Oct 29, 2009

လူကိုေျပာင္းလဲေစတတ္ေသာအျမင္


လူကိုေျပာင္းလဲေစတတ္ေသာအျမင္

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္အနည္းငယ္ခန္႕က ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ ကုမၸဏီတစ္ခုကကုိစားလွယ္ တစ္ေယာက္ ကြၽန္မတို႕႐ြာကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႐ြာေဒသအနီးတ၀ိုက္ လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈ သံုးသပ္ၿပီးေနာက္ ကမၸဏီ႐ံုးခ်ဳပ္ကိုျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။ "မက္ေမာေလာက္စရာ ေစ်းကြက္မေတြ႕ဘူး၊ ဒီေဒသက လူေ
တြ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ မသံုးဘူး" ဟူ၍ပင္ ေျပာသြားတယ္။ မ်ားမၾကာမီ အျခားကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦးေရာက္လာျပန္ပါတယ္။ အေျခအေနကို ေကာင္းစြာ ေလ့လာၿပီးေသာအခါ "အလားအလာေကာင္းေသာ ေစ်းကြက္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ဤေဒသရွိ လူမ်ားေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ လိုအပ္သည္" ဟုဆိုကာ မိမိတြင္ ပါလာသမွ် ေစ်းႏႈန္း မွန္ကန္စြာ ေရာင္းခ်ေလသည္။ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္ ႏွစ္ေယာက္၏ ကြဲျပားေသာ "အျမင္"သည္ ထိုသူတို႕၏ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ႐ႈံးနိမ့္မႈမ်ားကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။

ကြၽန္မတို႕ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ လသာေဆာင္မွ ပန္းၿခံသို႕ၾကည့္ေသာ အခါတစ္ေယာက္က လမင္းကိုျမင္သည္။ က်န္တစ္ေယာက္က ႏွင္းဆီပန္းလွလွေလးေတြ ျမင္တယ္။ ကြၽန္မ ျမင္ရတာကေတာ့ သစ္ပင္ရဲ႕ အရိပ္မဲမဲေတြပါပဲ။ မိမိတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြ ေပၚမူတည္ၿပီး ၾကည္ႏူးမႈ၊ ေအးျမမႈကိုရရွိသလို ၀မ္းနည္းမႈ၊ စိုးရိမ္မႈတို႕လည္း ဖန္တီးျဖစ္ေပၚ တတ္ပါတယ္။

ဆာမာရိတန္ပံုျပင္ (လု ၁၀း၂၉-၃၅)တြင္ ေဂ်႐ုဇလင္မွ ေဂ်ရီခိုသုိ႕သြားေသာ ခရီးသြားတစ္ေယာက္ကို ဓါးျပျဖစ္သူက တိုက္ခိုက္လုယူဖို႕ အသင့္ေတာ္ဆံုး လူလို႕ျမင္တယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးကေတာ့ ျပႆနာေပးမည့္သူ တစ္ဦးအျဖစ္ ယူဆသလို ေလ၀ီသည္လည္း မိမိႏွင့္ မသက္ဆိုင္သူဟုပင္ ယူဆေလသည္။ ဆာမာရိတန္ အမ်ိဳးသားကမူကြဲျပားေသာ အျမင္ျဖင့္ အကူအညီေပးေလသည္။ ထိုသူအားလံုးတို႕၏ မတူညီေသာ အျမင္မ်ားသည္ သူတို႕၏ ကြဲျပားျခားနားေသာ တုန္႕ျပန္လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ သင္သည္လည္း အဘယ္သို႕ ထင္ျမင္မိသနည္း။ ေကာင္းေသာအျမင္ျဖင့္ အရာရာကို ၾကည့္တတ္ရန္၊ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အေပါင္းလကၡဏာ အျမင္မ်ားကို ေမြးျမဴ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္သင့္ပါသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႕၏ အျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲလာလွ်င္ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုမ်ားလည္း ေျပာင္းလဲလာေပမည္။ ထိုအခါ မိမိတို႕၏ ဘ၀သည္လည္း အ့ံၾသဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားေပမည္။

မိုင္အဲန္နီ (ေတာင္ႀကီး)

Oct 26, 2009

အသြင္မတူပန္းတိုင္တူ၏


အသြင္မတူပန္းတိုင္တူ၏

လူတို႕သည္ ေရွးကာလပေ၀သဏီကပင္ မိမိတို႕ထက္ တန္ခိုးတိကၠလကၡဏာ ႀကီးမားေသာ ပုဂၢိဳလ္အားရွာေဖြကာ မိမိတို႕၏ ယံုၾကည္ကိုးစား အားထားရာအျဖစ္ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္အ႐ိုအေသ ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ မိမိတို႕၏ ညာလက္အစြမ္းအစအားျဖင့္ ေတြးေတာ၍ မရေသးႏိုင္ခဲ့ရေသာ သဘာ၀တရား၏ ျဖစ္စဥ္မ်ားျဖစ္သည့္ ေနပူျခင္း၊ မိုး႐ြာျခင္း၊ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္ျခင္း၊ မိုးၿခံဳးျခင္းတို႕ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ တုန္လႈပ္ခဲ့ၾကရသည္။ ၎တို႕အားလည္း ထူးဆန္းဖြယ္ တန္ခိုးလကၡဏာရပ္မ်ားအျဖစ္ အံ့ၾသခဲ့ၾကရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ေန၊ လ၊ ေရ၊ ေျမ၊ ေတာ၊ ေတာင္အစရွိသည့္ သဘာ၀တရားမ်ားကို ရွိခိုးပူေဇာ္ပသျခင္းမ်ား ရွိလာခဲ့ရသည္။ ထို႕ေနာက္တြင္ လူတို႕သည္လည္းေကာင္း သဘာ၀တရားမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ေစာင့္ေရွာက္ေနေသာ ေတာေစာင့္ ေတာင္ေစာင့္၊ ေနနတ္၊ လနတ္စေသာ နတ္မ်ားကို လက္ခံ ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ ပူေဇာ္ခဲ့ၾကျပန္ေလသည္။ ဤသို႕အားျဖင့္ လူတို႕သည္ မိမိတို႕၏ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သမွ် မိမိတို႕၏ စိတ္သက္သာရာကို ရေစမည့္ တရားႏွင့္ မိမိတို႕အား ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ကာ လံုၿခံဳမႈကို ေပးႏုိင္မည့္ပုဂၢိဳလ္အား ရွာေဖြခဲ့ရေလျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ယေန႕ကြၽႏု္ပ္တို႕၏ ကမၻာႀကီးတြင္ လူတို႕၏ စိတ္ႏွလံုးကိုခ်မ္းသာရာရေစသည့္ ဘာသာတရားႀကီးမ်ားစြာ ေပၚထြန္းအျမစ္ တြယ္ေနရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ မူဆလင္ဘာသာ၊ ဟိႏၵဴဘာသာ အစရိွေသာ ဘာသာတရားႀကီးတြင္ ကမၻာေလာကႀကီး၏ ေကာင္းမႈအက်ိဳး သူငါကိုးရမည့္ ျဗမၼစိုရ္တရားမ်ားကို လက္ကိုင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္လည္း လူတို႕၏ စာရိတၱလူသားတို႕ ရပိုင္ခြင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တရားမွ်တေရးစသည့္ နယ္ပယ္မ်ား၌ ဤဘာသာတရားမ်ား၏ ထိန္းေက်ာင္းမႈသည္ ပဓာနက်ခဲ့သည္ကို မည္သူမွ် ျငင္းႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

ထိုေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ လက္ခ့ရမည္ကိား ဤဘာသာတရားတိုင္းသည္ အလြန္ပင္ ေကာင္းျမတ္ၾကပါသည္။ အေပၚယံအယူအဆမ်ား ကြဲျပားၾကေသာ္လည္း အႏွစ္သာရ၌မူ ေကာင္းမႈတစ္ခုတည္းကိုသာ ဦးတည္ေနၾကပါသည္။ ဘုရားရွင္ ခရစ္ေတာ္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ခရစ္ယာန္ဘာသာသည္ ေကာင္းျမတ္ပါသည္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဗုဒၶဘာသာသည္ ေကာင္းျမတ္ပါသည္။ ထိုအတူ အျခားေသာ ဘာသာတရားမ်ားသည္လည္း ေကာင္းျမတ္ၾကပါသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႕သည္ ထိုဘာသာတရားမ်ားကို ယံုၾကည္ လက္ခံေနၾကသူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ဆည္းကပ္မႈနည္းမ်ား မတူညီၾကေသာ္လည္း အားလံုးမွာမူ ေလာကီေလာကုတၱရာ အေရးအတြက္ ေကာင္းရာမြန္ရာ ျပဳေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးေသာ ပန္းတိုင္မွာ အတူတူျဖစ္ၾကသည္ဟု လက္ခံတတ္ရန္သာ လိုအပ္ေတာ့သည္။

လူတို႕သည္ ေလာကီေရးရာႏွင့္ ေလာကုတၱရာေရးရာတြင္ ေလာက၌ မိမိခႏၶာကိုယ္အတြက္ ႐ုန္းကန္ ႀကိဳးစား အသက္ရွင္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေလာကုတၱရာေရးရာတြင္ ေနာင္တမလြန္၌ မိမိ၏ ၀ိညာဥ္သုိ႕မဟုတ္ လိပ္ျပာသည္ ခ်မ္းသာရာျဖစ္ေသာ နိဗၺာန္ သုိ႔မဟုတ္ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံ၌ စံစားခြင့္ရရန္ျဖစ္ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဘာသာတုိင္း၌ ယုံၾကည္ ဆည္းကပ္သူတုိင္းသည္ ဒီေလာက၏ ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားပမာ ႐ွင္သန္ေနၾကရပါတယ္။

လူတို႔သည္ ခႏၶာကုိယ္႐ွင္သန္ရန္ ထမင္းႏွင့္ဟင္းကုိ ေန႔စဥ္စားသုုံးေနရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဒသတစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာ၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးႏွင့္ တစ္မ်ဳိး စားသုံးပုံျခင္း မတူညီၾကပါ။ ဥေရာပသားမ်ားက ဂ်ဳံကုိစားသုံးမည္။ အာ႐ွသားမ်ားက ဆန္ကို အမ်ားစုစားသုံးေပမည္။ ဆင္းရဲသူက ဆန္ၾကမ္းသာ စားႏုိင္မည္။ ခ်မ္းသာသူက ဆန္ေကာင္းကုိ စားႏုိင္ေပမည္။ ျမစ္ေခ်ာင္းႏွင့္နီးသူက ငါးျဖင့္စားသလုိ၊ ေတာင္ေပၚေနသူက ပဲကုိ စားသုံးေပလိမ့္မည္။ မည္သည့္အရာျဖင့္ စားသလုိေနပါေစ အဓိကမွာ ခႏၶာကုိယ္အာဟာရဓါတ္ရ႐ွိက အသက္႐ွင္ ရန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိနည္းတူပင္ လူတုိ႔သည္ မိမိ၏၀ိညာဥ္အာဟာရ အတြက္ ဘာသာတရား၏ အဆုံးအမမ်ားကုိ လုိက္နာ က်င့္သုံးရေပမည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား သည္ ဗုဒၶဘုရား၏ တရားအတုိင္း က်င့္ေပမည္။ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္လည္း ခရစ္ေတာ္ ဘုရား႐ွင္၏ တရားေတာ္အတိုင္း က်င့္ရေပလိမ့္မည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေနာင္ တမလြန္ဘ၀အတြက္ လူတုိ႔သည္ နိဗၺာန္ဆု သုိ႔မဟုတ္ ေကာင္းကင္သုခစံစားႏုိင္ရန္ ဘာသာတရားမ်ား၏ ေကာင္းျမတ္ေသာ တရားဓမၼအစာမ်ားကုိ မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္စားသုံးေန ရျခင္းသာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေ႐ွးကဆုိခဲ့သည့္အတုိင္း လူတို႔သည္ မိမိတို႔အေပၚ လႊမ္းမုိးႏိုင္ေသာ၊ မိမိတုိ႔ မတက္စြမ္းႏုိင္သည ့္အရာမ်ားကုိ ဘုန္းတန္ခုိးျဖင့္ ဖန္တီးႏုိင္ေသာပုဂၢဳိလ္မွာ တပါးတည္းသာျဖစ္ပါသည္။ ထုိသို႔ု လူတုိ႔ရွာေဖြေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ကလည္း လူသားမ်ား၏ အလုိဆႏၵမ်ားကုိ သဗၺညဳတဥာဏ္အားျဖင့္ သိရွိေနေပလိမ့္မည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔သည္ ဘာသာတရား အခ်င္းခ်င္းအျမင္ေစာင္း အျပစ္ျမင္စရာ မလုိေတာ့ေပ။ ကုိးကြယ္မႈ ဘာသာတရား အခ်င္းခ်င္းအျပန္ အလွန္နားလည္မႈရွိကာ ေလးစားရေပမည္။ ဘာသာတရားတုိင္းမွာ အလြန္ေကာင္းပါ၏။ ကြၽႏု္ပ္တို႔တစ္ဦးစီ ကုိယ္၌ကသာ ေကာင္းရန္ လုိအပ္ေပေတာ့မည္။ ဤသုိ႔အားျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ထားရာ ဘာသာတရားမ်ားကုိ ေလးစား တန္ဖုိးထားကာ အသြင္မတူၾကားမွ အခ်င္းတူသည့္ ပန္းတုိင္ဆီသို႔ ေလွ်ာက္လွမ္း သြားၾကရေပေတာ့မည္။

ဂြၽန္သီြ (ေမာ္လၿမိဳင္)

Oct 22, 2009

သတိေပးခြင့္ျပဳပါ


သတိေပးခြင့္ျပဳပါ

မႈန္ရီ၀ိုးတ၀ါး မေသခ်ာမေရရာစြာနဲ႕
မိဘေတြေက်ာခိုင္း ရင္ခြင္သစ္ေတြရွာလို႔
အတၱကိုအေဖာ္ျပဳ
ေလာကထဲကို
ခရီးျပဳေတာ့မယ္ဆို သူငယ္ခ်င္း .....


ေရတြက္မရ၊ ဒါဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႕
ဒုကၡေတြ လိႈင္းထန္လာရင္
မင္းအနားမွာ ေဖးကူလမ္းျပမယ့္သူ
အေဖ့လိုလူ
လိုက္ရွာေတြ႕ႏိုင္မွာတဲ့လား ....

အေျပာက်ယ္လွ လူ႕ဘ၀ရဲ႕မာယာေတြ
လွည့္ျဖားကာ ဟန္ေဆာင္သံုးရင္
မင္းအနားမွာ ေဖးကူ ႏွစ္သိမ့္မယ့္သူ
အေမ့လိုလူ
လိုက္ရွာေတြ႕ႏိုင္မွာတဲ့လား .....

ငယ္တုန္းကဆို

ေမ့မရေန႕ မ်ားစြာကို
အေဖ့နားမွာ ခိုနား အေမ့ကို အေဖာ္ျပဳလို႕
ဒုကၡေတြေျဖရွင္း ေသာကေတြ ျဖတ္နင္းေပးခဲ့တာကို
အားလံုးထားရစ္ ေမ့ပစ္လိုက္ေတာ့မွာ သူငယ္ခ်င္း

တကယ္လို႕မ်ား ထင္တာေတြလြဲမွား
ယံုၾကည္တာေတြ ကြဲျပားသြားတဲ့အခါ
မင္းအနားမွာေဖးကူ မင္းခ်စ္သူေတြလည္း

မရွိေတာ့တဲ့အခါ ေလေပြရဲ႕ ေနာက္သစ္ရြက္ေျခာက္လို
လြင့္မသြားနဲ႕ေနာ္....

မင္းအတြက္ဆို အခ်ိန္တိုင္းလိုလို
ထာ၀ရတည္ၿမဲ မေျပာင္းလဲတဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႕
မင္းအျပန္ခရီးလမ္း လက္ကမ္းကာ ႀကိဳေနမယ့္
ခြင့္လႊတ္တတ္သူ (အေဖ)
ျမတ္ႏိုးမယ့္သူ (အေမ)
ရွိေနတယ္ဆိုတာ
သတိေပးပါရေစ .. သူငယ္ခ်င္းေရ ....

ကဗ်ာ႐ူး

Oct 21, 2009

အခ်ိန္မီပါေသးတယ္

အခ်ိန္မီပါေသးတယ္

လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ (၂၀၀၂) ခုႏွစ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့ လူငယ္တစ္ဦးဟာ ေငြဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပကာသနကို မက္ေမာေသာေၾကာင့္ ကုမၼဏီတစ္ခုမွာ ေက်ာက္တူးဖို႔ အလုပ္၀င္လုပ္တယ္။ သို႔ေသာ္ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဘုရားသခင္ဟာ ဒီအလုပ္နဲ႔ အားမေပးခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကက္သလစ္ လူငယ္ တစ္ဦးဆိုေပမယ့္ ဘုရားတရားလည္း မလိုက္စားဘူး လူငယ္က႑မွာလည္း မပါ၀င္ စိတ္လည္းမ၀င္စားခဲ့ဘူး။ အဓိကေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ပတ္၀င္က်င္နဲ႔လည္း ဆိုင္သင့္သေလာက္လည္း ဆိုင္တယ္။ မိတ္ေဆြတို႔ မိဘေတြအတြက္ အားေပးခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကမွ စိတ္မွမ၀င္စားတာ ဘုရားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ဟာ အလွမ္းေ၀းေနတယ္ဆိုပါေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ အလွဴေပးရင္ေတာင္ (ဗီဒီယို) သြားၾကည့္လိုက္တယ္။

ကြၽန္ေတာ္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေဆးလိပ္၊ ကြမ္းယာ၊ အရက္မွီ၀ဲ သံုးစြဲခဲ့ဖူးပါတယ္။ လူငယ္ဆိုေတာ့ ေစလိုရာ ေစသေဘာေပါ့ ေလတိုက္ရာကိုယိုင္ၿပီး လတ္သေလာ အေျခအေနကို မသံုးသပ္ပဲ ျပဳခ်င္ရာကိုျပဳ ညစ္ညမ္းတဲ့အရာကို သေဘာေတြ႔ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ိုက္မွာ က်င္လည္က်က္စား ေနတဲ့ ေလာကဓံတရားရဲ႕ သားေကာင္ေပါ့။ ဘုရားတရားနဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္လည္းၿပီး အေမွာင္ကမၻာထဲမွာ ႀကိတ္မိတ္ၿပီး မ်က္ကန္း ပမာ အျဖဴအမဲ မသဲကြဲၿပီး ရင္ဆိုင္ေနရမရွာတဲ့ ဘုရားရဲ႕ လူေတြဟာ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ အနာဂတ္ကို မသိရွာပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္စာေရးရင္း တစ္ခုေထာက္႐ႈ စဥ္းစားမိတယ္။ မၾကာေသးတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္တစ္ခုေပါ့ "ကြၽန္ေတာ္တို႕ ဘုရားေက်ာင္းမွာ ပြဲတစ္ခုရွိတဲ့ ညမွာေပါ့။ ပြဲကေတာ့ ၿပီးသြားၿပီ ပစၥည္းေတြ သိမ္းၿပီး လူငယ္ေတြအျပင္မွာ လက္ဖက္ရည္သြား ေသာက္တယ္။ သိပ္မၾကာခင္ ျပန္လာၿပီး လူငယ္႐ံုးခန္းမွာ အနားယူေနတဲ့အခ်ိန္ ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕နားကို လႊမ္းမိုးသြားေစခဲ့တယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ "ေဟ့ေကာင္ေတြ သူခိုး ...သူခိုး တဲ့ေအာ္လိုက္ေရာ လူငယ္ေတြက ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းပဲ အုန္း ကနဲထၿပီး အကုန္၀ိုင္းဖမ္းပါေလေရာ။ ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္ခိုင္းၿပီး စစ္ေဆးပါေလာေရာ။ ဘယ္ကလဲ၊ ဘယ္သူလဲ၊ မိဘက ဘယ္မွာလဲ၊ အလုပ္အကိုင္က ဘာလဲ စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းမ်ားစြာ ေမးတယ္။ သို႕ေသာ္ အဲဒီေစာကရ ငတတ္ျပား က ဘာတစ္ခုမွ ေျဖာင့္ခ်က္မေပးဘူး။ ၀န္မခံေတာ့ လူငယ္ေတြဟာ ကြၽဲၿမီးတိုသြား တာေပါ့။ လက္သီးနဲ႕ထိုးလိုက္၊ ေျခေထာက္နဲ႕ ေဆာင့္ကန္လိုက္၊ သူခိုးခမ်ာ အလူး အလဲပဲ ေရေတာင္းလည္းမေပးဘူး။ တမင္းေတာင္းလည္း မေကြၽးဘူး။ ေျဖရင္ေတာ့ ေကြၽးမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရဲေဘာ္ စစ္ေျပး တစ္ေယာက္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာသြားတယ္။ စက္ဘီးေတြ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ၊ သစ္ေတြ ခဏခဏ ေပ်ာက္ေနတာ သူ႕လက္ခ်က္ေနမွာပဲ ဆိုၿပီး ပံုအပ္လိုက္တာ ေမးေစ့ေတာင္ ပဲ့သြားတာ။ ေနာက္ဆံုးအျဖစ္ေတာ့ ရဲစခန္းထဲသြားပို႕ လိုက္တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအေၾကာင္းကို သံုးသပ္ၾကည့္မိတာေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္တို႕ လူသားေတြဟာ ကမၻာေျမျပင္မွာ ေနစဥ္က မေကာင္းမႈေတြ က်ဴးလြန္ၿပီး ေသဆံုးသြား ေသာအခါ ငရဲျပည္ေရာက္ၿပီး လူ႕ေလာကမွာေနစဥ္က ခုိးမႈေတြ၊ လိမ္ညာတာေတြဟာ ငရဲမင္းႀကီးဆီမွာ အစီအရင္ခံၿပီး အထိုးအႏွက္ အထုအေထာင္း ဒယ္အိုးထဲမွာ ေမႊေႏွာက္ခံရမွာေတာ့ မလြဲဧကန္ပဲ။ ေကာင္းမႈလုပ္ရင္ ေကာင္းကင္ဘံု ေရာက္မယ္။ သို႕ေသာ္လည္း "ငါ့ကို အရွင္ဟု ေခၚ သူဟူသမွ်သည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႕ ၀င္ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ ခမည္းေတာ္၏ အလိုေတာ္ကို ေဆာင္ရြက္သူသာလွ်င္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႕ ၀င္ရလိမ့္မည္" ဟု (မာေတဦး-၇း၂၁) မွာ ေယဇူးသခင္ မိန္႕ေတာ္မူခဲ့တယ္။ မေကာင္းမႈကိုျပဳသူ ကေတာ့ ငရဲျပည္ကိုေရာက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ငယ္စဥ္ မိဘေတြက ကြၽန္ေတာ္ဆိုးလြန္းလို႕ ေနာင္တရရန္ အသိေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး လူငယ္အစည္းအေ၀းေတြတက္၊ ဘုရားဆိုတာ နားလည္လာတယ္။ လူငယ္သင္တန္းပို႕ခ်ျခင္းမွာ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႕ လိုက္ၿပီးေတာ့ ဆက္ကပ္ျခင္းလုပ္တယ္။ အခုေတာ့လည္း ဘုရားရဲ႕ အရိပ္အာ၀ါသေအာက္မွာ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႕ထမ္းေဆာင္ေတာ့မယ့္ ဧ၀ံေဂလိတမန္ေတာ္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားေနပါၿပီ။ ျဖစ္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေခၚေတာ္မူျခင္းခံရရင္လည္း ေရြးေကာက္ေတာ္မူျခင္း မခံရရင္ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဆုေတာင္းျခင္း ျပဳလုပ္ဖို႕၊ ႀကိဳးစားဖို႕လိုတယ္ မိတ္ေဆြ။

လူငယ္တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး စကား ေျပာေနစဥ္မွာလည္း မုသားစကား မသံုးဘဲ၊ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ျပဳမူေနထိုင္ဖို႕ အႀကံျပဳပါရေစ။ အဓိကကေတာ့ သန္႕ရွင္းေသာ အသင္းေတာ္ရဲ႕ လူငယ္ေတြဟာ ပိုၿပီး အေရးႀကီးေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဘုရားသခင္တည္ေထာင္ ထားတဲ့အသင္းေတာ္ဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ ျဖစ္ပါ တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ လူေတြဟာ ဒုကၡ ေရာက္စဥ္မွာေတာ့ ဘုရားကို သတိရ တက္ၿပီး ျပန္လည္ၿပီး အဆင္ေျပသြားရင္ ေငြဂုဏ္ေတြ ခ်မ္းသာလာေသာအခါ ဘုရားကို ေမ့ေလ်ာ့တတ္သည္။ မေမ့ေလ်ာ့ေအာင္ အၿမဲတမ္း ဦးေႏွာက္ထဲမွာေရာ၊ ႏႈတ္စကားထဲမွာေရာ၊ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာပါ ကိန္း၀ပ္ ေနေစခ်င္ပါတယ္ ခ်စ္မိတ္ေဆြတို႕။ ၿပီးေတာ့လည္း အခုေခတ္မွာက ေခတ္လူငယ္၊ လူပ်ိဳ၊ အပ်ဳိေတြ ဘုရားတရားလုပ္လို႕ ရွက္တတ္လာၾကတယ္။ ေခတ္ေရစီး ေၾကာင္းမွာေမ်ာၿပီးေတာ့ စိတ္လႊင့္ေနၾကတယ္။

ဥာဏ္ပညာရွိၿပီး လူမႈအစည္းအေ၀းမွာ သိပ္ပါ၀င္ျခင္း မရွိေပ။ အဓိကေတာ့ အလွတရားေတြ၊ ဂုဏ္ပကာသနေတြ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈသာ အဓိကပင္ ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္ ဒီလိုမ်ိဳး အျပဳအမူေတြဟာ မွတ္သား ေလာက္ပါေပတယ္။ ေလာက စည္းစိမ္ေတြကို မက္ေမာၿပီး မခြဲႏိုင္၊ မခြာႏိုင္ ဘုရားကို လစ္လ်ဴ႐ႈထားျခင္းျဖစ္သည္။ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ရင္လည္း ဘုရားမွျဖစ္မည္။ ဘုရားဆို သည္မွာ အလံုးစံုကို တတ္ႏိုင္ေတာ္မူေသာ တစ္ပါးတည္းေသာ သားေတာ္ဘုရားပင္ ျဖစ္သည္။ စကားပံုတစ္ခုရွိသည္။ "သမား ဆိုအိုမွ၊ မယားဆိုပ်ိဳမွ၊ သၾကားဆိုခ်ိဳမွ၊ ဆားဆိုညိဳမွ၊ တရားဆိုတိုမွ ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကို ေကာင္းတဲ့စိတ္ထားနဲ႕ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါတဲ့။" ဒါေၾကာင့္ ပိုင္ရွင္စိတ္ထား၊ ေစတနာ စိတ္ထားၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။ လူေတြ တစ္ဦးစီတိုင္းမွာ သိမ္ေမြ႕ေသာ ၾကင္နာမႈမ်ား ရွိသင့္ပါတယ္။ အဖြဲ႕အစည္း တိုင္းမွာလည္း အႀကံဥာဏ္ရယူျခင္း လုပ္သင့္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကက္သလစ္ လူငယ္ေတြဟာ ဘုန္းႀကီးေတြႏွင့္
ဓမၼဆရာ စသည့္ ဘာသာေရးအမႈထမ္းမ်ားကို ေလးစားသင့္ပါတယ္လို႕ ဘာသာသူလူငယ္မ်ားႏွင့္ မိတ္ေဆြတို႕ကို ေ၀မွ်လိုပါသည္။ ပုပ္ရဟန္းမင္းႀကီး ေဘေနဒစ္ဆိုခဲ့ဖူးတယ္။ ကမၻာေျမေလာကကို အလွဖန္တီးၿပီး တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးတာဟာလည္း လူငယ္ပါပဲ။ အနာဂတ္ရဲ႕ အသီး အပြင့္ဟာလည္း လူငယ္ပါပဲ။ စိတ္ဓာတ္ မက်ဘဲ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါ၀င္လုပ္ ေဆာင္သင့္ပါတယ္။

သခင္ေယဇူးမပါဘဲ ဘ၀အသက္တာကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕ ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ စကားပံုတစ္ခုေျပာ ျပအံုးမယ္။ "ကြၽႏ္ုပ္တို႕ ကက္သလစ္ လူငယ္ေတြဟာ ႀကိဳးစားရင္ ဘုရားမျဖစ္ ႏိုင္ေပမယ့္ ရဟႏၲာေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္တယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့လည္း သင္တို႕လူသားေတြအတြက္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေရာက္ရင္ ေကာင္းကင္ တံခါး၀မွာ စာသားတစ္ခု ေတြ႕ရလိမ့္မည္။ သင္ၾကားဖူးလည္း ၾကားဖူးမွာပါ။ အခ်စ္ မရွိမ၀င္ရတဲ့ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ခ်စ္ျခင္းတရားရွိေသာ အရာခပ္သိမ္း ဟူသမွ်ကို မိမိကိုယ္နဲ႕အမွ် ခ်စ္တတ္မွ ၀င္ခြင့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ငရဲတံခါး၀တြင္ လည္း "အျပစ္မရွိ မ၀င္ရတဲ့" ေျပာခ်င္တဲ့ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အျပစ္ရွိသူကိုသာ လက္ခံတယ္ဆိုလိုတာပါပဲ။ ကမၻာေလာက သားေတြဟာ အျပစ္ေတြကို က်ဴးလြန္ေနပါတယ္။

ထို႕ေၾကာင့္မို႕လည္း ေသဆံုးလွ်င္ ငရဲသို႕တိုက္႐ိုက္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ်ားမယား၊ သမီးပ်ိဳေတြကို စိတ္နဲ႕ ေတာင္မျပစ္မွားပါနဲ႕ မိတ္ေဆြ။ အသင္းေတာ္မွာ ဥပေဒပုဒ္မ မရွိပါဘူး။ အျပစ္ရွိရင္ငရဲ၊ မရွိရင္ေ ကာင္းကင္ဘံု ဒါပါပဲ မိတ္ေဆြတို႕။ တစ္နာရီေလာက္သာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ မိတ္ေဆြ နားလည္လာပါ လိမ့္မယ္။ မမွားဘူးတဲ့ လူဆိုတာ မရွိပါဘူး။ သို႕ေသာ္ အျပစ္ငယ္လည္း မ်ားလာလွ်င္ အျပစ္ႀကီးႏွင့္ညီမွ်ပါတယ္။ သင္တို႕ လုပ္သမွ်ကို ဘုရားသခင္သိေတာ္မူျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽႏ္ုပ္တို႕ ဘာသာတူ လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ား သိုးေကာင္းထဲတြင္ မပါ၀င္ေသးေသာ သိုးကေလးမ်ား၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အလင္းေတာ္ကို ရရွိဖို႕ တစ္ေန႕တာကို အလာဟသ မျဖစ္ေစဘဲ ဘုရားရွင္ေရွ့ေမွာက္မွာ မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ စိတ္ၿငိမ္စြာ ဆုေတာင္းရင္း သင္၏ ဘ၀အသက္တာကို ဆက္ကပ္ပံုအပ္ၾက ပါစို႕လို႕ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။


ေသာမတ္(စ္) ခါးလီ(ျမစ္ႀကီးနား)

Oct 17, 2009

Let's Forgive

Let's Forgive


တည္ေနမည့္မိဘေက်းဇူး


တည္ေနမည့္မိဘေက်းဇူး

လူတိုင္း လူတိုင္းသည္ မိဘအျဖစ္ မေရာက္ၾကေသးေပမယ့္ မျဖစ္ၾကေပမယ့္ သားသမီးဘ၀ ေနရာမွာေတာ့ ေနဖူးၾကတာ ခ်ည္းပါ။ ေနေနၾကတာ ခ်ည္းပါ။ မိဘတို႕ရဲ႕ သားသမီးအေပၚယုယ ပိုက္ေထြးေႏြးမႈေတြ၊ ၾကင္နာ ေမတၱာထားမႈေတြဟာ အတိုင္းလြန္သည္ မရွိပါ။ အတိုင္းဆ မရွိေသာ ေႏြးေထြးမႈေတြ အစဥ္သာ ေပးေနလ်က္ပါ။ မိဘမ်ားရဲ႕ ဦးေခါင္းထဲမွာ သားသမီးေတြ အတြက္သာ အၿမဲ ပထမ ထည့္သြင္းဦးစား ေပးသည္။ မိဘမ်ားရဲ႕ ႏွလံုးသားဆိုတာ သားသမီးေတြ အေပၚ အၿမဲတမ္း ေအးျမ ၾကည္လင္ၿပီး ခြင့္လႊတ္သည္။ သားသမီး ေတြဘယ္ေလာက္ ဘယ္လိုဆိုးဆိုး၊ မိုက္မိုက္ႀကံဖန္ၿပီး ခြင့္လြတ္သည္းခံသည္။ စိတ္ရွည္ရွည္ထားသည္။ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ပ်က္စီးသြားပါေစ။ မိဘရဲ႕ သားသမီးေတြအေပၚမွာ အကင္းမဲ့ ထားရွိေသာ အနႏၲအခ်စ္ဟာ ဘယ္ေလာက္အခါမွ ပ်က္စီးသြားမည္ မဟုတ္ပါ။ အင္တာနက္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ရင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေစ။ မိဘေတြရဲ႕ သံေယာဇဥ္ဟာ မိဘရဲ႕ သံေယာဇဥ္ဟာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ မဟုတ္ပါ။ ပင္လယ္ သမုဒၵရာေတြ ခန္႔ေျခာက္သြားေသာ္လည္း သားသမီးအေပၚ ထားရွိတဲ့ မိဘေမတၱာသည္ ေကာင္းကင္တစ္ျခမ္းႏွင့္ ညီပါသည္။ ကမၻာ့၀င္႐ုိးစြန္း အဆံုးထိတိုင္ လိုက္ရွာ ၾကည့္ပါ မိဘရဲ႕ အခ်စ္နဲ႕တူတဲ့ အခ်စ္သည္ရွာ၍ ေတြ႕ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ မိဘရဲ႕ ေက်းဇူးတရား ႀကီးမားမႈေတြကုိ သားသမီးတိုင္းက သိတတ္ၾကမယ္ဆိုရင္ ဦးေခါင္းေပၚတင္ၿပီးေတာင္ တစ္ဘက္လံုး ျပဳစုထားဖို႔ေကာင္း ပါတယ္။ မိဘေမတၱာဆိုတာ ႏႈိင္းလို႔မရပါ။ ႏိႈင္းစရာလည္း ဤကမၻာေလာကမွာ မရွိပါ။ ဆပ္လို႔မကုန္ႏိုင္ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ ေမြးကင္းစအရြယ္ တိရစၦာန္ကေလးေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ မိဘေတြကို လံုး၀မျပင္ ဖူးၾကဘူး။ ငါးေတြဆိုရင္ သူတို႔ရဲ႕ ဥေတြကို ေရေအာက္မွာ ဥ႐ုံဥ ျပစ္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔ေတြဟာ မိဘေတြက ျပဳစုခဲ့လို႔ အသက္ရွင္ရတာပါ။ မိဘေတြကသာ မျပဳစု မေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရင္ ေမြးၿပီးကတည္းက ေသသြားၾကမွာပါ။ မိဘတို႔သည္ သားသမီးအတြက္ဆိုရင္ အရာရာကို စြန္႔လြတ္စြန္႔စားရဲၾကသည္။ အသက္ အေသခံရဲတယ္။ သားသမီးေတြကို အင္မတန္ခ်စ္တယ္။ ညဘက္တြင္ သားသမီး အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ္လည္း မအိပ္ႏိုင္ၾကေသး အနီးတြင္ ထိုင္ကာ သားသမီးမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ရင္း ရင္ခြင္ပိုက္ျပဳစုခဲ့တာ သားသမီး လူ႔ျပည္ ေရာက္လာသည့္ေန႔မွ ယေန႔ထိ ျမင္ေတြ႔ ခံစားေနရဆဲပါ။ ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို သားသမီးတိုင္း ေတြးေတာကာ ေမတၱာဘာ၀နာ ပြားသင့္သည္။ မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြအတြက္ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ရွာေဖြခဲ့ၾက တယ္။ နဖူးကေခြၽး ေျခမက်ေအာင္ အပင္ပန္းခံခဲ့ရတာေတြ ေန႔မေရွာင္ ညမေရွာင္ ဘယ္ေဘး၊ ဘယ္အႏၲရယ္မွ မမႈဘဲသား သမီးအတြက္ဆိုတဲ့ ေမတၱာစိတ္ေၾကာင့္ ေရွ႕တိုးရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ လူသာ ပင္ပန္း ခဲ့ၾကေသာ္လည္း စိတ္မပင္န္းၾကပါဘူး။ သားသမီးတိုင္း စာနာနားလည္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ မိဘေနရာမွာ ၀င္ေရာက္ခံစား ေပးသင့္ပါတယ္။ မိဘေတြဟာ သူတို႔ ရွာေဖြစု ေဆာင္းထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ဒီဘ၀ဆံုး၍ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားတဲ့အခါ အားလံုး ထားပစ္ခဲ့ရမယ္ဆိုတာ လူတိုင္း သိၾကပါတယ္။ မိဘတိုင္းသိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သားသမီးေတြအဖို႔သာ ရွာဖြယ္ေနၾကတယ္ ဆိုသည့္အျပင္ တစ္ျခားဘာမွ ေျပာစရာ မရွိပါ။ မိဘေတြဟာ သားသမီးေတြအေပၚမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားၾကပါတယ္။ သားသမီးေတြကို ေကာင္းေစခ်င္၊ ျဖစ္ေစခ်င္၊ ျမင္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္းေကာင္းရင္၊ ျဖစ္ရင္၊ ျမင္ရရင္ အလြန္ ၀မ္းသာတတ္ၾကပါတယ္။ မိဘတိုင္းဟာ သားသမီးေတြ သူတို႔ရဲ႕စကား၊ ဆံုးမ စကားေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္၍ ရင္ထဲအသည္းထဲ ထိန္းသိမ္း ထားေစခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေခတ္မွာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ သားသမီးေတြဟာ မိဘစကားကို တန္ဖိုးထား ရင္ထဲအသည္းထဲ သိမ္းထားၾကတဲ့ သူေတြ ေတာ္ေတာ္နည္းလာတယ္။ "အေဖကလည္းကြာ၊ အေမကလည္းကြာ" စသည့္အားျဖင့္ ခံေျပာၾကတာ မ်ားလာတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ မိဘကေတာင္ ဘာမွ မေျပာရေသးခင္ "အေဖတို႔ အေမတို႕ရဲ႕ ရာစုေဟာင္းေတြ ကုန္သြားၿပီ" စသည္ အားျဖင့္ အသံုးအႏႈန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ျပန္ေျပာ တတ္ၾကတယ္။ သားသမီးေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား မိဘရဲ႕ စကားကို ကက္လန္ကက္ ဆန္ျပန္ေျပာတတ္ၾကတာလဲ ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ အမူအယာေတြ လုပ္ၿပီး ဘာလုိ႔ တုန္႔ျပန္ၾကတာလဲ၊ ထိုသူတို႔သည္ မိဘေတြရဲ႕ ေမတၱာကို မသိၾကလို႔ မိဘေမတၱာကို မခံစားတတ္လို႔ ေျပာႏုိင္ၾကတာပါ။ မိဘေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မသိနားမလည္ၾကလို႔ပါ။ မိဘကို တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာ ေစလိုတဲ့ သားသမီးလိမၼာေတြဟာ မိဘရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ လိုအပ္မႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးၾကပါတယ္။ သားသမီးရဲ႕ ေမတၱာကို မိဘတိုင္းက ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္။ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လို႔ အိုမင္းမစြမ္းျဖစ္လာရင္ သားသမီးေတြက ျပန္ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာ မိဘေတြရဲ႕ ပထမ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါ။ မိဘေတြရဲ႕ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို သားသမီးတိုင္းက ပိုၿပီး အေလးထားသင့္တယ္။ ျဖည့္ဆည္း ေပးသင့္ပါတယ္။ သားသမီးတိုင္းရဲ႕ တာ၀န္၀တၱရားေတြပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ သားသမီးေတြဟာ မိဘေက်းဇူးေတြကို သိၾကပါတယ္။ ဆပ္လို႔ မကုန္ႏိုင္မွန္းသိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဆပ္တတ္ၾကပါဘူး။ ဘယ္လိုဆပ္ရမလဲ ဆိုတာလည္း မသိၾကပါဘူး။ တကယ္ဆိုရင္ အဓိက ကေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကို မဆပ္ေသးရင္ ေတာင္ေနပါ။ ေက်းဇူးေတာ့ သိတတ္ဖို႕ ေကာင္းပါတယ္။ တကယ္လို႔ ေက်းဇူး မသိတတ္ေသးရင္ေတာင္ ေက်းဇူး မကန္းမိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ မိဘတိုင္း ဒုကၡမေရာက္ေစၾကဖို႔ သားသမီးတိုင္းက သိတတ္ နားလည္ၾကရမယ္။ သားသမီးေတြ မလိမၼာရင္ မိဘေတြဒုကၡႏွင့္ မကင္းတတ္ ၾကပါ။ မိဘေတြအတြက္ ရင္က်ဴး ရင္နာစရာ သိပ္ေကာင္းတယ္။ သားသမီးမ်ားကို မိဘႏွစ္ပါးထဲက ၀မ္း၀ခါးလွေအာင္ လုပ္ေကြၽးဖို႕က ၀န္ေလး တတ္ၾကတယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဆိုရင္ ေရတစ္ခြက္ေတာင္ မခတ္ မတိုက္ခ်င္ၾကတဲ့ သားသမီးေတြ မ်ားလာတယ္။ ထမင္းတစ္လုတ္ေတာင္ ေက်းဇူးမဆပ္ခ်င္တဲ့ သားသမီးေတြမ်ား လာတယ္။ မိဘေတြ သားသမီးတို႕ကို ေကြၽးေမြးခဲ့တဲ့ ထမင္းဟာ တစ္နပ္လည္း မကပါ။ တစ္ရက္လည္း မကပါ။ တစ္ႏွစ္လဲ မကပါ။ ဒါေတြကို ျပန္ျပန္ သတိရသင့္တယ္။ မိဘတို႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းႏွင့္ သားသမီးတို႕ရဲ႕ ျပန္လည္ သိတတ္ေက်းဇူး ေပးဆပ္ျခင္း၊ ကိုက္ညီသြားမည္ဆိုရင္ ေလာကမွာ ခ်မ္းေျမ႕သာယာလာမွာပါ။ "သင္တို႔၏ ဘုရားသခင္ ထာ၀ရ ဘုရားေပးသနားေတာ္မူေသာ ျပည္၌ သင္၏ အသက္တာရွည္မည္ အေၾကာင္း သင္၏ မိဘကို ႐ုိေသစြာျပဳစုေလာ့" (ထြက္ေျမာက္ ၂၀း၁၂)။ "ထိုသူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ မိဘမ်ားကို ဘုရားသခင္ကဲ့သို႕ မွတ္ယူ၍ အေစခံလိမ့္မည္။ သင့္ဖခင္အား သူအိုမင္းေသာအခါ၌ ၾကည့္႐ႈ ေစာင့္ေရွာက္ေလာ့။ သူေနရာသမွ် ကာလပတ္လံုး စိတ္မဆင္းရဲေစႏွင့္။ သူ႕ကို မထိေလးစား မျပဳေလႏွင့္" မိမိ၏ ဖခင္ကို မျပဳစုဘဲ ပစ္ထားသူသည္ ဘုရားသခင္ကုိ ထိခိုက္ ေစာ္ကားေသာ သူႏွင့္တူ၏။ မိမိ၏ မိခင္ကို ႐ိုေသ ကိုင္း႐ႈိင္းမႈျပဳေသာ သူသည္မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္းဥစၥာကို စုေဆာင္းရာ ေရာက္၏။ မိမိ၏ မိခင္ကို ေလးစားဂုဏ္ျပဳေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို နာခံေသာ သူျဖစ္၏။ မိမိ၏ မိခင္ကို အမ်က္ထြက္ေစေသာ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ဆဲျခင္းကို ခံရမည္" (နီတိေဒသနာ ၃း၁-၁၆)။ ကမၻာ့ေျမမ်က္ႏွာ ရွစ္မ်က္ႏွာတြင္ ရွိရွိသမွ် ကမၻာ့လူသားတို႕ မိဘေက်းဇူးသတိရစို႕၊ မိဘတို႕အား ႐ုိေသျပဳစုစို႕၊ မဂၤလာခံယူၾကပါစို႕....။ မိဘတို႕ အားလံုးသက္ေတာ္ ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ။ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာပါေစ။ လိုရာဆႏၵ ျပည့္၀ပါေစ။ ၀ိညာဥ္ ကာယႏွစ္ျဖာေသာ ေက်းဇူးမ်ား ခံစားရရွိပါေစ။ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္ကြယ္ကာ ေစာင့္ေရွာက္၍ အျဖာျဖာေသာ လိုရာေကာင္းခ်ီး ရရွိခံစားေစေၾကာင္း မိဘတို႕အား ခ်ီးမြမ္းဂုဏ္ျပဳလ်က္-

ဥေယ်ာဂ်ာလ (မိုးေကာင္း) အုတ္လွ

Oct 16, 2009

အသျပာႏွင့္ဂုဏ္သိကၡာ

အသျပာႏွင့္ဂုဏ္သိကၡာ

ကမၻာလူသားေတြ သူ႕အေၾကာင္း ငါေျပာ။ ငါအေၾကာင္း သူေျပာႏွင့္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာေနၾကသည္။ ထိုသို႔ ေျပာေနၾကေသာ ေျပာစကားထဲ၌ တစ္ဦးကတစ္ဦးကို အသိအမွတ္ျပဳခ်ီးမြမ္း စကားမ်ားပါရွိ သကဲ့သို႕ အျပစ္ျမင္ အျပစ္တင္ၿပီး ဂုဏ္သိကၡာက်ေအာင္ ေ၀ဖန္ေျပာေသာ စကားေတြလည္း ပါရွိပါသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဂုဏ္သိကၡာ က်ေအာင္ေျပာသည့္ စကားမ်ားေၾကာင့္ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာေတြ က်ေကာင္းက် ႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာကို တစ္ပါးသူ ခ်၍ က်သည္ထက္ မိမိကိုယ္တိုင္ခ်၍ က်သည္က ပိုဆိုးပါသည္။ တစ္ပါးသူမွ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာခ်၍ မိမ၏ဂုဏ္ သိကၡာက်ခ်င္မွ က်မည္။
မိမိ၏ဂုဏ္သိကၡာကို မိမိခ်လွ်င္ေတာ့ မိမိဂုဏ္သိကၡာမရွိေတာ့မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ မည္သူ မဆို မိမိကိုယ္ကို ေလးစားတန္ဖိုး ထားၾကရမည္။ မိမိ၏ တန္ဖိုးသိကၡာကို ရွိလာေအာင္ ျပဳလုပ္သူမွာ မိမိပင္ အဓိက ျဖစ္သကဲ့သို႔ က်ဆင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သူမွာလည္း မိမိပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ တန္ဖိုးဂုဏ္ သိကၡာကို မိမိကပင္ ထိန္းသိမ္းရမည္။ မိမိ၏ေကာင္းေသာ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ေကာင္းေသာစာရိတၱႏွင့္ ထိန္းသိမ္းရမည္။ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကမွ် လာေရာက္ မျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ေပ။ အထူးသျဖင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာ မိန္းကေလးတို႔သည္ မိန္းကေလးတို႕ ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာ တန္ဖိုး ဣေျႏၵသိကၡာ၊ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေလးစား တန္ဖိုးထား ထိန္းသိမ္းၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားဆိုလွ်င္ ကိုယ္က်င့္ တရားေကာင္မြန္ၾကသည္။ ဣေျႏၵသိကၡာ ရွိၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအတြက္ "မိန္းမဣေျႏၵေရႊေပးလို႔မရ" ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတို႔၏ ဣေျႏၵသိကၡာ၊ ကိုယ္က်င့္တရားတန္ဖိုး ျမင့္မားျခင္းကို ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္။ မွန္ပါသည္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းမြန္ၾကသည္။ မိန္းကေလးတို႔၏ ဣေျႏၵသိကၡာရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထိုသို႔ေသာ ဆို႐ုိးစကား ျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ မိမိ၏ကိုယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားျခင္း၊ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာမရွိေအာင္ ကိုယ္တိုင္ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ဣေျႏၵသိကၡာ မရွိျခင္းေၾကာင့္ မိန္းမတို႔ ဣေျႏၵရြံ႕ပိတ္လို႔ဟူ၍ ေျပာစကားေတြ ျဖစ္လာသည္။ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဣေျႏၵဂုဏ္သိကၡာကို မထိန္းသိမ္းျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မရွိသင့္ေသာ စိတ္ထား မ်ားရွိေနျခင္း၊ ရွိသင့္ေသာ စိတ္ထားမ်ား မရွိျခင္းတို႕ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဆရာတစ္ဦး ၏ စကားေလးတစ္ခြန္းကို သတိရမိသည္။ "ေယာကၤ်ားတို႔သည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လြန္းေသာအခါ ပ်က္စီးဖို႔ရန္ လြယ္ကူၿပီး မိန္းကေလးတို႔သည္ ဆင္းရဲလြန္းေသာအခါ ပ်က္စီးဖို႔ရန္လြယ္ကူသည္" မွန္ေပသည္။ မိမိ၏ဆင္းရဲျခင္းကို မဟုတ္မမွန္ေသာ နည္းလမ္းႏွင့္ ေျဖရွင္းၾကသည္။ တစ္ပါးသူမ်ားကဲ့သို႕ ေနခ်င္၊ စားခ်င္၊ ခ်မ္းသာခ်င္၍ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို ေဖာက္ဖ်တ္ၾကသည္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ အသာထားေငြ အသျပာရွိဖို႔က အဓိကဆုိသည့္ မရွိသင့္ေသာ စိတ္ထားမ်ိဳးေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးတို႔သည္ မိမိ၏ ကာယအလွႏွင့္အတူ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ အလွတရားႏွင့္လည္း ၀တ္ဆင္ထားမွ လွပၿပီး ဂုဏ္သိကၡာႀကီးမားသူျဖစ္မည္။ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ပ်က္ျပားေနပါက မိမိ၏ ကာယအလွကို ေငြအသျပာကသာ ၀ယ္ယူ သြားပါလိမ့္မည္။ မည္သို႕ပင္ လွပေခ်ာေမာ ခ်မ္းသာေနပါေစ မည္သူမွ ေလးစားတန္ဖိုး ထားၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ မိမိ၏ ဂုဏ္သိကၡာ မိမိ၏ တန္ဖိုးကို မိမိခ်ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးတို႕၏ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဣေျႏၵသိကၡာသည္ အလြန္တန္ဖိုး ႀကီးမားသည္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ တန္ဖိုးလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ တန္ဖိုးကို မိမိကပင္ ထိန္းသိမ္းရမည္။ မိမိ၏ တန္းဖိုး ဂုဏ္သိကၡာရွိေအာင္ ျပဳလုပ္သူမွာ မိမိပင္ျဖစ္သကဲ့သို႔ က်ဆင္း ေအာင္ ျပဳလုပ္သူမွာလည္း မိမိပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ၏ တန္ဖိုးဂုဏ္သိကၡာ ရွိေစဖို႔၊ ေငြအသျပာႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို မလဲမိေစဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။

ေစာဆန္းေဒး (ပုသိမ္)

Oct 7, 2009

ေဖာ္ေရြစြာေျပာဆိုမႈရဲ႕အာနိသင္


ေဖာ္ေရြစြာေျပာဆိုမႈရဲ႕အာနိသင္


ကြၽန္မတို႔ လူသားေတြဟာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈနဲ႕ မကင္းလြတ္ၾကပါ။ ပတ္၀န္က်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ ေနၾကသူမ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစုအသိုင္း အ၀ိုင္း၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ၊ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းေတြ၊ မိမိနဲ႕ နီးစပ္သူေတြ နဲ႕ ထိေတြ႔ဆက္ဆံၾကရပါတယ္။ လူတစ္ဦး အမႈတစ္ရာဆိုသလို လူသားတိုင္းမွာ ခံစားမႈ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိစၿမဲပင္ ေသာကေတြနဲ႕ ရင္မဆိုင္ရတဲ့ သူဆိုတာမရွိပါ။ မိမိလည္း ေသာကေတြနဲ႔ ေတြ႔ႀကံဳခံစားရသလို တစ္ျခားသူေတြလည္း ေသာကေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ ေသာကေတြ ခံစားရသူေတြ အခ်င္းခ်င္း ေဖာ္ေရြစြာ အားေပးဆက္ဆံတတ္ဖို႔ အလြန္ပင္ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသာကကို တစ္ေယာက္က အားေပးမႈ၊ ႏွစ္သိမ့္ေပးမႈေၾကာင့္ ေျပေပ်ာက္သြားမွာ အမွန္ပင္။

ကြၽန္မတို႔ဟာ လူသားေတြပီပီ မိမိ မေက်နပ္မႈေတြကိုပဲ သတိရတတ္ၾကပါတယ္။ မေက်နပ္မႈေတြ ျပန္စဥ္းစားတိုင္း ေသာကပြားၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ အေက်န္မႈေတြထဲမွာ မေနဘဲ ႐ုန္းကန္ထြက္လိုက္ပါ။ မိမိလို ေသာကေတြနဲ႔ ေတြ႔ႀကံဳရမဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေၾကာင္းကို သတိရပါ။ မိမိနဲ႕ နီးစပ္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ကို စာနာၾကည့္ပါ။ ဥပမာ ပန္းသည္ေလးေတြ သူတို႔ကို စကားစျမည္ ေျပာဖူးပါသလား။ တေန႔ေရာင္းရင္ ဘယ္ေလာက္ျမတ္သလဲ။ မိသားစုအတြက္ေကာ လံုေလာက္ရဲ႕လား။ တစ္ေန႔ေန႔သြားရတဲ့ ခရီးက မနည္းဘူး။ သူတို႔နဲ႕ စကားစျမည္ ေျပာျခင္းျဖင့္ သူတို႔ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ ေသာကေတြ ေျပေပ်ာက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ မိမိကို စာနာတဲ့သူ ရွိပါေသးတယ္။ အာငယ္စရာ မရွိဘူးလို႔ ေတြးမိၾကမွာ အမွန္ပင္ စာပို႔ကဲ့ ပိုးစမင္း၊ ဖိနပ္ခ်ဳပ္တဲ့ လူႀကီး၊ ေတာင္းစားတဲ့ သူေတြနဲ႔ စကားေျပာဖူးပါသလား။ သူတို႔လည္း လူသားျဖစ္ကာေၾကာင့္ ေသာကေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီလို အညတရလူေတြရဲ႕ ေျပာျပတဲ့စကားေတြကို ေဖာ္ေရြစြာ နားေထာင္ေပးလွ်င္ သူတို႔ေတြဟာ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔မွာလည္း အေတြးေတြ ၊ အႀကံေလးေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရွိမွာျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကလည္း အျခားသူေတြကို မိမိတို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပခ်င္မွာပင္ မိမိက သူတို႔ေျပာျပတာကို ေဖာ္ေရြစြာ နားေထာင္စိတ္၀င္စားပါက သူတို႔မွာ အလြန္အမင္ ေက်နပ္ ၀မ္းေျမာက္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို က႐ုတစိုက္ ေဖာ္ေရြစြာ ျပဳမူျခင္းက မိမိအတြက္ ၀န္မေလးေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ေတာ့ မြန္ျမတ္တဲ က႐ုဏာႀကီး တစ္ခုလိုပင္ ေလာကမွာ ေန႔စဥ္ မိမိတတ္အားသမွ် ကူညီေစာင္မမႈေလးေတြ ျပဳလုပ္သင့္ပါတယ္။ ေကာင္းက်ိဳးေကာင္းရာမွာ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ေဘာင္မွ ေတာင္းတယ္လို႔ မထင္မွတ္ပါနဲ႕ အေသးအဖဲြေလးကို ေဆာင္ရြက္ေပးေပမယ့္ အက်ိဳးေဆာင္ျခင္း ခံရသူအဖို႔ စိတ္ခ်မ္းသားမႈရမွာျဖစ္တယ္။ လူသားအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာမွာ ေဖာ္ေရြစြာ ေျပာဆိုမႈလည္း အေရးပါလွပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားကို မၾကားခ်င္ၾကပါ။ လူသားေတြ မေျပာနဲ႕ တိရစၦာန္ေလးမ်ားပင္ ၾကမ္းတမ္းစြာ ေျပာဆိုတာကို မႀကိဳက္ၾကပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနသူကို မိမိက မကူညီႏိုင္ေပမယ့္ ေဖာ္ေရြစြာေျပာဆို ဆက္ဆံအား ေပးမႈေၾကာင့္ တပတ္သတ္လူကို ႏွစ္သိမ့္မႈ ေပးႏို္င္မွာ ျဖစ္တယ္။ ႀကီးႀကီးမားမား မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပမယ့္ ဒုကၡေရာက္ေနသူရဲ႕ ခံစားမႈ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ ေျပာဆိုမႈက အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ေဆး႐ုံတတ္တဲ့ လူနာနဲ႕ မိသားစုေတြဟာ အလြန္ပဲ စိတ္ဆင္းရဲရမွာ အမွန္ပင္။ ေငြကုန္ေၾကး က်မ်ားတာရယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႕ ေတြ႔ႀကံဳရမွာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီလူနာဆီသြားၿပီး အားေပး စကားေျပာျခင္း၊ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ေပး ိျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ သူတို႔ဆီမွာ ၀မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားၾကရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိေဖာ္ေရြစြာ ေျပာဆိုမႈေတြ ေၾကာင့္ လူတဖတ္သား ေပ်ာ္ရႊင္မယ္ဆိုရင္ မိမိနဲ႔ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ လူသားေတြကို ေဖာ္ေရြစြာ ေျပာဆိုမႈက အလြန္ပင္ အေရးႀကီး လွပါတယ္။ ေလာကႀကီးမွာ ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္ေသာက အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနၾက ရတဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိၾကပါတယ္။ ေလာကႀကီးပိုမို ေကာင္းမြန္လာေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ ဘုရားရွင္တလြဲ၍ ဘယ္သူမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ မိမိအသက္ရွင္ေနထိုင္စဥ္ ကာလေလး အတြင္းမွာ မိမိနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေတြ႔ႀကံဳရတဲ့ လူသားအခ်င္းခ်င္းေပၚ စာနာစိတ္ထားၿပီး ေဖာ္ေရြစြာ ျပဳမႈဆက္ဆံမယ္ဆိုရင္ မိမိလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရသလို တစ္ပါးသူလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရမွာ အမွန္ပင္။ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရမွာ လူသားအခ်င္းခ်င္းကိုယ္ခ်င္း စာစိတ္ရွိမွ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးနားလည္ၾကမွာ ျဖစ္တယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အားေပး ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကမယ္ဆိုရင္ ေနထိုင္ရတဲ့ အခ်ိန္တိုေလးမွာ သာယာခ်မ္းေျမ႔မႈနဲ႕ ျပည့္စံုေနမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ "အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ ကိုယ့္အက်ိဳးေအာင္" ဆိုသလိုပင္ သူတစ္ပါးအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္တတ္သူ ျဖစ္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားၿပီး ေနထိုင္သင့္လွပါတယ္။ မိမိ တတ္ႏိုင္တဲ့ဖက္က ကူညီေပးမယ္အားေပး စကားေတြ ေျပာဆိုၾကမယ္ဆိုရင္ အက်ိဳးျပဳသူပါ။ အက်ိဳးျပဳခံရတဲ့ သူပါေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားၾကရမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

မေနာ

Oct 1, 2009

ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ


ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ

သခင္ေယဇူးက သူ႔ရဲ႕ အသင္းေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ ထာ၀ရတည္ၿမဲေစဖို႔ရာ ယံုၾကည္ျခင္း (Faith) နဲ႔ ဥာဏ္ပညာ (Wisdom) ဆိုတဲ့ မဏၰိဳင္ႀကီးႏွစ္ခုကို အေျချပဳခဲ့ပါတယ္။ တပည့္တာ္ႀကီး သံေပ႐ူးနဲ႕ သံေပါလူးတို႔ဟာ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႕ ဥာဏ္ပညာကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အသင္ေတာ္ရဲ႕ မဏၰိဳင္ႀကီးႏွစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယဇူးက သူ႕ရဲ႕ အသင္းေတာ္ႀကီးကို ယံုၾကည္ျခင္းျပင္းျပတဲ့ သံေပ႐ူး၊ ဥာဏ္ပညာႀကီးမားတဲ့ သံေပါလူးတို႔နဲ႕ ဘယ္လို တည္ေဆာက္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႔။


သံေပ႐ူး
သူဟာ ဂါလီလဲနယ္က စာေပမတတ္တဲ့ တံငါသည္ တစ္ဦးပါ။ သူ႕ရဲ႕ ညီအင္ဒ႐ူးက ေခၚလာလို႔ သခင္ေယဇူးနဲ႕ သိခြင့္ရတာဆိုေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ သခင္ေယဇူးက သူ႕ကို သြားေလရာ ေခၚသြားတတ္ပါတယ္။ "လူအမ်ားတုိ႔သည္ ငါအား အဘယ္သူဟု ထင္ၾကသနည္း" (လုကား၉း၁၈)ဆိုတဲ့ သခင္ ေယဇူးရဲ႕ေမးခြန္းကို တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျဖၾကပါတယ္။ သံေပ႐ူးကေတာ့ "ကိုယ္ေတာ္သည္ အသက္ရွင္ေတာ္မႈ ေသာဘုရား၏ သားေတာ္ ခရစၥတူးသခင္ ျဖစ္ပါ၏" (လုကား ၉း၂၀)လို႔ အမွန္ဆံုး အေျဖကိုေပးခဲ့ပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဒီအေျဖကုိ ခမည္းေတာ္ဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဖာ္ျပေတာ္မူတယ္လို႔ သခင္ေယဇူးက ခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေျဖေၾကာင့္ သူ႕ကို အသင္းေတာ္ရဲ႕ အုတ္ျမစ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တံခါးေသာ့နဲ႕ တကြ ၀င္ခြင့္ျပဳမျပဳ ဆိုတဲ့ အာဏာကိုပါ ေပးအပ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ (မာေတဦး ၁၆း၁၇-၁၉)။ ေတာင္ေပၚမွာ သခင္ဘုရားအဆင္း သ႑န္ေျပာင္းလဲတဲ့ အခ်ိန္ ခမည္းေတာ္ဘုရားရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ကို ၾကားရၿပီးတဲ့ ေနာက္ သံေပ႐ူးရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္း ပိုမိုခိုင္ၿမဲ လာပါတယ္ (မာေတဦး ၁၇း၁-၈)။

သံေပါလူး
သူဟာ တာ႐ႈၿမိဳ႕က ရာဘီဘြဲ႔ရ က်မ္းတတ္ဆရာ ဖာရီ႐ွဲတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ေခတ္အခါမွာ ပညာအတတ္ဆံုး သူတစ္ဦးပါပဲ။ တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ လက္ေထာက္ဦးပဇင္းႀကီး စတီးဗင္းကို သခင္ေယဇူးအေၾကာင္း ေဟာလို႔ ေက်ာက္ခဲနဲ႕ ေပါက္သတ္ၾကတံုးက သူဟာ ကေလး ဘ၀နဲ႕ တတ္အားသမွ် ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္ (တမန္ ၇း၅၈)။ အဲဒီလို ခိုင္မာခဲ့တဲ့ ခရစ္ယာန္ မုန္းတီးစိတ္ကို လူႀကီးျဖစ္ လာတဲ့အခါမွာ ဆက္ၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြကို ဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲ ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ခရစ္ယာန္ေတြကို ဖမ္းဆီးဖို႔ ဒါမာစကူးၿမိဳ႕ကုိ အသြားလမ္းမွာ သခင္ဘုရားက တန္ခိုးထင္ရွားျပၿပီး တပည့္ေတာ္ႀကီး အျဖစ္ တိုက္႐ိုက္ ေရြးခ်ယ္ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္ (တမန္ ၉း၁-၃၀)။ သူေနာင္တရၿပီး သခင္ ေယဇူးကို ျပန္ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဖာရီ႐ွဲေစာလုဘ၀ကေန တပည့္ေတာ္ႀကီး ေပါလုျဖစ္လာၿပီး က်န္ရွိေနတဲ့ ဘ၀သက္တာမွာ သူ႕ရဲ႕ပညာစြမ္းနဲ႕ လူမ်ိဳးကြဲ ဘာသာျခားေတြကို သခင္ေယဇူးအေၾကာင္း ေဟာေျပာသက္ေသခံတဲ့ တမန္ေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ က်မ္းတတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖာရီ႐ွဲေတြနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး တရားေဆြးေႏြးႏိုင္သလို ေရာမႏိုင္ငံသား ခံယူထားတဲ့အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအာဏာပိုင္ေတြကိုလည္း တရား ေဟာခြင့္ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ သူရဲ႕ ဓမၼသၿဂႋဳလ္ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္မႈကို သူေရးသားခဲ့တဲ့ ၾသ၀ါဒစာ (၁၄)ေစာင္က သက္ေသ ျပေနပါတယ္။

တူညီခ်က္
တစ္မ်ိဳး ဆီအားသာတဲ့ ဒီတပည့္ ေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါးမွာတူညီတဲ့ အဓိက အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္ကေတာ့ "သခင္ေယဇူး ကုိခ်စ္ျခင္း" ပဲျဖစ္ပါတယ္။
သခင္ေယဇူး ရွင္ျပန္ထေျမာက္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ သံေပ႐ူးကို ထင္ရွားျပၿပီး "သင္သည္ ငါ့ကို ခ်စ္သေလာ" လို႔ သံုးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ ေမးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သံေပ႐ူးက ခ်စ္ေၾကာင္း၀န္ခံတဲ့ အခါ "ငါ၏သိုးတို႔ကုိ ေကြၽးေမြးေလာ့"လို႔ တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သခင္ဘုရားေပးတဲ့ တာ၀န္ကို သံေပ႐ူး ေက်ၿပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သခင္ေယဇူး အေၾကာင္း ေဟာေျပာ သက္ေသခံတဲ့ အတြက္ အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္ (တမန္ ၁၂း၁-၁၁)။ ေရာမ အာဏာပိုင္ေတြက တစ္ဖက္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက တစ္ဖက္ ၀ိုင္းၿပီးႏွိပ္စက္လို႔ ေျပးလႊားေနရတဲ့ၾကားထဲက ၾသ၀ါဒစာ (၂) ေစာင္ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေရာမၿမိဳ႕က စိန္ပီတာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ေနရာမွာ လက္၀ါးကားတိုင္း ေဇာက္ထိုးတင္ၿပီး အသတ္ခံ ခဲ့ရပါတယ္။
သံေပါလူးကေတာ့ သခင္ေယဇူး အေၾကာင္း လွည့္လည္ေဟာေျပာဖို႔ ကုန္းတတန္၊ ေရတတန္နဲ႕ သာသနာျပဳခရီး (၃)ႀကိမ္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ဒု-ေကာရိႏၲဳ ၁၁း၂၃-၂၇ မွာ အေသးစိပ္မွတ္တမ္းတင္ ထားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးသူလည္းပဲ ေရာမၿမိဳ႕မွာ ေခါင္းျဖတ္ၿပီး ကြပ္မ်က္ခံခဲ့ ရပါတယ္။
ဒါေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သခင္ဘုရားကို ခ်စ္တဲ့သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေမတၱာတရားဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။

နိဂုံး
ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ သံေပ႐ူးနဲ႕ သံေပါလူးတို႔ကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံဖို႔ လိုအပ္သလို ယံုၾကည္ျခင္းကို ပ်ံ႕ႏွံေစဖို႔လည္း ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွာ သံေပ႐ူး ေလာက္ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႕သံေပါလူးေလာက္ ပညာပါရမီ မရွိေသးေပမယ့္ သခင္ေယဇူး အေပၚထားရွိတဲ့သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာမ်ိဳးေပးသနားေတာ္မူပါလို႔ ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ရာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တတ္တဲ့ပညာနဲ႔ သက္ေသခံ ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသြားၾကပါစို႔။

ခံပြင့္

Everyday God


Everyday God