ယံုၾကည္ျခင္းအေမြ
ဓမၼေဟာင္းမွာ သစ္ပင္ရဲ႕အသီးေၾကာင့္ အာဒံနဲ႕သားစဥ္ေျမးဆက္ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရေပမဲ့ဓမၼသစ္မွာ သစ္တိုင္ရဲ႕ အသီးေၾကာင့္လူသားေတြ ကယ္တင္ျခင္း ခံၾကရပါတယ္။ မီးကိုမီးနဲ႕ျငိႇမ္းလ႕ိုမရသလို ရန္ကိုရန္ခ်င္းတံု႕ ႏွင္းလို႕
လည္းမရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အာဒံရဲ႕မနာခံမႈကိုသခင္ေယဇူးက နာခံျခင္းနဲ႕ေျဖရွင္းေပးေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ “ငါသည္ ခမည္းေတာ္အားျဖင့္ အသက္ရွင္သည္နည္းတူ ငါ့ကိုစားေသာသူသည္ငါ့အားျဖင့္ အသက္ရွင္လိမ့္မည္” (ေယာ၅း ၅၇)။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူတဲ့သခင္ဘုရားကကြၽႏု္ပ္တို႕ အတြက္ထာ၀ရအသက္ကို ကတိထား ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒီစကားဟာယံုၾကည္သူမ်ားအတြက္ ခြန္အားျဖစ္ေပမဲ့မယံုၾကည္သူမ်ား အတြက္ကေတာ့သခင္ဘုရား ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူတယ္ ဆိုတာကို အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနရပါတယ္။အခ်ိဳ႕က သခင္ဘုရားေသခံေတာ္မူတာဟာ “အားမတန္လို႕မာန္ေလွ်ာ့ၿပီး ၀ဋ္ရွိလို႕ခံလိုက္ရတာ”လို႕ဆိုပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘုရားအျဖစ္ကိုရဖို႕ စြန္႕ျခင္းငါးပါးကိုျပဳရတယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ စြန္႕ျခင္းငါးပါးကေတာ့ ပစၥည္းဥစၥာကိုစြန္႕ျခင္း၊ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခုကို စြန္႕ျခင္း၊ သား၊ သမီးကိုစြန္႕ျခင္း၊ ဇနီးမယား ကိုစြန္႕ျခင္းနဲ႕ ေနာက္ဆံုးအသက္ကိုစြန္႕ျခင္းတို႕ပါပဲ။ ဒီလိုစြန္႕ရတဲ့ အရာငါးပါးဟာ တစ္ပါးထက္တစ္ပါး ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားမႈပိုမိုႀကီးမားတယ္ဆိုတာ သတိျပဳမိမွာပါ။ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားေလ စြန္႕လႊတ္ ေပးဆပ္အနစ္ နာခံဖို႕ ခက္ခဲေလပါပဲ။ အခက္ဆံုးကိုမွ သခင္ဘုရားကလက္ေတြ႕က်င့္ျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ “ကိုယ့္အေဆြတုိ႕ အဖို႕ငွါ ကိုယ့္အသက္ကိုစြန္႕ျခင္းေမတၱာထက္သာ၍ျမတ္ေသာ ေမတၱာသည္မရွိ” (ေယာ၁၅း၁၃)။ သခင္ဘုရား
အေနနဲ႕လူ႕အျဖစ္ကို ယူေတာ္မမူခင္ကတည္း ကေ၀ဒနာလမ္းကို ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္မွန္းထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ “ကိုယ္ေတာ္သည္ယဇ္ႏွင့္ ပူေဇာ္သကၠာကို အလိုေတာ္မရွိသည္ျဖစ္၍ က်မ္းစာလိပ္၌အကြၽႏု္ပ္ကို ရည္ညႊန္းၿပီး ေရးထားသည္ႏွင့္အညီ အကြၽႏု္ပ္သည္ သြားပါမည္ဟု၀န္ခံပါ၏” လို႕ (ဆာလံ၄၀း၈)မွာေတြ႕ရပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ခံထမ္းရမဲ့ ဒုကၡဟာ အလဟသမျဖစ္မွန္းသိလို႕ လုိလိုလားလား ခံထမ္းေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
လူရဲ႕အသက္ျဖစ္တဲ့ေသြးကို တစ္စက္မက်န္ သြန္းေလာင္းေပးၿပီး မိမိကိုယ္ကုိ ကြၽႏု္ပ္တို႕အတြက္ စေတးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာင္စာျဖစ္ေတာ့မယ့္ ႀကြက္ရဲ႕စြန္႕လႊတ္ျခင္းဟာ ဒါနမေျမာက္ပါဘူး။ သခင္ဘုရားကေတာ့ ကားတိုင္လမ္းဟာ ခါးသီးမွန္းသိေပမဲ့ ခမည္းေတာ္ရဲ႕အလိုေတာ္ကိုနာခံ ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ မတတ္သာလို႕မဟုတ္ပါ။ သိလွ်က္နဲ႕စြန္႕လႊတ္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပ်ားေတြဟာပ်ားဖေယာင္းေတြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကတယ္။ ဂ်ံဳစပါးေတြဟာ ေျမမွာက်ၿပီး အပင္ေပါက္တဲ့အခါ အသီးမ်ားစြာသီးတယ္။ သစ္ပင္ပန္းမာလ္၊ တိရိစၦန္ေတြဟာ လူေတြအတြက္ အစားေသာက္၊ အ၀တ္အထည္၊ ေဆး၀ါးေတြျဖစ္လာတယ္။
ဒါေတြဟာပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးကိုရဖို႕ မိမိဘ၀ကို အသံုးခ် အနစ္နာခံလိုက္ျခင္းပါပဲ။ သခင္ဘုရားရဲ႕ က်ိဳးပဲ့တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တို႕ ထာ၀ရအသက္ရွင္ခြင့္ ရၾကပါတယ္။ ”ထိုသူသည္ ငါတို႕၏ လြန္က်ဴးျခင္းအျဖစ္မ်ားေၾကာင့္ နာက်င္စြာႏွိပ္စက္ျခင္းကိုခံရေလ၏။ သူခံ ရေသာဒဏ္ခ်က္မ်ားအားျဖင
့္ ငါတို႕သည္ အနာေပ်ာက္လွ်က္ရွိၾက၏” (ေဟရွာယ-၅၃း၅)။ ဒါေၾကာင့္ သခင္ဘုရားအေနနဲ႕ အားမတန္လို႕ မာန္ေလွ်ာ့ၿပီး ၀ဋ္ရွိလို႕ခံရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ထာ၀ရအသက္ကိုရဖို႕ရာ ေလာကအသက္နဲ႕ေပးဆပ္ခဲ့တာျဖစ္ ပါတယ္။တခ်ိဳ႕ကေတာ့ “တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြဟာ အေလာင္းေတာ္ကိုခိုးယူ သြားၾကၿပီး သခင္ဘုရားရွင္ ျပန္ထေျမာက္တယ္လိုို႔ လိမ္ညာခဲ့ဲ့ၾကတာပါ” လိုို႔ဆိၾုကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြသာ အေလာင္းေတာ္ကို ခိုးသြား႐ိုးမွန္ရင္ ရဟန္းအႀကီးအကဲေတြနဲ႕ ေရာမအာဏာပိုင္ေတြဟာ ေျမလွန္ၿပီး ရွာၾကမွာ မလြဲပါပဲ။ ေတြ႕မ်ားေတြ႕ခဲ့ရင္ ပုပ္ပြေနတဲ့အေလာင္း ကိုလမ္းလယ္မွာႀကိဳးနဲ႕ဆြဲၿပီး “ဒါလားဟဲ့...ရွင္ျပန္တဲ့သူ” လုိ႕သေရာ္မွာ အမွန္ပါပဲ။ အဲဒီအတိုင္းျဖစ္ခဲ့လို႕ကေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္တို႕လည္းယံုၾကည္သူျဖစ္ လာစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ သခင္ဘုရားအဖမ္းခံရေတာ့ သံေပတ႐ူးကမသိပါဘူးလို႕ျငင္းခဲ့သလို တျခား တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြလည္း ေျခဦးတည့္ရာ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုေယာက်ၤားတန္မဲ့ သူရဲေဘာေၾကာင္ခဲ့တဲ့ သူေတြဟာ ကမၻာအႏွံ႕သြားၿပီး ရွင္ျပန္ျခင္း တရားေဟာရဲတာဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ အသိ ဥာဏ္မရွိတဲ့တိရိစၦာန္ေတြေတာင္ အသက္ေဘးက လြတ္ေအာင္ေျပးတတ္ၾကပါတယ္ လူေတြကဆို ကိုယ္အသက္နဲ႕ခႏၶာကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ကာကြယ္ေနၾကပါတယ္။ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္း ေဟာရင္ အသတ္ခံရမယ္ ဆိုတာသိပါလွ်က္နဲ႕ေဟာရဲၾကတာ တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြဖက္က ေသခ်ာလို႕ပါ။ ေထာင္ျမင္လို႕ ရာစြန္႕ၿပီး ထာ၀ရအသက္ကို ေလာကီအသက္နဲ႕ အလဲအထပ္လုပ္ခဲ့ၾကတာပါ။
တခ်ိဳ႕ၾကျပန္ေတာ့ “သခင္ေယဇူးက ကားတိုင္ေပၚမွာ ေမ့ေျမာသြားတာ ကိုိတပည့္္ေတာ္ႀကီး ေတြဟာတိတ္္တဆိတ္ ေဆးကုေပးခဲ့ၾကၿပီး ရွင္ျပန္ထေျမာက္ တယ္လို႕ေႀကးေၾကာ္တာပါ” လို႕ဆိုၾကျပန္ပါတယ္။ ဧ၀ံဂလိက်မ္းေလးေစာင္စလံုးက သခင္ဘုရားကားတိုင္ေပၚမွာ အသက္ေတာ္စြန္႕ေတာ္မူတာကို ေဖၚျပပါတယ္။ နံေဘးေတာ္ကုိ ထုိးတဲ့စစ္သူႀကီးရဲ႕ လွံခ်က္နဲ႕တင္အသက္ပါေလာက္ပါတယ္။ တကယ္ မေသခဲ့ရင္လည္း ဒီလို ျပင္းထန္တဲ့ဒဏ္ရာကို ေဆးကုသဖို႕ရာ အခ်ိန္ၾကာမွာ ျဖစ္သလို ဖံုးဖိဖို႕လည္းခက္ပါတယ္။ “ပုပ္ရင္ေပၚ ဟုတ္ရင္ေၾကာ္”တဲ့။ ဒီလိုမမွန္ဘဲနဲ႕ဘယ္သူကအသက္စေတးၿပီး ေႀကြးေၾကာ္ရဲပါ့မလဲ။ မုသာ၀ါဒတစ္ခု အေပၚမွာအေျခခံခဲ့ရင္လည္း ဒီေလာက္ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ ေက်ာ္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲပါ႕မလား။
ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြဟာ မိုးဇယ္ရဲ႕ တရားက်မ္းေတြကို ဦးထိပ္ထားၾကပါတယ္။ (တရား၂၁း၂၃) မွာ “သစ္တိုင္၌ဆြဲထားျခင္းကို ခံရေသာ သူသည္ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ဆုိျခင္းကုိ ခံရေသာသူျဖစ္၏”လို႕ဆိုပါတယ္။ ဒီလို အသတ္ခံရသူကိုဘယ္ဂ်ဴးကမွ မက္ဆီးယား အျဖစ္လက္ခံခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မ္းတတ္ဆရာ ဖာရီရွဲ ေစာလူးကိုယ္တိုင္က တပည့္ေတာ္ႀကီး ေပါလူးအျဖစ္နဲ႕ရွင္ျပန္တဲ့ သခင္ဘုရားကို သက္ေသခံခဲ့ပါတယ္။ သခင္ဘုရား ကိုယ္တုိင္က လည္းယုံၾကည္ျခင္းအားနည္းတဲ့ တပည့္ေတာ္ႀကီးေသာမတ္စ္ကုိ ထင္ရွားျပေတာ္မူ ခဲ့ပါတယ္။ ေရွးဦး ခရစ္ယာန္ေတြဟာလည္းရွင္ျပန္တဲ့ သခင္ဘုရားကိုယံုၾကည္ ကိုးစားလို႕ ေရာမအင္ပါယာ မင္းဆက္ဆယ္ဆက္ တိုင္တိုင္ ႏွစ္ေပါင္း သံုးရာေက်ာ္ညႇင္းပမ္း ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။ မမွန္ကန္တဲ့ ကိစၥတစ္ခု အတြက္ဘယ္သူကမ်ားကိုယ့္ကိုယ္ ျခေသၤ့စာေကြၽး၊ မီး႐ႈိ႕သတ္ခံရဲပါ့မလဲ၊ ဘယ္လိုပဲ ေစာဒက တက္တက္အေျဖရွိပါတယ္။
တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြနဲ႕ ေရွးဦးခရစ္ယာန္ေတြဟာ အသက္ေပးၿပီး ယံုခဲ့ၾကလို႕သူတို႕ဆီက ယံုၾကည္ျခင္း အေမြကို ကြၽႏု္ပ္တို႕ခံစားရရွိၾကပါတယ္။ ဒီယံုၾကည္ျခင္းအေမြကို မ်ိဳးဆက္သစ္အတြက္ လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္ဖို႕ ကြၽႏု္ပ္တို႕ႀကိဳးစားၾကပါစို႕။
ရဟန္းတစ္ပါး
No comments:
Post a Comment