Oct 1, 2009

ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ


ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဥာဏ္ပညာ

သခင္ေယဇူးက သူ႔ရဲ႕ အသင္းေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ရာမွာ ထာ၀ရတည္ၿမဲေစဖို႔ရာ ယံုၾကည္ျခင္း (Faith) နဲ႔ ဥာဏ္ပညာ (Wisdom) ဆိုတဲ့ မဏၰိဳင္ႀကီးႏွစ္ခုကို အေျချပဳခဲ့ပါတယ္။ တပည့္တာ္ႀကီး သံေပ႐ူးနဲ႕ သံေပါလူးတို႔ဟာ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႕ ဥာဏ္ပညာကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အသင္ေတာ္ရဲ႕ မဏၰိဳင္ႀကီးႏွစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ သခင္ေယဇူးက သူ႕ရဲ႕ အသင္းေတာ္ႀကီးကို ယံုၾကည္ျခင္းျပင္းျပတဲ့ သံေပ႐ူး၊ ဥာဏ္ပညာႀကီးမားတဲ့ သံေပါလူးတို႔နဲ႕ ဘယ္လို တည္ေဆာက္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ေလ့လာၾကည့္ၾကပါစို႔။


သံေပ႐ူး
သူဟာ ဂါလီလဲနယ္က စာေပမတတ္တဲ့ တံငါသည္ တစ္ဦးပါ။ သူ႕ရဲ႕ ညီအင္ဒ႐ူးက ေခၚလာလို႔ သခင္ေယဇူးနဲ႕ သိခြင့္ရတာဆိုေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ သခင္ေယဇူးက သူ႕ကို သြားေလရာ ေခၚသြားတတ္ပါတယ္။ "လူအမ်ားတုိ႔သည္ ငါအား အဘယ္သူဟု ထင္ၾကသနည္း" (လုကား၉း၁၈)ဆိုတဲ့ သခင္ ေယဇူးရဲ႕ေမးခြန္းကို တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျဖၾကပါတယ္။ သံေပ႐ူးကေတာ့ "ကိုယ္ေတာ္သည္ အသက္ရွင္ေတာ္မႈ ေသာဘုရား၏ သားေတာ္ ခရစၥတူးသခင္ ျဖစ္ပါ၏" (လုကား ၉း၂၀)လို႔ အမွန္ဆံုး အေျဖကိုေပးခဲ့ပါတယ္။ ယံုၾကည္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဒီအေျဖကုိ ခမည္းေတာ္ဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဖာ္ျပေတာ္မူတယ္လို႔ သခင္ေယဇူးက ခ်ီးက်ဴးခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေျဖေၾကာင့္ သူ႕ကို အသင္းေတာ္ရဲ႕ အုတ္ျမစ္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တံခါးေသာ့နဲ႕ တကြ ၀င္ခြင့္ျပဳမျပဳ ဆိုတဲ့ အာဏာကိုပါ ေပးအပ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္ (မာေတဦး ၁၆း၁၇-၁၉)။ ေတာင္ေပၚမွာ သခင္ဘုရားအဆင္း သ႑န္ေျပာင္းလဲတဲ့ အခ်ိန္ ခမည္းေတာ္ဘုရားရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္ကို ၾကားရၿပီးတဲ့ ေနာက္ သံေပ႐ူးရဲ႕ ယံုၾကည္ျခင္း ပိုမိုခိုင္ၿမဲ လာပါတယ္ (မာေတဦး ၁၇း၁-၈)။

သံေပါလူး
သူဟာ တာ႐ႈၿမိဳ႕က ရာဘီဘြဲ႔ရ က်မ္းတတ္ဆရာ ဖာရီ႐ွဲတစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႕ေခတ္အခါမွာ ပညာအတတ္ဆံုး သူတစ္ဦးပါပဲ။ တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ လက္ေထာက္ဦးပဇင္းႀကီး စတီးဗင္းကို သခင္ေယဇူးအေၾကာင္း ေဟာလို႔ ေက်ာက္ခဲနဲ႕ ေပါက္သတ္ၾကတံုးက သူဟာ ကေလး ဘ၀နဲ႕ တတ္အားသမွ် ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္ (တမန္ ၇း၅၈)။ အဲဒီလို ခိုင္မာခဲ့တဲ့ ခရစ္ယာန္ မုန္းတီးစိတ္ကို လူႀကီးျဖစ္ လာတဲ့အခါမွာ ဆက္ၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ေတြကို ဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲ ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ ခရစ္ယာန္ေတြကို ဖမ္းဆီးဖို႔ ဒါမာစကူးၿမိဳ႕ကုိ အသြားလမ္းမွာ သခင္ဘုရားက တန္ခိုးထင္ရွားျပၿပီး တပည့္ေတာ္ႀကီး အျဖစ္ တိုက္႐ိုက္ ေရြးခ်ယ္ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္ (တမန္ ၉း၁-၃၀)။ သူေနာင္တရၿပီး သခင္ ေယဇူးကို ျပန္ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဖာရီ႐ွဲေစာလုဘ၀ကေန တပည့္ေတာ္ႀကီး ေပါလုျဖစ္လာၿပီး က်န္ရွိေနတဲ့ ဘ၀သက္တာမွာ သူ႕ရဲ႕ပညာစြမ္းနဲ႕ လူမ်ိဳးကြဲ ဘာသာျခားေတြကို သခင္ေယဇူးအေၾကာင္း ေဟာေျပာသက္ေသခံတဲ့ တမန္ေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ က်မ္းတတ္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတြက္ ဖာရီ႐ွဲေတြနဲ႕ ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး တရားေဆြးေႏြးႏိုင္သလို ေရာမႏိုင္ငံသား ခံယူထားတဲ့အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္သူအာဏာပိုင္ေတြကိုလည္း တရား ေဟာခြင့္ႀကံဳခဲ့ရပါတယ္။ သူရဲ႕ ဓမၼသၿဂႋဳလ္ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္မႈကို သူေရးသားခဲ့တဲ့ ၾသ၀ါဒစာ (၁၄)ေစာင္က သက္ေသ ျပေနပါတယ္။

တူညီခ်က္
တစ္မ်ိဳး ဆီအားသာတဲ့ ဒီတပည့္ ေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါးမွာတူညီတဲ့ အဓိက အေရးႀကီးဆံုး အခ်က္ကေတာ့ "သခင္ေယဇူး ကုိခ်စ္ျခင္း" ပဲျဖစ္ပါတယ္။
သခင္ေယဇူး ရွင္ျပန္ထေျမာက္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ သံေပ႐ူးကို ထင္ရွားျပၿပီး "သင္သည္ ငါ့ကို ခ်စ္သေလာ" လို႔ သံုးႀကိမ္ တိုင္တိုင္ ေမးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သံေပ႐ူးက ခ်စ္ေၾကာင္း၀န္ခံတဲ့ အခါ "ငါ၏သိုးတို႔ကုိ ေကြၽးေမြးေလာ့"လို႔ တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။ သခင္ဘုရားေပးတဲ့ တာ၀န္ကို သံေပ႐ူး ေက်ၿပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ သခင္ေယဇူး အေၾကာင္း ေဟာေျပာ သက္ေသခံတဲ့ အတြက္ အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္ (တမန္ ၁၂း၁-၁၁)။ ေရာမ အာဏာပိုင္ေတြက တစ္ဖက္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက တစ္ဖက္ ၀ိုင္းၿပီးႏွိပ္စက္လို႔ ေျပးလႊားေနရတဲ့ၾကားထဲက ၾသ၀ါဒစာ (၂) ေစာင္ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေရာမၿမိဳ႕က စိန္ပီတာေက်ာင္းေတာ္ႀကီး ေနရာမွာ လက္၀ါးကားတိုင္း ေဇာက္ထိုးတင္ၿပီး အသတ္ခံ ခဲ့ရပါတယ္။
သံေပါလူးကေတာ့ သခင္ေယဇူး အေၾကာင္း လွည့္လည္ေဟာေျပာဖို႔ ကုန္းတတန္၊ ေရတတန္နဲ႕ သာသနာျပဳခရီး (၃)ႀကိမ္ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေတာအတြင္း ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ဒု-ေကာရိႏၲဳ ၁၁း၂၃-၂၇ မွာ အေသးစိပ္မွတ္တမ္းတင္ ထားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးသူလည္းပဲ ေရာမၿမိဳ႕မွာ ေခါင္းျဖတ္ၿပီး ကြပ္မ်က္ခံခဲ့ ရပါတယ္။
ဒါေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ သခင္ဘုရားကို ခ်စ္တဲ့သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ေမတၱာတရားဘယ္ေလာက္ႀကီးမားတယ္ ဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။

နိဂုံး
ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြ သံေပ႐ူးနဲ႕ သံေပါလူးတို႔ကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ရာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံဖို႔ လိုအပ္သလို ယံုၾကည္ျခင္းကို ပ်ံ႕ႏွံေစဖို႔လည္း ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွာ သံေပ႐ူး ေလာက္ ယံုၾကည္ျခင္းနဲ႕သံေပါလူးေလာက္ ပညာပါရမီ မရွိေသးေပမယ့္ သခင္ေယဇူး အေပၚထားရွိတဲ့သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာမ်ိဳးေပးသနားေတာ္မူပါလို႔ ဆုေတာင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ရာကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ တတ္တဲ့ပညာနဲ႔ သက္ေသခံ ႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသြားၾကပါစို႔။

ခံပြင့္

No comments: