လူသား .... ေလွငယ္
ေရွ႕ဆက္ရမဲ့ ဘ၀ခရီးအတြက္
“တက္မ”ေလးကိုင္ခါကြယ္
ဘ၀ေလငယ္ကေလးအထဲမွာ
ရွိသမွ်ခြန္အားေတြ အသံုးျပဳခါကြယ္
ဘ၀ေရစီးေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္ခဲ့ရတယ္
တခါတရံမွာ ေလျပည္ညွင္းေလးေတြနဲ႕
သက္ေတာ့သက္သာၿငိမ့္ဆင္းခဲ့ရလို
တခါတရံမွာေတာ့ ျပင္းထန္တဲ့ မုန္တိုင္းေတြၾကား
ရုန္းကန္ၿပီး ေလွာခတ္ခဲ့ရတယ္။
စိတ္ဓါတ္ေတြေျပာင္းလဲ
ရာသီေတြေဖာက္ျပန္ခဲ့ေတာ့
ေလျပည္ညွင္းဆိုတာ ရွာမွရွားၿပီကြယ္
အၿမဲရင္ဆိုင္မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္
အားအင္ေတြလည္း ကုန္ခန္းၿပီး
ေလွာ္တက္ေလးလည္း က်ိဳးခဲ့တယ္
ေဖးကူမဲ့သူ မရွိဘူးလို႕ ေတြးေတာမိခိုက္
ရုတ္တရက္ အသံရွင္တစ္ဦး .....
“၀န္ေလး၍ ပင္ပန္းေသာသူ အေပါင္းတို႕ ငါ့ထံသို႔လာၾကေလာ...
ငါသည္ ခ်မ္းသာေပးမည္။ ငါ့ထမ္းဘိုးကို တင္၍ ထမ္းၾကေလ့ာ
ငါ့ထံ နည္းခံၾကေလာ ငါသည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ႏိႈမ့္ခ်ေသာ စိတ္သေဘာရွိ၏။
သင္တို႕စိတ္ႏွလံုးသည္ သက္သားျခင္းကို ရလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား ငါ့ထမ္းဘိုးသည္ ထမ္းလြယ္၏။ ငါ့၀န္သည္လည္း ေပါ့၏”
ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
ရွင္မသဲ (၁၁း ၂၈ – ၃၀)
ေကာင္းကင္ေရႊ
ေကာင္းကင္ေရႊ
No comments:
Post a Comment