May 2, 2009

အ႐ႈံးေရစီးထဲေတာ့ အေမ်ာမခံပါ


အ႐ႈံးေရစီးထဲေတာ့ အေမ်ာမခံပါ


လူ႕ဘ၀မွာ အေၾကာင္းမသင့္ အဆင္မေျပမႈေတြ ႀကံဳရတတ္တယ္။ ဒီလို ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရရင္ သတိတရားမရွိတဲ့လူက "ငါေတာ့သြားၿပီ၊ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလျခင္း၊ ငါ ေတာ့ ဒုကၡႀကံဳၿပီ" ဆိုၿပီး ရင္ဘတ္စည္တီး ျပဳလုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ပညာရွိသတိရွိတဲ့ လူဆိုရင္တာ့ "ငါေတာ့ ဒုကၡႀကံဳၿပီ။ ဒီ အခက္အခဲကေန ဘယ္လိုသင္ခန္းစာယူ ရမလဲ၊ ငါ့အေျခအေနကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ ေကာင္းမြန္ေအာင္ျပဳျပင္ႏိုင္မလဲ။ ငါဟာ ဒီကံဆိုးျခင္းအရာကို ကံေကာင္းျခင္းအရာ ျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုႀကိဳးစားၿပီးလုပ္ရမလဲ" လို႕ ေျပာဆိုမွာျဖစ္တယ္။ အသိတရားမရွိ တဲ့သူက ကံကိုအျပစ္တင္ကာ ေလာကႀကီးကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနေပမဲ့ ပညာသတိရွိတဲ့ သူကေတာ့ အဆိုးကအေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႕ ႀကိဳးစားလမ္းရွာေနမွာျဖစ္တယ္။ လူတိုင္းမွာ ဒုကၡတမ်ိဳးစီ ႀကံဳရစၿမဲပဲ။ ဒီလိုႀကံဳရတဲ့အခက္အခဲမ်ားေတြထဲက ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ရမွာျဖစ္တယ္။

လူ႕ဘ၀မွာ အ႐ႈံးကိုအျမတ္ျဖစ္ ေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့သူ တစ္ေယာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထိုသူကေတာ့ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕သူ အဲလ္မာေတာ္မဆင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တြင္းက သူမရဲ႕ခင္ပြန္းဟာ ေျမာက္အေမရိကတိုက္ ေတာင္ဖက္အဖ်ားမွာ ရွိတဲ့ မကၠဆီကိုနယ္က မိုးေယးသဲကႏၲာရႀကီးထဲမွာ စစ္ေရးေလ့က်င့္ သင္တန္းကို ပို႕ခံရတာနဲ႕ သူမပါလိုက္သြားတယ္။

သဲကႏၲာရႀကီးထဲမွာ ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ ဆင္းရဲသလဲဆိုတာ ေျပာမျပႏိုင္ေအာင္ပါ။ သူမဟာ ဒီသဲကႏၲာရႀကီးကို ရြံ႕မုန္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ပူလိုက္တာလဲ လြန္ေရာ၊ သစ္ပင္ဆိုတာလည္း ရွားေဇာင္း ပင္ေတြပဲရွိေတာ့ အရိပ္လည္း ေကာင္းေကာင္းမရႏိုင္ပါ။ မကၠဆီကိုက လူေတြက အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္ၾကပါ။ ေန႕လည္မွာ သူမရဲ႕ခင္ပြန္းအလုပ္ဆင္းရင္ သူမဟာ တဲေလးထဲမွာတစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာစရာ အေဖာ္လည္းမရွိနဲ႕ အထီးက်န္၊ ပ်င္းရိေျခာက္ေသြ႕စြာ ေနေနရပါတယ္။

ေလကလဲ တေနကုန္ တိုက္တယ္။ စားသမွ် အစာေတြထဲမွာ သဲမႈံနဲ႕၊ အသက္႐ွဴရင္လည္း သဲေတြ ႏွာေခါင္းထဲ၀င္သြားတယ္။ ေနရာတကာမွာ သဲေတြခ်ည္းပဲျဖစ္ ေနပါတယ္။ အဲလ္မာေတာ္မဆင္ဟာ အလြန္ပဲ စိတ္ဆင္းရဲ မိတာေပါ့။ ဒါနဲ႕ သူမရဲ႕ မိဘေတြဆီစာေရးလိုက္တယ္။ ဒီသဲကႏၲာရ ႀကီးထဲမွာ တစ္မိနစ္ေတာင္ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေထာင္ထဲမွာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ေနရအံုးမယ္။ ျပန္လာေတာ့မယ္လို႕ ေရးလိုက္တယ္။ သူမရဲ႕အေဖက စာျပန္ေရး လိုက္တယ္။ ျပန္စာက စာေလးႏွစ္ေၾကာင္း ထဲပါ။ ဒါေပမဲ့ စာေၾကာင္းေလး ႏွစ္ ေၾကာင္းကို သူမတသက္မေမ့ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
"လူႏွစ္ေယာက္သည္ ေထာင္တံခါးမွ အျပင္ ဖက္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ၾက၏။ တစ္ယာက္က ရႊံ႕ကိုျမင္ၿပီး တစ္ေယာက္က ၾကယ္တာရာကိုျမင္သည္" တဲ့။ အဲလ္မာေတာ္မဆင္ဟာ ဒီစာေၾကာင္းကို ထပ္ခါထပ္ခါဖတ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ ေပါက္လာတဲ့အခါမွာ အရမ္းက ရွက္သြားပါတယ္။

မိမိဘာသာခ်ထားတဲ့ ေထာင္ခန္းထဲက အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္တာ အနိဌာန္႐ံုျဖစ္တဲ့ ရႊံ႕ကို ျမင္မေနေတာ့ဘဲ လွပၾကည္ႏူးစရာ ၾကယ္တာရာေတြကို ၾကည့္ေတာ့မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး သူမဟာ နယ္သူနယ္သားေတြနဲ႕ အသိဖြဲ႕ေတာ့တာပါပဲ။ သူတို႕ေတြက ဒီလိုမိိတ္ေဆြဖြဲ႕ရင္ သိပ္ကို ေဖာ္ေရြတတ္ၾက တာကို အံ့ၾသမိခဲ့တယ္။ သူတို႕လုပ္တဲ့ အိုးလုပ္ငန္းနဲ႕ရက္ကန္းလုပ္ငန္းေတြကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ သူတို႕ လက္ရာေတြကို လာၿပီး လက္ဆာင္ေပးၾကတယ္။ ဒီလက္ေဆာင္ေကာင္းေတြဟာ နယ္လွည့္ ခရီးသည္ေတြ လာၿပီး ေစ်းေကာင္းေကာင္းေပး၀ယ္ေတာင္ ေရာင္းတာမဟုတ္ဘူး။ သူမကို ခင္လြန္းလို႕ လက္ေဆာင္ေပးၾကတာ ျဖစ္တယ္။ သူမဟာ အဲဒီေဒသမွာေပါက္တဲ့ ရွားေဇာင္းပင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေသခ်ာစြာ ၾကည့္ၿပီး ပညာတစ္ရပ္အျဖစ္ ေလ့လာတယ္။ သဲကႏၲာရမွာရွိတဲ့ ေခြးေတြ အေၾကာင္းစံုစမ္းတယ္။ ေန၀င္ခ်ိန္ကို
ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္တယ္။ သဲကႏၲာရမွာ ေန၀င္ခ်ိန္ဟာ အရမ္းကိုလွတာ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ သဲကႏၲာရထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ပင္လယ္ေအာက္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ခ႐ုခြံေတြကို အေရာင္စံုပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ေတြ႕ရတယ္။

ဒီလိုလုပ္လိုက္တာ့ သူမရဲ႕ အေျခအေနဟာ ေျပာင္းသြားတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲတာလဲ။ သဲကႏၲရႀကီးက ေျပာင္းသြားတာလား၊ နယ္သူနယ္သားေတြ ေျပာင္းလဲသြားတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာင္းသြားတာက သူမရဲ႕ စိတ္သေဘာထားပါ။ အစက ရႊံ႕မုန္းေပမယ့္ ခုေတာ့ ဒီေဒသမွာ အလိုအေလ်ာက္ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါလားလို႕ သေဘာထားမိလာတယ္။ ေနရာသစ္ကို ေရာက္တဲ့အခါ စိတ္တက္ၾကြၿပီး ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ အထူးအဆန္းခ်ည္း ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ စိတ္၀င္စားစရာ ေတြမ်ားလြန္းလို႕ (Bright Ramparts) "ေတာက္ပေသာ ေျမကတုတ္" ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႕၀တၳဳ စာအုပ္တစ္အုပ္ေတာင္ ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူမအေဖ ေရးေပးလိုက္တဲ့ ကဗ်ာေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ထဲကလို ေထာင္ခန္းထဲက ေနၾကယ္တာရာကို ျမင္တဲ့သူနဲ႕ တူလာပါေတာ့တယ္။


အခက္အခဲကို ေအာင္ျမင္လိုက္ရာမွ ရရွိလာတဲ့ စိတ္ခ်မ္းေျမ့မႈက အလြန္ပဲ ႀကီးမားလွပါတယ္။ လူ႕ဘ၀မွာ အခက္အခဲ မရွိရင္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ မရွိႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ နယူးေယာက္ၿမိဳ႕သူ အဲလ္မာေတာ္မဆင္လို လက္ေတြ႕ဘ၀မွာႀကံဳရတဲ့ အ႐ႈံးအခက္အခဲမွ အျမတ္၊ ေအာင္ျမင္မႈရေအာင္ ႀကိဳးစားသြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို အခက္အခဲနဲ႕ မေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ သူဆိုတာမရွိပါ။ ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြထဲမွာ ညည္းညဴ အ႐ႈံးေပးမေနဘဲ ႀကိဳးစား လုပ္ေဆာင္သြားမွသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။ ကံဆိုး သံပုရာကို ကံေကာင္း ေဖ်ာ္ရည္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့အခ်က္က စိတ္ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာပင္။ အေၾကာင္းမသင့္လို႕ အခက္အခဲႀကံဳခဲ့ရင္ေတာင္ ပညာသတိ ရွိစြာနဲ႕အရာရာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္၊ ႀကံဳရတဲ့ အခက္အခဲေတြ ထဲမွာ အညံ့မခံဘဲ ေအာင္ျမင္မႈကမ္းဆီသို႕ အေရာက္ ကူးခပ္သြားဖို႕ ႀကိဳးစားၾကရမွာ လူသားေတြရဲ႕ တာ၀န္ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။


မေနာ

No comments: