အျပစ္ဆိုတာသိ႐ုံနဲ႔မၿပီးဘူး
ေလာကႀကီးမွာ အဆိုးနဲ႔အေကာင္းဟာ အၿမဲတမ္း ဒြန္တြဲေနပါတယ္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔ လူသားေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် အျပစ္ကင္းသူ၊ အျပစ္မလုပ္သူ ဟူ၍ မရွိၾကပါ။ ဒီလိုအျပစ္္လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ ကိုယ္ကိုတိုင္က လုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သူတစ္ပါးက လုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ေ၀ဖန္သံေတြ ၾကားရပါတယ္။ အျပစ္ျပဳျခင္းေၾကာင့္ ေ၀ဖန္မႈေတြဟာ ကိုုယ္ကသူတစ္ပါးကို ေ၀ဖန္သလို ကိုယ့္ကိုလည္း သူတစ္ပါးက ေ၀ဖန္ၾကျပန္ပါတယ္။
ဒီလိုပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေ၀ဖန္သံေတြကို ၾကားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အျပစ္အနာဆာေတြ၊ ဟာကြက္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိလာရပါတယ္။ ထိုအျပစ္ အနာဆာေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ကြၽႏ္ုပ္တို႔က သိထား႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးပါဘူး။ အဲဒီအျပစ္ေတြ
ကေန႐ုန္းထြက္ဖို႔၊ ျပဳျပင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳျပင္တဲ့ေနရာမွာလည္း မိမိဟာ ဘယ္ေနရာမွာ လြဲေခ်ာ္ေနတယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ မွားေနတယ္၊ ဘယ္လိုျပဳျပင္ရမယ္ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းကိုေတာ့ သိဖို႔၊ ရွာႀကံဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။
ယခုလို သိပၸံပညာေတြ တိုးတက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ကမၻာေျမႀကီးေပၚမွာရွိတဲ့ အရာေတြဟာလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေျပာင္းလဲတဲ့ အရာေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနေပမဲ့ ေျပာင္းလဲဖို႔ခက္ခဲတဲ့ အရာတစ္ခုကေတာ့ လူေတြရဲ႕မေကာင္းေသာ စိတ္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားေတြဟာ မိမိမွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမႈေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သိၾကတယ္၊ လက္ခံၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ျပဳျပင္ဖို႔အင္မတန္မွ အားနည္းၾကပါတယ္။ ေႏွာင့္ေႏွး ေနတတ္ၾကပါတယ္။ "ပ်က္အစဥ္ျပင္ခဏ"ဆိုတဲ့ စကားပံုေလးကိုေတာ့ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ပ်က္စီးေနေသာအရာ၀တၴဳ ပစၥည္းတစ္ခုကို ပ်က္သည့္အတိုင္း ထားပါက ထာ၀စဥ္ပ်က္ၿမဲသာ ျဖစ္ေနေပမည္။ အဲဒီပ်က္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုကို ျပဳျပင္လိုက္ရင္ေတာ့ ခဏတာ အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာပင္ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္လာႏုိင္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ျပဳျပင္ၾကရပါမယ္။
"လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္" ဆိုတဲ႔ အတုိင္း သူတစ္ပါးရဲ႕အေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္တဲ့အခါမွာ ေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္ရွိသလို၊ မေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္လည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေ၀ဖန္ခ်က္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳဳ႕ေသာ လူေတြဟာ တစ္ပါးသူရဲ႕ အားသာခ်က္ကို မျမင္ႏိုင္ဘဲ အားနည္းခ်က္ကိုသာ ျမင္တတ္ပါတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြ ကိုယ္တိုင္ကမမွန္ေသာ၊ မတရားေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ဆံုးမတာ၊ အမွားေထာက္ျပတာကို လက္မခံႏိုင္ၾကဘူး။ သိရင္ေတာင္ ေခါင္းမာစြာနဲ႔ ေနတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။
ေ႐ွးလူႀကီးေတြက ခ်စ္လြန္းရင္ ႏွစ္ရာက်တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ မိဘေတြ၊ ဆရာသမားေတြ၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သား၊ သမီးေတြ၊ တပည့္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်စ္အားႀကီးၿပီး သူတို႔ေတြရဲ႕ အျပစ္အနာဆာေတြ၊ ဟာကြက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘဲ ဖံုးဖိထားၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်စ္က စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက် ျပန္ေတာ့လည္း သား၊ သမီးေတြကို ဆံုးမေပးပါအုန္း၊ ကြၽန္ေတာ္/မတို႔ ဆံုးမလို႔ လံုး၀မရဘူးဆိုၿပီး
ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ဆရာသမားေတြထံ အပ္တဲ့ မိဘေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတစ္ပါးကို ဆံုးမ ပဲ့ျပင္တဲ့ေနရာမွာ အထူး သတိထားရမဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကေတာ့ သူတစ္ပါးကို မဆံုးမခင္ မိမိကိုယ္ကုိ အရင္ဆံုး ဆံုးမ ထားသင့္ပါတယ္။ မိမိကုိယ္တိုင္က လမ္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေလွ်ာက္ႏိုင္ သေရြ႕၊ သူတစ္ပါးကုိ မင္း လမ္းေလွ်ာက္တာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေလွ်ာက္စမ္းပါလို႔ မဆိုလိုက္ပါနဲ႔။ အဲဒီလူဟာ သင့္ရဲ႕စကားကို နားေထာင္မွာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
မိမိတို႔ရဲ႕ အျပစ္ေတြကုိ သိလာၿပီ၊ ျမင္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအျပစ္ေတြကုိ နည္းသထက္ နည္းေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရပါမယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ အျပစ္ေတြနည္း လာၿပီဆိုလွ်င္ ေလာဘေတြ၊ အတၱေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ မာန္မာနေတြဟာလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေလ်ာ့နည္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ အျပစ္ကို မသိရင္၊ မျမင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ အတၱနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး အျပစ္ပင္လယ္မွာ နစ္မြန္းေနသူသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတၱႀကီးေနရင္ေတာ့ အျပစ္ကုိ ပယ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အတၱကေန အနတၱသို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္ ရင္ေတာ့ အျပစ္ကုိ သိနားလည္လာၿပီး ျပင္ဆင္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာလွပတဲ့ ဘ၀ေတြကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေ၀ဖန္သံေတြကို ၾကားရတဲ့အခါမွာေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္တို႔ေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ အျပစ္အနာဆာေတြ၊ ဟာကြက္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို သိလာရပါတယ္။ ထိုအျပစ္ အနာဆာေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ကြၽႏ္ုပ္တို႔က သိထား႐ံုနဲ႔ မၿပီးေသးပါဘူး။ အဲဒီအျပစ္ေတြ
ကေန႐ုန္းထြက္ဖို႔၊ ျပဳျပင္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ထိုကဲ့သို႔ ျပဳျပင္တဲ့ေနရာမွာလည္း မိမိဟာ ဘယ္ေနရာမွာ လြဲေခ်ာ္ေနတယ္၊ ဘယ္ေနရာမွာ မွားေနတယ္၊ ဘယ္လိုျပဳျပင္ရမယ္ဆိုတဲ့ နည္းလမ္းကိုေတာ့ သိဖို႔၊ ရွာႀကံဖို႔ေတာ့ လိုအပ္ပါတယ္။ယခုလို သိပၸံပညာေတြ တိုးတက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ကမၻာေျမႀကီးေပၚမွာရွိတဲ့ အရာေတြဟာလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ေျပာင္းလဲတဲ့ အရာေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနေပမဲ့ ေျပာင္းလဲဖို႔ခက္ခဲတဲ့ အရာတစ္ခုကေတာ့ လူေတြရဲ႕မေကာင္းေသာ စိတ္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားေတြဟာ မိမိမွာ မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အျပဳအမႈေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာကို သိၾကတယ္၊ လက္ခံၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြ၊ အားနည္းခ်က္ေတြကုိ ျပဳျပင္ဖို႔အင္မတန္မွ အားနည္းၾကပါတယ္။ ေႏွာင့္ေႏွး ေနတတ္ၾကပါတယ္။ "ပ်က္အစဥ္ျပင္ခဏ"ဆိုတဲ့ စကားပံုေလးကိုေတာ့ ကြၽႏု္ပ္တို႔ ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ပ်က္စီးေနေသာအရာ၀တၴဳ ပစၥည္းတစ္ခုကို ပ်က္သည့္အတိုင္း ထားပါက ထာ၀စဥ္ပ်က္ၿမဲသာ ျဖစ္ေနေပမည္။ အဲဒီပ်က္ေနတဲ့ အရာတစ္ခုကို ျပဳျပင္လိုက္ရင္ေတာ့ ခဏတာ အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာပင္ အေကာင္းပကတိ ျဖစ္လာႏုိင္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႔ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ျပဳျပင္ၾကရပါမယ္။
"လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္" ဆိုတဲ႔ အတုိင္း သူတစ္ပါးရဲ႕အေၾကာင္းကို ေ၀ဖန္တဲ့အခါမွာ ေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္ရွိသလို၊ မေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္လည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေ၀ဖန္ခ်က္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မေကာင္းေသာ ေ၀ဖန္ခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳဳ႕ေသာ လူေတြဟာ တစ္ပါးသူရဲ႕ အားသာခ်က္ကို မျမင္ႏိုင္ဘဲ အားနည္းခ်က္ကိုသာ ျမင္တတ္ပါတယ္။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ေတြ ကိုယ္တိုင္ကမမွန္ေသာ၊ မတရားေသာလမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းေနေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သူတစ္ပါးက ဆံုးမတာ၊ အမွားေထာက္ျပတာကို လက္မခံႏိုင္ၾကဘူး။ သိရင္ေတာင္ ေခါင္းမာစြာနဲ႔ ေနတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။
ေ႐ွးလူႀကီးေတြက ခ်စ္လြန္းရင္ ႏွစ္ရာက်တယ္လို႔ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ေသာ မိဘေတြ၊ ဆရာသမားေတြ၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ သား၊ သမီးေတြ၊ တပည့္ေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ခ်စ္အားႀကီးၿပီး သူတို႔ေတြရဲ႕ အျပစ္အနာဆာေတြ၊ ဟာကြက္ေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘဲ ဖံုးဖိထားၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်စ္က စစ္မွန္တဲ့အခ်စ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္မတန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက် ျပန္ေတာ့လည္း သား၊ သမီးေတြကို ဆံုးမေပးပါအုန္း၊ ကြၽန္ေတာ္/မတို႔ ဆံုးမလို႔ လံုး၀မရဘူးဆိုၿပီး
ဘုန္းႀကီးေတြ၊ ဆရာသမားေတြထံ အပ္တဲ့ မိဘေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတစ္ပါးကို ဆံုးမ ပဲ့ျပင္တဲ့ေနရာမွာ အထူး သတိထားရမဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခ်က္ကေတာ့ သူတစ္ပါးကို မဆံုးမခင္ မိမိကိုယ္ကုိ အရင္ဆံုး ဆံုးမ ထားသင့္ပါတယ္။ မိမိကုိယ္တိုင္က လမ္းေျဖာင့္ေျဖာင့္ မေလွ်ာက္ႏိုင္ သေရြ႕၊ သူတစ္ပါးကုိ မင္း လမ္းေလွ်ာက္တာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ ေလွ်ာက္စမ္းပါလို႔ မဆိုလိုက္ပါနဲ႔။ အဲဒီလူဟာ သင့္ရဲ႕စကားကို နားေထာင္မွာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ မိမိတို႔ရဲ႕ အျပစ္ေတြကုိ သိလာၿပီ၊ ျမင္လာၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအျပစ္ေတြကုိ နည္းသထက္ နည္းေအာင္ ျပဳျပင္ၾကရပါမယ္။ လူ႔ဘ၀မွာ အျပစ္ေတြနည္း လာၿပီဆိုလွ်င္ ေလာဘေတြ၊ အတၱေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ မာန္မာနေတြဟာလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေလ်ာ့နည္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ အျပစ္ကို မသိရင္၊ မျမင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ အတၱနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး အျပစ္ပင္လယ္မွာ နစ္မြန္းေနသူသာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အတၱႀကီးေနရင္ေတာ့ အျပစ္ကုိ ပယ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အတၱကေန အနတၱသို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္ ရင္ေတာ့ အျပစ္ကုိ သိနားလည္လာၿပီး ျပင္ဆင္ကာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာလွပတဲ့ ဘ၀ေတြကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
တာ၀၀ိာံ
No comments:
Post a Comment