သိရန္ က်င့္ရန္နိဒါန္း
သခင္ေယဇူး မိုးေကာင္းကင္ကို တက္ၾကြသြားၿပီးေနာက္ တပည့္ေတာ္ႀကီးတို႔ရဲ႕ ေဟာေျပာ သက္ေသ ခံမႈေၾကာင့္ သခင္ေယဇူးကို ယံုၾကည္သက္၀င္လာၾကသူေတြဟာ စေနေန႔ ဗိမာန္ေတာ္မွာ ၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္းၾကၿပီး သခင္ေယဇူးရွင္ျပန္ထေျမာက္တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔မွာေတာ့ နီးစပ္ရာအိမ္ေတြမွာ စုေ၀းၿပီး "မံု႔ဖဲ့ျခင္း"လ႔ို ေခၚတဲ့ မစၦားတရားကို က်င္းပၾကပါတယ္(တမန္ ၂း၄၃-၄၆)။
သူတို႔ ဘိုးစဥ္ ေဘာင္ဆက္ က်င္းပခဲ့ၾကတဲ့ ပါစကားပြဲ၊ အီဂ်စ္ျပည္မွာ ကြၽန္ခံေနရတဲ့ ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မိုးဇယ္ ဦးေဆာင္ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ပဲြဟာ ေရွးေျပး နိမိတ္လကၡဏာသာျဖစ္ၿပီး သခင္ေယဇူးရဲ႕
ဒုကၡစရိယာခံျခင္း၊ အေသခံျခင္းနဲ႔ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းကမွ ကြၽႏု္ပ္တို႔ကို အျပစ္ရဲ႕ ကြၽန္ဘ၀ကေန လြတ္ေျမာက္ေစတဲ့ ပါစကားပြဲ အစစ္အမွန္ ျဖစ္တယ္ဆို တာကိုသိလာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အပတ္စဥ္ တနဂၤေႏြေန႔ကို "သခင္ဘုရားရဲ႕ေန႔" သခင္ေယဇူး ရွင္ျပန္ထေျမာက္တဲ့ ပါစကားပဲြအျဖစ္ က်င္းပၾကသလို ေရွးေခတ္ ပါစကားပြဲက်င္းပတဲ့ သခင္ေယဇူးတကယ္ ရွင္ျပန္ခဲ့တဲ့ ဂ်ဴးျပကၡဒိန္ရဲ႕ နီဆန္လ (၁၅)ရက္ေန႔ကိုလည္း တခမ္းတနား က်င္းပၾကပါတယ္။ အဲဒီပဲြကို သခင္ေယဇူး ေဂ်႐ုစလင္ၿမိဳ႕ကို ၾကြ၀င္တဲ့ ေမတၱာပန္း တနဂၤေႏြ ကေနစတင္ၿပီး တစ္ပတ္ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ေရွးဦးအသင္းေတာ္မွာ ယံုၾကည္လို႔ ေဆးေၾကာျခင္း ခံယူတဲ့သူေတြကို ခ်က္ခ်င္း လက္မခံပါဘူး။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေလ့လာသင္ယူေစၿပီး ႏွစ္စဥ္ ပါစကားပဲြက်မွ ေဆးေၾကာျခင္းေပးပါတယ္။ ဒီနည္းအားျဖင့္ သူတို႔ရဲ႕ အျပစ္နဲ႕ဘ၀ေဟာင္းကို ျမဳပ္ႏွံသၿဂႋဳလ္လိုက္ၿပီး သခင္ေယဇူးနဲ႔အတူ ဘ၀သစ္၌ ရွင္ျပန္ထေျမာက္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ေပၚလြင္ေစပါတယ္။ သူတို႔ကို အဲဒီလို ပါစကားပဲြမွာ ေဆးေၾကာျခင္းေပးဖို႔ရာ ေမတၱာပန္းတနဂၤေႏြေန႔ မတိုင္မီ(၃)ပတ္လိုမွာ အနီးကပ္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္း၊ စစ္ေဆး ေမးျမန္းျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ပါတယ္။ ဒီ(၃)ပတ္ဟာ ၀ါတြင္းသမိုင္းရဲ႕ ပထမအဆင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကေလးဘ၀မွာ ေဆးေၾကာျခင္း ခံသူေတြမ်ားလာပါတယ္။ ခုနက (၃)ပတ္ကို အသက္ႀကီးမွ ယံုၾကည္သူျဖစ္လာတဲ့ သူေတြအတြက္ ဆက္လက္ က်င့္သံုးသလုိ၊ တဖက္မွာလည္း ရာဇ၀တ္သားလို႔ေခၚတဲ့ ယံုၾကည္ျခင္းကို ဆန္႔က်င္သူ၊ သူ႔မယားကိုျပစ္မွားသူ၊ သူ႔အသက္သတ္သူေတြ ေနာင္တယူ၊ ျပစ္ဒဏ္ ဆပ္ေျဖရမယ့္ ကာလအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒီအျပစ္ႀကီးမ်ား က်ဴးလြန္သူေတြကို မစၦားတရားမွာ ပါ၀င္ပူေဇာ္ခြင့္၊ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ပင့္ယူခြင့္မျပဳပဲထားခဲ့ရာကေန ေနာင္တယူ၊ ျပစ္ဒဏ္ဆပ္ေျဖၿပီး ၾကာသပေတးေန႔ႀကီးမွ ျပန္လကၡံခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔တေတြ သာမက ကြၽႏု္ပ္တို႔ လူသားေတြဟာ အားနည္းတဲ့ အေလွ်ာက္ ဘယ္သူမွ အျပစ္နဲ႔မကင္းၾကတဲ့အတြက္ အားလံုးကို ခုလို၀ါတြင္းကာလမွာ ေနာင္တယူ ျပစ္ဒဏ္ ဆပ္ေျဖခိုင္းပါတယ္။ အခ်ိန္ကာလကိုလည္း တနဂၤေႏြေန႔မ်ား
မပါဘဲ မိုးဇယ္၊ ဧလိယနဲ႔ သခင္ေယဇူးတို႔ အစာေရွာင္ခဲ့သလို ရက္ေပါင္း(၄၀)ျပည့္ေအာင္ တိုးျမႇင့္ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။အစာေရွာင္ျခင္း
အျပစ္ဒဏ္ဆပ္ေျဖဖို႔ရာအတြက္ အစာေရွာင္ျခင္းအမႈကို ျပဳရမယ္ဆိုတာ မိုးဇယ္မွ တဆင့္ ထာ၀ရဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေတာင္းဆိုေတာ္မူတဲ့ အမႈျဖစ္ပါတယ္။ "သတၱမလဆယ္ရက္ေန႔၌ အလုပ္ကို အလွ်င္းမလုပ္ ၿခိဳးၿခံစြာ က်င့္လွ်က္ေနရမည္။ ထာ၀ရဘုရားေရွ႔ေတာ္၌ အျပစ္ရွိသမွ်တို႔ႏွင့္ ကင္းစင္မည့္အေၾကာင္း အျပစ္ေျဖျခင္းကို ျပဳရမည္" (၀တ္ျပဳ ၁၆း၂၉၊ ထြက္ ၃၀း၁၀)။ ဒါ့အျပင္ ဓမၼေဟာင္း ေခတ္ကာလမွာ အျခားေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔လည္း အစာေရွာင္ၾကပါတယ္ (၁ဓမၼ ၃၁း၁၃၊ ၃ဓမၶ ၂၁း၂၇၊ ေနဟမိ ၁း၄)။ သူတို႔ရဲ႕ ေနာင္တစြဲယူျခင္းကို ေဖာ္ျပဖို႔ အဓိ႒ာန္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔လည္း အစာေရွာင္ၾကပါတယ္ (၂ရာခ်ဳပ္ ၂၀း၃-၄၊ ဧဇရ ၈း၂၃)။ ဓမၼေဟာင္းမွာ မိုးဇယ္(ထြက္ ၃၄း၂၈)နဲ႔ ဧလိယ(၃ဓမၼ ၁၉း၈)တို႔ ရက္ေပါင္း(၄၀) အစာေရွာင္ခဲ့ၾကသလို သခင္ေယဇူးလည္း ျပဳခဲ့ပါတယ္ (မာေတဦး ၄း၂)။ သခင္ေယဇူးရဲ႕ ေခတ္ကာလမွာ ဘာသာတရား ၾကည္ညိဳ ေလးစားတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတိုင္း အစာေရွာင္ျခင္းကို က်င့္ၾကပါတယ္ (မာေတဦး ၆း၁၆၊ လုကာ ၂း၂၇၊ ၁၈း၁၂)။ တပည့္ေတာ္ႀကီးေတြ ဆုေတာင္းၾကတဲ့အခါ အစာလည္း ေရွာင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ယံုၾကည္သူမ်ားကိုလည္း အစာေရွာင္ဖို႔ သြန္သင္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ေတြ႔ရပါတယ္ (တမန္ ၁း၂၆၊ ၂း၃၇၊ ၁၄း၂၃၊ ၁ေကာ ၇း၅)။ ဒုကၡ အခက္အခဲ ႀကံဳေတြ႔ရခ်ိန္၊ နတ္ဆိုးရန္သူ၊ ေလာကရန္သူ၊ ေသြးသားရန္သူေတြရဲ႕ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကို ခံရခ်ိန္ေတြမွာ အစာေရွာင္ျခင္းကို က်င့္ႀကံ သင့္လွပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ေတြမွာ ေန႔စဥ္ ႐ုန္းကန္ က်င္လည္ေနရတဲ့ ဘ၀ထဲက ႐ုန္းထြက္ၿပီး ဘုရားကို အခ်ိန္ပိုေပးဖို႔၊ ဘုရားသခင္နဲ႔ ပိုမိုေပါင္းစပ္ႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အစာေရွာင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္မွန္ေသာ အစာေရွာင္ျခင္းကေတာ့ "ငါႏွစ္သက္ေသာ အစာေရွာင္ျခင္းဟူမူကား မတရားေသာ အခ်ည္အေႏွာင္ကိုခြၽတ္ျခင္း၊ ေလးေသာ ၀န္ကိုခ်ျခင္း၊ ညႇင္းဆဲခံရေသာ သူတို႔ကိုလႊတ္ျခင္း၊ ထမ္းပိုးရွိသမွ်ကုိခ်ိဳးျခင္း မဟုတ္ေလာ။ မြတ္သိပ္ေသာသူကုိ အစာေကြၽးျခင္း၊ ေနစရာမရွိ ဆင္းရဲေသာ သူတို႔ကို ကိုယ့္အိမ္သို႔ေဆာင္ျခင္း၊ အ၀တ္မရွိေသာ သူကိုျမင္လွ်င္ အ၀တ္ေပးျခင္း၊ ကိုယ့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းကို ၾကည့္႐ႈ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း မဟုတ္ေလာ" (အီဇာအိယ ၅၈း၆-၇)။
ဆုေတာင္းျခင္း
ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ေတာင္းတဲ့ ဆုေတြရမရဆိုတာ ဆုေတာင္းသူရဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္၊ အစြမ္းသတၱိ စတာေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး။ ဘုရားသခင္ရဲ႔ ေရႊဥာဏ္ေတာ္နဲ႔ တန္ခိုး အာႏုေဘာ္ေတာ္မွာသာ မူတည္ပါတယ္။ ဘုရားသခင္က ဆုေတာင္းသူရ႕ဲ႔ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းနဲ႔ သူ႔အေပၚထားတဲ့ ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းကို ဂ႐ု ျပဳေတာ္မူတယ္ဆိုတာ ေအာက္ပါ က်မ္းခ်က္ေတြက ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ "အိုဘုရားသခင္ ကိုုယ္ေတာ္သည္ က်ိဳးပဲ့ေၾကမြေသာ စိတ္ႏွလံုးကို ျငင္းပယ္ေတာ္ မမူတတ္ပါ" (ဆာလံ ၅၁း၁၇)။ "ထာ၀ရဘုရားကို စိတ္ႏွလံုး အၾကြင္းမဲ့ ကိုးစားေလာ့၊ ကိုယ့္ဥာဏ္ကို အမွီမျပဳႏွင့္၊ သြားေလရာရာ၌ ထာ၀ရဘုရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳေလာ့၊ သို႔ျပဳလွ်င္ သင္၏ လမ္းခရီးတို႔ကို ပဲ့ျပင္ေတာ္မူမည္" (သုတၱံ ၃း၅-၆)။ "အခြန္ခံမူကား အေ၀းကရပ္၍ ေကာင္းကင္သို႔ မေမွ်ာ္မၾကည့္၀ံ့ဘဲ ရင္ဘတ္ကို ခတ္လွ်က္ အိုဘုရားသခင္ အျပစ္မ်ားေသာ အကြၽႏု္ပ္ကို သနားျခင္း က႐ုဏာ စိတ္ရွိေတာ္မူပါဟု ဆုေတာင္းေလ၏" (လုကား ၁၈း၁၃)။
ဘုရားသခင္ရဲ႕ အလိုေတာ္ကို မနာခံျခင္းဟာ ေတာင္းတဲ့ဆုေတြကို မျပည့္၀ေစပါဘူး။ "ငါသည္ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ ဒုစ႐ုိက္ကို ငဲ့ကြက္လွ်င္ ဘုရားရွင္သည္ နားေထာင္ေတာ္မမူ" (ဆာလံ ၆၆း၁၈-၁၉)။ က်ဴးလြန္ထားတဲ့ အျပစ္ႀကီးမ်ားကို အာပတ္မေျဖဘဲ ေနျခင္းဟာလည္း ဆုေတာင္းျခင္းအတြက္ အတားအဆီး တစ္ခုပါပဲ။ "သင္တို႔သည္ မ်ားစြာေသာ ပ႒နာကို ျပဳၾကေသာအခါ ငါသည္ နားမေထာင္။ သင္တို႔၏ လက္သည္ အေသြးႏွင့္ ျပည့္လ်က္ရွိ၏။ သင္တို႔၏ ဒုစ႐ိုက္မ်ားကို ငါ့မ်က္ေမွာက္မွ ပယ္ရွားၾကေလာ့" (ေဟရွာယ ၁း၁၅-၁၆)။ (ယာကုပ္ ၅း၁၆၊ ၁ေပ႐ု ၃း၁၂၊ ၁ေယာ ၃း၂၂)။ သူတစ္ပါးကို ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ျခင္းေၾကာင့္လည္း ေတာင္းတဲ့ ဆုနဲ႔ လြဲရပါတယ္။ "သင္တို႔သည္ ဆုေတာင္းေသာအခါ သူတစ္ပါး၌ အျပစ္တင္ခြင့္ရွိလွ်င္ သူ႔အျပစ္ကို လႊတ္ၾကေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘံု၌ ရွိေတာ္မူေသာ သင္တို႔အဖသည္ သင္တို႔၏ အျပစ္ကို လႊတ္ေတာ္မူမည္" (မာကု ၁၁း၂၅)။
ကြၽႏု္ပ္တို႔ ဆုေတာင္းသင့္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲမွာ လူေတြဘုရားသခင္ကို သိလာေစဖို႔ရာ ပထမ အေရးအႀကီးဆံုးပါပဲ (မာေတဦး ၆း၁၊ ၉း၃၇-၃၈၊ ေရာမ ၁၀း၁၊ ၁တိေမာ ၂း၁-၄) ဒုတိယ အေရးအႀကီးဆံုး ကေတာ့ အမိအသင္းေတာ္ အတြင္းမွာ ခ်စ္ျခင္း၊ စည္းလံုးျခင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရွိဖို႔နဲ႔ ခံႏိုင္ရည္ရွိဖို႔ပါပဲ (ေယာ ၁၇း၂၀-၂၃၊ တမန္ ၁၂း၅၊ ေရာမ ၁၅း၃၀-၃၁၊ ၂ေကာ ၁း၁၁၊ ဧဖက္ ၁၆-၂၃၊ ၆း၁၉၊ ဖိလိပၸိ ၁း၉-၁၁၊ ေကာေလာသဲ ၄း၁၂)။ ယံုၾကည္သူ ဘာသာ၀င္မ်ားအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံအႀကီးအကဲမ်ားအတြက္ (မာေတဦး ၆း၁၀၊ ၁တိေမာ၂း၁-၂) ဆုေတာင္းေပးရမွာ ျဖစ္သလို စိတ္ရွည္ သီးခံတတ္ဖို႔လည္း ဆုေတာင္းၾကရပါမယ္ (ေယာဘ ၄၂း၁၀၊ မာေတဦး ၅း၄၄)။ မိမိတို႔တစ္ဦးစီ ၀ိညာဥ္၊ ကာယ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းဖို႔လည္း မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ပါတယ္ (မာေတဦး ၂၆း၃၆-၄၆၊ လုကား ၆း၁၂-၁၃၊ တမန္ ၁း၂၄-၂၅၊ ဆာလံ ၅၇း၁-၃၊ ေနဟမိ ၄း၈-၉၊ တရား ၂၆း၁၅၊ ဖိလိပၸိ ၄း၆၊ ၁ေပ ၅း၆-၇)။
ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းၾကတဲ့အခါ တစ္ခ်ိဳ႔က ဆုေတာင္းခ်ိန္ သီးသန္႔ သတ္မွတ္ေပမယ့္ (ဒံေယလ ၆း၁၀၊ မာေတဦး ၁၄း၂၃၊ မာကု ၁း၃၅) အခ်ိန္အခါေနရာ ေဒသမေရြး ဆုေတာင္းႏုိင္ပါတယ္ (ကမၻာ ၂၄း၁၂-၁၃၊ ေနဟမိ ၂း၄၊ လုကား ၅း၁၆၊ ၆း၁၂၊ ၁၈း၁၀၊ တမန္ ၁၀း၉၊ ၁တိေမာ ၅း၅)။ အမ်ားနဲ႔ ဆုေတာင္းတဲ့အခါ တညီတညြတ္တည္း ျဖစ္ဖို႔လိုေပမယ့္ ကိုယ္တစ္ဦးတည္း ရွိတဲ့အခါ သက္ေတာင့္ သက္သာ ဆုေတာင္းႏိုင္ပါတယ္ (၁ဓမၼ ၁း၂၆၊ ၃ဓမၼ ၈း၅၄၊ ဧဇရ ၉း၅၊ လုကာ ၁၈း၁၁၊ ေယာ ၁၁း၄၁၊ ဧဖက္ ၃း၁၄၊ ၁တိေမာ ၂း၈)။ အဓိက အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ့ "သင္တို႔ အလိုရွိသမွ်ကို သင္တို႔မေတာင္းမီ သင္တို႔အဖ သိေတာ္မူ၏" (မာေတဦး ၆း၈)လို႔ သခင္ေယဇူး မိန္႔ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းနဲ႔ ဆုေတာင္း ၾကဖို႔ပါပဲ။
အလွဴဒါနျပဳျခင္း
အမိအသင္းေတာ္နဲ႔ တကြ သူေတာ္စဥ္မ်ားကို လွဴဒါန္းျခင္း၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း ေပးကမ္း စြန္႔ႀကဲျခင္းဟာလည္း
၀ါတြင္းကာလရဲ႕ က်င့္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ယဥ္ေက်းတဲ့ ဘာသာတိုင္း၊ လူမ်ိဳးတိုင္းက အလွဴဒါနျပဳဖို႔ရာ အားေပးပါတယ္။ "လူသား အခ်င္းခ်င္း ေကာင္းက်ိဳးျပဳျခင္းက လူေတြမွာ နတ္ဘုရားေတြနဲ႔ တူတဲ့ အစြမ္းပါပဲ" လို႔ ေရာမႏိုင္ငံေရး ပညာရွင္ စီဆာ႐ို (၁၀၆-၄၃ဘီစီ)က ေျပာခဲ့သလို ဂရိအေတြးအေခၚ ပညာရွင္ အရစၥတိုတယ္ (၃၈၄-၃၂၂ဘီစီ)ကလည္း "အတၱႀကီးျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း၊ မေကာင္းႀကံျခင္းအားျဖင့္ လူေတြဟာ တိရစၦာန္နဲ႔တူၾကၿပီး အခ်င္းခ်င္း ႐ိုင္းပင္းကူညီျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာျပျခင္းမွာေတာ့ ဘုရားနဲ႔ တူၾကတယ္" လို႔ဆိုပါတယ္။ အလွဴဒါနျပဳျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သခင္ေယဇူး (မာေတဦး ၃း၁၉၊ ၆း၃၊ လုကာ ၆း၃၉၊ ၁၁း၄၁၊ ၂၁း၄) သာမက သံေယာဟန္ (၁ေယာ ၃း၁၆-၁၇)၊ သံယာကုပ္ (ယာ ၂း၁၅-၁၆) နဲ႔ သံေပါလူး (၂ေကာ ၈း၁၀-၁၅၊ ၉း၇) တို႔ကပါ ဆံုးမ သြန္သင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရဟႏၲာ ဂြၽန္ခရစၥေဆာ့စတုမ္(၃၄၉-၄၀၇ေအဒီ)၊ ရဟႏၲာဂေရေဂၚရီ (၅၄၀-၆၀၄ေအဒီ) တို႔ကလည္း အလွဴဒါနျပဳျခင္းဟာ ဘုရားသခင္ကို အားရ ေက်နပ္ေစတယ္လို႔ ျမြက္ဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ျပာခံျခင္း
ဓမၼေဟာင္းမွာ ျပာခံျခင္းဟာ ေနာင္တသံေ၀ဂရျခင္း (အက္စတာ ၄း၃၊ ေယာဘ ၂း၈၊ ေယာန ၃း၈၊ မာေတဦး
၁၁း၂၁)၊ လူသားရဲ႕ တန္ဖိုးကင္းမဲ့ျခင္း (ကမၻာ ၁၈း၂၇) အျပင္လူ႔ဘ၀ရဲ႕နိဂံုး (ကမၻာ ၃း၁၉)ကို ျပဆိုပါတယ္။ ျပာမွာ (Alkali) အယ္လ္ကာလီလို႔ေခၚတဲ့ ဓာတုပစၥည္းတစ္မ်ိဳး ပါ၀င္တဲ့အတြက္ အညစ္အေၾကးေတြကို ေဆးေၾကာ သန္႔စင္ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ျပာဟာ ထင္း ျပန္မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ျပာခံျခင္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ျဖစ္တဲ့ ေနာင္တစြဲယူျခင္းကို က်င့္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးေသာေန႔မွာ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး ထာ၀ရ သုခ ခ်မ္းသာခံစားခြင့္ ရပါလိမ့္မယ္။နိဂံုး
၀ါတြင္းကာလရဲ႕သမိုင္းနဲ႔ ျပာခံျခင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို သိၿပီးတဲ့ေနာက္ သခင္ေယဇူးနဲ႔အတူ ဘ၀အသစ္မွာ ရွင္ျပန္ ထေျမာက္ႏိုင္ၾကဖို႔ရာ အစာေရွာင္ျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္းနဲ႔ အလွဴဒါနျပဳျခင္း ပါရမီမ်ားကို က်င့္ႀကံ ႀကိဳးစားသြားၾကပါစို႔။
ခံပြင့္
(ရွာေဖြစုစည္းတင္ျပသည္။)
(ရွာေဖြစုစည္းတင္ျပသည္။)
No comments:
Post a Comment