စဥ္းစားမိသေလာက္ ေျပာၾကည့္ခ်င္ပါသည္
ျမန္မာ့ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္ႏွင့္ ျမန္မာမႈျပဳျခင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေခါတ္အခါႏွင့္ သာသနာျပဳမ်ား၏ ေက်းဇူးတစ္ခ်ိဳ႔ကို စဥ္းစားမိသေလာက္ ေရးသားလိုပါသည္။
စာဖတ္သူအတြက္ ““ဟိုဟာက ဘယ္လိုလည္း”” ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟု အျငင္းပြါးစရာမ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္မ်ားအားလံုး (အထူးသျဖင့္ မႏၲေလး ကက္သလစ္သာသနာအေနျဖင့္) တစ္ခုေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား ၀န္ခံရပါလိမ့္မည္။ အဲဒါကေတာ့ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို တစ္ခါမွမၾကားဖူးေသးေသာ ေနရာေဒသမ်ားမ်ားစြာ ရွိေနေသးတယ္ဆို တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးယခင္ အထက္ထက္က သာသနာျပဳမ်ားမ်ိဳးေစ့ႀကဲခ်ခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားမွာပဲ တရားေတာ္ကို ေဟာေျပာေနၾကပါသည္။ တစ္နည္းေျပာပါက သာသျပဳမ်ား ဘုရားစကားသင္ခဲ့သည့္ ႐ြာမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဘုရား စကားသင္ခဲ့သည့္ အတိုင္း အေမးအေျဖေလာက္ကပဲ မတက္ႏိုင္ၾကေသးပါ။ သူတို႕ စခဲ့သည့္ ႐ြာမွာပဲ ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္ကို ဆက္တိုက္ေဟာေနၾကပါသည္။ ထိုၿမိဳ႕ ႐ြာမ်ားမွာပဲ ေရွးယခင္က အတိုင္း ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ၾကပါသည္။ စကၠရမင္တူး မဂၤလာေပးေနၾကပါသည္။ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကား မတတ္တတတ္ႏွင့္ ျပန္ဆိုခဲ့သည့္ သူတို႕၏ ဆုေတာင္းေမတၱာစာအုပ္မ်ားကိုပဲ သံုးေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
ေရွးယခင္သာသနာျပဳမ်ားတြင္ တစ္ခ်ိဳ႕မွာဒတ္ခ်္၊ ၾသစႀတီးယား၊ အိုင္ယာလန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳးမ်ားလည္း ပါေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ဘုရား သင္ၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္တြင္ ဥေရာပေလသံေႏွာ ပါေနပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပံုသည္ အေမရိကန္ ပံုေပါက္ေနပါမည္။ ဘုရား၀တ္ျပဳရာတြင္ ေျခေထာက္ႏွင့္လက္၊ ေခါင္းႏွင့္ ခႏၥာထားသိုပံုမ်ားတြင္ ဥေရာပဆံ ေနပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံျခားအမူအရာမ်ား ကပ္ပါေနပါလိမ့္မည္ အေမရိကန္ လူမ်ိဳးတစ္ဦးဘာသာျပန္ဆိုခဲ့ေသာ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္သည္ မလိုဘဲ ဘုိသံ ေပါက္ေနပါမည္။
ကၽြန္တာ့္အေနႏွင့္ ေရွးဦး သာသနာျပဳဖခင္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူးကို အၿမဲအစဥ္ ဦးထိပ္ထားပါသည္။
ေရွးဦးသာသနာျပဳႀကီးမ်ားသည္ သာသနာ့ အာဇာနည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာေတာ္အတြက္ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ မိမိကိုယ္ကိုပူေဇာ္ဆက္ ကပ္ထားခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာေတာ္ သင္ၾကားသည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လက္ထပ္သင္ၾကား ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုေခတ္ ထိုအခါက ကာလံေဒသံ အလိုက္ တရားေတာ္အေမြကို ေပးထားခဲ့ၾကပါသည္။
ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနာက္ ျပန္လွည့္ၾကည့္မည္ ဆိုပါက အခ်ိန္ကာလ ဆိုတာလည္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေခတ္ေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ စံနစ္ေတြလည္း ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ ေက်းဇူးရွင္သာသနာျပဳႀကီးမ်ား ပင္မရွိၾကေတာ့ၿပီ။ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ပင္ ဒုတိယဗာတီကန္သံဃာယနာတင္ အစည္းအေ၀းႀကီးျဖင့္ သြန္သင္ ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပဳျပင္ေပးခဲ့ပါၿပီ။ ၀တ္ျပဳနည္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို အသစ္ျပဳေပးခဲ့ပါၿပီ။
ေသခ်ာစဥ္းစားပါက သူတို႕ဘ၀ေတြႏွင့္ အသက္ေတြကိုရင္းၿပီး ေပးထားခဲ့သည့္ သာသနာ့ အေမြႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား စစ္စစ္မ်ားက သူတို႕စေပးထားခဲ့သည့္အတိုင္း ကိုင္ထားေနေသးတာ ကိုေတာ့ သူတို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကမွာပါ။
သူတို႕ေခတ္ သူတို႕ခ်ိန္ခါက အတိုင္း မူမပ်က္၊ ဟန္မပ်က္ပဲ လက္ရာမယြင္း ထားတာကို ျမင္ေတြ႕ၿပီး ေနာင္တမလြန္မွေန အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနၾကမွာပါ။ ျမန္မာစာ မတတ္တတ္ႏွင့္ သင္ေပးခဲ့ေသာ ဘာသာစကားလံုးမ်ားကို ျမန္မာစစ္စစ္မ်ားက သူတို႕အတိုင္း မပီကလာပီကလာ သံုးႏႈန္း ေခၚေျပာေနတာကို ၾကားႏိုင္ပါက သူတို႕ စိတ္ထိခိုက္ မိၾကပါလိမ့္မည္။
သူတို႕စခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕၀ဲေနၾကတာေၾကာင့္ အားမရ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ သူတို႕လုပ္ခဲ့တာေလာက္ႏွင့္ပဲ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားက ေက်နပ္ေနၾကတာကို ဂ႐ုဏာ ေဒါေသာႏွင့္ စိတ္တိုစိတ္ဆိုး ျဖစ္ေနၾကမွာပါ။ သူတို႕ ေခတ္သူတို႕အခါက ကက္သလစ္သာသနာေတာ္ႀကီး သင္ၾကားသည့္အတိုင္း တသေ၀မတိမ္းလိုက္ခဲ့ၾကသူမ်ား ပီပီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ၾကည့္ကာ တမလြန္ဘ၀ကေန စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနၾကမွာလို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ သာသနာျပဳႀကီးမ်ား မသြားႏိုင္ခဲ့သည့္ေနရာေဒသမ်ားသို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားၾကပါစို႕။ သူတို႕ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ေသာ အမိျမန္္မာျပည္ႀကီးႏွင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း တန္ဖိုးထားၾကပါစို႕။ သူတို႕ခ်န္ထားခဲ့သည့္ သာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ျမန္မာအႏုပညာမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ကာ ေက်းဇူးဆပ္ၾကပါစို႕။
တစ္နည္းဆိုရပါက မြန္ျမတ္လွသည့္တရားေတာ္ကို ျမန္မာစစ္စစ္က ျမန္မာစစ္စစ္ ေနာက္တစ္ဦး သေဘာေပါက္နားလည္ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ေဟာေျပာၾကပါစို႕။ တရားေတာ္ကို ျမန္မာ့တရားေတာ္စစ္စစ္ အျဖစ္ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ျမန္မာမႈျပဳၾကပါစို႕။ ျမန္မာမ်ားတို႕သည္ တရားေတာ္ႏွင့္ သာသနာေတာ္ကို သူစိမ္းသူရံတာ ျဖစ္မေနေစဘဲ မိမိအပိုင္၊ ျမန္မာ့အပိုင္၊ ျမန္မာ့အေမြ အႏွစ္အျဖစ္ ခံစားလာေစရအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါစို႕ဟု။
စာဖတ္သူအတြက္ ““ဟိုဟာက ဘယ္လိုလည္း”” ဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႕လားဟု အျငင္းပြါးစရာမ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္မ်ားအားလံုး (အထူးသျဖင့္ မႏၲေလး ကက္သလစ္သာသနာအေနျဖင့္) တစ္ခုေတာ့ ႐ိုး႐ိုးသားသား ၀န္ခံရပါလိမ့္မည္။ အဲဒါကေတာ့ ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို တစ္ခါမွမၾကားဖူးေသးေသာ ေနရာေဒသမ်ားမ်ားစြာ ရွိေနေသးတယ္ဆို တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးယခင္ အထက္ထက္က သာသနာျပဳမ်ားမ်ိဳးေစ့ႀကဲခ်ခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားမွာပဲ တရားေတာ္ကို ေဟာေျပာေနၾကပါသည္။ တစ္နည္းေျပာပါက သာသျပဳမ်ား ဘုရားစကားသင္ခဲ့သည့္ ႐ြာမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ဘုရား စကားသင္ခဲ့သည့္ အတိုင္း အေမးအေျဖေလာက္ကပဲ မတက္ႏိုင္ၾကေသးပါ။ သူတို႕ စခဲ့သည့္ ႐ြာမွာပဲ ဧ၀ံေဂလိတရားေတာ္ကို ဆက္တိုက္ေဟာေနၾကပါသည္။ ထိုၿမိဳ႕ ႐ြာမ်ားမွာပဲ ေရွးယခင္က အတိုင္း ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ၾကပါသည္။ စကၠရမင္တူး မဂၤလာေပးေနၾကပါသည္။ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကား မတတ္တတတ္ႏွင့္ ျပန္ဆိုခဲ့သည့္ သူတို႕၏ ဆုေတာင္းေမတၱာစာအုပ္မ်ားကိုပဲ သံုးေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါသည္။
ေရွးယခင္သာသနာျပဳမ်ားတြင္ တစ္ခ်ိဳ႕မွာဒတ္ခ်္၊ ၾသစႀတီးယား၊ အိုင္ယာလန္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳးမ်ားလည္း ပါေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ခရစ္ေတာ္ဘုရား သင္ၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ တရားေတာ္တြင္ ဥေရာပေလသံေႏွာ ပါေနပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕၏ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းပံုသည္ အေမရိကန္ ပံုေပါက္ေနပါမည္။ ဘုရား၀တ္ျပဳရာတြင္ ေျခေထာက္ႏွင့္လက္၊ ေခါင္းႏွင့္ ခႏၥာထားသိုပံုမ်ားတြင္ ဥေရာပဆံ ေနပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံျခားအမူအရာမ်ား ကပ္ပါေနပါလိမ့္မည္ အေမရိကန္ လူမ်ိဳးတစ္ဦးဘာသာျပန္ဆိုခဲ့ေသာ က်မ္းစာေတာ္ျမတ္သည္ မလိုဘဲ ဘုိသံ ေပါက္ေနပါမည္။
ကၽြန္တာ့္အေနႏွင့္ ေရွးဦး သာသနာျပဳဖခင္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူးကို အၿမဲအစဥ္ ဦးထိပ္ထားပါသည္။
ေရွးဦးသာသနာျပဳႀကီးမ်ားသည္ သာသနာ့ အာဇာနည္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာေတာ္အတြက္ ခရစ္ေတာ္ ဘုရားရွင္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ မိမိကိုယ္ကိုပူေဇာ္ဆက္ ကပ္ထားခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာေတာ္ သင္ၾကားသည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို လက္ထပ္သင္ၾကား ေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုေခတ္ ထိုအခါက ကာလံေဒသံ အလိုက္ တရားေတာ္အေမြကို ေပးထားခဲ့ၾကပါသည္။
ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနာက္ ျပန္လွည့္ၾကည့္မည္ ဆိုပါက အခ်ိန္ကာလ ဆိုတာလည္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ေခတ္ေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့ပါၿပီ။ စံနစ္ေတြလည္း ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ ေက်းဇူးရွင္သာသနာျပဳႀကီးမ်ား ပင္မရွိၾကေတာ့ၿပီ။ သာသနာေတာ္ႀကီးသည္ပင္ ဒုတိယဗာတီကန္သံဃာယနာတင္ အစည္းအေ၀းႀကီးျဖင့္ သြန္သင္ ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို ျပဳျပင္ေပးခဲ့ပါၿပီ။ ၀တ္ျပဳနည္း တစ္ခ်ိဳ႕ကို အသစ္ျပဳေပးခဲ့ပါၿပီ။
ေသခ်ာစဥ္းစားပါက သူတို႕ဘ၀ေတြႏွင့္ အသက္ေတြကိုရင္းၿပီး ေပးထားခဲ့သည့္ သာသနာ့ အေမြႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား စစ္စစ္မ်ားက သူတို႕စေပးထားခဲ့သည့္အတိုင္း ကိုင္ထားေနေသးတာ ကိုေတာ့ သူတို႕ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကမွာပါ။
သူတို႕ေခတ္ သူတို႕ခ်ိန္ခါက အတိုင္း မူမပ်က္၊ ဟန္မပ်က္ပဲ လက္ရာမယြင္း ထားတာကို ျမင္ေတြ႕ၿပီး ေနာင္တမလြန္မွေန အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနၾကမွာပါ။ ျမန္မာစာ မတတ္တတ္ႏွင့္ သင္ေပးခဲ့ေသာ ဘာသာစကားလံုးမ်ားကို ျမန္မာစစ္စစ္မ်ားက သူတို႕အတိုင္း မပီကလာပီကလာ သံုးႏႈန္း ေခၚေျပာေနတာကို ၾကားႏိုင္ပါက သူတို႕ စိတ္ထိခိုက္ မိၾကပါလိမ့္မည္။
သူတို႕စခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕၀ဲေနၾကတာေၾကာင့္ အားမရ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။ သူတို႕လုပ္ခဲ့တာေလာက္ႏွင့္ပဲ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားက ေက်နပ္ေနၾကတာကို ဂ႐ုဏာ ေဒါေသာႏွင့္ စိတ္တိုစိတ္ဆိုး ျဖစ္ေနၾကမွာပါ။ သူတို႕ ေခတ္သူတို႕အခါက ကက္သလစ္သာသနာေတာ္ႀကီး သင္ၾကားသည့္အတိုင္း တသေ၀မတိမ္းလိုက္ခဲ့ၾကသူမ်ား ပီပီ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ၾကည့္ကာ တမလြန္ဘ၀ကေန စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ေနၾကမွာလို႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ သာသနာျပဳႀကီးမ်ား မသြားႏိုင္ခဲ့သည့္ေနရာေဒသမ်ားသို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သြားၾကပါစို႕။ သူတို႕ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ေသာ အမိျမန္္မာျပည္ႀကီးႏွင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း တန္ဖိုးထားၾကပါစို႕။ သူတို႕ခ်န္ထားခဲ့သည့္ သာသနာေတာ္ႀကီးကုိ ျမန္မာအႏုပညာမ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္ကာ ေက်းဇူးဆပ္ၾကပါစို႕။
တစ္နည္းဆိုရပါက မြန္ျမတ္လွသည့္တရားေတာ္ကို ျမန္မာစစ္စစ္က ျမန္မာစစ္စစ္ ေနာက္တစ္ဦး သေဘာေပါက္နားလည္ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ေဟာေျပာၾကပါစို႕။ တရားေတာ္ကို ျမန္မာ့တရားေတာ္စစ္စစ္ အျဖစ္ လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ျမန္မာမႈျပဳၾကပါစို႕။ ျမန္မာမ်ားတို႕သည္ တရားေတာ္ႏွင့္ သာသနာေတာ္ကို သူစိမ္းသူရံတာ ျဖစ္မေနေစဘဲ မိမိအပိုင္၊ ျမန္မာ့အပိုင္၊ ျမန္မာ့အေမြ အႏွစ္အျဖစ္ ခံစားလာေစရအာင္ လုပ္ေဆာင္ၾကပါစို႕ဟု။
မာကု ( ဒႆန )
No comments:
Post a Comment