လြပ္လပ္မႈ ဟူသည္
လူသည္ လြတ္လပ္မႈကို ခံုမင္သည္။ လြတ္လပ္မႈကို ျမတ္ႏိုးသည္။ လြတ္လပ္မႈကို ရယူ ပိုင္ဆိုင္လိုသည္။ လူသည္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ေမြးဖြားလာၿပီး သဘာ၀ဗီဇအားျဖင့္ လြတ္လပ္ ခ်င္သည္။ မိမိကုိ ဒီေဘာင္ေလးႏွင့္ခတ္၊ ဟိုစည္း ေလးႏွင့္ကာ၊ ဘာကလနားေလးႏွင့္ ကြတ္ၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာကို မည္သူမွ် မႏွစ္ၿမိဳ႕လိုၾကေပ။ ဟိုမသြားႏွင့္ဆိုလူက သြားခ်င္သည္။ ‘ဒါမ လုပ္ ႏွင့္ ဆို လူက လုပ္ခ်င္သည္။ ဤလူ႔သေဘာသည္ စပ္စုျခင္းဆိုသည္ထက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို တြန္းလွန္ လိုျခင္း သို႔မဟုတ္ မိမိ လြတ္လပ္မႈကို ကာကြယ္လို ျခင္း စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရေပသည္။ လြတ္လပ္မႈ၌ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈ၊ အခ်ဳပ္ အေႏွာင္မွ ကင္းလြတ္မႈ၊ ဆႏၵအေလ်ာက္ စိတ္ပိုင္း ျဖတ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မႈ၊ မိမိကုိယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ပဲ့ကိုင္ႏိုင္မႈ စသည္တို႔ ပါ၀င္ေပသည္။
လူတိုင္း မကုန္ဆံုးႏုိင္ေသာ ေရြးခ်ယ္ စရာမ်ားကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကံဳေတြ႔ေနရၿမဲျဖစ္ သည္။ ဤေရြးခ်ယ္စရာမ်ား ထဲမွ မိမိႏွစ္သက္ရာ ကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈသည္ လြတ္လပ္မႈ ျဖစ္သည္။ ဤေရြးခ်ယ္ႏုိင္မႈေနာက္ အနီးကပ္ဆံုး လိုက္ပါလာ သည္က ဆႏၵအေလ်ာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ ျဖစ္သည္။ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈ ရွိပါလ်က္ ဆႏၵအေလ်ာက္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္လွ်င္လည္း လြတ္လပ္ မႈရွိသည္မမည္။ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မႈသာရွိၿပီး ဆႏၵ အေလ်ာက္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ႏိုင္လွ်င္ "ၾကိဳက္တဲ့ အထည္ေရြးပါ၊ ဒါေပမယ့္အဲဒီေရြးတဲ့ အထည္ကို မယူပါနဲ႔"ဟု ေျပာတာႏွင့္ အတူတူ ပင္။ အျခားဥပမာ တစ္ခု ထပ္ျပရလွ်င္ "ကဲ...မင္းျဖစ္ခ်င္တာ မင္းကိုယ့္ဟာကိုယ္ေရြး ေတာ့"ဟု အေဖကဆိုေသာ္သားျဖစ္သူက ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္ရန္ ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေန႔မွာပင္အေဖျဖစ္သူက သူ႔ကိုလက္သမား သင္တန္းေက်ာင္း ပို႔လိုက္သည္။ ဤေနရာ၌ သားျဖစ္သူမွာ အမွန္လြတ္လပ္ သည္ဆိုလွ်င္ သူေရြးခ်ယ္ထား သည္အရာကို စိတ္ပုိင္းျဖတ္ အေကာင္ထည္ ေဖာ္ႏိုင္ခြင့္မွ ပိတ္ဆို႕ ကာဆီး ေနေသာအတား အဆီးမ်ား၊ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားမွလည္း ကင္းလြတ္ရ မည္ျဖစ္သည္။ ဤသုိ႔ဆိုလိုက္၍ ေဘးလူေတြ ဘာမွ်၀င္ေျပာစရာမလို၊ သူႀကိဳက္ရာ လုပ္ပါေစဟု မဆိုလို။ ေဘးလူေတြ၏ စကားလံုးမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္မႈကို အသံုးျပဳမႈေပၚ၌ မ်ားစြာ အေထာက္အကူျပဳၿပီး၊ အခ်ိဳ႕ကိစၥရပ္မ်ား၌ မရွိမျဖစ္ပင္ လိုအပ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဘးလူ၏ စကားလံုးမ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈကို အသံုးျပဳမည့္သူအတြက္ အတား အဆီးမျဖစ္ေစရ။ ထို႔ထက္ပို၍ ေဘးလူ၏ စကားလံုးမ်ားသည္ လြတ္လပ္မႈကို အသံုးျပဳမည့္ သူအတြက္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ တစ္ခု မျဖစ္ေစရေပ။ လူ သည္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ေမြးဖြားလာၿပီး မိမိလြတ္ လပ္မႈကုိ မိမိ ပုိင္ဆိုခြင့္ ရွိသည္။ လူတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္မႈကို အျခားေသာ လူတစ္ေယာက္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားပိုင္ခြင့္ မရွိေပ။ ဒါေရြး ခ်ယ္သင့္ မသင့္၊ ဒါလုပ္သင့္ မသင့္ ဆိုတာကိုတစ္ ပါးသူတစ္ေယာက္ အား လမ္းညႊန္ အႀကံေပးႏိုင္ေသာ္ လည္း၊ ဒါေရြး မေရြး၊ ဒါလုပ္ မလုပ္ဆို တာကို မူ အတင္း ၾကပ္ တိုက္တြန္းလုပ္ ေဆာင္ေစျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ။ သူလုပ္မည့္ လုပ္ရပ္မွားေနသည္ ဆိုသည့္တုိင္ေအာင္ ဤလုပ္ရပ္ကို အေကာင္ အထည္ေဖာ္ရန္ သူ၌ လြတ္လပ္မႈရွိသည္။ လြတ္လပ္မႈသည္ လူ႔ဘ၀အတြက္ လြန္စြာအေရးႀကီးသည္။ မိမိ၏ လြတ္လပ္ေသာ စိတ္ဆႏၵျဖင့္ လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ လုပ္ေဆာင္ လုိက္ေသာ အမႈမ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀၊ လူတစ္ေယာက္၏ အနာဂတ္ႏွင့္လူတစ္ေယာက္ ၏ သမိုင္းကို ဖန္တီးေပးသည္။ လွပေသာ ဘ၀တစ္ခုကို ေရးျခယ္ မည္လား၊ ေတာက္ပေသာ အနာဂတ္တစ္ခုကို တည္ေဆာက္မည္လား၊ အဖိုးတန္ေသာ သမိုင္းတစ္ခုကို ခ်န္ခဲ့မည္လား ဆိုတာေတြသည္ လူတစ္ေယာက္၏ လြတ္လပ္မႈ ေပၚမူတည္ေပသည္။ လြတ္လပ္မႈသည္ ေကာင္းတာ မဟုတ္သလို၊ မေကာင္းတာလဲ မဟုတ္ေပ။ လြတ္လပ္မႈ ေကာင္း၊ မေကာင္း ဆိုတာ သည္ ဤလြတ္လပ္မႈကို ဘယ္လို အသံုးျပဳသည္ ဆိုသည့္ အေပၚ၌ မူတည္သည္။ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ဘ၀တစ္ခုကို ျဖဳန္းတီးပစ္ႏိုင္ သကဲ့သို႔ လြတ္လပ္မႈ ႏွင့္လည္း အဓိပၸာယ္ ရွိေသာ ဘ၀တစ္ခုကို ထုဆစ္ ႏိုင္သည္။ ၎င္းသည္လြတ္လပ္ မႈ၏ အရည္အေသြး ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ၎င္းသည္ လြတ္လပ္မႈ၏ စိန္ေခၚမႈ တစ္ရပ္လည္း ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ကန္႔သတ္ခ်က္
လြတ္လပ္မႈသည္ မိမိႀကိဳက္ရာကို လုပ္ ေဆာင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားမဟုတ္၊ လုပ္သင့္သည္ ကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္ စြမ္းအားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤလုပ္သင့္သည္ ဆိုသည့္ အရာသည္ လြတ္လပ္ မႈ၏ ကန္႔သတ္မ်ဥ္းျဖစ္ၿပီး ဤလုပ္သင့္သည္ ဆိုသည့္ ကန္႔သတ္မ်ဥ္း ေဘာင္အတြင္း၌သာ လြတ္လပ္မႈ တည္ရွိႏိုင္သည္။ စြမ္းေဆာင္မႈ သေဘာအားျဖင့္သာ အေျခခံေျပာရလွ်င္ လူသည္ မ်ားစြာေသာ အရာ မ်ားကို အတားအဆီးမဲ့ လုပ္ေဆာင္ ႏုိင္သည္။ ခိုးႏိုင္သည္။ လုယက္ႏိုင္သည္။ သတ္ျဖတ္ႏိုင္ သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူသည္ ဤအမႈမ်ားကို မက်ဴးလြန္သင့္ေပ။ လုပ္ကိုင္ႏိုင္မႈသည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို ေပးႏုိင္သည္မဟုတ္။ ဆိုလိုသည္မွာ မိမိခိုးႏိုင္သည္ႏွင့္ မိမိ၌ ခိုးပိုင္ခြင့္ရွိသည္ဟု ဆိုမရေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤလုပ္ပုိင္ခြင့္ ဆိုသည့္ လြတ္လပ္မႈသည္ ‘သင့္သည္ဆိုသည့္ ကန္႔သတ္ေဘာင္အတြင္း၌သာ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယာဥ္ေမာင္းစည္းကမ္းကို ခ်ဳိးေဖာက္ လိုက္ျခင္းသည္ လြတ္လပ္မႈကို ျပသလိုက္ျခင္း မဟုတ္။ လြတ္လပ္မႈကို အဆံုးသတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ခြင့္ ဆိုသည့္ လြတ္လပ္မႈ သည္ ေမာင္းႏွင္သင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းေဘာင္ အတြင္း၌သာရွိသည္။
အစာစားလွ်င္ေတာင္မွ အစားစား၍ ရရွိသည့္ အက်ဳိးကို မထိခိုက္ေစဘဲ စားရသည့္ အတိုင္းတာ တစ္ခုရွိသည္။
ေပ်ာ္ေစ ပ်က္ေစ ကလိထိုး ကစားလွ်င္ေတာင္မွ အတိုင္းတာ တစ္ခုထိရွိရသည္။ အတိုင္းတာတစ္ခုထိ ေက်ာ္လြန္ပါက ကလိထိုးျခင္းသည္ ေပ်ာ္ရႊြင္စရာ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ နာက်ည္း ေၾကကြဲစရာ ျဖစ္သြား တတ္သည္။ 
ထိုးသင့္သည့္ အတိုင္းတာ အတြင္း၌ သာ ကလိထိုးျခင္းသည္ ကလိထိုးျခင္း ပီသၿပီး ၎င္း၏ မူလ ရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖစ္သည့္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ေပးစြမ္းႏိုင္သည္။ လြတ္လပ္မႈအတြက္ လူေတြ မၾကာခဏ တင္စား ခိုင္းႏႈိင္းတတ္ေသာ ငွက္ ေတာင္မွ ၎င္း၏လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းႏိုင္မႈကို မထိခုိက္ေစဘဲ ပ်ံသန္းရသည့္ အျမင့္ အတိုင္းတာ တစ္ခု ရွိေနေပသည္။ ထို႔အတူ လူေတြမွာလည္း မိမိလြတ္လပ္မႈကုိ မထိခိုက္ေစဘဲ လြတ္လပ္ရ သည့္ အတိုင္းအတာ တစ္ခု ရွိေပသည္။ မိမိလြတ္လပ္မႈသည္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္မႈကို ထိခိုက္ ပ်က္စီးေစေသာအခါ လြတ္လပ္မႈ အျဖစ္မွ ရပ္စဲေတာ့သည္။ မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈသည္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္မႈကို မထိခုိက္ေစရေပ။ "တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္မႈကို မထိခုိက္သင့္} ဆိုသည္မွာ မိမိ လြတ္လပ္မႈ၏ ကန္႔သတ္မ်ဥ္း ျဖစ္သည္။ "တစ္ပါးသူ၏ လြတ္ လပ္မႈကို မထိခိုက္သင့္} ဆိုသည့္ ကန္႔သတ္မ်ဥ္း ေဘာင္ ေက်ာ္ခဲ့လွ်င္ မိမိလြတ္လပ္မႈသည္ လြတ္လပ္မႈအျဖစ္မွ ရပ္စဲသည္။ ငါလြတ္လပ္ သည္၊ ငါ့မွာ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသည္ ဟုဆိုကာ တစ္ပါးသူကို အေၾကာင္းမဲ့ အနာတရ ျဖစ္ေစ၍မရ။ ဤလုပ္ရပ္သည္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ သို႔မဟုတ္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္ မႈကို ထိပါးေနသည္။ စာသင္ခန္းထဲ၌ အတန္း မရွိ၍ မိမိႀကိဳက္ရာကို လုပ္ႏိုင္ေသာ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးထားလွ်င္ ငါလြတ္လပ္သည္ ဟုဆိုကာ စာသင္ ခန္းထဲ၌ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ႏွင့္ ဆူညံ ေသာင္း က်န္းေန၍မရေပ။ ဤသို႔ျပဳလွ်င္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္စြာ စာက်က္ပိုင္ခြင့္ တစ္နည္းအားျဖင့္ တစ္ပါးသူ၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိခိုက္ေစသျဖင့္ ၎င္းလြတ္လပ္မႈသည္လြတ္လပ္မႈအျဖစ္မွရပ္စဲသည္။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လြတ္လပ္မႈ၌ စည္းရွိသည္။ မွန္ကန္စြာ လြတ္လပ္လိုသူမ်ား ဤစည္းရွိသည္ကို သိရမည္။ ဤစည္းကို ျမင္တတ္ရမည္။ ဤစည္းရွိေၾကာင္းကိုလည္း အၿမဲ ႏွလံုးသြင္း သတိရွိရမည္ ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္မႈဟု ဆိုၿပီး ဤလြတ္လပ္မႈ၌ စည္းထပ္ရွိေနျခင္းသည္ ၾကားရသူအဖို႔ သိပ္ယုတၱိ မရွိလွ။ သို႔ေသာ္လည္း အမွန္မွာ ထိုစည္းသည္ပင္ လြတ္လပ္မႈကို ပိုၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိေစျခင္းျဖစ္သည္။ ၿငိမ္းထြန္းသက္
No comments:
Post a Comment