ကြၽန္မငိုရေသာ ေန႕တစ္ေန႕

ကြၽန္မငိုရေသာ ေန႕တစ္ေန႕

ကြၽန္မငိုခဲ့ရေသာ ေန႕တစ္ေန႕ေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဒီစာေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။

ကြၽန္မအေမက ရန္ကုန္သူ၊ အေဖက သံလ်င္သားျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ႏွစ္ဦး ၁၉၇၀ မွာ လက္ထပ္ၿပီး သန္လ်င္မွာ ေနထိုင္ခ်ိန္မွာ သန္လ်င္ၿမိဳ႕ဟာ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသး၊ ပညာေရးကိုလည္း သိပ္အားမေပးၾကေသးပါဘူး။ အေမဟာ သူ႕သားသမီးျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မတို႕ ေမာင္ႏွမမ်ားကို ပညာေရးမွာ ဦးစားေပးခဲ့ပါတယ္။ ထိုနည္းတူ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ ကေလးမ်ားကိုပါ ပညာေရးကို ဦးစားေပးဖို႕ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္တတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္မ သိတတ္စအရြယ္အေမ့ကို သတိထားမိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ သြက္လက္ေပါ့ပါးတယ္၊ စည္းကမ္းႀကီးတယ္၊ မလိမ္မာရင္ ႐ိုက္ႏွက္ဆံုးမတတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သိပ္ရက္ေရာတယ္ဆုိတာပါ။

အေမ့ေရွ့မွာ မရွိဘူးလို႕ လက္ျဖန္႕ေတာင္းလာရင္သူ႕မွာရွိတာကို ေ၀မွ်ေပး တတ္ပါတယ္။ ကြၽန္မရင္ထဲစြဲေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကေတာ့ ကြၽန္မ ၆ တန္းႏွစ္ကပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ ကြၽန္မတို႕ မိသားစု ေငြေၾကးမေျပလည္ပါဘူး။ ေမာင္ႏွမ ေလးေယာက္ရဲ႕ ေက်ာင္းစရိတ္နဲ႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ လံုးပန္းေနရတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ မိဘမ်ားကသားသမီးမ်ားကို တစ္ႏွစ္ ၁ ႀကိမ္ (သို႕) ၂ ႀကိမ္ ေလာက္ပဲ အ၀တ္အစား သစ္၀ယ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

တစ္ခါမွာေတာ့ ကြၽန္မတို႕ ဘုရားေက်ာင္းပြဲအတြက္ အေမက ကြၽန္မကို အကၤ်ီဆန္းဆန္းလွလွေလးတစ္ထည္ ၀ယ္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္မအလြန္မွ ျမတ္ႏိုးတဲ့ အေရာင္လည္းျဖစ္၊ ပံုစံကလဲ ဆန္းေတာ့ အရမ္းကိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိခဲ့ပါတယ္။ ၀တ္ရမဲ့ေန႕ကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ပြဲေတာ္ရဲ႕ ပထမေန႕ ညေန ၃ နာရီထိုး ေလာက္မွာ ကေလးမ တစ္ေယာက္ အေမ့ဆီလာၿပီး ဘာေတြလဲ မသိေျပာရင္း႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေနပါတယ္။ ခဏၾကာေတာ့အေမက ဗီ႐ိုထဲမွာရွိတဲ့ ကြၽန္မအကၤ်ီအသစ္ကို ယူေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကေလးမက ယူၿပီး၀တ္ၾကည့္တယ္။ သူ႕အတြက္ခ်ဳပ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ အတိအက်ျဖစ္ၿပီး လွေနပါတယ္။ အေမလည္း အဲဒီကေလးမေလးကုိ ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။

ကြၽန္မရင္ထဲ ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ၀မ္းနည္းၿပီး ငိုခ်လိုက္ပါတယ္။အေမ့ကိုလည္း စိတ္ဆိုးၿပီး ထမင္းမစားဘဲငိုရင္း အိပ္ယာထဲ၀င္လုိက္တယ္။ အေမ ကသိေနပါတယ္။ ကြၽန္မကိုေခၚၿပီး ေခ်ာ့ပါတယ္။ ကြၽန္မလည္း ငိုၿပီး ဘာျဖစ္လို႕ သမီးအကၤ်ီသစ္ကိုေပးလိုက္တာလဲလို႕ ေမးေတာ့ အေမက “သမီး သူ႕မွာ စုတ္ၿပဲေနတဲ့ အကၤ်ီေတြပဲရွိတယ္။ ဘယ္ေလာက္ သနားစရာေကာင္းလဲ၊ သမီးမွာဒီ အကၤ်ီ ေပးလိုက္လဲတျခား၀တ္စရာေတြရွိပါတယ္၊ သမီးအတြက္ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္က်ရင္ အသစ္၀ယ္ေပးမယ္ေနာ္”လို႕ ေျပာေတာ့ ကြၽန္မနည္းနည္းစိတ္ေျပသြားပါတယ္။

ကြၽန္မကို ထမင္း ေကြၽးရင္းအေမက ဆက္ေျပာတယ ္ “သမီး သူမူမ်ားကိုိုကူညီတဲ့အခါ ကုိယ္မႀကိဳက္ တာကုိ ဘဲေရြးမေပးရဘူး၊ ကိုယ့္အတြက္အေကာင္းဆုံးဆုိတာေရြးၿပီး ခ်န္မထားရဘူး၊ ကိုယ့္ ဘက္က တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ကူညီရမယ္၊ သူအကၤ်ီရလို႕ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္သြားလဲ။ သူ႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ သမီးလည္း ေပ်ာ္ရမယ္” ဆိုၿပီးဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ ဆံုးမသလိုပဲ လက္ေတြ႕အေမ ေနျပပါတယ္။ လူမ်ိဳး မေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ အဆင့္အတန္းမေရြးဘဲ ကူညီခဲ့ပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ အေမ့ကိုခ်စ္ၾကပါတယ္။ အေမ့ကို ကြၽန္မလည္းအရမ္းခ်စ္ပါတယ္။

ကြၽန္မရဲ႕ ေသြးထဲမွာ “သူမ်ားကို ကူညီရမယ္။ ေပးရင္လည္း အေကာင္းကုိုိေရြးေပးသင့့္္တယ္” ဆိုတဲ့ မ်ိဳးေစ့ကိုခ်ေပးခဲ့ေသာ အေမ့ကို ေက်းဇူး တင္လွ်က္။

လမင္း

အသင္းေတာ္၌္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အခန္းက႑

အသင္းေတာ္၌္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အခန္းက႑

Roman Catholic အသင္းေတာ္နဲ႕ Orthodox အသင္းေတာ္တို႕ကေန ခိုင္ၿမဲ စြာရပ္တည္တဲ့ အခ်က္တစ္ခ်က္မွာ အမ်ိဳးသား မ်ားသာလွ်င္ ရဟန္းအျဖစ္ သိကၡာေတာ္ခံယူ သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယဇူးကိုယ္ တိုင္ကလည္း အမ်ိဳးသားမ်ားကိုသာ သခင္ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္သတ္ မွတ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသင္းေတာ္အေနနဲ႕လည္း ဘုရားသခင္ရဲ႕ စီမံခ်က္မ်ားကို လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္တဲ့ အေနနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ရဟန္းေတာ္မ်ားအျဖစ္ သိကၡာမတင္ ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီး ရဟန္းေတာ္မ်ားကို အလိုရွိသူ၊ ေထာက္ခံသူမ်ားက အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အရာမသြင္း၊ ဖယ္က်ဥ္ရာေရာက္သည္၊ ႏွိမ့္ခ်ရာေရာက္သည္လို႕ ျမင္ၾကေပမဲ့ ယံုၾကည္သူအမ်ားစုက အမ်ိဳးသမီးမ်ားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ခြဲျခားမႈျပဳတယ္လို႕ မျမင္ဘဲ ဘာသာေရး ယံုၾကည္ခ်က္အရ မွန္ကန္တယ္လို႕ လက္ခံၾကပါတယ္။

ဘုရားသခင္ရဲ႕ မယ္ေတာ္နဲ႕ အသင္းေတာ္ရဲ႕ မယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ မယ္ေတာ္မာရီယားဟာ တမန္ေတာ္ႀကီးမ်ား(သို႕) တပည့္ေတာ္ႀကီး မ်ားရဲ႕ တာ၀န္၀တၱရားမ်ား၊ သာသနာျပဳမႈ မ်ားအတြက္ တာ၀န္ေပးအပ္ျခင္းမခံရေပမဲ့ ၎တို႕ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာမွာ ေလ်ာ့က်မႈ၊ နိမ့္က်မႈ မခံရတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အသင္းေတာ္ကေန ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား (သို႕) တပည့္ေတာ္ႀကီး မ်ားအျဖစ္ လက္မခံသည့္တိုင္၎င္းတို႕ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာမွာ ေလ်ာ့က်မႈ၊ နိမ့္က်မႈမရွိ တာကို သက္ေသခံလွ်က္ ရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ရဟန္းျဖစ္ သိကၡာတင္ျခင္း မခံႏိုင္ေပမဲ့လည္း ဘ၀နဲ႕ အသင္းေတာ္ရဲ႕ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း မ်ားမွာ အမ်ိဳးသမီး မ်ားကို လိုအပ္လ်က္ရွိၿပီး၊ ၎င္းတို႕ကို အစားမထိုးႏိုင္ ေလာက္ေအာင္အေရးပါ ေၾကာင္းကိုလည္း အသင္းေတာ္က လက္ခံ ယံုၾကည္ပါတယ္။

ရဟန္းမင္းႀကီး ဒုတိယေျမာက္ ေယာဟန္ေပါလူးကေန အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ၎တို႕ရဲ႕ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမွာ ဘယ္ ေလာက္ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကို သိရွိနားလည္ဖို႕ အားေပးမႈျပဳပါတယ္။ ရဟန္း မင္းႀကီးက မိန္႕ၾကားေတာ္မူရာမွာ ဒီကမၻာေပၚမွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားနဲ႕ Mission (မစ္ရွင္)ဆုိတဲ့ လုပ္ငန္းတာ၀န္မ်ားဟာ
အသင္းေတာ္အတြက္ သာမက ကမၻာ အတြက္ပါ အေရးႀကီးတယ္လို႕ မိန္႕ၾကား ခဲ့ပါတယ္။ ဥပမာတစ္ခု ေျပာရမယ္ဆိုရင္ Focolari လႈပ္ရွားမႈကို တည္ေထာင္ ခဲ့သူ (Chiara Lubric) ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈ မ်ားဟာ အမ်ိဳးသမီးတိုင္း ဂုဏ္ယူထိုက္ ပါတယ္။သူမဟာ ၁၉၇၇-ခုႏွစ္မွာ London ၿမိဳ႕ Guild Hall မွာ က ဘာသာေရးဆိုင္ရာ Nobel ဆိုကို ခ်ီးျမႇင့္ျခင္းခံရပါတယ္။ သူမရရွိတဲ့ ဆုေငြ ေဒၚလာ (၄၁ç၀၀၀)ကို လူထု အက်ိဳးျပဳတဲ့ ဘာသာ ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ အသံုးျပဳမယ့္ အေၾကာင္း Chiara Lubric က အစီအစဥ္ တက် တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ Vatican ကေန Focolari လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အသိ အမွတ္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ရဟန္းမင္းႀကီး ဒုတိယေျမာက္ ဂြၽန္ေပါလ္ရဲ႕ ကူညီအားေပး ေထာက္ခံမႈအရ ကမၻာ အႏွံ႕လႈပ္ရွားေနတဲ့ ၤFocolari လႈပ္ရွားမႈမွာ အမ်ိဳး သမီးမ်ားသာ ဥကၠဌမ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေစဖို႕ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ Focolari လႈပ္ရွား မႈ ေအာက္မွာ သာမန္အရပ္သူ၊ အရပ္သား မ်ားသာမက ဘုန္းေတာ္ႀကီး မ်ားနဲ႕ သာသနာဂိုဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္မ်ား လည္းပါရွိပါတယ္။

-မမာလာ (RVA)-

မိမိ ကားတိုင္သည္ မိမိအတြြက္သာ

မိမိ ကားတိုင္သည္ မိမိအတြြက္သာ

ကိုယ္ေတာ္ ကာကြယ္ေတာ္မူပါ။

ကိုယ္ေတာ္ ကာကြယ္ေတာ္မူပါ။

ဒီကာတြန္းေလးကို အီးေမးလ္က ရခဲ့တာၾကာပါၿပီ။ ၾကည့္လည္းၾကည့္ၿပီးသားပါ။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္လဲ ျပန္ထပ္ရေတာ့လဲ ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဖတ္ၿပီး အၿမဲတမ္း တစ္ခုခုခံစားလိုက္ရသလိုျဖစ္ျဖစ္ လာျပန္တယ္။ ႀကိဳက္လို႔ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ပါတယ္။