(၁၂၂၇ )ခုႏွစ္္ရဲ႕ မိုးရာသီ ေလာက္မွာေတာ့ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ ယိုမားညာျပည္နယ္ရဲ႕ ရေသ့ဂိုဏ္းအုပ္ အေနနဲ႕ တာ၀န္ယူခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့သည္ ယိုမားညာျပည္နယ္ဆိုတာ အီတလီ အထက္ပိုင္းတစ္ခုလံုး နီးပါးေလာက္ ပါ၀င္ပါတယ္။
အဲသည္ ျပည္နယ္မွာ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ သာမန္ ရေသ့ငယ္တစ္အေနနဲ႕ အမႈေတာ္ထမ္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုေတာ့ အႀကီးအကဲ တာ၀န္ကိုယူၿပီး အ့ံဖြယ္အမႈေတာ္မ်ားနဲ႕ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြကို ပိုမို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ေတာ့မွာပါ။ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ ျပည္နယ္မွႈူးတာ၀န္ ကိုယူထားရေသာ္လည္း အဲ့သည္အခ်ိန္မွာ သူ႕အသက္က သံုးဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ။ စိန္ဖရန္စစ္ ရေသ့တစ္ပါး အေနနဲ႕က ခုႏွစ္ႏွစ္ပဲ ရပါေသးတယ္။
အီတလီျပည္ ေဂ်မိုနာၿမိဳ႕မွာေတာ့ စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ တရားပြဲဆို ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးပဲ။ လူအမ်ားရဲ႕ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈကို ျမင္ေတြ႕ရတဲ့ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ အဲ့သည္ ျမိဳ႕နယ္မွာ မယ္ေတာ့္ရဲ႕ ဘြဲ႕အမည္နာမနဲ႕ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ေဆာင္အျပင္ ရေသ့ေက်ာင္း တစ္ေဆာင္ကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီအေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္လုပ္စဥ္ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ ထူးအံ့ၾသဖြယ္ တန္ခိုးေတာ္တစ္ခုကိုလည္း ျပေတာ္မူ ခဲ့ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့ အမႈ အခင္းေတြကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားတဲ့ သူေတြကို သင္ခန္းစာေပးတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဒီအံံ့ဖြယ္ အမႈ႕ေတာ္ကိုျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေဆာက္အဦးေတြ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္ေးေတြသည္ဖို႕ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ အထူး အကူအညီ လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ လယ္သမားတစ္ဦး လွည္းနဲ႕ လယ္က ျပန္လာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ စိန္အန္ေထာ္နီက လွည္းကို ခဏရပ္ခိုင္းၿပီး ဘုရားကိုခ်စ္တဲ့ စိတ္နဲ႕ဘုရားေက်ာင္း ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ လိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြအား လွည္းနဲ႕သယ္ေပးပါလား လို႕ေမတၱာရပ္ခံ ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့သည္ လယ္သမားက လယ္ထဲမွာ ပိုးထိတဲ့ သူ႔သားရဲ႕ အေလာင္းကို သယ္လာရလို႔ မကူညီႏုိင္ေၾကာင္း ျငင္းလိုက္ကာ လွည္းကို ဒုန္းစုိင္းေမာင္းၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ ေ၀းေ၀းေရာက္ေတာ့ လွည္းေပၚက သူ႕သားကို လႈတ္ႏိႈး လိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕သားငယ္ဟာ ဘယ္လိုပဲ လႈတ္လႈတ္၊ ဘယ္လိုပဲ ေခၚေခၚ တုတ္တုတ္မွ မလႈတ္တဲ့အတြက္ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ အံ့ၾသ ထိတ္လန္႕စဖြယ္ သူ႕သားငယ္ဟာ ေသေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒီလယ္သမားဟာ မရွက္ႏုိင္၊ မေၾကာက္ႏိုင္ ေအာ္ႀကီး ဟစ္က်ယ္ငိုၿပီး စိန္အန္ေထာ္နီထံ ေျပးလာရ ပါေတာ့တယ္။ စိန္အန္ေထာ္နီစီ ေရာက္တာနဲ႕ ေျခေထာက္ကို ဖက္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို ေျပာျပၿပီး မွားယြင္းခဲ့မႈ အားလံုးအတြက္ ေတာင္းပန္ၿပီး သူ႕သားကို ျပန္ရွင္လာေအာင္ ဆုေတာင္းေပးဖို႕ မ်က္ရည္ေတြန႕ဲ အႏူးအညႊန္႕ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ လယ္သမားႀကီး ေနာက္လိုက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ခ်ာတိတ္ရဲ႕ အေလာင္းဟာ လွညး္ေပၚက မခ်ရေသးပါဘူး။ စိန္အန္ေထာ္နီလည္း ခ်ာတိတ္ အေလာင္းကို ခမည္းေတာ္တားၿပီး ဘုရား ရွင္ထံမွာ ဆုေတာင္း ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ သစၥာရွိေသာ စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ ဆုေတာင္းသံကို နားေညာင္းေတာ္မူခဲ့တဲ့ အတြက္ ေသေနတဲ့ခ်ာတိတ္ရဲ႕ အေလာင္းဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ သက္၀င္လႈတ္ရွားလာကာ အေကာင္းပကတိ ျပန္ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
အဲ့သည္ ေန႕ကစၿပီး လယ္သမားႀကီးသာ မဟုတ္ေသးပဲ တစ္ၿမိဳ႕လံုး၊ တစ္နယ္လံုးက လူေတြဟာ
ဘုရားေက်ာင္းေဆာက္ တဲ့ေနရာမွာ အင္တိုက္အားတိုက္ ပါ၀င္ ကူညီခဲ့ၾကပါ ေတာ့တယ္။
အဲ့သည္ အံ့ဖြယ္အမႈျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဂ်မိုနာၿမိဳ႕မွာ အဲ့သည္ဘုရားေက်ာင္းႀကီးကို ယေန႕ထက္တိုင္ ေတြ႕ႏုိင္ပါေသးတယ္။ အဲ့သည္ျမိဳ႕မွာလည္း စိန္အန္ေထာ္နီကို အထူး သဒၶါၾကည္ညိဳျခင္း အမႈ႕ဟာ အရွိန္အဟုန္ေကာင္းဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁၂၂၇) ခုႏွစ္မွာေတာ့ စိန္အန္ ေထာ္နီဟာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ အျဖစ္ ပါဒူးအားၿမိဳ႕ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ အခ်ိန္မွာ မိမိအမည္ႏွင့္ အတူတြဲ ဖက္ၿပီး လူသိမ်ားလာမယ့္ ဒီၿမိဳ႕ေလးဟာ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာသာေရး ၀ိ၀ါဒေတြ ကြဲလြဲေနတာကေတာ့ ေၾကာက္ခမန္း လိလိပါပဲ။ ဘာသာေရး အယူအဆ ကြဲျပားမႈေတြေၾကာင့္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး သေဘာထား ေတြကြဲကာ ရန္ေစာင္းေနၾကေတာ့ တာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုပဲ အယူ၀ါဒသေဘာထားေတြ ကြဲျပားေနေန စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ တရားပြဲ နာယူဖို႕ကို တညီတညာတည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲသည္ၿမိဳ႕မွာ စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ တရားပြဲေတြဟာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ တစတစရလာ ပါေတာ့တယ္။ ဘာသာထဲ ၀င္လာၾကတဲ့ သူေတြဟာလည္း အံ့ၾသစဖြယ္ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ မ်ားျပား လာၾကပါတယ္။ အဲ့သည္ၿမိဳ႕က အက်င့္ဆိုးေတြဟာလည္း တစနဲ႕တစ အားရုတ္လာၿပီး စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ တရားေဟာခ်က္ေတြက ေနရာ ယူလာပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းကို အဖဘုရား သခင္ ေကာင္းခ်ီးေပး ေတာ္မူပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ ပါရမီ ရင့္က်က္ပံု တရားေဟာေကာင္းပံု၊ အံ့ဖြယ္ အမႈေတာ္ေတြကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပံု၊ စသည့္ သတင္းေတြဟာ တနယ္လံုးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားပါတယ္။ သူ႕ရ႕ဲ တရားပြဲတုိင္းဟာလည္း တိုးမေပါက္ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ကို စည္ကားလွပါတယ္။
ေနာက္ တစ္ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ (၁၂၂၈) ခုႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၀ါတြင္းမွာေတာ့ ၀ါတြင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သိေကာင္း စရာ အေၾကာင္းကို အပတ္စဥ္ဆက္တုိက္ သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြဟာ ဘုရားေကာင္းခ်ီး ခံစားရပါတယ္။ မိသားစု၀င္ အခ်င္းခ်င္း တင္းမာမႈေတြ ေလ်ာ့နည္း သြားၿပီး အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားမႈ၊ တန္ဖိုးထားမႈေတြ ပိုမိုေနရာ ယူလာၾကပါတယ္။ အမ်ား ေရွ႕မွာ သံသယ၀င္ၿပီး မသကၤာမႈေတြႏွင့္ သိကၡာက်ေနၾကရသူေတြ အတြက္ အားလံုးႏွင့္အခ်စ္ေတြ ျပန္ခံစားရၿပီး သံသယႏွင့္ အဖမ္းခံထားရသူေတြဟာ လြတ္ေျမာက္ လာၾကရပါေတာ့တယ္။
စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ ပါရမီ ရင့္က်က္မႈေတြႏွင့္ စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္းရွိမႈေတြေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕သတင္းဟာ ေက်ာ္ေဇာ လာပါေတာ့တယ္။ သူ႕ရဲ႕ တရားေဟာေျပာေတြမွာလည္း လူေတြဟာ ပိုမို စည္ကားလာပါ ေတာ့တယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ကူညီမႈိင္းမမႈေၾကာင့္ အဲ့သည္ၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ ရေသ့ေက်ာင္းေလး တစ္ေက်ာင္းမွာ သြားေရာက္ အနားယူ ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ (၁၂၃၀) ခုႏွစ္ျဖစ္ၿပီး သူ႕ရဲ႕အသက္ေတာ္ဟာ (၃၅)ႏွစ္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
သူငယ္ေတာ္ေယဇူးကို အထူးသဒၶါၾကည္ညိဳသူ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ ကၽြႏ္ုပ္တို႕ရဲ႕ သခင္ခရစ္ေတာ္နဲ႕ မိခင္မာရီယားတို႕ကို အထူးသဒၶါ တရားပြားမ်ားသူ ျဖစ္သည္။ သူတို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားနဲ႕ အနီးကပ္ဆံုးေနရာမွာ အျမဲတမ္းရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ ဘုရားရွင္ လူ႕အျဖစ္ကို ယူေတာ္မူျခင္းႏွင့္ ဆိုင္ရာ နက္နဲရာအခ်က္ေတြန႕ဲ ခရစ္ေတာ္ရဲ႕ ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ေတြကို အထူး သဒၶါၾကည္ညိဳေလ့ရွိသူ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း သူငယ္ေတာ္ ေယဇူးေလးကို စိန္အန္ေထာ္နီနဲ႕ အတူ မၾကာမၾကာေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို စိန္အန္ေထာ္နီဟာ သူငယ္ေတာ္ေလးနဲ႕ အတူရွိေတာ္မူေၾကာင္းကို မ်က္ျမင္ သက္ေသေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို မ်က္ျမင္သက္ေသေတြ အမ်ားႀကီးထဲက တစ္ဦးအေၾကာင္းကို ယေန႕ေ၀မွ် ျခင္ပါတယ္။
စိန္အန္ေထာ္နီ အသက္ရွင္စဥ္ ကေပါ့၊ ““တီဆို”” လို႕ေခၚတဲ့ ပါဒူး၀ါးၿမိဳ႕သား၊ ဂုဏ္သေရရွိ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး အေၾကာင္း ကိုေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီပုဂၢိဳလ္ႀကီးဟာ စိိန္အန္ေထာ္နီ တရားေဟာထြက္တိုင္း လိုက္ပါခဲ့ၿပီး စိန္အန္ေထာ္နီကို ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္နဲ႕ ျပဳစုတတ္ ပါတယ္။
၁၂၂၉-ခုႏွစ္ေလာက္ကေပါ့။ လူႀကီးမင္း ““တီဆို”” ရဲ႕ တေလးတစား ဖိတ္ေခၚမႈေၾကာင့္ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ ““တီဆို”” ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ခမ္းနားထည္၀ါတဲ့ ““ရဲတိုက္””ႀကီးမွာ ရက္အနည္းငယ္ အနားယူခဲ့ပါတယ္။ တစ္ညမွာေတာ့္ ““ဆီဆို””ဟာ စိန္အန္ေထာ္နီ အနားယူေနတဲ့ အနားကို ျဖတ္သြားတယ္။ စိန္အန္ေထာ္နီ တံခါးဘက္က ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးၾကားကေန အလင္းေရာင္ျခည္တန္းေတြ ျဖာထြက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ““တီဆို””ဟာ သိခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႕တံခါးအနားသြားၿပီး ေသာ့ေပါက္ကေန အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိ လိုက္ပါတယ္။ အခန္းထဲက စာအုပ္စားပြဲေပၚက ဖြင့္ထားတဲ့ က်မ္းစာအုပ္ နံေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ လက္နဲ႕ခ်ီပိုက္ထားတဲ့ သူငယ္ေတာ္ေလးကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ စိန္အန္ေထာ္နီ လက္ေပၚက သူငယ္ေတာ္ေလးကလည္း သူ႕လက္ကေလးနဲ႕ စိန္အန္ေထာ္နီရဲ႕ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ ထားျပန္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ျမင္ကြင္း ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ “တီဆို” တစ္ေယာက္ အ့ံၾသျခင္းႀကီးစြာနဲ႕ ရင္သပ္ ႐ႈေမာခဲ့ရပါတယ္။
သူငယ္ေတာ္ေလး ပတ္လည္မွာ လင္းေရာင္ျခည္ေတြဟာ ၀င္းျဖာေနပါေတာ့တယ္။ သူငယ္ေတာ္ေလးနဲ႕ စိန္အန္ေထာ္နီတို႕ဟာ တစ္ဦးကို တစ္ဦးေျပာမျပႏုိင္ေအာင္ အၾကင္နာေတြ ဖိတ္မတတ္နဲ႕ ၾကည့္ေနလိုက္ ၾကပါတယ္။ ေငးေမာၾကည့္ေနမိတဲ့ တီဆိုရဲ႕ ႏွလံုးသားမွာေတာ့ ပီတိေတြျဖာလို႕၊ ႏွလံုးသား ျဖဴစင္ၿပီး မိမိရဲ႕အထူး အခြင့္အေရးမ်ား ခံစားရေသာ အေစခံ စိန္အန္ေထာ္နီကို ဘက္သလင္ၿမိဳ႕သား သူငယ္ေတာ္ ေယဇူးနဲ႕က ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္မႈမ်ား ေပးလ်က္ရွိပါသည္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီ့ထက္ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္းမ်ိဳး ရွာလို႕ေတြ႕ပါမည္လား မိတ္ေဆြ။ သူငယ္ေတာ္ႏွင့္ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ တံခါးဘက္ကို ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ သူ႕ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းထဲ၀ယ္ ေပြ႕ခ်ီထားေသာ သူငယ္ေတာ္ေလးက ရုတၱရက္တီဆိုရွိတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ဖက္ကို လက္ညႈိးထိုးျပၿပီး စိန္အန္ေထာ္နီကို တိုးတိုးေလး ေျပာေနပါတယ္။ တီဆိုလည္း ငါေခ်ာင္းၾကည့္ ေနတာကို သူသိသြားၿပီလို႕ ခံစားလိုက္ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူေခ်ာင္း ၾကည့္ေနတာက သူ႕ကို အျပစ္ေျပာဖို႕ မဟုတ္ပါဘူး။
တီဆိုက အဲ့သည္ျမင္ကြင္းေလးကို သူ႕မ်က္ေစ့ေအာက္က ေပ်ာက္သြားမွာစိုးလို႕ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ ေနပါတယ္။ ေကာင္းကင္က ေရာင္ျခည္ေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ၿပီး အေမွာင္ထုေလး ဖံုးလာတဲ့ အထိေပါ့။ အဲ့သည္ၾကမွပဲ အေဆာင္ကို ျပန္လာခဲ့ရပါ ေတာ့တယ္။
ခဏေနေတာ့ စိန္အန္ေထာ္နီဟာ တီဆိုအခန္းကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ေတြ႕တာနဲ႕ တီဆိုကို ေပြ႕ဖက္ၿပီး
စိန္အန္ေထာ္နီက တစ္ခု ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ သူအသက္ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဒီရူပါရံုအေၾကာင္းကို ဘယ္သူ႕ကိုမွ် မေျပာဖို႕ ကတိေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ စိန္အန္ေထာ္နီ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အတိုင္း စိန္အန္ေထာ္နီအသက္ ရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဒီထူးဆန္း အ့ံၾသဖြယ္အေၾကာင္းကို တီဆိုဟာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ေနခဲ့ပါတယ္။ စိန္အန္ေထာ္နီမရွိတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဒ႐ူပါရံုကို ျပန္ေျပာျပတိုင္း တီဆိုဟာ မ်က္ရည္ ေတြ၀ဲၿပီး ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းေတြလည္း ျမန္ျမန္ ခဲ့ရပါတယ္။
အလြန္ အင္မတန္မွႏွိမ့္ခ်ၿပီး ရိုးသားျဖဴစင္ေသာ စိန္ဖရန္စစ္စကင္ ရေသ့အန္ေထာ္နီကို ျပဳစုဧည့္ခံခဲ့တဲ့ “တီဆို”ကို ဘုရားရွင္ကေတာ့ ပစ္မထားပဲ ဆုလာဘ္ေတြခ်ီးျမွင့္မွာက ေသခ်ာလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရိုးသား ျမင့္ျမတ္တဲ့ ရွင္ရေသ့ စိန္အန္ေထာ္နီနဲ႕ သူငယ္ေတာ္ ေယဇူးေလးတို႕ စကားလက္ဆံုက်တဲ့ ႐ူပါရံု ျမင္ကြင္းကို မ်က္ျမင္ သက္ေသတစ္ဦး အေနႏွင့္ ဖူးေတြ႕ေစခဲ့တာပဲ ျဖစ္မွာ ေသခ်ာလွပါတယ္။
အဲ့ဒီ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ “တီဆို”ဟာလည္း ေလာကီ စည္းစိမ္ေတြကို ၿငီးေငြ႕လာၿပီး ပိုင္ဆိုင္သမွ် အရာအားလံုးကို စြန္႕ပစ္ကာ ရေသ့ဂိုဏ္းသို႕ ၀င္လုိက္ပါေတာ့တယ္။ တီဆိုဟာ ရေသ့ဂိုဏ္းမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ ရေသ့ ၀ိနည္းေတာ္မ်ားနဲ႕အညီ ေနထိုင္က်င့္ႀကံ တရားအားထုတ္ ခဲ့ပါတယ္။ စိန္အန္ေထာ္နီ ပ်ံလြန္ၿပီးေနာက္ ႏွစ္-ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ တီဆိုလည္း ပ်ံ လြန္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
လင္ရွိ မယား ဘေရွဘကို လိုခ်င္လို႕ စစ္သူႀကီး ဥရိယကို ျပန္လမ္းမရွိတဲ့ ေရွ႕တန္း စစ္မ်က္ႏွာကို ပို႕ခဲ့တယ္။ ““သူ႕မယားလိုခ်င္ရင္ သူ႕လင္လွံႏွင့္ ထိုးရတယ္”” ဆိုတဲ့ အဆို အတိုင္းဘဲ ျပဳမူခဲ့တာဟာ ကာမဂုဏ္ေၾကာင့္ ပါဘဲ။ ေနာဧလက္ထက္ လူေတြေရလႊမ္းမိုး ခံရၿပီး ေသခဲ့ရတာလည္း ဒီကာမဂုဏ္အေပ်ာ္ အပါးေၾကာင့္ပါဘဲ။ SrPaul က ကာမဂုဏ္လိုက္စားျခင္းဟာ ပင္လယ္ေရ ေသာက္ရသလိုမ်ိဳးဘဲ ငတ္ၿပီးရင္းငတ္ေစတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္ေနာက္ မလိုက္ဖို႕ ဆံုးမထားတာေတြ႕ရပါတယ္။
