္နာၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနျခင္းသည္ပင္ ဘုရားသခင္၏ အစီအမံေတာ္အားျဖင့္ သာရွိႏိုင္ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သို႔ေသာ္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ေတြ႔ျမင္ခဲ့ဖူးေသာ အလွပဆံုးဆိုသည့္ အရာမ်ား၊ တိမ္တန္းမ်ားေတြသည္ ထာ၀ရမတည္ခဲ့ပါ၊ ျဖတ္သန္း ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ အဆင္းစံုလင္စြာျဖင့္ ပြင့္ဖူးေ၀ဆာ ေနေသာပန္းမာန္တို႔သည္လည္း အခ်ိန္တန္၍ညိဳးႏြမ္းကုန္ၾကၿပီ။ ဥတုသံုးပါးသည္လည္း တစ္ခုကိုတစ္ခုအခ်ိန္ေပး၊ေနရာေပး ေျပာင္းလဲေနၾကၿပီ။ ဘယ္ျဖစ္စဥ္ အတြင္း၌မဆို အသက္ဆိုသည့္အရာသည္ ဆက္လက္ရွင္သန္ဆဲပါ။ လူသားထုသည္လည္း ဤဖန္ဆင္းခံအရာထဲမွာ ပါ၀င္ေနပါသည္။ လူသားဆိုရာ၌ အိုငယ္မေ႐ြး၊ ႏုပ်ိဳေခ်ာဆိုးမခြဲ၊ ရွည္တယ္ ပုတယ္ ထည့္မတြက္၊ အျဖဴအမည္း မပိုင္းျခား၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာအဆင္းမၾကည့္၊ က်န္းမာသူႏွင့္ အားနည္းသူဟူ၍မခြဲျခား အားလံုး အားလံုးပါ၀င္သည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔တစ္ဦးခ်င္းတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ရွင္၏ ပံုသ႑ာန္ေတာ္ႏွင့္အညီ ဖန္ဆင္းထားျခင္းခံရသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။

ကြၽႏု္ပ္တို႔ အေယာက္တိုင္းအားလည္း ယခုဘ၀၌ ေဖာ္ျပမႏိုင္ေသာဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ထာ၀ရေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း အသက္တာကို ျပင္ဆင္ေပးထားပါေသးသည္။ ဖန္ဆင္းျခင္းအားလံုး၏ေနာက္ဆံုး ပန္းတိုင္ႏွင့္ ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္ မွာ ခရစ္ေတာ္ ႏွင့္ဖန္ဆင္းခံအရာမ်ားအားလံုး (တစ္လံုးတစ္၀တည္း) ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၎ပန္းတိုင္ႏွင့္ ဘုန္းဂုဏ္ေတာ္သို႔ ဦးေဆာင္လမ္းညႊန္ေပးေနေသာအရာသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏႈိင္းမဲ့ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာက႐ုဏာပင္ျဖစ္သည္။

ယခုပစၥဳပၸန္မွာေပ်ာ္႐ႊင္၀မ္းေျမာက္ၾကစို႔။ ဘုရားသခင္ရွိေသာအခ်ိန္၊ ကိုယ္ေတာ္ရွင္၏ ခ်စ္ျခင္း အလုပ္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ အခ်ိန္သည္ ယခုအခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။ အလုပ္တာ၀န္၊ ခဏတာေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းႏွင့္ ၀မ္းနည္းပူေဆြးရေသာ အခ်ိန္တို႔သည္ ကုန္ဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္လည္း ယခု ပစၥဳပၸန္ဆိုသည့္ အခ်ိန္အတြင္း ဘုရားသခင္သည္ မိမိ၏ႀကီးမားေသာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတာ္ျဖင့္ ရွိေနပါေသးသည္။ ၀မ္းနည္းမႈႏွင့္နာက်င္မႈေ၀ဒနာမ်ားသည္ အစဥ္တည္ရွိေနသကဲ့သို႔ ထင္ရပါေသာ္လည္း လွ်င္ျမန္စြာ ကုန္ဆံုးသြားၿပီး အသစ္ေသာေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ အသစ္ေသာ ဘ၀အတြက္ ေနရာျဖစ္လာ လိမ့္မည္။

ယခုပစၥဳပၸန္ဆိုသည့္ အခ်ိန္၏ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈသည္ ကုန္ဆံုးသြားလိမ့္မည္။ ခဏတာေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို လက္မလႊတ္ခ်င္ဘဲ
ဆုပ္ကိုင္ထားျခင္းသည္ ၀မ္းနည္းျခင္းႏွင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈသာ ျဖစ္ေပၚေစလိမ့္မည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ရမည့္အခ်ိန္၌ ေပ်ာ္႐ႊင္ကာ ကုန္ဆံုးသြားခ်ိန္၌လည္း လက္ခံတတ္ပါ။ ခဏတာေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းႏွင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈ၊ သာျဖစ္ေပၚေစလိမ့္မည္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ရမည့္အခ်ိန္၌ေပ်ာ္ရႊင္ကာ၊ ကုန္ဆုံးသြားခ်ိန္၌လည္း လက္ခံတတ္ပါ။ ခဏတာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကုန္ဆံုးသြားရျခင္းသည္ ပိုမို၍ျမင့္ျမတ္ေကာင္းမြန္ေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။

ဘ၀၏အေျပာင္းအလဲမ်ား အားလံုးအေပၚ လက္ခံတတ္ပါေစ။ မတည္ၿမဲေသာ ခဏတာကို စြဲလမ္းျခင္းမရွိပါႏွင့္။ ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ေသာ အတိတ္ကို ပူေဆြး၀မ္းနည္းမေနပါႏွင့္။ ေရာက္မလာေသးေသာ အနာဂါတ္ကို ႀကိဳတင္ေတြးေတာဗ်ာမ်ားမေနပါႏွင့္။ ယခုပစၥဳပၸန္ အသက္ရွင္ေနေသာအခ်ိန္ အတြင္း ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာေတာ္ကိုတစ္ဦးခ်င္း၊ အခ်ိန္တိုင္း၊ ျဖစ္ရပ္တိုင္းႏွင့္ ေက်းဇူးေတာ္တိုင္း၌ ထိေတြ႕ခံစားႏိုင္ၾကပါေစ။ ယခုအသက္ရွင္ၾကပါစုိ႕။


ခ်စ္မိုး ( ကတ )

Oct 7, 2008

သံေပၚလူးအေၾကာင္း ဥာဏ္စမ္း ဗဟုသုတ


သံေပၚလူး အေၾကာင္း ဥာဏ္စမ္း ဗဟုသုတ


Oct 6, 2008

ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားအလယ္မွာ


ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားအလယ္မွာ

တစ္ခါတရံမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အေနနဲ႕ ဒုကၡအခက္ခဲႏွင့္ကားတိုင္ေတြ ကိုခံထမ္းရျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို အသိတရားမ်ားထံ ပို႕ေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဟာဒီကမၻာေျမမွာ ခဏတာခိုလႈံေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြပါလား ဆိုတဲ့အသိကိုလည္း ရေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီကမၻာ ေလာကႀကီးက ပိုင္ဆိုင္တဲ့အရာ၀ထၱဳပစၥည္းေတြ အေပၚ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ယံုၾကည္မႈကို မထားဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ တခါတရံလူေတြက ကြၽန္ေတာ္ တို႕ကို အထင္အျမင္လြဲမွားၾကျခင္းသည္လည္း ေကာင္းတယ္လို႕ဆိုရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ေကာင္းေပမဲ့လည္း သူတို႕က ကြၽန္ေတာ္တို႕အေပၚ ေသးသိမ္တဲ့ အျမင္ သေဘာထားေတြရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီအေတြ႕အႀကံဳမ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္းဆီ လမ္းျပေခၚေဆာင္ သလိုမိမိ ကိုယ္ကိုအထင္ႀကီးမႈေတြကလည္း ကာကြယ္ေပးပါတယ္။ ႐ုန္းကန္ႀကိဳးစားေနရတဲ့ အေျခအေန မ်ားထဲက ကြၽန္တို႕ဟာ ဘုရားသခင္ကိုပိုမိုရွာေဖြၾကရပါမယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဟာ ျပင္ပ႐ႈတ္ခ်မႈ ေတြကို ခံရခ်ိန္မွာအတြင္းစိတ္ႏွလံုးသားကေတာ့ ပိုမိုႀကံ႕ခိုင္သန္မာလာၾကပါတယ္။

သင့္ရဲ႕ဘ၀အသက္တာကို ဘုရားသခင္ထံမွာ လံုးလံုးလ်ားလ်ား တည္ေဆာက္ထားမည္ဆိုပါက တစ္ပါးသူမ်ားရဲ႕ အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈေတြကို သင့္အေနနဲ႕လိုအပ္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဟာ ေႏွာက္ယွက္ ျဖားေယာင္းျခင္းနဲ႕မေကာင္းတဲ့ အေတြးဆိုးေတြထဲ ဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မ်ားမွာ အႀကီးမားဆံုးလိုအပ္မႈက ဘုရားသခင္သာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ရွင္းလင္းစြာသိျမင္ လာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူမပါဘဲ ေကာင္းမြန္တဲ့အရာ တစ္စံုတစ္ခုကိုမွ်လုပ္ေဆာင္ရန္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ မတတ္ႏိုင္ၾကလို႔ပါပဲ။ ဒီအခါမွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ျခငး္နဲ႔ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔ အတူကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ "စုေတ၍ခရစ္ေတာ္ႏွင့္အတူေနျခင္းငွါ ေတာင့္တလိုခ်င္ေသာစိတ္ရွိ၏" (ဖိလိပိ ၁း၂၃) ဆိုၿပီးျဖစ္လာပါမယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အလံုၿခံဳ ဆံုးနဲ႔အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုးေနရာဟာ ဒီကမၻာေျမေပၚမွာ မတည္ရွိပါလားဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ေတြ နားလည္သေဘာေပါက္ လာၾကလို႔ပါပဲေလ။

THOMAS A KEMPIS ၏ THE IMITATION OF CHRIST ကိုျပန္ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဂမုန္း ( မုုန္းေမာက္ၿမိဳ႕)

Oct 3, 2008

Here I Am, Lord


Here I Am, Lord

ဒီသီခ်င္းေလးလည္း အရမ္းႀကိဳက္လို႕ တင္ေပးလိုက္တယ္။ အႀကိဳက္ဆံုး စာသားေလးက “If You lead me.I will hold, Your people in my heart.” တဲ့။ အဲဒီ စာသားေလး ၾကားၿပီးက တည္းက heart ထိသြားၿပီး ႀကိဳက္သြားခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တတ္ေနတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းမွာလည္း ဒီသီခ်င္းကို မၾကာခဏဆို တတ္တယ္။ အရင္က အဂၤလိပ္ဘုရားသီခ်င္းေတြနဲ႕ သိပ္မထိေတြ႕ခဲ့ေတာ့ သိပ္မသိဘူး။ အခုက် ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳက္တတ္လာတယ္ ပိုၿပီး ခံစားရတယ္ ထင္တာဘဲ။ Cbox မွာ တစ္ေယာက္အား အားေပးထားေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားတင္ေပးသြားပါမယ္။ ႀကိဳက္တာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးဘဲ။




Here I Am, Lord

I, the Lord of sea and sky,
I have heard my people cry.
All who dwell in dark and sin,
My hand will save.

I, who made the stars of night,
I will make their darkness bright.
Who will bear My light to them?

Who shall I send?

Chorus
Here I am, Lord. Is it I, Lord?
I have heard You calling in the night.
I will go, Lord. If You lead me.
I will hold, Your people in my heart.

I, the Lord of snow and rain,
I have borne My people's pain.
I have wept for love of them,

They run away.

I will break their hearts of stone,
Give them hearts for love alone.
I will speak My word to them.

Whom shall I send?

Chorus
Here I am, Lord. Is it I, Lord?
I have heard You Calling in the night.
I will go, Lord. If You lead me.
I will hold Your people in my heart.

I, the Lord of wind and flame,
I will tend the poor and lame,
I will set a feast for them,

My hand will save.

Finest bread I will provide,
Till their hearts be satisfied.
I will give My life to them.

Whom shall I send?

Chorus
Here I am, Lord. Is it I, Lord?
I have heard You calling in the night
I will go, Lord. If You lead me.
I will hold, Your people in my heart.
I will hold Your people in my heart.

Words and Music by Dan Schutte, 1981

မပုပ္မသိုးသည့္ ရဟႏာမ်ား၏ ရုပ္ကလက္မ်ား


ကက္သလစ္အသင္းေတာ္မွ မပုပ္မသိုးသည့္ ရဟႏာမ်ား၏ ရုပ္ကလက္မ်ား

အဂၤလိပ္စကားလံုး Incorruptibility ဆိုသည္မွာ ေသလြန္ၿပီးသည့္ေနာက္ မပုပ္မသိုးဘဲ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ရုပ္ကလပ္ကို ေခၚသည္။ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္တြင္ ထိုကဲ့သို႕ ေသလြန္ၿပီးသည့္ေနာက္ မပုပ္မသိုးဘဲ ရွိသည့္ ရဟႏာတို႕၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ရုပ္ကလပ္မ်ားစြာရွိသည္။ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္တြင္ ရဟႏာဟု သက္မွတ္သည့္ အခ်က္မ်ားထဲမွ မပုတ္မသိုးေသာ ရုပ္ကလက္ေနရွိျခင္းသည္လည္း အခ်က္တစ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုကဲသို႕ မပုပ္မသိုးေသာ ရဟႏာအခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။

ရဟႏာစိန္ Bernadette ၏ ရုပ္အေလာင္းကို ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ ရွိၿပီး သူမသည္ ၁၈၇၉ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။





ရဟႏာစိန္ Vincent de Paul သည္ ၁၆၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။


ရဟႏာစိန္ John Vianney သည္ ၁၈၅၉ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။


ရဟႏာစိန္ Vincent de Paul သည္ ၁၆၆၀ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။


ရဟႏာစိန္ Catherine ၏ ရုပ္ကလပ္ျဖစ္သည္။



ရဟႏာစိန္
Zita ၏ ရုပ္ကလပ္ျဖစ္သည္။ ရဟႏာသည္ ၁၂၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူၿပီး သူ၏ ရုပ္အေလာင္းကို ဖန္တလားျဖင့္ အီတလီႏိုင္ငံ၊ Lucca ၿမိဳ႕ရွိ St. Frediano ဘုရားေက်ာင္းတြင္ ထားရွိသည္။


အျခားေသာရဟႏာမ်ား အျပင္ ေနာက္ဆံုး အေနျဖင့္ ရဟႏာ Padre Pio ၏ရုပ္အေလာင္း အမ်ားျပည္သူအား ထုတ္ေဖာ္ ျပသည့္ေန႔က ဓါတ္ပံုမ်ားကို ေဖာ္ျပေပးပါမည္။ ထုိ ရဟႏာသည္ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၄၀ က ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။













YouTube ေပၚမွ -