သူေတာ္စင္မ်ားအတြက္သာမကေသာဆင္ရဲျခင္း၊ ျဖဴစင္ျခင္း ႏွင့္နာခံျခင္းပါရမီ

"သူေတာ္စင္မ်ားအတြက္သာမကေသာဆင္ရဲျခင္း၊ ျဖဴစင္ျခင္း ႏွင့္နာခံျခင္းပါရမီ"

အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံမွာ ကက္သလစ္သင္းေတာ္ အႀကီးအကဲတို႕က ကက္သလစ္ မိသားစုမ်ားအား ဆင္းရဲျခင္း၊ နာခံျခင္းႏွင့္ ျဖဴစင္ျခင္း ပါရမီတို႔အေပၚ အေျခခံေသာ ၀ိညာဥ္ေရးတိုးတက္ေစရန္ႏွင့္ ထို၀ိညာဥ္ေရး တိုးတက္မူျဖင့္သာလွ်င္ စစ္မွန္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရယူႏုိင္ေၾကာင္း လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့သည္။
အင္ဒိုနီးရွား ဆရာေတာ္မ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရွိ မိသားစုေရးရာဆိုင္ရာ ဆရာေတာ္ႀကီး အလြိဳက္ရွက္စ္ဆူဒါဆို (Aloy- sius Sundanso) က ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဂြၽန္လ ၁၃ ရက္မွ ၁၅ ရက္အတြင္း ျပဳလုပ္ေသာ မိသားစု အစည္းအေ၀းပဲြ (Family Apostolate) တြင္ေျပာၾကားရာ၌ ဧ၀ံဂလိဆိုင္ရာ ပါရမီမ်ားျဖစ္ေသာ နာခံျခင္း၊ ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ျဖဴစင္ျခင္းတို႔သည္ ခရစ္ယာန္အားလံုးတို႕အတြက္ မိမိကိုယ္ကို မိမိျမႇင့္တင္ျခင္း၌ အေရးပါေၾကာင္း တင္ျပသြားခဲ့သည္။
မိသားစု ၀ိညာဥ္ေရးအေပၚ သံုးသပ္ခ်က္အရ မိသားစုတိုင္းသည္ မိသားစု၀င္အားလံုး၏ ရင့္က်က္မႈႀကီးထြားလာေရး အတြက္ အေျခအေနကို ဖန္တီးရန္ တာ၀န္ရွိသည္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္တိုင္း သူတို႕၏ ဘ၀ေခၚေတာ္မူျခင္းႏွင့္ မိသားစုအေျခ အေနေပၚမူတည္၍ ပါရမီအားလံုးတို႕ကို က်င့္ေဆာင္သြားရမည္ဟု ဆက္လက္မိန္႔မွာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက နာခံျခင္း ပါရမီဆိုသည္မွာ လူ၏စိတ္ႏွလံုးက ဘုရားသခင္၏ လမ္းညႊန္ခ်က္ကို လုိက္နာရန္ အဆင္သင့္ရွိျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့သည္။
မိသားစုအတြင္းရွိ နာခံျခင္းပါရမီ ဆိုသည္မွာ မိသားစု၀င္မ်ားအေနျဖင့္ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦးနားေထာင္ရန္ အဆင္သင့္ရွိျခင္း၊ က်မ္းစာႏွင့္ စကၠရမင္တူးတို႔မွ တဆင့္လာေသာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အသင္းေတာ္၏ သြန္သင္ခ်က္ကို လက္ခံရန္ အဆင္သင့္ရွိျခင္းတို႔ပင္္ျဖစ္သည္။
ဆရာေတာ္ဆူဒါဆိုက "ဆင္းရဲျခင္းပါရမီသည္ အလိုရမက္ႏွင့္ ၾသဇာအာဏာ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုျခင္းကို ထိန္းခ််ပ္ေပးသည္။ စည္းစိမ္ဥစၥာသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔လူ႔ ဘ၀၏ ပန္းတိုင္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ထိုစည္းစိမ္ ဥစၥာသည္ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵကို မည္သည့္အခါမွ် ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အကယ္စင္စစ္ ပစၥည္းဥစၥာသည္ တစ္ျခားသူမ်ား၏ ခံစားေနရေသာ ေ၀ဒနာႏွင့္ ၀န္ထုပ္မ်ားကို ေျဖေဖ်ာက္ရန္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း" ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
ထို႕အတူ ဆရာေတာ္က "မိသားစု အတြင္း အတၱတရားႏွင့္ အလိုရမက္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းႏွင့္ စစ္မွန္ေသာခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို ပ်ဳိးေထာင္ျခင္းျဖင့္ ျဖဴစင္ျခင္း ပါရမီကို တည္ေဆာက္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတၱတရားသည္ စစ္မွန္ေသာအခ်စ္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ၿပီး တျခားသူမ်ားအား ေစာ္ကားမႈကိုသာ ျဖစ္ေပၚေစေၾကာင္း" ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။
ခရစ္ယာန္တို႔၏ ၀ိညာဥ္ေရးဆိုင္ရာအသက္တာသည္ ႀကီးက်ယ္ေသာအမႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ သာမန္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ားကို ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ဓါတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ဆက္လက္ မိန္႔ၾကားသြားခဲ့ပါသည္။

(Poverty, Chastity and Obdience can help family life, says bishops in Jakarta)
ဘာသာျပန္
ေအာင္ျမင့္ဦး (ျပည္)

သတၱိေဆာင္မွ ေအာင္မည္

သတၱိေဆာင္မွ ေအာင္မည္

လူတိုင္းမွာ ဆႏၵေတြကိုယ္စီႏွင့္ ျဖစ္ခ်င္တာေတ၊ြ လိုခ်င္တာေတြအမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိၾကစၿမဲပင္ျဖစ္သည္။ ထိုျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာဖို႕၊ လိုခ်င္တဲ့အရာေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ သတၱိရွိဖို႕လိုသည္။ သတၱိမေဆာင္ သူရဲ ေဘာေၾကာင္၍ မရေပ။ သတၱိရွိမွ ေအာင္ျမင္မည္။ တိုးတက္မည္။ သတၱိရွိမွ ထြန္းေပါက္မည္။ သတၱိေဆာင္မွ ဘ၀ေျပာင္ မည္။ သတၱိရွိမွ ဘ၀လွမည္ျဖစ္သည္။
ငါဘြဲ႕ရတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ဂုဏ္ရွိခ်င္တယ္၊ တိုက္တာ၊ ေရႊ၊ ေငြလိုခ်င္တယ္။ ထိုျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ လိုခ်င္တာေတြျဖစ္ လာရန္္ ထိုဆႏၵေတြ၏ ေနာက္မွာ လက္ေတြ႕ပါရမည္။ ထိုအလုပ္သည္လည္း သတၱိ ရွိေသာ လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္ေနရမည္။ သတၱိ မပါေသာ လုပ္ေဆာင္မႈသည္ ပီျပင္လွပ ေသာေအာင္ျမင္မႈကို မေပးႏုိင္ေပ။ လုပ္ေဆာင္မႈမပါေသာ သတၱိသည္လည္း အခ်ည္းႏွီး သက္သက္သာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆႏၵမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ သတၱိရွိေသာ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ရွိေနမွသာ ဆႏၵေတြ ျပည့္၀လာမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သတၱိဆိုသည္မွာ လူ႔ ဘ၀၏ ဆႏၵျပည့္၀ေစဖို႔ အေရးပါေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ သတၱိဟုဆိုရာ၌ သတၱိသည္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္၊ ေသြးသံ နီရဲ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္။ အတၱဟိတ ငါေလာဘႏွင့္ ႏိုင္ထက္စီးနင္း အႏိုင္က်င့္ျခင္းမ်ဳိးလည္း မဟုတ္။ မဟုတ္မမွန္ နည္းလမ္းမက် အမ်ားမလုပ္ရဲ ငါလုပ္ရဲသည္ ဟူ၍လည္း မဟုတ္ေပ။ သတၱိဆိုသည္မွာ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ရာကို လုပ္ေဆာင္ရဲျခင္း၊ မဟုတ္မမွန္၊ မေကာင္းရာကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘ၀မွာျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ၊ လိုခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ မျပည့္၀ရျခင္း၏ တစ္ခုတည္းေသာ အေၾကာင္းရင္းမွာ သတၱိမရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မွန္ကန္ေသာအရာကို ျပဳလုပ္ရန္ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း၊ ပ်က္ကြက္ျခင္း၊ မဟုတ္မမွန္ေသာ အရာကို လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ လိုခ်င္တာေတြ ဒီဆႏၵေတြျပည့္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္မႈေတြျပဳတဲ့ အခါအဆိုးနဲ႕ အေကာင္း အားၿပိဳင္မႈေတြ ရွိမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတၱိဆိုတာ ရွိေနဖို႔ လိုသည္။ စာေမးပြဲ ေအာင္ခ်င္တဲ့ ေတ်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ စာေမးပဲြေအာင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရဲ႕ေနာက္မွာ စာႀကိဳးစားျခင္း ဆိုတဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈရွိရမည္။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္မႈေတြ ျပဳတဲ့အခါ အားၿပိဳင္မႈေတြ ရွိလာမည္။ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးကစားလိုျခင္းေတြ ရွိလာမည္။ စာက်က္ရမည့္ အခ်ိန္တြင္ ထိုသို႔ေသာ အားၿပိဳင္မႈေတြ ၀င္ေရာက္လာမည္။ ထိုအခါ သစၥာရွိဖို႔လိုသည္။ သတၱိရွိရွိ ဆံုးျဖတ္ရဲရမည္။ ျဖစ္ခ်င္တာက စာေမးပြဲေအာင္ရန္၊ လုပ္ရမည္က စာက်က္ျခင္း၊ စာႀကိဳးစားျခင္းဆိုတဲ့ သတၱိရွိေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သာျဖစ္ရမည္။ သူရဲေဘာေၾကာင္၍ မရေပ။ သို႔မွသာ ပီျပင္လွပေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိမည္ျဖစ္သည္။
မိမိဘာျဖစ္ခ်င္သလဲ၊ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္သလား။ ခ်မ္းသာခ်င္သလား။ ေရႊ၊ ေငြေတြလိုခ်င္သလား။ ဂုဏ္ရွိခ်င္သလား။ ေလးစားထိုက္တဲ့သူ ျဖစ္ခ်င္သလား။ ဘာေတြ ျဖစ္ခ်င္ေနသလဲ၊ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္လာမည္။ လိုခ်င္တာေတြ ပိုင္္ဆိုင္ရမည္။ ထိုဆႏၵရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ လုပ္္ေဆာင္မႈေတြရွိပါ။ ထိုလုပ္ေဆာင္မႈေတြ ျပဳတဲ့အခါ အဆိုးနဲ႕အေကာင္း အားၿပိဳင္မႈေတြရွိေနမည္။ ထိုအခါ သတၱိေလးကို ထည့္ေပးလိုက္ပါ။ ဆႏၵေတြ ျပည့္၀လို႔လာ ရမည္ျဖစ္သည္။

"သတၱိဆိုသည္မွာ အဆိုးကိုေရွာင္ အေကာင္းကိုျပဳႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္"။

ေစာဆန္းေဒး (ပုသိမ္)

ဘာေၾကာင့္ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္က ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္း ေပးတာလဲ။

အေမး။ ။ ဘာေၾကာင့္ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္က ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္း ေပးတာလဲ။ သမၼာက်မ္းစာထဲမွာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးေၾကာင္း လံုး၀မေတြ႕ရပါ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီး မိမိကိုယ္ပိုင္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနသုိ႔ ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္ ေစာင့္သင့္ပါတယ္။ မိမိ ကိုယ္တိုင္ က်ဴးလြန္တဲ့ အျပစ္မ်ိဳး မရွိတဲ့ ကေလးငယ္ေလးငယ္မ်ားအေနနဲ႕ ေသသြားခဲ့ရင္ အျပစ္စီရင္ျခင္း ခံရစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။

အေျဖ။ ။ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ေ႐ွးဦးအေစာပိုင္းကာလ ရာစုႏွစ္မ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ တမန္ေတာ္ ၀တၳဳထဲမွာ တစ္အိမ္သားလံုး ေဆးေၾကာျခင္းခံယူၾကေၾကာင္း (တမန္-၁၈း၈) ေဖာ္ျပခ်က္ကို ေထာက္ရင္ တမန္ေတာ္မ်ားလက္ထက္ကပင္လွ်င္ ကေလးသူငယ္မ်ားကိုပါ ေဆးေၾကာျခင္း ေပးတယ္လို႕ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေရွးဦးကာလ အသင္းေတာ္မွာ ေဆးေၾကာျခင္းခံယူသူေတြဟာ အရြယ္ေရာက္ ယံုၾကည္သူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ပထမဦးဆံုး ခရစ္ယာန္အမ်ားစုကေတာ့ ႀကီးမွ၊ အရြယ္ေရာက္ၿပီးမွ ယံုၾကည္ျခင္းရဘို႕ အခြင့္အေရးနဲ႕ ႀကံဳခဲ့ၾကရလို႔ မိမိတို႔ အခြင့္ေရးရစဥ္ အရြယ္ေရာက္ကာလမွာပဲ ေဆးေၾကာျခင္းကို ခံၾကရတယ္ဆိုတာ ကိုေတာ့ မေမ့အပ္ပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕မိသားစု၀င္ ကေလးငယ္မ်ားဟာ မိမိတို႔ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပင္ အခြင့္အေရးနဲ႕ ႀကံဳႀကိဳက္ၾကရလို႔ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာပင္ မိဘအုပ္ထိန္းသူမ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္း၌ ေဆးေၾကာျခင္း မဂၤလာ ခံစားခြင့္ ရရွိခဲ့ၾကတာကိုလည္း ဥပကၡာမျပဳအပ္ပါ။ ကေလးငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးျခင္းသည္ မ်က္ေမွာက္ အမိအသင္းေတာ္ႀကီးရဲ႕ ကာႏြန္ဥပေဒလိုေတာ့ ဓမၼသစ္က်မ္းထဲမွာ "တစ္အိမ္သားလံုး၊ တစ္မိသားစုလံုး" ဆိုတဲ့ စကားအသံုးအႏႈန္း ကလြဲရင္ အျခား ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖၚျပ ထားတဲ့ က်မ္းပိုဒ္မေတြ႕ရပါ။
(တမန္ေတာ္၀တၳဳ ၁၆း၃၀-၃၄) ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ တမန္ေတာ္ ရွင္ေပါလူးနဲ႕သိလ (Silas)တို႔ ေထာင္ထဲမွာ ဆုေတာင္းစဥ္ ေျမငလ်င္လႈပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ရဲ႕ တရားေဟာေျပာခ်က္နဲ႕ ေထာင္မွဴးနဲ႔တကြ တအိမ္သားလံုုး ေဆးေၾကာျခင္း ခံယူၾကေၾကာင္းေတြ႕ရွိႏိုင္ပါတယ္။ (တမန္ေတာ္၀တၳဳ ၁၁း၁၄၊ ၁၆း၁၄-၁၅နဲ႕ ေကာရိႏၲဳၾသ၀ါဒစာပတမေစာင္ ၁း၁၆) မ်ားထဲမွာလည္း စတီးဗင္းမိသားစု တစ္အိမ္သားလံုးေဆးေၾကာျခင္း စကၠဴမင္ရတူ မဂၤလာခံယူၾကေၾကာင္း ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါတယ္။ တစ္အိမ္သားလံုးဆိုတဲ့ ဂရိမူရင္း စကားလံုးကို ေလ့လာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ "တစ္အိမ္သားလံုး လာခဲ့ၾကပါ"လို႔ ဆိုရင္ အိမ္မွအတူတကြ ေနထိုင္သက္ရွင္သူ ဟူသမွ် ျဖစ္တဲ့ မိသားစု၀င္လူႀကီးမွအစ ကေလးငယ္တိုင္ေအာင္ အတူေန ေဆြမ်ိဳးမ်ား အတူေန အေစခံကြၽန္မ်ား ပါ၀င္ေနတဲ့ အဓိပၸါယ္ စကားလံုးကို သံုးထားပါတယ္။ ျမန္မာစကားလံုး တစ္အိမ္သားလံုးဆိုရင္ အတူေန တစ္မ်ိဳးလံုး တစ္ေဆြလံုး အဓိပၸါယ္ မေပါက္ပါဘူး။ အတူေန တမ်ိဳးလံုးတစ္ ေဆြလံုးဖိတ္ခ်င္ရင္ တစ္ဦးမက်န္ေခၚခဲ့လုိ႕ ေျပာရပါတယ္။ မူရင္းစကားလံုးေလာက္ေတာ့ ဘာသာျမန္မာစာေပမ်ားမွာ အႏွစ္ မျပည့္ေတာ့တာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးျခင္းဟာ ဓမၼေဟာင္း ကာလတုန္းက ကေလးသူငယ္မ်ားကို အဖ်ားလွီးျခင္း မဂၤလာေပးခဲ့ရတဲ့ ဓမၼေဟာင္း ပဋိညာဥ္ဟာ ဓမၼေဟာင္းကာလ၌ ျပည့္စံုျခင္းသို႔ ေရာက္ေၾကာင္း (ေကာ ေလာသဲၾသ၀ါဒစာ ၂း၁၁-၁၂)မွာ ေတြ႔ရွိ ႏိုင္ပါတယ္။ "ခရစ္ေတာ္၏ အေရဖ်ားလွီး ျခင္းအားျဖင့္ ဇာတိပကတိ ကိုယ္ကိုပယ္ ရွင္း၍ လက္ျဖင့္မလုပ္ေသာ အေရဖ်ားလွီးျခင္းကို ထိုသခင္၌ သင္တို႔သည္ခံၾက၏။ ခရစ္ေတာ္ကို ေသျခင္းမွ ထေျမာက္ေစေတာ္မူေသာ ဘုရားသခင္၏ ျပဳျပင္အား ထုတ္ေတာ္မူျခင္းကို ယံုၾကည္ေသာအားျဖင့္၊ ေဆးေၾကာျခင္းကိုခံ၍ ထိုသခင္ႏွင့္ အတူ ထေျမာက္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက၏"။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပဋိညာဥ္ဟာ တစ္ဦးခ်င္းဆီသုိ႔ သာမက မိသားစုတိုင္း အသီးသီးဆီသို႔ ေရာက္ပါတယ္။ ေယာ႐ႈ (Joshua)တို႕ မိဘမ်ားဟာ မိမိတုိ႕ သားသမီးမ်ားကိုယ္စား ဘုရားေရွ႕မွာ ၀ိညာဥ္ေရး ဆက္ကပ္မႈ ျပဳလုပ္ႏိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ (ေယာ႐ႈမွတ္စာ ၂၄း၁၅) [For me and my house we will serve the Lord] ငါႏွင့္ ငါ့အိမ္သား တို႕သည္ ထာ၀ရဘုရားကိုသာ ၀တ္ျပဳမည္"တဲ့။ ဒါကို သမၼာက်မ္းတတ္ သုခမိန္မ်ားက "တစ္စည္းတစ္လံုး တည္ရွိေသာ မိသားစု" လို႔ေခၚပါတယ္။ Family Solidarity တစ္လံုး တစ္၀တည္းရွိတဲ့ မိသားစုျဖစ္ျခင္းကို ဓမၼသစ္က်မ္း တစ္ခုလံုးမွာ ထင္ရွားစြာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။
တမန္ေတာ္ ရွင္ေပတ႐ူးက ပင့္ေတေကာ့စ္ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဘုရားဆင္းသက္ေတာ္မူတဲ့ေန႕မွာပဲ လူစု လူအုပ္ႀကီးကိုမိန္႔ၾကား တရားေပးေတာ္မူခဲ့တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ (တမန္ေတာ္၀တၳဳ ၂း၃၈-၃၉) "ေပတ႐ူးကလည္း သင္တို႔၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေစျခင္းငွါ ေနာင္တရ၍ တစ္ေယာက္မွ်မၾကြင္း ေယဇူးခရစ္ေတာ္ ၏နာမေတာ္၌ ေဆးေၾကာျခင္းကိုခံၾကေလာ့။ ထိုသို႕ျပဳလွ်င္ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္တည္းဟူေသာ ဆုေက်းဇူးေတာ္ကုိ ခံရၾကလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ကတိေတာ္သည္ သင္တို႕ႏွင့္၄င္း၊ သင္တုိ႔၏ သား သမီးတို႔ႏွင့္၄င္း၊ ေ၀းေသာ သူတို႔တြင္ ငါတို႔၏ ဘုရားသခင္ ထာ၀ရဘုရားေခၚေတာ္မူ သမွ်ေသာ သူတို႔ႏွင့္ ဆိုင္သည္ဟု ေဟာေတာ္မူ၏"။ ခရစ္သကၠရာဇ္ (ေအဒီ ၁၈၅-၂၅၄) ႏွစ္မ်ားမွာ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့တဲ့ Origen လို႔ေခၚတဲ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဓမၼပညာရွင္ သုခမိန္ႀကီးက ေအဒီ ၂၃၀ ခုႏွစ္တြင္ေရးသားခဲ့ေသာ စာေစာင္၌ "ကေလး သူငယ္မ်ားအား ေဆးေၾကာျခင္း ေပးျခင္း အစဥ္အလာသည္ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ားလက္ထက္မွ လက္ခံရရွိခဲ့သည္"တဲ့။ ခရစ္သကၠရာဇ္ (ေအဒီ ၃၅၄-၄၃၀) ႏွစ္မ်ားအတြင္း သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့တဲ့ ရဟႏၲာသူေတာ္ျမတ္ ရွင္ၾသဂုတ္စတင္း ကလည္း ကေလးမ်ားအား ေဆးေၾကာျခင္း ေပးျခင္း အစဥ္အလာဟာ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ား လက္ထက္ေတာ္မ်ားမွ ဆက္ခံရရွိခဲ့ပါေၾကာင္း ေဖၚျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ခရစ္သကၠရာဇ္ (ေအဒီ ၁၃၅ - ၂၀၂) ခုႏွစ္မ်ား အတြင္း သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့တဲ့ ရဟႏၲာသူေတာ္ျမတ္ ရွင္ Irenaeus ဒုတိယ ရာစုႏွစ္မ်ား အတြင္း ကေလးသူငယ္မ်ားအား ေဆးေၾကာျခင္းေပးျခင္းသည္ အသစ္အဆန္း သေဘာမ်ိဳး လံုး၀မရွိခဲ့ပါ" တဲ့။ တတိယရာစုရဲ႕ ေရွးက်ေသာ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္း ၀ိနည္းစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္ေနတဲ့ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေရွးထံုးသြန္သင္ခ်က္မ်ား အထဲမွာ ေဖၚျပခ်က္ကေတာ့ "ဦးစြာပထမ ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္ေလးမ်ားအား ေဆးေၾကာျခင္းေပးပါ။ မိမိ အတြက္ ေျပာတတ္ ဆိုတတ္ေသာ သူက တာ၀န္ယူလုပ္ေဆာင္ေပးရပါမည္။ မိဘမ်ား (သို႔မဟုတ္) မိသားစုမွ တစ္ဦးဦးက တာ၀န္ယူစီစဥ္ေပးရပါမယ္" လို႔ ပါရွိပါတယ္။
ခရစ္သကၠရာဇ္(၂၁၅)ခုႏွစ္တြင္ ေရာမၿမိဳ႕၌ ေရးသားခဲ့တဲ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ သြန္သင္ခ်က္ လက္စြဲစာအုပ္ထဲမွာ ကေလးငယ္မ်ားသည္ စကားေျပာဖို႔ သိပ္ငယ္လြန္ေသးသျဖင့္ ကေလးငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္း ေပးရန္ ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဆက္လက္ ေဖၚျပခ်က္ က်မ္းပိုဒ္ကေတာ့ (ရွင္မာကု ခရစ္၀င္ ၁၀း၁၄) "ေယဇူးသည္ ျမင္ေတာ္မူလွ်င္ အမ်က္ေတာ္ထြက္၍ ထိုသူငယ္တုိ႔ ငါ့ထံလာပါေစ။ မဆီးတားၾကႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ထိုသို႔ေသာသူတို႔၏ ႏိုင္ငံျဖစ္၏" ဆိုတာျဖစ္တယ္။ ရဟႏၲာ အရွင္သူေတာ္ျမတ္ St. Cyprian က အာဖရိကတိုက္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား အစည္းအေ၀းပြဲျဖစ္တဲ့ သံဃာယနာတင္ အစည္းအေ၀းပဲြမွာ ေလွ်ာက္တင္ခ်က္ကေတာ့ "ဘုရားသခင္၏ သနားျခင္း ေက်းဇူးေတာ္ကို ေမြးဖြားျခင္းခံသူတုိင္း မျငင္းဆန္သင့္ပါ။ လူတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာႀကီးသည္ ငယ္သည္မရွိ။ အသက္အရြယ္ ႀကီးသည္ငယ္ သည္မရွိ။ ေမြးဖြားၿပီး ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္ ေျမာက္ေသာေန႔၌ပင္ ေဆးေၾကာျခင္းေပးရန္ တရား၀င္ေၾကာင္း ဘုရားသခင္ေရွ့၌ လူသားအားလံုး ညီတူညီမွ် ျဖစ္ေၾကာင္း" တင္ျပခဲ့ပါတယ္။
ေလးရာစုမွာ ကေလးေတြ ေဆးေၾကားျခင္းေပးတာ ေလ်ာ့လာေတာ့ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ပညာရွိသုခမိန္ အသင္းေတာ္ရဲ႕ ဖခင္ႀကီးမ်ားျဖစ္တဲ့ ရဟႏၲာသူေတာ္ ျမတ္ရွင္ဘာေဆးလ္၊ ရွင္ဂေရေဂၚရီ၊ ရွင္ အန္႔ဘ႐ုိစ္၊ ရွင္ခရစ္ေစာစတြန္း၊ ရွင္ေဂ် ႐ုမ္း၊ ရွင္ၾသဂုတ္စတင္းတို႔က ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကၿပီး ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဆးေၾကာျခင္းဟာ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေၾကာင္း ေဖၚျပခဲ့ၾကပါတယ္။

ခရစ္သကၠရာဇ္ ၄၁၇ ခုႏွစ္တြင္ ကာေသ့ခ်္ၿမိဳ႕ သံဃာယနာတင္ အစည္းေ၀းပြဲတြင္ ေမြးကင္းစ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္း ေပးခဲ့ပါတယ္။ အျပစ္ရင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အသင္းေတာ္၏ ယံုၾကည္ျခင္းကို အေျခခံလွ်က္ ကေလးငယ္မ်ားသည္ သူတုိ႕ ကိုယ္တိုင္ အျပစ္ မလုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေမြးဖြားျခင္းအားျဖင့္ ရရွိလာတဲ့ အျပစ္ရင္းမွ သန္႔စင္ရန္၊ ဒုတိယ ေမြးဖြားျခင္းကို ရည္ရြယ္လွ်က္ အျပစ္အားလံုး အခြင့္ခ်မ္းသာရရွိရန္ အတြက္ ေဆးေၾကာျခင္းကို အမွန္အကန္ ေပးရမည္လို႔ သြန္သင္ထားသည္။
ရဟႏၲာ ရွင္ၾသဂုတ္စတင္း သူေတာ္ျမတ္က "ကေလးငယ္မ်ားအား ေဆးေၾကာျခင္းေပးရာတြင္ အမိအသင္းေတာ္က ဘုရားသားသမီးအျဖစ္ တဖန္ ျပန္လည္ ေမြးဖြားေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္တယ္"လို႔ ဆိုထားပါတယ္။
(ရွင္ေယာဟန္ခရစ္၀င္ ၃း၅-၆) "ေရႏွင့္ ၀ိညာဥ္ေတာ္အားျဖင့္ ေမြးဖြားျခင္း မခံေသာသူ မည္သည္ကား ေတာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ မ၀င္ရ။ ဇာတိပကတိ ေမြးေသာအရာသည္ ဇာတိပကတိျဖစ္၏။ ၀ိညာဥ္ေတာ္ ေမြးေသာအရာသည္ ၀ိညာဥ္ ျဖစ္၏" ယံုၾကည္၍ ေဆးေၾကာျခင္းကို ခံေသာသူသည္ ကယ္တင္ေတာ္မူျခင္းသို႔ ေရာက္လတၱံ႔။ မယံုၾကည္ေသာ သူမူကား အျပစ္စီရင္ျခင္းကို ခံရလတၱံ႔။
အရြယ္ေရာက္တဲ့သူဟာ မိမိ ကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္ေၾကာင္း ၀န္ခံဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ မိမိ ကုိယ္တိုင္ျပဳမိခဲ့တဲ့ အျပစ္မ်ားအတြက္ မိမိကိုယ္ တိုင္ေနာင္တ သံေ၀ဂရဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ကေလးသူငယ္မ်ား ျဖစ္လွ်င္ အုပ္ထိန္းသူအားျဖင့္ မိမိ ကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကရသည္လည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ လင္ေၾကာင့္ မယား ေကာင္းကင္ေရာက္သလို၊ မယားေၾကာင့္ လင္ ေကာင္းကင္ေရာက္ၾကရပါတယ္။ မိဘမ်ားေၾကာင့္ သားသမီးမ်ား ေကာင္းကင္ ေရာက္ၾကရသလို သား သမီးမ်ားေၾကာင့္ မိဘမ်ား ေကာင္းကင္ ေရာက္ၾကရတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ "လက္ ေျခေသ၍ အိပ္ယာေပၚမွာ တံုးလံုး ေနေသာ သူတစ္ေယာက္ကို အထံေတာ္သို႔ ေဆာင္ခဲ့ၾက၏။ ေယဇူးသည္ ထိုသူတုို႔၏ ယံုၾကည္ျခင္းကို ျမင္လွ်င္ လက္ေျခေသေသာ သူအား ငါ့သား မစိုးရိမ္ႏွင့္ သင္၏ အျပစ္ကို လြတ္ေစၿပီဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏။} လူနာကို သယ္လာတဲ့ သူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ လူနာဟာ ခ်မ္းသာရေၾကာင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ (ရွင္မာကု- ၂း၁-၁၂)
(ရွင္လုကာခရစ္၀င္ ၅း၁၇-၂၆) ထဲမွာ ကာဖာနာအံုၿမိဳ႕ အိမ္တစ္အိမ္မွာ ရွိေတာ္မူစဥ္ လူသူမ်ားလြန္းလို႔ လူနာ သယ္လာတဲ့ လူေလးေယာက္ဟာ ေခါင္မိုး ေဖါက္ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ေရွ႕ လူနာကို ႀကိဳးနဲ႕ ေလွ်ာခ်ေတာ့ (လုကား ၅း၂၀) "သယ္လာေပးတဲ့ လူေလးေယာက္ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ လူနာဟာ ခ်မ္းသာရတယ္ဆိုတာ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။ (ရွင္မသဲခရစ္၀င္ ၈း၁၈၊ ၂၅-၂၆) (ရွင္မာကုခရစ္၀င္ ၅း၃၅-၄၃) က်မ္မ်ားကို ဖတ္႐ႈလိုက္မယ္္ဆုိရင္ တရား စရပ္မွဴး ဂ်ာအိ႐ုရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ေသဆံုးသြားတဲ့ သမီးငယ္ကို ျပန္လည္ အသက္ရွင္သန္ခြင့္ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ ေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အသင္းေတာ္ရဲ႕ ကာႏြန္ဥပေဒမ်ားျဖင့္ ေဖၚျပရေသာ္ (ကာႏြန္ဥပေဒ နံပါတ္၈၆၅အပိုဒ္၁)ထဲမွာ "မိဘမ်ားသည္ ကေလးသူငယ္မ်ား ေမြးဖြားၿပီး ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း ေဆးေၾကာျခင္း မဂၤလာေပးရန္ အတြက္ ႀကိဳးစားၾကရမည္"။ (ကာႏြန္နံပါတ္ ၈၆၈အပိုဒ္၂) ထဲမွာ "ကေလးငယ္အတြက္ အသက္အႏၲရယ္ရွိ လွ်င္ရွိ အေစာဆံုး ေဆးေၾကာျခင္း ေပးရမည္"။ (ကာႏြန္ ဥပေဒနံပါတ္ ၈၆၈ အပိုဒ္၁) ထဲမွာ "ကေလးငယ္အား ေဆးေၾကာျခင္းေပးရန္ မိဘ သို႔မဟုတ္ အုပ္ထိန္းသူ အနည္းဆံုး တစ္ဦး၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ လိုအပ္သည္။ ထို႔အျပင္ ကေလးငယ္အား ႀကီးျပင္း လာေသာအခါ ဘာသာတရားကို ေလ့က်င့္ သင္ၾကားေပးမည္ဟု အာမခံခ်က္ရွိရမည္။ ယင္း အာမခံခ်က္ကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာ မိဘမ်ားအား ရွင္းလင္းေျပာၾကားရမည္။ (ကာႏြန္ဥပေဒ ၈၆၈အပိုဒ္၂) ထဲမွာ "မိဘမ်ား ကက္သလစ္ ဘာသာ၀င္ျဖစ္ေစ၊ အျခားမည္သည့္ ဘာသာကို ကိုးကြယ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ကေလးအတြက္ အသက္ေဘး စိုးရိမ္စရာရွိလွ်င္ သက္ဆိုင္ရာ မိဘတို႔ ခြင့္ျပဳ ခ်က္မရွိဘဲ ေဆးေၾကာျခင္းကို အေရးေပၚေပးႏိုင္သည္"။
မိသားစုသည္ အိမ္တြင္း အသင္းေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္း မေပးဘူးဆိုရင္ မိမိတို႔ မိသားစု အိမ္တြင္း အသင္းေတာ္ထဲ စာရင္း မသြင္းတဲ့ အသြင္သို႔ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။ အိမ္တြင္းအသင္းေတာ္ဟာ ဘုရားသခင္ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ မိသားစု၀င္တိုင္း ယံုၾကည္ျခင္း အစပ်ဳိးရာ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္သလို ကယ္တင္ျခင္း စတင္ ရရွိရာေနရာဌါန ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္ဟာ စတင္ ေခၚေဆာင္သူ ကယ္တင္ျခင္းေပးရန္ အရင္ ကမ္းလွမ္းေသာ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိက ဘယ္လုိ ဘုရားအတြက္ ႀကိဳးစားတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္က အေရးမႀကီး၊ ဘုရားရွင္ဖက္က အားလံုးအတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။
(ရွင္ေယာဟန္ၾသ၀ါဒ ပထမစာ ေစာင္ ၄း၁၀) "ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ၾကသည္ဟု မဆို ဘုရားသခင္သည္ ငါတို႔ကိုခ်စ္၍ ငါတို႔၏ အျပစ္ေျပေစျခင္းငွာ သားေတာ္ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာ အရာ၌ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာရွိေတာ္မူ၏"။ (ရွင္ေယာဟန္ၾသ၀ါဒ ပထမေစာင္ ၄း၁၉) ဘုရားသခင္သည္ ငါတို႔ကို ဦးစြာ ခ်စ္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ၾက၏။ (တိတုၾသ၀ါဒစာ ၃း ၅-၇) "ငါတုိ႕က်င့္ေသာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ မိမိ၏ သနားျခင္း က႐ုဏာေတာ္ႏွင့္အညီ ဒုတိယေမြးဖြားျခင္းႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ေဆးေၾကာျခင္းအားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ သန္႔ရွင္းေသာ ၀ိညာဥ္ေတာ္၏ အသစ္ျပဳျပင္ျခင္း အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ငါတို႔ကို ကယ္တင္ေတာ္မူ၏။ ငါတို႔ကယ္တင္ေတာ္ မူေသာအရွင္ ေယဇူးခရစ္ေတာ္အားျဖင့္ ငါတုိ႔အေပၚသို႔ ၀ိညာဥ္ေတာ္ကို ၾကြယ္၀စြာ သြန္းေလာင္းေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္အားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္ရာသို႔ ေရာက္၍ ထာ၀ရအသက္ကို ေမွ်ာ္လင့္သည္ႏွင့္အညီ အေမြခံျဖစ္ၾကမည့္ အေၾကာင္းတည္း"။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားကေပးခ်င္ေနတဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ေတြကို တစ္ဖက္လူ သို႔မဟုတ္ ကေလး သူငယ္မ်ားဆီ မေရာက္ရေလေအာင္ ဟန္႔တားေနသူ မျဖစ္မိဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ သတိျပဳဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
တမန္ေတာ္မ်ား လက္ထက္မွ သည္ယေန႔ထိတိုင္ ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္မ်ားကို အမိ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ႀကီးက ေဆးေၾကာျခင္း ေပးေနသလို အေရွ႕ပိုင္း ၾသသိုေဒါက္အသင္းနဲ႕ ပ႐ိုတက္စတန္ အသင္းႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ အဂၤလီကန္၊ မက္သဒစ္၊ လူသာရီယာန္စတဲ့ အသင္း ဂိုဏ္းကြဲႀကီးမ်ားကလည္း ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပး ေနဆဲပါ။ ေရွးအက်ဆံုး သခ်ဳႋင္းဂူမ်ားကို လိုက္ေလ့လာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္ေလးမ်ားရဲ႕ ေမြးေန႕၊ ေဆးေၾကာျခင္းခံေသာေန႔ ကြယ္လြန္ေသာေန႔ေတြကို ေတြ႕ႏိုင္ျခင္း အားျဖင့္ တမန္ေတာ္မ်ား လက္ထက္မွသည္ အမိအသင္းေတာ္ဟာ ယေန႔ထိ ဆက္လက္ၿပီး ကေလးငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးျခင္းကို က်င့္သံုးေနျခင္းသည္ မွန္ကန္ေသာအခ်က္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပေနပါတယ္။
အမိအသင္းေတာ္ႀကီးက ေဆးေၾကာျခင္းမခံရဘဲ ေသဆံုးသြားတဲ့ ကေလးငယ္မ်ား ငရဲသြားၾကတယ္လို႔ တစ္ခါမွ မသြန္သင္ပါ။ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ား လက္ထက္မွာ မသြန္သင္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို အခု အသစ္ထည့္ၿပီး မသြန္သင္ပါ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္ခ်က္ကေတာ့ မိဘမ်ားရဲ႕ ေဆးေၾကာျခင္းေပးလိုတဲ့ ဆႏၵျဖစ္မႈက စိတ္အလိုဆႏၵအားျဖင့္ ခံယူေသာ ေဆးေၾကာျခင္းမ်ိဳးကို မိမိတို႔ကေလးအား ေပးၿပီး သားျဖစ္သြားႏိုင္ၿပီး အျပစ္ရင္းကို ေဆးေၾကာေပးႏိုင္ျခင္း၊ အမိအသင္းေတာ္ႀကီး တည္ရွိေနျခင္းကိုက အျခားကေလးမ်ား နည္းတူ အခြင့္အေရး မရရိွေတာ့ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရား ျဖစ္တယ္လို႔ ဆင္ျခင္မႈမ်ိဳးမ်ားသာ ရွိခဲ့ပါတယ္။
ေသခါနီး ကေလးသူငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးဖို႔ အခြင့္အေရးရွိလ်က္ သားနဲ႕ မေပးပဲ ျငင္းဆန္ေနခဲ့သူမွာ တာ၀န္ မကင္းတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆံုးေသာေန႔မွာ ထုေျခလႊာတင္ဖို႔ မလြယ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ေဆးေၾကာျခင္းေပးျခင္းဟာ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့အခ်က္ ျဖစ္ေနပါေၾကာင္း ေျဖၾကားလိုက္ရပါတယ္။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေဒါမနစ္ၿဂိဳလ္တု

စက္႐ုပ္ႏွင့္လူ

"စက္႐ုပ္ႏွင့္လူ"

စက္႐ုံေတြမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ လူေတြကို ေတြ႕ဖူး ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မည္။ သို႕ေသာ္လဲ လုပ္ငန္းခြင္သို႕ မိတ္ေဆြေရာက္ ဖူးခ်င္မွ ေရာက္ဖူးပါလိမ့္မည္။ သူတို႕တေတြ လုပ္တဲ့လုပ္ငန္းခြင္ဟာ သိပ္ကို႐ိုးစင္းပါတယ္။ စက္ပစၥည္းတစ္ခုဟာ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ သြားၿပီးေတာ့ လူတစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကေန ၀က္အူ ႏွစ္လံုးတပ္တဲ့သူက တပ္လိုက္၊ ဂေဟတစ္ ခ်က္ေဆာ္တဲ့သူက ေဆာ္လိုက္နဲ႕စက္႐ံုရဲ႕ တစ္ဖက္အစြန္ကိုေရာက္ေတာ့ စက္တစ္လံုးျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီေနရာမွာကြၽန္ေတာ္ အေနနဲ႕ စက္ေတြကို ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြကို ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီလူေတြဟာ မနက္မိုးလင္းကေန ညေနေန၀င္တဲ့ အထိ ဒီအလုပ္ကိုပဲ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ၀က္အူတပ္သူကလဲ ၀က္အူတပ္၊ အဖုံးတပ္တဲ့သူကလဲ အဖံုးတပ္တဲ့ အလုပ္ေပါ့။ ဒီလူေတြဟာ အေပၚယံၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘာမွ် မထူးျခားသလိုလိုနဲ႕ အတြင္းက်က် ေလ့လာ့ရင္ေတာ့ စက္႐ုပ္တပိုင္း ျဖစ္ေနၿပီဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို႕ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ၀က္အူက်ပ္တဲ့ အလုပ္က လြဲလို႕ဘာမွ် စိတ္ထဲမွာ မရွိပါဘူး။ စိတ္ခံစားခ်က္ ဆိုတာလဲ မရွိပါဘူး။ လူဆိုတဲ့ သဘာ၀ခံစားခ်က္ အလွအပကိုျမတ္ႏိုးတဲ့ စိတ္ေတြကို ကိုမေတြ႕ရပါဘူး။
ဒီေန႕လူ႕ကမၻာဟာ စက္႐ံုကလို လူသားေတြမ်ား လာပါတယ္။ လူတိုင္းဟာ အခ်ိန္ စာရင္းအတိုင္း ေလာကရဲ႕အရာေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ ထင္ျမင္ခ်က္ဆိုတာကို အခ်ိဳ႕ လူေတြ မစဥ္းစားၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ ေပးသနားတဲ့လြတ္လပ္မႈ Freedom ဆံုး႐ံႈးရတာ ေလာက လူ႕ေဘာင္က ိုပံုေသနည္းတစ္ခုနဲ႕ တြက္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို ပံုစံခြက္ထဲမွာ ထည့္ၾကလို႕ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ မိမိဟာ ခံစားတတ္တဲ့ လူ႕အျဖစ္ကေနၿပီး ခံစားခ်က္မဲ့ေသာ စက္႐ုပ္ဘ၀ကို ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြဟာ ခံစားခ်က္ကို အဓိကထားရတဲ့ ဘာသာတရားကိုးကြယ္မႈမွာေတာင္ ရွိလာပါတယ္။ ဘာသာေရးခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္တဲ့ ယံုၾကည္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ ခ်စ္ေလးျမတ္ႏိုးျခင္း ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြကို ပံုေသနည္းနဲ႕အေျဖ ရွာေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလို ယံုၾကည္ျခင္း၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း၊ ခ်စ္ေလးျမတ္ျခင္းဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြဟာ အျပင္ပိုင္း ဘာကိုမွ်ၾကည့္လို႕ မျဖစ္ပါဘူး၊ ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို အခ်ိဳ႕က ဘာသာတရားကို ပံုေသနည္းဆြဲၿပီး အျပင္ပန္းကို ဦးစားေပးတဲ့ က႑ကိုတြင္က်ယ္စြာ သံုးၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕၀တ္ျပဳမႈ ထံုးတမ္းေတြကို တာ၀န္ေက်သာ လုပ္ေဆာင္ၾကပါတယ္။ မိမိကို အထင္ေသးမွာ ေၾကာက္ျခင္း၊ အထင္ႀကီးေစလိုျခင္းဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြမွာ အဓိကထား လႈပ္ရွားၾကပါတယ္။ ေန႕စဥ္ ျပဳလုပ္ေနၾက သမာ႐ိုးက် ထမင္းစားေရေသာက္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုလို သေဘာထားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အခ်ိဳ႕ ယံုၾကည္သူတို႕ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းေတြဟာ မေလးနက္ဘဲနဲ႕ တျဖည္းျဖည္းေပါ့ ေလ်ာ့သြားတတ္ပါတယ္။ ဘာသာကြဲ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕ ထိေတြ႕တဲ့အခါျဖစ္ေစ၊ အိမ္ေထာင္စု စီးပြါးေရး ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေစ မခိုင္ၿမဲတဲ့ ယံုၾကည္မႈမ်ားဟာ ၿပိဳလဲၾကရပါတယ္။
ခံစားခ်က္မပါေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားဟာ တနည္းဆိုရရင္ေတာ့ ၾကက္ဥ အႏွစ္ကို လြင့္ျပစ္ၿပီး အခြံကိုေၾကာ္စားတာနဲ႕ အတူတူပါပဲ။ အေပၚယံ ဦးစားေပးတဲ့ ကိစၥမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို ခံစားခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ထင္ရာ ေလွ်ာက္လုပ္လို႕လဲ လူေတြဟာ ခံစားတတ္တဲ့ လူအဆင့္ကေန စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ရဲ႕ အဆင့္အတန္းကို က်ဆင္းသြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္က စက္႐ုပ္ဆန္ဆန္ ကိုးကြယ္မႈကို မလိုလားပါဘူး။ မိမိရဲ႕ေမတၱာနဲ႕ တကယ္ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္မႈကိုသာ လိုခ်င္တာပါ။ မိတ္ေဆြေရာ ဘယ္လုိအသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာပါ ပါသလဲ။ မိတ္ေဆြ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ပဲလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လူသားတို႕ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို ခံစားတတ္တဲ့ လူသားတစ္ဦးလားဆိုတာ စဥ္းစားဖို႕ လုိပါတယ္။ ေလာကမွာ ဘုရားရွင္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ လူ႕ခံစားခ်က္ကို အက်ိဳးရွိရွိအသံုးခ်ပါ။ လူပီသေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္ရပါမည္။ ခံစားတတ္ရမည္။ သနားတတ္ရမည္။ ၀မ္းသာတတ္ရပါမည္။ ၀မ္းနည္းတတ္ရပါမည္။ လူမည္သည္ကား မပူမေအး မျဖစ္ရ၊ တိက်ရမည္၊ ျပတ္သားရမည္၊ ခံစားမႈကိုေဖၚက်ဴးႏိုင္ရမည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေနႏွင့္ မိတ္ေဆြကို လူပီသေသာ လူသားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါေစလို႕ ေတာင္းဆုဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။

ေ၀လီ

"ရြက္လြင့္ျခင္း"

"ရြက္လြင့္ျခင္း"

မင္းနဲ႕ငါတို႔
အနာဂတ္အဖို႔
ရြက္လြင့္ၾကစို႔ေလ။

မ်ိဳးဆက္သစ္ခရီးသည္ေတြ
ၾကယ္အေကကိုေကာက္
ေျခရာမေပ်ာက္ရဘူး။

တို႔ေတြ အတူတြဲ
မခြဲဘဲ သြားမယ္

မပ်က္စီးမဲ့တရား
ထာ၀ရတည္မဲ့ဘုရား
ဦးထိပ္ထားရင္း
အေမွာင္ကိုခြင္း
ေဖာင္ေတြျပင္ရင္း
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ကမ္းစပ္သို႔
မနားတမ္းေလွာ္ခတ္ၾကစို႔ေလ။

(ဂ်ီ-အတၱင္းမမ္)

"တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတတ္ပါေစ"

"တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတတ္ပါေစ"

စာေရးဆရာ Douglas Malloeh ရဲ႕ ကဗ်ာေလးနဲ႕ စလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ကဗ်ာေလးကေတာ့ .....
"ေတာင္ကုန္းထိပ္က ထင္႐ႈးပင္ကေလး မင္းမျဖစ္ႏိုင္ရင္
ေတာင္ၾကားထဲက ခ်ံဳပုတ္ ေလးျဖစ္လိုက္ေပါ့၊
ဒါေပမဲ့ အေကာင္းဆံုး ခ်ံဳပုတ္ေလးျဖစ္ပါေစ ...။
သစ္ပင္တစ္ပင္မျဖစ္ႏုိင္လည္း ခ်ံဳႏြယ္ေလးေတာ့ျဖစ္သင့္ပါတယ္။
ခ်ံဳႏြယ္ မျဖစ္ေတာင္ ျမက္ပင္ကေလးေပါ့၊
လမ္းမကို ေပ်ာ္စရာအလွဆင္ရေအာင္ေလ ...။
အနံ႕ေမႊးတဲ့ ကတိုးေကာင္ေလး မျဖစ္လည္း ေရထဲကငါးကေလးေပါ့၊
ကန္ထဲမွာ အေပ်ာ္ဆံုး ငါးေလးျဖစ္ပါေစ ...။
လမ္းမႀကီး မျဖစ္ႏိုင္ရင္ လူသြားလမ္းကေလး ေလာက္ေပါ့ ...။
ေနမင္းႀကီးမျဖစ္လည္း ေငြၾကယ္ကေလး ေလာက္ေပါ့ ...။

မင္းဟာ ဘာဘဲျဖစ္ေနျဖစ္ေန အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ဘို႔နဲ႔ ကိုယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဘ၀အေျခေနမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ ရွိဘို႔ဘဲလိုပါတယ္ ကြာ..."

ယေန႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အလြယ္လမ္းကို လိုက္ေနၾကပါတယ္။ ေဘာလံုး ႏွစ္လံုးနဲ႔ ခ်ဲ(၁.၂.၃)ေတြကို ကံစမ္းတာပါ၊ ဘ၀ ေျပာင္းသြားေအာင္ ထိုးေနၾကတာ ပါလို႔ အလြယ္ေတြး၊ အေပ်ာ္ထိုးနဲ႕ ကိုယ္ရဲ႕ ရွိေနတဲ့၊ ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀ေလးမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ မရွိၾကပါဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြက ပိုခ်မ္းသာရေအာင္ ဆင္းရဲသားကလည္း ခ်မ္းသာလာရေအာင္ ႀကိဳးစားၾက ဆုေတာင္းၾကတာ ဘုရားေတာင္မွ မေနရ။ မယ္ေတာ္ဆိုရင္ နားေတာင္ၿငီး ေနေရာေပါ့။ မယ္ေတာ့္ဆီကိုလာၿပီး ႏွစ္လံုး သံုးလံုးေပါက္မွျဖစ္မွာ၊ မေပါက္လို႔ကို မရဘူး၊ ဒီတစ္ခါ ေပါက္ၿပီးရင္ မထိုးေတာ့ပါဘူး အေမရယ္၊ ကူညီပါေပါ့။ တခ်ိဳ႔ကလည္း မေပါက္လို႔ကေတာ့ ေတာင္လုပ္ ေျမာက္လုပ္လုပ္ရင္ အျပစ္မတင္နဲ႕ေနာ္လို႔ ဘုရားနဲ႔ မယ္ေတာ္ကိုေတာင္ ၿခိမ္းေျခာက္ၾက ျပန္ပါတယ္။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ "ခ်က္မွီ ျပဳတ္မွီ ႏွစ္လံုးထီ"တဲ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မေတြက လက္သံုးစကားလို လက္ကိုင္တားရင္း ေယာက်္ားမသိေအာင္တမ်ိဳး သိေအာင္ တဖံု ေန႕တိုင္း ထိုးေနၾကေတာ့ ေပါက္တုန္း တၿပံဳးၿပံဳး နဲ႕မေပါက္တာမ်ား ေငြေမ်ာ ေငြနဲ႕လိုက္မယ္လို႕ ႀကံဳး၀ါးၿပီးရွိတဲ့ ဥစၥာေတြ ေပါင္ႏွံ ေရာင္းခ်၊ ေနာက္ဆံုး ႀကိဳးဆြဲခ် ေသတဲ့သူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး။ လမ္းေဘးမွာ ေနစရာ မရွိ၊ အိမ္မဲ့ ယာမဲ့ ဘ၀ပ်က္ရတဲ့ မိသားစုေတြ တစ္ပံုႀကီး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စီးပြားေရးပ်က္၊ အိမ္ေထာင္ၿပိဳလဲ၊ ဒုကၡဆိုတဲ့ ၀ဲထဲမွာ နစ္ၾကေတာ့ တာပါပဲ။ ဒါေတြဟာ အရင္း စစ္ၾကည့္ရင္ ဘုရားေပးတဲ့ ဘ၀ေလးထဲမွာ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲ မေနႏိုင္ခဲ့လို႔ပါဘဲ။
မယ္ေတာ္ကို အတုယူၾကဖို႕ရာ မယ္ေတာ့္ဘ၀ကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ တစ္ခ်က္နဲ႕ လံုေလာက္ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ဟာ ရွိေနတဲ့ ဘ၀ေလးမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲတတ္တယ္။ သူမဟာ ဘုရားရဲ႕အေမ အရာရာကို တတ္ႏိုင္တဲ့သူ၊ ေသတဲ့သူကိုေတာင္ ရွင္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ခဲ့တဲ့သူ၊ တန္ခိုးလကၡဏာ ေတြကို ျပႏိုင္တဲ့သူရဲ႕ မိခင္ပဲ။ ဒီေလာက္ လိုတရႏိုင္တဲ့သူကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ သူမက ဆင္းရဲသား လက္သမား ဇနီမယား ဘ၀နဲ႕ ဆင္းဆင္းရဲရဲ မိသားစုဘ၀မွာ ေနႏိုင္ခဲ့လုိ႔ စီးပြားပ်က္တာေတြ၊ အိမ္ေထာင္ၿပိဳလဲတာေတြ ကင္းေ၀းၿပီး ေအးခ်မ္းသာယာ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့မိသားစု ဘ၀ေလးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။ ဒါဟာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ ရွိလို႔ပဲေပါ့။
ခ်စ္လွစြာေသာ စာဖတ္ပရိသတ္တို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘ၀မွာ ဆင္းရဲလို႔ အားမငယ္ပါနဲ႔။ ခ်မ္းသာလို႔လည္း ေလာဘမတတ္ပါနဲ႕။ ဘုရားေပးတဲ့ ဘ၀ေလးမွာ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲ ေနႏိုင္ရင္ေတာ့ စစ္မွန္တဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ဘုရားက ေပးေနမွာပါ။ မယ္ေတာ္ရဲ႕ သန္႕ရွင္းေသာ မိသားစုဘ၀ကို အတုယူၿပီး တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲ ႏိုင္ၾကပါေစ...။

M- ႏိုင္ႏိုင္ (ေခတၱရြာေတာ္)

ဘာသာတရားကို ျမန္မာမႈျပဳၾကမည္ဆိုပါက (အပိုင္း ၄)

ဘာသာတရားကို ျမန္မာမႈျပဳၾကမည္ဆိုပါက (အပိုင္း ၄)

ဘာရယ္ညာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ ေရာက္မိေရာက္ရာ စဥ္းစားရင္း ေအာက္တိုဘာလ (၂၁) ရက္၊ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က ေဆြးေႏြးပြဲတစ္ခုကို ျပန္သတိရမိပါသည္။ မႏၲေလး ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီးက "ေရာမားၿမိဳ႕မွ ကာဒီနယ္ ခေရရွင္းဇီအို ေဆးေပ" ႏို၀င္ဘာလ (၂၁) ရက္ေန႕မွာ မႏၲေလးသို႕ၾကြေရာက္လာမည္။ ထို႕ေၾကာင့္ သာသနာ့အက်ိဳးေဆာင္ လူႀကီးမ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕ေပၚမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၊ သီလရွင္မ်ား၊ ဓမၼဆရာမ်ားကို ေခၚရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ မည္သို႕ႀကိဳဆိုၾကမည္။ ဘာေတြ ျပင္ဆင္ၾကမည္ကို ေဆြးေႏြးပါသည္။
ကာဒီနယ္ႀကီး ကားေပၚမွဆင္းလာၿပီး ကာသီျဒယ္ဘုရားေက်ာင္း၀န္း အ၀င္ေပါက္မွာ ဘာသာ၀င္မ်ားစု႐ံုးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကဖို႕ ေဆြးေႏြးခန္း ေရာက္လာပါသည္။ တခ်ိဳ႕က သာသနာ့အလံငယ္ေလးေတြ ေ၀ွ႕ယမ္းၿပီး "ကာဒီနယ္ႀကီး က်န္းမာပါေစ"လို႕ ၿပိဳင္တူဆိုကာ ႀကိဳဆိုဖို႕တင္ျပပါသည္။ တခ်ိဳ႕က "လက္ခုတ္တီးမယ္"။ တစ္ခ်ိဳ႕က "ျမန္မာအကေလးေတြ ကျပၿပီး ႀကိဳမယ္။" "ပန္းပြားအကေလးေတြ ကၿပီး ႀကိဳမယ္။" စသည္ျဖင့္ ႀကိဳနည္းဖြယ္ဖြယ္ရာရာကို စံုစံုလင္လင္ သူၿပီး ငါေျပာ တင္ျပၾကပါသည္။
အေတာ္စံုေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက "ျမန္မာ့နည္းနဲ႕ ႀကိဳဆိုမယ္ဆိုရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား"ဟု ေမးပါသည္။ "ျမန္မာ့ဟန္ႏွင့္ ႀကိဳဆိုမည္ဆိုပါက ကာဒီနယ္ႀကီး ေက်ာင္းေပါက္အ၀င္မွာ ဘာသာ၀င္မ်ားက လက္အုပ္ခ်ီကာႀကိဳမယ္။ ျမန္မာ့ဟန္အတိုင္း ဆို ႏႈတ္က ဘာမွဆိုစရာမလိုေတာ့ေၾကာင္း" တစ္ဦးက ေထာက္ခံလိုက္ပါသည္။

သည္မွာတင္ ေဆြးေႏြးပြဲက ေဟာ့ လာပါေတာ့သည္။ "လက္အုပ္ခ်ီတယ္ဆိုတာ ခရစ္ယာန္မဆန္ဘူး။" အဲလိုဆို မသင့္ေတာ္ဘူး။ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႕ လြဲေနတယ္။" "ပညာတ္ေတာ္မွာ ဘုရားတစ္ဆူ အျပင္ မည္သည့္အရာကို ဘုရားအမွတ္ႏွင့္ ကိုးကြယ္ျခင္းကို မျပဳရလို႕ အေသအခ်ာ ပါတယ္။" စသည္ စသည္ျဖင့္။ "မဟုတ္ပါဘူး။ သည္လိုရွိပါတယ္။ ဟိုလုိ ရွိပါတယ္" စသည္ျဖင့္ ရွင္းျပ လိုေသာ္လည္း ရွင္းျပခြင့္မရခဲ့ပါ။ ရွင္းျပ ခ်င္သူသာ အ႐ႈံးေပးခဲ့ရသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ ကာဒီနယ္ႀကိဳဆိုပြဲမွာ လက္ခုတ္သံညံညံႏွင့္ "ကာဒီနယ္ႀကီး က်န္းမာပါေစ" အသံသာ လႊမ္းသြားခဲ့ရပါသည္။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ကာဒီနယ္ႀကီး ျမန္မာ့ဟန္မ်ား ျမင္မသြားခဲ့ရပါ။ ဂိုဏ္းခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္ေစခ်င္သည့္ ျမန္မာ့ ဟန္လည္း လစ္က်န္ရစ္ခဲ့ရပါသည္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ထံုးဓေလမ်ားမွာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ၊ မိဘဆရာ သမား၊ သက္ႀကီး၀ါႀကီးမ်ား၊ အႀကီးအကဲမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ားစသည့္ မိမိထက္ႀကီး ျမင့္ျမတ္သူတို႕ကို သူ႕ေနရာႏွင့္သူ သင့္ေလ်ာ္ေအာင္ ရွိ ေနရာအရပ္ေဒသ အလိုက္ အ႐ိုအေသေပးရပါသည္။ ၁) ကန္ေတာ့ျခင္း၊ ၂) လက္အုပ္ခ်ီဦးညြတ္ျခင္း၊ ၃) ေလးနက္စြာဦးညြတ္ျခင္း၊ ၄) ႐ိုး႐ိုးဦးညြတ္ျခင္း၊ ၅) သာမာန္ဦးညြတ္ျခင္းႏွင့္ ၆) သတိအေနအထားျဖင့္ အ႐ိုအေသျပဳျခင္း တို႕ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါ (၆) နည္းမွ လက္အုပ္ခ်ီျခင္းႏွင့္ ကန္ေတာ့ျခင္းအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါသည္။

လက္အုပ္ခ်ီ ဦးညႊတ္ျခင္းသည္ အိႏၵိျပည္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံႏွင့္ ကေမၻာဒီးယားျပည္ တို႕တြင္ အ႐ိုအေသျပဳပံုႏွင့္ အေတာ္ဆင္ပါသည္။ အ႐ိုအေသျပဳခံရသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေျခစံုရပ္လ်က္ လက္အုပ္ခ်ီ၍ လက္မႏွစ္ခုႏွင့္ ရင္ညႊန္႕ထိေအာင္ ေျမႇာက္တင္ေနစဥ္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ဦးေခါင္းကို အနည္းငယ္မွ် ေရွ႕သို႕ ညြတ္လ်က္ အ႐ိုအေသျပဳပါသည္။ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း၏ အဓိပၸါယ္မွာ "ေလးစားျခင္း၊ အ႐ိုအေသျပဳျခင္း၊ ႀကိဳဆိုျခင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီထားသျဖင့္ က်ဳပ္မွာ လက္နက္ပစၥည္း မပါပါဘူး။ ရန္ျပဳဖို႕၊ တိုက္ခိုက္ဖို႕၊ ေ၀ဖန္ဖို႕၊ အၾကမ္းဖက္ဖို႕ မဟုတ္ဘူး။ ထို႕ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း" စသည့္ အဓိပၸါယ္မ်ားႏွင့္ အ႐ိုအေသျပဳျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုကဲ့သို႕ အ႐ိုအေသျပဳျခင္းသည္ ကိုးကြယ္ျခင္းမမည္ပါ။ ရွိခိုးကိုးကြယ္ျခင္း အထမေျမာက္ပါ။ လက္အုပ္ခ်ီ ဦးညြတ္႐ံုျဖင့္လည္း ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာေတာ္ တို႕ကို ရွိခိုးကိုးကြယ္ျခင္းတြင္ မလံုေလာက္ပါ။
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာေတာ္တို႕ကိုခိုလႈံ ကိုးကြယ္၀တ္ျပဳရာတြင္ ထိျခင္း ငါးပါးျဖင့္ (တည္ျခင္းငါးျဖာျဖင့္) ဦးခ်ကန္ေတာ့ျခင္းျဖင့္သာလွ်င္ ရွိခိုးကိုးကြယ္ျခင္း အထေျမာက္ပါသည္။

ျမန္မာထံုးဓေလ့မ်ားတြင္ ဘုရား တရား၊ သံဃာ၊ မိဘႏွင့္ဆရာသမားတို႕ ေရွ႕ေတာ္သို႕ေရာက္သည္ႏွင့္ ၁) ေ၀းလြန္း ေသာအရပ္၊ ၂) နီးလြန္းေသာအရပ္၊ ၃) ေလထက္အရပ္၊ ၄) ျမင့္လြန္းေသာအရပ္၊ ၅) မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ (ေရွ႕တည့္တည့္) အရပ္၊ ၆) ေနာက္ေက်ာအရပ္တို႕ကို ေရွာင္ရွားကာ သင့္ေလ်ာ္ေသာအရပ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး ေယာကၤ်ားျဖစ္လွ်င္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ (သို႕မဟုတ္) ဒူးႏွစ္ဖက္ တုတ္လ်က္၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္လွ်င္ ႀကံဳ႕ႀကံဳ႕ထိုင္ကာ ဦးခ်ကန္ေတာ့ ၾကပါသည္။
ဦးခ်ပံုမွာ ထိုင္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ၾကာဖူး၊ ၾကာငံုပမာ ယွက္ၿပီးလွ်င္ ဦးထိပ္သို႕ တင္လိုက္သည္။ ဦးထိပ္တင္ထားေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထိုင္ထားသည့္ ၾကမ္းျပင္မွာ ေထာက္၍ ဒူးႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ေထာက္လိုက္ ကာနဖူးကိုလည္း ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ထိေအာင္ ျပဳလိုက္သည္။

ဤသို႕ ဦးခ်စဥ္ ၁) ေျခႏွစ္ဖက္ကလည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ တည္ေနသည္။ ၂) လက္ႏွစ္ဖက္၊ ၃) ဒူးႏွစ္ဖက္၊ ၄)တေထာင္ ဆစ္ႏွစ္ခုႏွင့္ ၅) နဖူးလည္း ၾကမ္းျပင္မွာ တည္ေနသည္။ ထိုသို႕ "ေျခ၊ လက္၊ နဖူး၊ တေထာင္၊ ဒူး" အဆို ထူးသည့္ ဤငါးဌါနတို႕ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ထိေအာင္ ဦးခ်ၿပီးေနာက္ ဦးေခါင္းကို ဦးစြာ ေမာ့လိုက္သည္။ အမ်ိဳး သမီးျဖစ္ပါက ဒူးကို ျပန္တင္ဖို႕ မလိုပါ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မူလကပင္ ႀကံဳ႕ႀကံဳ႕ထိုင္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသို႕ ဦးသံုးႀကိမ္ခ်သည္ကို (ပဥၥပတိဌိတ) တည္ျခင္းငါးပါး (တည္ျခင္းငါးျဖာ) ႏွင့္ ဦးခ် ကန္ေတာ့သည္ ဟုေခၚပါသည္။
အနႏၲငါးပါး၀င္မ်ားကို ထိတည္ျခင္းငါးပါးျဖင့္ ဦးခ်ကန္ေတာ့ပါသည္။ သို႕ရာတြင္ အျခားပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုလည္း မိမိအေနျဖင့္ အနႏၲငါးပါး၀င္ဟု ေက်းဇူးတရားမ်ားအရ ခံယူေသာသူမ်ားကိုလည္း တည္ျခင္းငါးပါးျဖင့္ ကန္ေတာ့ၾကပါသည္။
ထိုသို႕ လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္၍ ကန္ေတာ့သဖြယ္ ျပဳလုပ္လိုက္တာကို ကန္ေတာ့သည္ဟု ယူၾကပါသည္။ ကန္ေတာ့ျခင္း ဆိုသည့္ ေ၀ါဟာရစကားတြင္ "ကန္" သဒၵါမွာ "ပုန္ကန္ျခင္း၊ ေတာ္လွန္ျခင္း၊ ကန္ေက်ာက္ျခင္းစသည္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ "ေတာ့"သဒၵါမွ "ရပ္နားျခင္း၊ စြန္႕ပစ္ျခင္း၊ မျပဳလုပ္ျခင္း" စသည္ျဖင့္ အဓိပၸါယ္ရပါသည္။ ထုိသဒၵါႏွစ္ရပ္ေပါင္း လိုက္ေသာအခါ "ပုန္ကန္ေတာ္လွန္ျခင္းမွ ရပ္ဆိုင္းပါေတာ့မည္။ မျပဳလုပ္ေတာ့ပါဟု" ဆိုလိုပါသည္။

ထုိသို႕ ကာယ၀စီမေနာခ်ီၿပီး အ႐ို အေသ အေလးအျမတ္ထားကာ၊ လက္ဆယ္ ျဖာအုပ္မိုး၍ ရွိခိုး ပူေဇာ္ ဖူးေျမာ္ မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ျခင္းသည္ ကမၻာပတ္ကာ ရွာပါေသာ္လည္း ဘယ္လူမ်ိဳးမွာမွ ရွာမေတြ႕ႏိုင္သည့္ ျမန္မာထံုးဓေလ့ ဘုရားရွိခိုးနည္း ျဖစ္ပါသည္။ အင္မတန္ၾကြယ္၀လွေသာ ဘုရား ကန္ေတာ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ခရစ္ယာန္တို႕သည္ ဘုရားအရွင္ျမတ္ကို ဘုန္းေတာ္အနႏၲ၊ တန္ခိုးေတာ္ အနႏၲ၊ အတုမရွိ ျမင့္ျမတ္ သန္႕ရွင္းေတာ္မူ၍ အျပစ္ဒုစ႐ိုက္ႏွင့္ မရဏေသျခင္းတရားတို႕ကို ခ်ဳပ္ၿငိမ္း ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာ အရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ၾကပါသည္။ လူသားအေပါင္းတို႕သည္ မိမိတို႕ ႐ိုက်ိဳး ခိုလႈံ ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္ေနသည့္ အႏႈိင္းမဲ့ ေမတၱာေတာ္ရွင္ဘုရားအရွင္ျမတ္၏ အဆံုး အမတရားေတာ္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ မေဆာက္တည္ မက်င့္ႀကံဘဲ ေဖါက္ျပန္တတ္ေသာ လူ႕ဇာတိပကတိ သေဘာသကန္အတိုင္း ေန႕စဥ္လို ကာယ၊ ၀စီ၊ မေနာအစဥ္မွာ ကန္ေက်ာက္ေနၾကေလသည္။ ေထာင္ထား ပုန္ကန္ေနၾကေလသည္။ နားမေထာင္ မဆည္းကပ္ဘဲ ေေတာ္လွန္ေနၾကေလသည္။ အျပစ္ လုပ္ေနၾကသည္။

ထိုသို႕ေသာ တရားသေဘာကို ႏွလံုးသိမ္း၍ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း ထိုျမန္မာ့ ဓေလ့ႏွင့္ ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုးကိုးကြယ္ျခင္းသည္ ဆီေလ်ာ္ မွန္ကန္၏/မဆီေလ်ာ္၏ ဆိုသည္ကိုေတာ့ စာဖတ္သူသာ ေ၀ဖန္ ၾကည့္ပါေလ။

မာကု (ဒႆန)

မင္းႀကီးသံုးပါးပြဲ

မင္းႀကီးသံုးပါးပြဲ

မင္းႀကီးသံုးပါးပြဲေတာ္ကို ဂရိဘာသာ စကားျဖင့္ Epiphany ပြဲေတာ္လို႕ေခၚတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဘုရားသခင္သည္ မိမိကုိယ္ေတာ္ကို ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြကို သာမက လူမ်ိဳးျခားအားလံုးတို႕အား ေဖာ္ျပေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ထာ၀ရ အရွင္ဘုရားသခင္ဟာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႕ရဲ႕ကိုယ္စား သိုးထိန္းမ်ားထံ မိမိရဲ႕ ေကာင္းကင္ သိၾကားတမန္ေတာ္မ်ားကို ထင္ရွားျပေစလ်က္ သူငယ္ေတာ္ဘုရားရွင္ ဖြားျမင္ျခင္းခံရာ ႏြားတင္းကုပ္သို႕ေခၚ ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့သလို လူမ်ိဳးျခားမ်ားရဲ႕ကိုယ္စား မာဂုမင္းပညာရွိသံုးပါးကို ေကာင္းကင္ယံမွာ ၾကယ္ေတာ္ ေပၚထြန္းေစလွ်က္ ၾကယ္ေတာ္အားျဖင့္ သူငယ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ဆီအေရာက္ ပို႕ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနည္းအားျဖင့္ ထာ၀ရအရွင္ ဘုရားသခင္ဟာ မိမိရဲ႕မဟာေမတၱာေတာ္၊ ဂ႐ုဏာေတာ္၊ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို လူအားလံုးအတြက္ ဖြင့္ဟေတာ္မူျခင္းျဖစ္တယ္။ သိုးေက်ာင္းသား၊ သိုးထိန္းေလးမ်ားဟာ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးေကာက္ျခင္းခံရတဲ့ လူမ်ိဳးေတာ္အထဲမွာ အဦးဆံုး ေခၚေတာ္မူျခင္း ခံခဲ့ၾကရတဲ့သူေတြ ျဖစ္သလို မာဂုမင္းပညာရွိ သံုးပါးဟာလည္း ဘာသာျခား၊ လူမ်ိဳးျခားေတြအထဲမွာ အဦးဆံုးေခၚေတာ္မူျခင္း ခံခဲ့ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီပြဲေတာ္ကို သာသနာေတာ္ တည္ေထာင္ေတာ္မူစ အခ်ိန္ကတည္းက ခမ္းခမ္းနားနား က်င္းပလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီပြဲေတာ္ျမတ္နဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး ခရစ္သကၠရာဇ္ (၈) ရာစု St.Bede ရဲ႕ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားခ်က္အရ ေဖာ္ျပေပးရမယ္ဆိုရင္ မဲလ္ေကာ္အမည္ရတဲ့ မင္းပညာရွိတစ္ပါးဟာ အသားလည္းျဖဴ၊ ဆံပင္လည္းျဖဴ၊ အသက္အ႐ြယ္ အနည္းငယ္ႀကီး ရင့္ေနသူလို႕ ဆိုထားပါတယ္။ ယူေဆာင္လာခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္ဘ႑ာေတာ္ကေတာ့ ေ႐ႊျဖစ္တယ္။ ဒုတိယေျမာက္ မာဂုမင္းပညာရွိ တစ္ပါးကေတာ့ ဂက္စ္ပါျဖစ္ပါတယ္။ မုတ္ဆိတ္ေမႊးမရွိ၊ အသားလည္းလတ္၊ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ မာဂုမင္းပညာရွိတစ္ပါးျဖစ္တယ္။ ယူေဆာင္လာတဲ့ လက္ေဆာင္ေတာ္ျမတ္ကေတာ့ ေလာ္ဗန္ျဖစ္တယ္။ တတိယေျမာက္ မင္းပညာရွိတစ္ပါးကေတာ့ ဘဲလ္တာဆာျဖစ္ၿပီး အသားဟာ အေတာ္မည္းတဲ့အတြက္ သပိတ္ေရာင္ထေနတယ္။ အသစ္အဆန္းေတြ ရွာေဖြစူးစမ္းခ်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တယ္။ အာဖရိကအေနာက္ ေျမာက္ဖက္မွာေနေလ့ရွိၾကတဲ့ မိုးလ္လူမ်ိဳး အာရပ္အႏြယ္၀င္မ်ား ျဖစ္ဟန္တူတယ္လို႕ ဆိုထားပါတယ္။ ယူေဆာင္လာတဲ့ လက္ေဆာင္ဘ႑ာေတာ္ကေတာ့ မီးရားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကို ေထာက္႐ႈစဥ္းစားျခင္း အားျဖင့္ ဘုရားသခင္ဟာ အသားျဖဴ၊ အသားမည္း၊ ဇရာအို၊ အ႐ြယ္ပ်ိဳ၊ အသင္းသား၊ အသင္းျခားရယ္လို႕ ခြဲျခားျခင္းမရွိေၾကာင္း က်မ္းစကားနဲ႕ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ အားလံုးေပၚမွာ ေနကိုထြက္ေစေတာ္မူလ်က္ အားလံုးအေပၚမွာ မိုးကို အတူတူ ႐ြာေစပါတယ္။ (သံမာေတဦး ၅း၄၅)
မာဂုမင္းပညာရွိေတြဟာ ၾကယ္္ေတာ္ရဲ႕ လမ္းျပမႈေၾကာင့္ ဗက္သလင္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကေၾကာင္း နကၡတၱ ေဗဒပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ ေလ့လာခ်က္နဲ႕ တိုက္ဆိုင္မႈရွိခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀ေက်ာ္ေလာက္က ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၆၀၃ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၁၇) ရက္ ေန႕မွာ ၾကာသပေတးၿဂိဳလ္နဲ႕ စေနၿဂိဳလ္ဟာ ပူးကပ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၆၀၄ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလထဲမွာ အဂၤါၿဂိဳလ္ကပါ ထပ္မံပူးကပ္လာတဲ့အတြက္ ၿဂိဳလ္ (၃) လံုးေပါင္းမိသြားခဲ့ၾကၿပီး ေကာင္းကင္မွာ ထိန္ထိန္ၿငီးခဲ့တယ္လို႕ နကၡတၱေဗဒပညာရွင္ ဂ်ိဳအာနက္ကကၱလာက ဆိုခဲ့ပါတယ္။
သူဟာ နကၡတၱေဗဒနည္းေတြနဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး ေရတြက္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာ သခင္ေယဇူးခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ လူ႕အျဖစ္ဇာတိကို ခံယူလွ်က္ ေမြးဖြားခဲ့စဥ္ အခ်ိန္ကာလမွာလည္း ဒီၿဂိဳလ္ႀကီးသံုးလံုး ပူးေနခဲ့တာကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ နကၡတၱေဗဒမွတ္တမ္းမွာလည္း အခုလို ၿဂိဳလ္ႀကီးမ်ားပူးခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ခံထားတာ ေလ့လာေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ထြန္းလင္း ေတာက္ပလွ်က္ လမ္းျပေခၚေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ၾကယ္တံခြန္ေတာ္ဟာ ယုဒျပည္ အေရာက္မွာေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မာဂုမင္းပညာရွိ သံုးပါးဟာ ယုဒျပည္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေဂ်႐ုဇလင္ၿမိဳ႕ေတာ္သို႕ အေရာက္သြားခဲ့ၿပီး ေမးျမန္း စံုစမ္းျခင္းအမႈကို ျပဳၾကပါေတာ့တယ္။ ၾကယ္တံခြန္ေတာ္ အခုလို ေပ်ာက္ကြယ္သြားရျခင္းရဲ႕ ေၾကာင္းရင္းကေတာ့ တရားေပးခ်က္ (၃) ခ်က္ရွိပါတယ္။ ပထမ တစ္ခ်က္ကေတာ့ သခင္ေယဇူးခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ေနရာမွာ ထိုက္တန္တဲ့ဖူးေတြ႕ျခင္း မ်ိဳးရွိႏိုင္ဖို႕ အတြက္ မိမိတို႕ရဲ႕ဇြဲ၊ ခ်စ္ေမတၱာ၊ သတၱိမ်ားကို စမ္းသပ္ျမႇင့္တင္ေပးလိုက္ျခင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယတစ္ခ်က္ကေတာ့ ဒုကၡ အခက္အခဲျပႆနာမ်ားနဲ႕ ရင္ဆိုင္ၾကရၿပီ ဆိုရင္ မိမိတို႕ဖက္ကလည္း အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား၊ သာသနာေတာ္ရဲ႕ အႀကီးအကဲေတြဆီလည္း သြားေရာက္ အႀကံဥာဏ္ေတာင္းခံၾကဖို႕ တရားေပးေနျခင္းျဖစ္တယ္။ တတိယတစ္ခ်က္ကေတာ့ မာဂုမင္းပညာရွိသံုးပါး အားျဖင့္ မက္ဆီးယား ကယ္တင္ရွင္ ဖြားျမင္ျခင္းခံယူခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဂ်႐ုဇလင္ၿမိဳ႕ အႏွံ႕အျပားၾကားသိေစဖို႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ မသိလိုက္ရလို႕ပါ ဆိုတဲ့ဆင္ေျခမ်ိဳးကို ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြ မသံုး ႏိုင္ရေလေအာင္ သူတို႕ရဲ႕ ႏႈတ္ေတြကုိ ပိတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေ႐ႊဥဏ္ေတာ္ရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ မဟာစီမံကိန္းေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မာဂုမင္းပညာရွိသံုးပါး ရဲ႕ စြမ္းသတၱိနဲ႕ ဇြဲ လံု႕လေတြဟာ အံ့ၾသဖြယ္ အင္မတန္ေကာင္းလွပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ "ယခုဖြါးျမင္ေသာ ယုဒရွင္ဘုရင္သည္ အဘယ္မွာရွိေတာ္မူသနည္း။ အေရွ့ျပည္၌ သူ၏ ၾကယ္ကို ငါတို႕ျမင္ရသည္ျဖစ္၍ ဖူးေတြ႕ပူေဇာ္ျခင္းငွါ ေရာက္လာၿပီ" (ရွင္မာ ေတဦး ၂ း၂)။ ဒီအခ်က္ဟာ မာန္မာနေထာင္လႊားၿပီး အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ ယုဒရွင္ဘုရင္ ေဟ႐ုဒ္မင္းႀကီးကို တိုက္႐ိုက္ စိန္ေခၚလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါတယ္။ မာဂု မင္းပညာရွိသံုးပါးဟာ ယုဒရွင္ဘုရင္ ေရွ့လာၿပီး ခရစ္ေတာ္သခင္ကို မေတြ႕ရေသးခင္ ခရစ္ေတာ္ သခင္ကို ယုဒရွင္ဘုရင္အျဖစ္ မေၾကာက္ မ႐ြံ႕ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္တယ္။
ကြၽႏု္ပ္တို႕ ခရစ္ယာန္ေတြ ခရစ္ေတာ္ကို သိၿပီးေသာ္ျငားလည္း လူသူအမ်ား ေရွ့မွာ မိမိတို႕ရဲ႕ အေျပာအဆိုအျပဳအမူမ်ားနဲ႕၀န္ခံဖို႕ ၀န္ေလးေနၾကတယ္ မဟုတ္လား။ မာဂုမင္းပညာရွိ (၃)ပါးဟာ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ခ်င္လြန္းလို႕ ဒုကၡဆင္းရဲ အမ်ိဳးစံုခံၿပီး ေ၀းလံတဲ့ ေဒသကေနထြက္ ၾကြလာခဲ့ၾကရတယ္။
ဒီလိုပါပဲ ကြၽႏု္ပ္တို႕ ခရစ္ယာန္ေတြ ဘုရားေက်ာင္းနဲ႕ အနီးဆံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဘုရားေက်ာင္းမတက္ဆံုး ျဖစ္တတ္ၾကသလို ဘုရားေက်ာင္း ေနာက္အက်ဆံုး ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္းျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ "အိမ္သို႕ ၀င္ေလေသာ္ မယ္ေတာ္မာရီယားႏွင့္တကြ သူငယ္ေတာ္ကို ေတြ႕ျမင္လွ်င္ ပ်ပ္၀တ္ကိုး ကြယ္၍ မိမိဘ႑ာဥစၥာတို႕ကို ဖြင့္ၿပီးလွ်င္ ေလာ္ဗန္ႏွင့္ မုရန္းတည္းဟူေသာ နံ႕သာမ်ိဳးကိုလည္းေကာင္း၊ ေ႐ႊကိုလည္းေကာင္း ဆက္ကပ္ပူေဇာ္ၾက၏။" (သံမာေတဦး -၂း၁၁) ဒီေ႐ႊက်မ္းပိုဒ္ရဲ႕ တရားေပးခ်က္ကေတာ့ ေယဇူးဘုရားရွင္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူဟာ မယ္ေတာ္မာရီယားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူျဖစ္တယ္။ မယ္ေတာ္မာရီယားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူဟာလည္း သားေတာ္ဘုရားရွင္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ရဟႏၲာၾသဂုတ္စတင္းရဲ႕ မိန္႕ဆိုခ်က္မွာေတာ့ ေ႐ႊဟာ ရွင္ဘုရင္အျဖစ္နဲ႕ အခြန္ေတာ္ ဘ႑ာဆက္သတာျဖစ္သလို ေလာ္ဗန္ဟာ ဘုရားရွင္အျဖစ္နဲ႕ ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ မီးရားျဖစ္တဲ့ မုရန္းကေတာ့ လူ သတၱ၀ါခပ္သိမ္းတို႕ကို ကယ္တင္ေတာ္မူဖို႕အတြက္ အသက္ေတာ္စြန္႕ စေတးခံေပးရ မယ့္ပုဂၢိဳလ္ေတာ္ျမတ္ အျဖစ္ လွဴဒါန္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္တယ္လို႕ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒီအခ်က္ေတြကို ေထာက္႐ႈျခင္း အားျဖင့္ သခင္ေယဇူးခရစ္ေတာ္ဘုရား ရွင္ဟာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို သိမွတ္ ၀န္ခံမႈျပဳေနျခင္းျဖစ္တယ္။ မာဂုမင္းပညာရွိ (၃) ပါးမွ ကပ္လွဴ ပူေဇာ္လိုက္သည့္ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ားရဲ႕ တန္ဖိုးအစစ္ အမွန္ဟာ အျမင္ေပၚမွာ မူမတည္ပါ။ လက္ေဆာင္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးႀကီးၿပီး အံ့ၾသဖို႕ေကာင္းေနေပမဲ့ ေပးဆပ္လာသူ၊ ကပ္လွဴပူေဇာ္ သူရဲ႕ေမတၱာကင္းမဲ့ေနလွ်င္ တန္ဖိုးမရွိပါဘူး။ ဘ၀တူ လူသားခ်င္းကေတာ့ လက္ခံ ခ်င္လက္ခံမွာပဲ၊ ဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္ကေတာ့ လက္ခံေတာ္မူမွာ မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ လုပ္ေလသမွ်၊ ႀကံေလသမွ် တမလြန္ ေကာင္းကင္ဘ႑ာျဖစ္ဖို႕အတြက္ ဘုရားရွင္ေရွ႕မွာ တရား၀င္ၿပီး ဘုရားရွင္ရဲ႕ လက္ခံေတာ္မူျခင္း ခံရဖို႕အတြက္ ေမတၱာပါဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
ဒီပြဲေန႕မွာ မာကုပညာရွိ (၃)ပါး မွေပးေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ တရားေပးခ်က္ တစ္ခုကေတာ့ ဘုရားရွင္ဆီသြားရင္ လက္ခ်ည္းဗလာ သြား၍မရ၊ တစ္ခုခုေဆာင္ယူ သြားဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။ ေဆာင္ယူရမွာကေတာ့ ေမတၱာဓါတ္ခံ၍ ျပဳလုပ္ေဆာင္ ႐ြက္တဲ့အရာမ်ားပဲျဖစ္ပါတယ္။ က်မ္းတတ္ဆရာေတြ က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အက်င့္တရားမွာ မထိေရာက္ေလေတာ့ မက္ဆီယားကယ္တင္ရွင္ရဲ႕ ဖြားျမင္ေတာ္မူျခင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ကြၽန္းတစ္ႏိုင္ငံသား မာဂုမင္းပညာရွိမ်ားက ညႊန္ျပေပးႏိုင္ခဲ့ၾကေပမဲ့ မိမိကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ ရွိခိုးကိုးကြယ္ျခင္းမရွိ၊ အေလးမမူ ဂ႐ုလည္း မစိုက္ၾကပါဘူး။ ဤက်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြဟာ ဘာနဲ႕တူသလဲဆိုရင္ ခရီးလမ္း ညႊန္တဲ့မွတ္တိုင္ႀကီးေတြနဲ႕ တူၾကပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြကိုသာ လမ္းျပၿပီး မိမိတို႕ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ လႈပ္ရွားျခင္း မရွိၾကပါဘူး။ မာကုမင္းပညာရွိ (၃) ပါးဟာ သူငယ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ေလးကို ပူေဇာ္ဆက္ကပ္ဖို႕ အတြက္ ေလာကီဘ႑ာမ်ားကိုသာ ေဆာင္ယူခဲ့ၾကေပမဲ့ မိမိတို႕ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ၊ မာန္ မာနေတြကိုပါ ေျခေတာ္ရင္းမွာ ခ်ထားခဲ့ၾကၿပီး မိမိတို႕စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အလင္း၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕႐ူပါ႐ံု၊ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အာမခံခ်က္မ်ားနဲ႕ ျပည့္၀ၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တမလြန္ ေကာင္းကင္ဘ႑ာရ႐ွိဖို႕ အတြက္ ေလာကီအရာမ်ားကို စေတးၿပီး ေပးေခ်ရပါတယ္။ ဒီေန႕ဖတ္႐ႈရတဲ့ အသက္ေပးႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မွာ "သူတို႕သည္ မိမိတို႕ဆီသို႕ အျခားေသာ လမ္းမွျပန္ သြားၾကေလၿပီ" (သံမာ ေတဦး-၂း၁၂)။ မာဂုမင္းပညာရွိ (၃) ပါးဟာ ခရီးစတင္၍ ထြက္ခြာလာခဲ့စဥ္တုန္းကေတာ့ ေလာကီပညာရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြအတိုင္း လိုက္နာခဲ့ရေပမဲ့ သူငယ္ေတာ္ေယဇူးဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အျခားေသာလမ္းျဖင့္ ျပန္ခဲ့ၾကတယ္။ အလာခရီးမွာေတာ့ ၾကယ္တံခြန္ေတာ္ႀကီးကို အားကိုးခဲ့ရေပမဲ့ အျပန္ခရီးမွာ ၾကယ္တံခြန္ေတာ္ကို အားျပဳဖို႕ မလိုေတာ့ပါဘူး။ ေကာင္းကင္မွ လမ္းျပမဲ့ၾကယ္အစား မိမိ တို႕ရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာရွိသြားၿပီျဖစ္တဲ့ လမ္းျပၾကယ္ေတာ္ကိုသာ အားကိုးခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္ကို ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းဟာ အစပထမမွာေတာ့ ေလာကီနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပညာဆင္ျခင္တုံ တရားမ်ား၊ ထိုးထြင္းဥာဏ္မ်ားကို အားကိုးခဲ့ၾကေပမဲ့ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္နဲ႕ထိေတြ႕ သြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေလာကီပညာထက္ ဘုရားရွင္ကိုသာ အားကိုးလာ တတ္ၾကပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္နဲ႕ ထိေတြ႕ဖူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္းဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ လမ္းျပ ပို႕ေဆာင္မႈေတြကို ခံစားၾကရစၿမဲပါ။ ကြၽႏု္ပ္တို႕ ကိုယ္စီမွာလည္း ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္ဆီ အေရာက္ ပို႕ေဆာင္ေပးတဲ့ ၾကယ္ေတာ္ေတြရွိၾကသလို မိမိတို႕ကိုယ္စီရဲ႕ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူမ်ားဟာလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ လမ္းျပၾကယ္ေတာ္မ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကဖို႕ အင္မတန္ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ ကြၽႏ္ုပ္တို႕အားလံုးသည္ မာဂု မင္းပညာရွိသံုးပါးကဲ့သို႕ ေ႐ႊနဲ႕သ႑ာန္တူတဲ့ ေမတၱာနဲ႕ ဘုရားရွင္ျမတ္ကို စိတ္အားရွိသမွ်၊ ခြန္အားရွိသမွ်၊ အစြမ္းရွိသမွ် ခ်စ္၍ မိမိနဲ႕နီးစပ္သူကို ကိုယ္ႏွင့္အမွ် ခ်စ္ႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကပါစို႕။ ေလာ္ဗန္နဲ႕အလား သ႑ာန္တူတဲ့ ဆုေတာင္းေမတၱာကို ပတၳနာျပဳၾကပါစို႕။ မီးရာနဲ႕ အဆင္တူ၊ အသြင္တူတဲ့ ကိေလသာတဏွာရာဂမ်ားနဲ႕တကြ အာ႐ံု ငါးပါးကို ၿခိဳးၿခံခ်ဳပ္တည္းလွ်က္ မိမိတို႕ ဘ၀ကိုယ္စီကုိ လွဴဒါန္း ဆက္ကပ္သြားၾကပါစို႕။
မိမိတို႕ ကိုယ္စိတ္ႏွလံုးသံုးပါးကို အစဥ္လွဴဒါန္းသူ၊ မိမိကိုယ္ကို အစဥ္အုပ္စိုးသူ မင္းပညာရွိမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ေမတၱာျပဳပါတယ္။

ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေဒါမနစ္ၿဂိဳလ္တု