စာေပႏွင့္မိသားစုဘ၀
အလိမၼာ စာမွာရွိ ဆိုတဲ့စကားကို ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ၾကားဖူးၾကပါတယ္...။ မွန္ပါတယ္မိတ္ေဆြ၊ စာေပနဲ႕ ထိေတြ႕ေနရတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ၾကည္ႏူးမႈ ဟာယဥ္ေက်းမႈအဆင့္ အတန္း၊ လူ႕အဆင့္အတန္းကို ျမင့္တက္လာေစ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ အခ်ိဳ႕ေသာလူေတြဟာ၊ စာေပနဲ႕ အဆက္အသြယ္ ျပတ္ေတာက္သြားတဲ့အတြက္၊ ငယ္႐ြယ္စဥ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ကအသိနဲ႕ပဲဆက္ၿပီး အ
သက္ရွင္ေနၾကတာေတြကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ဆက္ၿပီး စာအုပ္စာေပေတြကို လိုက္စားေလ့လာလို၊ သူတို႕ရဲ႕ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးအတြက္ ဆက္လွမ္းႏိုင္ေအာင္ ေလွကားေထာင္သည့္သဖြယ္ ျဖစ္တဲ့လူ ေတြရွိၾကပါတယ္။... ဤကဲ့သို႕ လူတစ္လံုး သူတလံုးႏွင့္ ေနႏိုင္ဖို႕ ဆိုတာဟာ သိပ္ကိုခက္ခဲတဲ့၊ သိပ္ကိုရႏိုင္ခဲတဲ့ လူ႕ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ လိုအပ္လွပါတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ စာၾကည့္တိုက္ကို သြားဖို႕၊ စာအုပ္ စာေပဖတ္႐ႈ ေလ့လာႏိုင္ဖို႕ဆိုတာ သူ႕ဘ၀ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သင့္တင့္တဲ့၊ ေကာင္းမြန္တဲ့ အသိုင္း အ၀န္းလိုအပ္လွပါတယ္။ အခ်ိဳ႕လဲအမ်ားႏွင့္ မတူပဲတမူ ထူးျခားၿပီးေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႕ ဆန္႕က်င္ကာ မိမိရဲ႕ဗီဇစိတ္ကေလးေတြ ပါလာတတ္လို႕ ထြန္းေပါက္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရွားလွပါတယ္။ အမ်ားပိုင္ကေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတာ ပိုၿပီးမ်ားပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ကေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ စေတြ႕တုန္းက၊ ကေလးငယ္ဟာ ႏွစ္တန္းေလာက္ ရွိပါၿပီ။ သူဟာ ငယ္႐ြယ္ေပမဲ့ သူဦးေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ မႏၲေလးက နာမည္္ႀကီး စာအုပ္ဆိုင္တစ္ ဆိုင္ကိုေရာက္ေရာက္ လာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူဦးေလးက ဆယ္တန္း၊ သူ႕ဦးေလးကလည္း အမႈိက္ျဖစ္မဲ့ စာအုပ္ဆို ကိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကေလးက စာအုပ္မဖတ္ႏိုင္ ေသးေပမဲ့၊ သူ႕ဦးေလးက စာအုပ္ေတြကို ဖတ္ျပ၊ ရွင္းျပသူက နားေထာင္နဲ႕ပဲ၊ ႏွစ္တန္းေက်ာင္းသား ဒီကေလးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေၾကာင္းေတြ၊ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးေတြကို သိေနတယ္။ သူ႕ ဦးေလးမရွိေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ကာလ ေနာက္ပိုင္းမွာ သံုးတန္းေလာက္သာရွိေသးတဲ့ ဒီကေလးဟာ၊ စာအုပ္ဆိုင္ႀကီးကုိ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ေရာက္ခ်လာတတ္ပါတယ္။
စာအုပ္ဖတ္ဖို႕ထက္ ဒီကေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အိမ္မွာအားေနရင္း ဒီစာအုပ္အငွား ဆိုင္ကိုပဲ သတိရလာတတ္တဲ့ သူ႕ဦးေလးရဲ႕ အက်င့္ေတြ တူေနလို႕ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ဦးေလးမရွိလဲ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သိပ္အေရးႀကီးတာ ကေလးရဲ႕ အေပၚဆိုင္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးပါပဲ။ ဒီကေလးဟာ သိပ္ကံေကာင္းပါတယ္။ ဒီဆိုင္ကဆိုင္ရွင္ လူပ်ိဳႀကီးက ဒီကေလးကို လက္ခံႀကိဳဆိုၿပီး စာအုပ္ငွါးခေတာင္ မယူဘဲနဲ႕၊ ကေလးနဲ႕ကိုက္တဲ့ လိုုက္တဲ့ စာအုပ္ကေလးကို လူႀကီးတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံၾကတယ္ေလ။ ဒီလိုနဲ႕ သူဦးေလးကို အေဖၚျပဳၿပီး လာေနရတဲ့ ကေလးဟာ၊ သူ႕သူငယ္ခ်င္း စာအုပ္ဆိုင္က ဦးဦးေတြနဲ႕အေဖၚလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ သူဟာ သူ႐ြယ္တူကေလးေတြနဲ႕ မတူေတာ့ဘဲ လူႀကီးေတြနဲ႕သာ ေပါင္းတတ္လာပါတယ္။ သူရဲ့ ႏိုင္ငံေရးေတြ၊ ကမၻာအေရးေတြကိုလည္း ကေလးေတြက နားမလည္ၾကပါဘူး။
ဒီလိုနဲ႕ ပဲၾကာလာေတာ့ ဒီစာအုပ္ဆိုင္ကေလးဟာ ကေလးငယ္ရဲ႕ ဒုတိယ အိမ္ ျဖစ္လာတတ္ပါေတာ့တယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းတြင္ နံရံကပ္စာေစာင္ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေလးတန္း ေက်ာင္းသား ဒီကေလးရဲ႕ စာမူတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕ သိပ္ကို အံ့ၾသသြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္တန္း ဒီလုိၿပိဳင္ပြဲမ်ိဳးဆိုတာဟာ အတန္းႀကီး အထက္တန္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ လက္ရာေတြနဲ႕သာ လြမ္းမိုးေနတတ္တာပါ။ ေနာက္ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေက်ာင္းေတြကြဲသြားလို႕ မေတြ႕ျဖစ္ေတာ ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ၀တၴဳေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြေတာင္ ေရးေနၿပီလို႕ေတာ့ ၾကားလိုက္ပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တင္ျပခ်င္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့၊ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ စာအုပ၀ါသနာပါဖို႕၊ စာဖတ္ေလ့ ဖတ္ထရွိဖို႕ဆိုတာဟာ ေရခံ ေျမခံေကာင္းေတြရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ခံႏိုင္တဲ့ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႕၊ အားေပးေထာက္ခံမႈ ရွိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ တင္ျပခဲ့တဲ့ ကေလးဟာ စာအုပ္ဆိုင္က လူႀကီးေတြကသာ ႐ႈပ္ပါတယ္ဆိုၿပီး ေမာင္းထုတ္လိုက္ပါက၊ ဘယ္လိုမွ စာဂ်ပိုးေလးတစ္ေကာင္ ျဖစ္မလာပါဘူး၊ တစ္ေကာင္ဆိုလို သိပ္ရိုင္း သြားပါသလား၊ စာေပ၀ါသနာအုိးမ်ားဟာ သူတို႕ကို စာဂ်ပိုး ေလးတစ္ေကာင္လိုက ေျပာတာကို ခံႏိုင္ၾကပါတယ္။ သိပ္လည္းဂုဏ္လို႕ ေခၚေလာက္တဲ့၊ စာေပ၀ါသနာရွင္ေပၚ ထြက္ခဲ့ၿပီးလား၊ ေပၚထြက္လာ ေတာ့မွာလား။ ေပၚထြက္မလာ ေစခ်င္ဘူးလား၊ သံုးသပ္ပါ မိတ္ေဆြ...စာဖတ္ျခင္းဟာ ရင့္က်က္တဲ့ဘ၀၊ အသိဥာဏ္ရွိတဲ့ ဘ၀ေတြကို ဆြတ္ခူးရယူႏိုင္ၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေပၚကို ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါတယ္ မိတ္ေဆြ ကေလးငယ္မ်ားကို အစတြင္ လစဥ္ထုတ္စာေစာင္ေလးမ်ား၊ ကာတြန္းေလးမ်ားျဖင့္ ကေလးအႀကိဳက္ စည္း႐ံုးႏိုင္ပါတယ္။ အျခားအတြက္ ပိုက္ဆံကို အကုန္က်ခံမည့္အစား အေဟာင္းေစ်းနဲ႕ ျပန္ထုတ္လို႕ရတဲ့ စာအုပ္ေလးေတြ ၀ယ္သင့္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ အိမ္နားမွာ စာအုပ္ဆိုင္ေလးေတြ၊ စာၾကည့္တိုက္ေတြရွိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့ ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကေလးေတြကို ေခၚသြားျခင္းျဖင့္ စိတ္၀င္စားစရာ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးလို႕ ရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေလးၾကေတာ့လည္း စာအုပ္ေတ႕ြရင္ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဖတ္ခ်င္တဲ့ ၀ါသနာႀကီးသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလိုကေလးေတြဆိုရင္ မေကာင္းေသာစိတ္ေတြ၊ အေတြးအေခၚေတြျဖစ္ေစတဲ့ စာအုပ္ေတြ ကေလးေတြ လက္ထဲေရာက္မွာကိုေတာ့ စိုးရိမ္ရပါတယ္။
မရင့္က်က္ေသးခင္ပါ မိတ္ေဆြ၊ ရင့္က်က္တဲ့ အဆင့္အတန္းေရာက္ရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိလွပါဘူး။ သူဟာ သူ ခြဲျခား ဆံုးျဖတ္ႏိုင္သြားပါၿပီ။ အသက္နဲ႕ရင့္က်က္မႈကို မဆံုးျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ေလ့က်င့္ရယူမႈကသာ ရင့္က်က္မႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္တာပါ။ ဒါေတြ အားလံုးဟာ စာအုပ္ထဲက စကားလံုးေတြမွာရွိပါတယ္ မိတ္ေဆြ...
အခ်ိဳ႕ေသာ မိဘေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ကေလးက စာအုပ္ငွါးဖတ္ရလို႕ တေန႕တေန႕ေပးရတဲ့ ပိုက္ဆံကို ႏွေျမာတတ္ၾကပါတယ္။ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ မိသားစုေတြကိုေတာ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳ႕မိသားစုေတြဟာ၊ မိမိတို႕ အျခားသံုးေနတဲ့ ေငြေတြကိုက်ေတာ့ မစဥ္းစားပဲနဲ႕၊ ကိုယ့္သားသမီး တေန႕ စာအုပ္ငွါးဖတ္ရတဲ့ ေငြတစ္ဆယ္ အစိတ္ကို ျမင္တက္ၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိတ္ေဆြ ေဆးလိပ္ေသာက္၊ ကြမ္းစားတာထက္ စာရင္အမ်ား ႀကီးခံသာပါတယ္။ မိမိသားသမီးရဲ႕ ပါလာတဲ့ ၀ါသနာတစ္ခုကို တိုးတက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႕ရန္ မိဘေတြမွ တာ၀န္ရွိလွပါတယ္။
မတတ္ႏိုင္တဲ့ မိဘေတြကေတာ့ ရပ္ကြက္ စာၾကည့္တိုက္ေလးေတြ၊ နီးစပ္ရာစာေပ ၀ါသနာရွင္ေတြကေနၿပီးေတာ့ စာဖတ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ သမိုင္းမွာ ထင္ရွားလွေသာ အာျဗာဟံလင္ကြန္းဟာ၊ စာအုပ္ဖတ္ဖို႕အတြက္ သူမ်ား အိမ္မွာအေစခံ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ မိတ္ေဆြ... ေက်ာင္းမတက္ႏိုင္ရွာတဲ့ လင္ကြန္း၊ ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ လင္ကြန္းဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕
သမၼတႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္...။ စာေပ ေလ့လာျခင္း၊ စာဖတ္ျခင္းရဲ႕ ရလဒ္ေတြပါ မိတ္ေဆြ....ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆံုး ေျပာခ်င္တာကေတာ့ စာဖတ္ျခင္းဟာ မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕ အိမ္ေထာင္စုဘ၀၊ သာယာ တိုးတက္ႏုိင္ေရး အစအတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ စာေပပညာရွင္မ်ားဟာ ေလာကကို အလွဆင္သလို၊ ထိမ္းေက်ာင္းႏိုင္သလို၊ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႕ စာေပ၀ါသနာပါတဲ့ သား သမီးေတြဟာလည္း မိတ္ေဆြတို႕ရဲ႕ အိမ္ကို အလွဆင္ေနမယ္။ ထိန္းေက်ာင္း ေနမယ္ ဆိုတာေတာ့ သတိရေစ ခ်င္ပါတယ္... ကဲဒိလိုဆို.... ဓမၼမိတ္ေဆြရဲ႕ အိမ္မွာစာ ဖတ္၀ါသနာပါေသာ သူမ်ား ေမြးထုတ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ၊ အစပိုင္းမွာ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ ေကာင္ကေလးဟာ သူ႕ဘ၀၊ သူ႕ဦးေလး၊ စာအုပ္ဆိုင္က လူတစ္စုေၾကာင့္ စာေပ ၀ါသနာရွင္မ်ား ျဖစ္သြားခဲ့သလိုပဲ မိမိျပဳစုပါလို႕ တိုက္တြန္းလိုပါတယ္...။
မိတ္ေဆြမ်ားရဲ႔ အိမ္မွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေကာင္းႀကီး ေက်းဇူးေတာ္မ်ား ခံစားရရွိၿပီး စာေပ၀ါသနာပါေသာ စာဂ်ပိုးကေလးမ်ား ထြန္းကား ႏိုင္ၾကပါေစ။ သုခစံအိမ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္ ခ်စ္ေသာ မိတ္ေဆြမ်ား ခင္ဗ်ား......
ေ၀လီ
No comments:
Post a Comment