ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔အလွဴေငြ
ေမး။ ။ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ အလွဴေငြဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ တစ္ဆုပ္ဆန္ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္မွာ မည္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ ထိုအရာမ်ားကို က်င့္သံုးေနပါသနည္း။ က်မ္းပိုဒ္ေလးႏွင့္ရွင္းျပေပးပါ။
ေျဖ။ ။ "ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔"ဆိုသည္မွာ "တစ္ႏွစ္အတြင္းရွာေဖြ၊ လုပ္ကိုင္စုေဆာင္း ေသာေငြ၊ ပစၥည္းဥစၥာ၊ အသီးအႏွံ၊ အိမ္ေမြးတိရိစၦာန္မ်ားမွအစ ဆယ္ပံုတစ္ပံု (ဆယ္စု ခြဲကာတစ္စု) ကို ဘုရားသခင္အားျပန္လည္ေပးလွဴျခင္း" ျဖစ္သည္။
ဥပမာ။ ။ တစ္ႏွစ္အတြင္းရရွိေသာေငြ ၃၀၀၀၀ (သံုးေသာင္း) ဆိုရင္ ၃၀၀၀ (သံုးေထာင္) ျဖစ္သည္။ ၾကက္၂၀ ေကာင္ရွိရင္-၂ေကာင္၊ စပါးတင္း ၁၀၀ ရွိရင္ တင္း ၁၀ စသည္ျဖင့္ေပးလွဴေလ့ရွိၾကသည္။ ဤအလွဴေငြသည္ သာသနာႏွင့္အသင္းေတာ္ အတြက္ အဓိကျဖစ္ၿပီး သာသနာေတာ္အတြက္ မိမိဘ၀ကိုဆက္ကပ္ၾကေသာ ဘုန္းႀကီး သီလရွင္၊ ဓမၼဆရာမ်ားတို႔ကလည္း မွ်ေ၀ခံစားၾကသည္။ ဤအလွဴေငြ ေကာက္ခံနည္းႏွင့္ သံုးပံုသံုးနည္းကိုေတာ့ တစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာမတူၾကေပ။ တခ်ိဳ႕သာသနာေတြမွာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး တိက်စြာက်င့္သံုးေနသလို တခ်ိဳ႕သာသနာတြင္မူ မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနတာ မွန္လိမ့္မည္။ ထို႔အတူတခ်ိဳ႕အတြက္ မွန္ကန္တိက်စြာ ေပးလွဴ၍ ေကာင္းႀကီးေတာ္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားရသည္လို႔ သက္ေသခံေနၾကသလို တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားအတြက္မူ "ဆယ္ဖို႔ တစ္ဖို႔" အေၾကာင္း ၾကားဖူးသည္မွာ ပထမအႀကိမ္ပင္ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔အေၾကာင္းႏွင့္ တစ္ဆုပ္ဆန္ အေၾကာင္းကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆို ရွင္းျပျခင္းသည္ ျပည့္စံုမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ၀န္ခံလ်က္၊ တခ်ိဳ႕ေသာ ေဒသ၊ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ား အတြက္လည္း အက်ိဳးထူးခ်င္မွ ထူးလိမ့္မည္။ မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ဗဟုသုတအေနျဖင့္ တင္ျပအပ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႕က်င့္ႏိုင္လွ်င္ ပိုေကာင္းမည္။ ပိုအက်ိဳး ရွိမည္။
"ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔"သည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုထားေသာ အလွဴျဖစ္သည္။ စပါးျဖစ္ေစ၊ အသီးအႏွံ ဆယ္စုသည္ ထာ၀ရဘုရား၏ ဘ႑ာေတာ္ျဖစ္၏" (၀တ္ျပဳ ၂၇း၃၀) "ႏြားျဖစ္ေစ၊ သိုးဆိတ္ျဖစ္ေစ၊ ႀကိမ္လံုးေအာက္၌ သြားသမွ်ေသာ အေကာင္ဆယ္စုတစ္စုသည္ ထာ၀ရဘုရားအဖို႕ သန္႔ရွင္းရမည္။ (၀တ္ျပဳ-၂၇း၃၂)
ဤသို႔ လွဴဒါန္းသမွ်ေသာ ဆယ္ဖို႔ တစ္ဖို႔အားလံုးသည္ ေလ၀ိသားတို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။
ေလ၀ိသားတို႔သည္ ပရိသတ္ စည္းေ၀းရာတဲေတာ္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေသာေၾကာင့္၊ သူတို႔အေမြခံရာ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔၏ ဥစၥာ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ကို ယဇ္ပေရာ ဟိတ္အားေပးလွဴရသည္။
"ထိုအဖို႔ကို ဆယ္ဖို႔ျဖန္႕၍ တစ္ဖို႔ကို ထာ၀ရဘုရားအား ပူေဇာ္သကၠာျပဳရၾကမည္" (ေတာ-၁၈း၂၆)။
"ထိုပူေဇာ္သကၠာကို ယဇ္ပေရာ ဟိတ္အာ႐ုန္အား လွဴရၾကမည္" (ေတာ- ၁၈း၂၈)
အာၿဗံသည္ ဘုရားသခင္၏ ယဇ္ပေရာဟိတ္ ရွာလင္မင္းႀကီးအား ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ ေပးလွဴေၾကာင္းကို (ကမၻာ-၁၄း၂၀) တြင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။ (ကမၻာ-၂၈း၂၂)တြင္ ယာကုပ္သည္ ဘုရားသခင္ ေပးသနားေတာ္မူသမွ်တို႔မွ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ပူေဇာ္ရန္ သစၥာျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။
ဤအလွဴႏွင့္ ပတ္သက္၍ တိက်စြာက်င့္သံုးေသာ သာသနာတို႔တြင္ ဤသို႔လုပ္၍ မရေပ။ "ဘုန္းဘုန္းအတြက္ သံုးဖို႔ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ဆိုၿပီး သြားေပးလွ်င္ နည္းနည္းမ်ားမ်ား ဘုန္းေတာ္ႀကီးက သံုးခြင့္မရွိပါ။ ႏွစ္ခ်ဳပ္ အားလံုးေပါင္းၿပီးမွ သာသနာ ဗဟိုသို႔ ပို႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာတူမ်ားအေနႏွင့္ သာသနာအတြက္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးအတြက္ ကူညီလွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ေပးျခင္းကို ခြဲျခား၍ ေသခ်ာစြာ ေပးလွဴတတ္ရန္ သိသင့္ပါသည္။ ဘုရားကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုထားေသာ အလွဴျဖစ္၍ သူ႔အား ေက်းဇူးဆပ္တင္ ပူေဇာ္ရန္မွာ လုပ္ထိုက္က်င့္ထိုက္ေသာ ေကာင္းမႈ ပါရမီပင္ ျဖစ္သည္။
"တစ္ဆုပ္ဆန္"ဆိုသည္မွာ "မိမိ ခ်က္ေတာ့မည့္ ဆန္ (သို႔မဟုတ္) မိသားစု တစ္စုအတြက္ တစ္ရက္စားရမည့္ "တစ္ရက္စာဆန္"ထဲမွ မိမိလက္ျဖင့္ တစ္ဆုပ္ ေလးဆုပ္ကာ ခြက္၊ ေတာင္းတစ္ခုခုထဲသို႔ စုထားျခင္းျဖစ္သည္။ လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိသူမ်ားအတြက္ ပိုရွင္းေစရန္
ဥပမာ။ ။ တစ္ေန႔ ဆန္တစ္ျပည္ ခ်က္ျပဳတ္သည့္ မိသားစုအတြက္ ခ်က္ေတာ့မည့္ ဆန္ထဲမွ လက္တစ္ဆုပ္စာေလး (စတီလ္ဇြန္း တစ္ဇြန္းစာခန္႕) ဖယ္ထားစုထားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ လက္တစ္ဆုပ္ဆန္စုျခင္းကို မ်ားေသာအားျဖင့္ မိသားစုတြင္ ခ်က္ျပဳတ္ေရး တာ၀န္ယူေလ့ရွိၾကေသာ မိခင္အသင္း (အာနားအသင္း)မ်ားက တာ၀န္ယူ ေဆာင္႐ြက္ေလ့ရွိၾကသည္။ ရရွိေသာ ဆန္အလွဴသည္ မရွိဆင္းရဲသားမ်ား၊ မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာမ်ား၊ လိုအပ္ေနေသာသူမ်ားအတြက္ ပ်မ္းမွ်ေပးေ၀ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မိခင္အသင္းက စီစဥ္ ကူညီခဲ့ေသာ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္ျဖင့္ ေဘာ္ဒါေန၊ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မိခင္အသင္းအား ေက်းဇူးတင္၍ မဆံုးႏိုင္ပါ။ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္သည္ ေသးမႊားေသာအလုပ္ အလွဴဟု ထင္ရေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္မူ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို တည္ေဆာက္ ေျပာင္းလဲေစေသာ ႀကီးမားသည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။
က်မ္းစာေတာ္တြင္-
ေရွးအခါမွစ၍ လယ္ယာ လုပ္ကိုင္စားျခင္း၊ သီးႏွံစိုက္ၿပီး ၿခံေျမလုပ္ကိုင္ျခင္းကို ဘုရားေပးတာ၀န္ တစ္ခုျဖစ္သကဲ့သို႔ အျမတ္တႏိုး လုပ္ကိုင္ၾက၏။ (ကမၻာ-၃း၁၇-၁၉၊၄း၂)
"စပါးရိတ္ေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ အသီးမ်ား သိမ္းေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ အကုန္မရိတ္မခူးရ၊ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ ဧည့္သည္ အဂႏၲဳမ်ားအတြက္ ခ်န္ထားေပးရမည္။ (၀တ္-၁၉း၉)
"ထိုေကာက္လႈိင္းကို တပါးအမ်ိဳးသား၊ မိဘ မရွိေသာသူ၊ မုဆိုးမတို႔ အဖို႕ ထားရမည္" (တရား-၂၄း၁၉)၊ (႐ု-၂း၂)။
"အဦးထြက္ေသာ အသီးအႏွံမ်ားကို ဘုရားသခင္အား ေက်းဇူးတင္ ပူေဇာ္ၾကသည္" (ထြက္-၂၂း၂၉/၂၃း၁၉/၃၄း၆)။
"စပါးရိတ္ေသာအခါ အဦးရိတ္ေသာ ေကာက္လႈိင္းတစ္စည္းကို ယဇ္ပေရာဟိတ္ထံသို႔ ေဆာင္ခဲ့ရမည္" (၀တ္ျပဳ-၂၃း၁၀)။
ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိသံုးေဆာင္မည့္ အစားအစာကို သူတစ္ပါးအား အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲသားမ်ားအား ေ၀မွ်ျခင္းသည္ ဘုရားအလိုေတာ္ရွိၿပီး မြန္ျမတ္ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ထို႕အျပင္ ဆင္းရဲသားမ်ားအား စာနာတတ္ျခင္း၊ သူတို႔ႏွင့္အတူ မိသားစုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ မွ်ေ၀ခံစားျခင္း အစရွိေသာ စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ တိုးပြါးေစပါလိမ့္မည္။ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္ျဖင့္ သူတို႔ႏွင့္အတူ မွ်ေ၀ျခင္းသည္ ေစ်းမွ၀ယ္၍ သြားလွဴျခင္းႏွင့္ မတူပါဘူး။ မွ်ေ၀ျခင္းသည္ ပိုလွ်ံ၍ ေပးကမ္းျခင္းထက္ ပို၍ မြန္ျမတ္ပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္အားျဖင့္ ဆင္းရဲသားမ်ားကိုကူညီေပးေနေသာ မိခင္အသင္းမ်ားအား ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။ ဆထက္တပိုး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးရင္း အားေပးပါရေစ။ မိမိေနေသာသာသနာ၊ ရပ္ကြက္တို႔တြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာအဖြဲ႔အသင္း မရွိေသးလွ်င္လည္း မိမိမိသားစုတစ္စုအေနႏွင့္ စလုပ္၍ ရပါသည္။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အလုပ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ မွ်ေ၀ျခင္းအမႈမ်ိဳးတြင္ က်မ္းစာအတိအက်ရွိမွ လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊ လူႀကီးေတြဖြဲ႔စည္းေပးမွ စမည္ဆုိတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါ။ ကုိယ့္နည္း ကုိယ့္ဟန္ႏွင့္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ပါရမီမ်ားဆည္းပူး၍ ရပါသည္။ သခင္ခရစ္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ထားခဲ့ေသာ ကတိစကားေတာ္ က်မ္းပုိဒ္ေလးကုိ အၿမဲသတိရ ေထာက္႐ႈၾကပါစုိ႔။
"အၾကင္သူသည္ တပည့္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာေတာ္ကုိေထာက္၍ ဤသူငယ္တစုံတေယာက္အား ေရတစ္ခြက္ကုိမွ်ေပး၏။ ထုိသူသည္ အက်ဳိးကို မရဘဲ မေနရာ။" (မ-၁၀း၄၂) "ငါ့ညီတုိ႔တြင္ အငယ္ဆုံးေသာ သူတစ္ေယာက္အား ျပဳသမွ် ငါအားျပဳၾကၿပီ။" (မ၊ ၂၅း၄၀)။
ေျဖ။ ။ "ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔"ဆိုသည္မွာ "တစ္ႏွစ္အတြင္းရွာေဖြ၊ လုပ္ကိုင္စုေဆာင္း ေသာေငြ၊ ပစၥည္းဥစၥာ၊ အသီးအႏွံ၊ အိမ္ေမြးတိရိစၦာန္မ်ားမွအစ ဆယ္ပံုတစ္ပံု (ဆယ္စု ခြဲကာတစ္စု) ကို ဘုရားသခင္အားျပန္လည္ေပးလွဴျခင္း" ျဖစ္သည္။
ဥပမာ။ ။ တစ္ႏွစ္အတြင္းရရွိေသာေငြ ၃၀၀၀၀ (သံုးေသာင္း) ဆိုရင္ ၃၀၀၀ (သံုးေထာင္) ျဖစ္သည္။ ၾကက္၂၀ ေကာင္ရွိရင္-၂ေကာင္၊ စပါးတင္း ၁၀၀ ရွိရင္ တင္း ၁၀ စသည္ျဖင့္ေပးလွဴေလ့ရွိၾကသည္။ ဤအလွဴေငြသည္ သာသနာႏွင့္အသင္းေတာ္ အတြက္ အဓိကျဖစ္ၿပီး သာသနာေတာ္အတြက္ မိမိဘ၀ကိုဆက္ကပ္ၾကေသာ ဘုန္းႀကီး သီလရွင္၊ ဓမၼဆရာမ်ားတို႔ကလည္း မွ်ေ၀ခံစားၾကသည္။ ဤအလွဴေငြ ေကာက္ခံနည္းႏွင့္ သံုးပံုသံုးနည္းကိုေတာ့ တစ္ေနရာႏွင့္ တစ္ေနရာမတူၾကေပ။ တခ်ိဳ႕သာသနာေတြမွာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး တိက်စြာက်င့္သံုးေနသလို တခ်ိဳ႕သာသနာတြင္မူ မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနတာ မွန္လိမ့္မည္။ ထို႔အတူတခ်ိဳ႕အတြက္ မွန္ကန္တိက်စြာ ေပးလွဴ၍ ေကာင္းႀကီးေတာ္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားရသည္လို႔ သက္ေသခံေနၾကသလို တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ားအတြက္မူ "ဆယ္ဖို႔ တစ္ဖို႔" အေၾကာင္း ၾကားဖူးသည္မွာ ပထမအႀကိမ္ပင္ျဖစ္ႏိုင္သည္။
ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔အေၾကာင္းႏွင့္ တစ္ဆုပ္ဆန္ အေၾကာင္းကို အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆို ရွင္းျပျခင္းသည္ ျပည့္စံုမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ၀န္ခံလ်က္၊ တခ်ိဳ႕ေသာ ေဒသ၊ တခ်ိဳ႕ေသာသူမ်ား အတြက္လည္း အက်ိဳးထူးခ်င္မွ ထူးလိမ့္မည္။ မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ဗဟုသုတအေနျဖင့္ တင္ျပအပ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႕က်င့္ႏိုင္လွ်င္ ပိုေကာင္းမည္။ ပိုအက်ိဳး ရွိမည္။
"ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔"သည္ ဘုရားရွင္ကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုထားေသာ အလွဴျဖစ္သည္။ စပါးျဖစ္ေစ၊ အသီးအႏွံ ဆယ္စုသည္ ထာ၀ရဘုရား၏ ဘ႑ာေတာ္ျဖစ္၏" (၀တ္ျပဳ ၂၇း၃၀) "ႏြားျဖစ္ေစ၊ သိုးဆိတ္ျဖစ္ေစ၊ ႀကိမ္လံုးေအာက္၌ သြားသမွ်ေသာ အေကာင္ဆယ္စုတစ္စုသည္ ထာ၀ရဘုရားအဖို႕ သန္႔ရွင္းရမည္။ (၀တ္ျပဳ-၂၇း၃၂)
ဤသို႔ လွဴဒါန္းသမွ်ေသာ ဆယ္ဖို႔ တစ္ဖို႔အားလံုးသည္ ေလ၀ိသားတို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။
ေလ၀ိသားတို႔သည္ ပရိသတ္ စည္းေ၀းရာတဲေတာ္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေသာေၾကာင့္၊ သူတို႔အေမြခံရာ ဣသေရလအမ်ိဳးသားတို႔၏ ဥစၥာ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ကို ယဇ္ပေရာ ဟိတ္အားေပးလွဴရသည္။
"ထိုအဖို႔ကို ဆယ္ဖို႔ျဖန္႕၍ တစ္ဖို႔ကို ထာ၀ရဘုရားအား ပူေဇာ္သကၠာျပဳရၾကမည္" (ေတာ-၁၈း၂၆)။
"ထိုပူေဇာ္သကၠာကို ယဇ္ပေရာ ဟိတ္အာ႐ုန္အား လွဴရၾကမည္" (ေတာ- ၁၈း၂၈)
အာၿဗံသည္ ဘုရားသခင္၏ ယဇ္ပေရာဟိတ္ ရွာလင္မင္းႀကီးအား ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ ေပးလွဴေၾကာင္းကို (ကမၻာ-၁၄း၂၀) တြင္ ေတြ႔ႏိုင္သည္။ (ကမၻာ-၂၈း၂၂)တြင္ ယာကုပ္သည္ ဘုရားသခင္ ေပးသနားေတာ္မူသမွ်တို႔မွ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ပူေဇာ္ရန္ သစၥာျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။
ဤအလွဴႏွင့္ ပတ္သက္၍ တိက်စြာက်င့္သံုးေသာ သာသနာတို႔တြင္ ဤသို႔လုပ္၍ မရေပ။ "ဘုန္းဘုန္းအတြက္ သံုးဖို႔ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ဆိုၿပီး သြားေပးလွ်င္ နည္းနည္းမ်ားမ်ား ဘုန္းေတာ္ႀကီးက သံုးခြင့္မရွိပါ။ ႏွစ္ခ်ဳပ္ အားလံုးေပါင္းၿပီးမွ သာသနာ ဗဟိုသို႔ ပို႔ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘာသာတူမ်ားအေနႏွင့္ သာသနာအတြက္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးအတြက္ ကူညီလွဴဒါန္းျခင္းႏွင့္ ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔ေပးျခင္းကို ခြဲျခား၍ ေသခ်ာစြာ ေပးလွဴတတ္ရန္ သိသင့္ပါသည္။ ဘုရားကိုယ္တိုင္ ေတာင္းဆိုထားေသာ အလွဴျဖစ္၍ သူ႔အား ေက်းဇူးဆပ္တင္ ပူေဇာ္ရန္မွာ လုပ္ထိုက္က်င့္ထိုက္ေသာ ေကာင္းမႈ ပါရမီပင္ ျဖစ္သည္။
"တစ္ဆုပ္ဆန္"ဆိုသည္မွာ "မိမိ ခ်က္ေတာ့မည့္ ဆန္ (သို႔မဟုတ္) မိသားစု တစ္စုအတြက္ တစ္ရက္စားရမည့္ "တစ္ရက္စာဆန္"ထဲမွ မိမိလက္ျဖင့္ တစ္ဆုပ္ ေလးဆုပ္ကာ ခြက္၊ ေတာင္းတစ္ခုခုထဲသို႔ စုထားျခင္းျဖစ္သည္။ လုပ္ေလ့လုပ္ထ မရွိသူမ်ားအတြက္ ပိုရွင္းေစရန္
ဥပမာ။ ။ တစ္ေန႔ ဆန္တစ္ျပည္ ခ်က္ျပဳတ္သည့္ မိသားစုအတြက္ ခ်က္ေတာ့မည့္ ဆန္ထဲမွ လက္တစ္ဆုပ္စာေလး (စတီလ္ဇြန္း တစ္ဇြန္းစာခန္႕) ဖယ္ထားစုထားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ လက္တစ္ဆုပ္ဆန္စုျခင္းကို မ်ားေသာအားျဖင့္ မိသားစုတြင္ ခ်က္ျပဳတ္ေရး တာ၀န္ယူေလ့ရွိၾကေသာ မိခင္အသင္း (အာနားအသင္း)မ်ားက တာ၀န္ယူ ေဆာင္႐ြက္ေလ့ရွိၾကသည္။ ရရွိေသာ ဆန္အလွဴသည္ မရွိဆင္းရဲသားမ်ား၊ မိဘမဲ့ကေလးေဂဟာမ်ား၊ လိုအပ္ေနေသာသူမ်ားအတြက္ ပ်မ္းမွ်ေပးေ၀ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မိခင္အသင္းက စီစဥ္ ကူညီခဲ့ေသာ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္ျဖင့္ ေဘာ္ဒါေန၊ ေက်ာင္းတက္ႏိုင္ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မိခင္အသင္းအား ေက်းဇူးတင္၍ မဆံုးႏိုင္ပါ။ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္သည္ ေသးမႊားေသာအလုပ္ အလွဴဟု ထင္ရေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္အတြက္မူ ဘ၀တစ္ခုလံုးကို တည္ေဆာက္ ေျပာင္းလဲေစေသာ ႀကီးမားသည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။
က်မ္းစာေတာ္တြင္-
ေရွးအခါမွစ၍ လယ္ယာ လုပ္ကိုင္စားျခင္း၊ သီးႏွံစိုက္ၿပီး ၿခံေျမလုပ္ကိုင္ျခင္းကို ဘုရားေပးတာ၀န္ တစ္ခုျဖစ္သကဲ့သို႔ အျမတ္တႏိုး လုပ္ကိုင္ၾက၏။ (ကမၻာ-၃း၁၇-၁၉၊၄း၂)
"စပါးရိတ္ေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ အသီးမ်ား သိမ္းေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ အကုန္မရိတ္မခူးရ၊ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ ဧည့္သည္ အဂႏၲဳမ်ားအတြက္ ခ်န္ထားေပးရမည္။ (၀တ္-၁၉း၉)
"ထိုေကာက္လႈိင္းကို တပါးအမ်ိဳးသား၊ မိဘ မရွိေသာသူ၊ မုဆိုးမတို႔ အဖို႕ ထားရမည္" (တရား-၂၄း၁၉)၊ (႐ု-၂း၂)။
"အဦးထြက္ေသာ အသီးအႏွံမ်ားကို ဘုရားသခင္အား ေက်းဇူးတင္ ပူေဇာ္ၾကသည္" (ထြက္-၂၂း၂၉/၂၃း၁၉/၃၄း၆)။
"စပါးရိတ္ေသာအခါ အဦးရိတ္ေသာ ေကာက္လႈိင္းတစ္စည္းကို ယဇ္ပေရာဟိတ္ထံသို႔ ေဆာင္ခဲ့ရမည္" (၀တ္ျပဳ-၂၃း၁၀)။
ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ မိမိသံုးေဆာင္မည့္ အစားအစာကို သူတစ္ပါးအား အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲသားမ်ားအား ေ၀မွ်ျခင္းသည္ ဘုရားအလိုေတာ္ရွိၿပီး မြန္ျမတ္ေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။ ထို႕အျပင္ ဆင္းရဲသားမ်ားအား စာနာတတ္ျခင္း၊ သူတို႔ႏွင့္အတူ မိသားစုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ မွ်ေ၀ခံစားျခင္း အစရွိေသာ စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ တိုးပြါးေစပါလိမ့္မည္။ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္ျဖင့္ သူတို႔ႏွင့္အတူ မွ်ေ၀ျခင္းသည္ ေစ်းမွ၀ယ္၍ သြားလွဴျခင္းႏွင့္ မတူပါဘူး။ မွ်ေ၀ျခင္းသည္ ပိုလွ်ံ၍ ေပးကမ္းျခင္းထက္ ပို၍ မြန္ျမတ္ပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ ဤလက္တစ္ဆုပ္ဆန္အားျဖင့္ ဆင္းရဲသားမ်ားကိုကူညီေပးေနေသာ မိခင္အသင္းမ်ားအား ဘုရားသခင္ ေကာင္းႀကီးေပးပါေစ။ ဆထက္တပိုး လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆုေတာင္းေပးရင္း အားေပးပါရေစ။ မိမိေနေသာသာသနာ၊ ရပ္ကြက္တို႔တြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာအဖြဲ႔အသင္း မရွိေသးလွ်င္လည္း မိမိမိသားစုတစ္စုအေနႏွင့္ စလုပ္၍ ရပါသည္။ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အလုပ္၊ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲ မွ်ေ၀ျခင္းအမႈမ်ိဳးတြင္ က်မ္းစာအတိအက်ရွိမွ လိုက္ျခင္းမ်ိဳး၊ လူႀကီးေတြဖြဲ႔စည္းေပးမွ စမည္ဆုိတာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ပါ။ ကုိယ့္နည္း ကုိယ့္ဟန္ႏွင့္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ပါရမီမ်ားဆည္းပူး၍ ရပါသည္။ သခင္ခရစ္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ထားခဲ့ေသာ ကတိစကားေတာ္ က်မ္းပုိဒ္ေလးကုိ အၿမဲသတိရ ေထာက္႐ႈၾကပါစုိ႔။
"အၾကင္သူသည္ တပည့္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာေတာ္ကုိေထာက္၍ ဤသူငယ္တစုံတေယာက္အား ေရတစ္ခြက္ကုိမွ်ေပး၏။ ထုိသူသည္ အက်ဳိးကို မရဘဲ မေနရာ။" (မ-၁၀း၄၂) "ငါ့ညီတုိ႔တြင္ အငယ္ဆုံးေသာ သူတစ္ေယာက္အား ျပဳသမွ် ငါအားျပဳၾကၿပီ။" (မ၊ ၂၅း၄၀)။
အားလံုးအေပၚဘုရားရွင္ေကာင္းခ်ီးေပးပါေစ။
ဘုန္းေတာ္ႀကီး Pius ေကလ်န္က်ဴံး
No comments:
Post a Comment