စိတ္ဒုကၡမွ --- စိတ္သုခသုိ႕
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႐ြာထိပ္တြင္ အသက္ (၅၀)၀န္းက်င္႐ိွ ဦးေဒါမနစ္ဆိုေသာ လူပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ ႐ွိေလ၏။ သူႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ အလြန္ရင္းႏွီး၍ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ဆရာဟုဆိုလွ်င္လည္း မမွားေပ။ "လုပ္ခ်င္ စိတ္႐ိွတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့ အလုပ္ မ႐ိွဘူးကြဲ႕၊ လူမွာစိတ္က အေရးႀကီးဆံုးပဲ။ စိတ္ထားတတ္ရင္ ကုသိုလ္လည္း ရတယ္၊ ဘ၀ကလည္း ေနေပ်ာ္တယ္" ဟူ၍ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေလာကဒႆနေတြကိုလည္း မ်ားစြာ သင္ၾကားေပးေလ၏။ လသာေသာ ညမ်ားတြင္၊ သူ၏ အိမ္ေ႐ွ႕ ကြပ္ပ်စ္၌ ႐ြာတြင္း႐ိွလူငယ္မ်ား စု႐ံုး ေရာက္႐ိွ လာၾကသည္။ ထိုအခါ ဆရာေဒါမနစ္က ေရေႏြးၾကမ္း၊ ထန္းလ်က္၊ ပဲေလွာ္တို႔ျဖင့္ ဧည့္ခံကာ သူ၏ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို ေျပာျပ တတ္ေလ၏။
"စိတ္ထားတတ္ဖို႔အတြက္ အေတြ႕အၾကံဳေလးတစ္ခု ဦးေလးေျပာျပမယ္။ ဦးေလးငယ္ငယ္က ေပါ့ကြာ၊ ဦးေလးတို႔ ႐ြာထိပ္မွာ ဘိုးဘြားရိပ္သာတစ္ခု ႐ိွတယ္။ တစ္ေန႔ ႐ြာလူႀကီးေတြက ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ ျမက္သြား႐ွင္းမယ္။ တစ္အိမ္ တစ္ေယာက္ မလာမေနရတဲ့။ ဦးေလး ေတာ္ေတာ္စိတ္ ပ်က္သြားတယ္။ အိမ္မွာကလည္း လူငယ္ဆိုလို႔ ဦးေလးပဲ႐ိွတယ္။ အဲဒီေန႕ကလည္း ဟိုဘက္႐ြာနဲ႔ ေဘာလံုးကန္ဖို႕ ခ်ိန္းထားတာ၊ ျမက္႐ွင္းဖို႔ကလည္း မသြားလို႔ မရဘူး။ ဦးေလးလည္း စိတ္စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႕ သြားၿပီး၊ ျမက္႐ွင္းေတာ့လည္း စိတ္မပါဘဲနဲ႔ ႐ွင္းတာေပါ့ကြာ။ ဦးေလး ေဘးက ျမက္႐ွင္းတဲ့ လူေတြကလည္း ပြစိပြိစိနဲ႔ အလုပ္ပ်က္တယ္ ဘာညာေပါ့ကြာ၊ သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး ဦးေလးတစ္ခု စဥ္းစားမိတယ္။ လက္႐ိွ အေနအထားအရ ဦးေလးဟာ ျမက္႐ွင္းရမဲ့ ေနရာကိုလည္း ေရာက္ေနၿပီ။ မ႐ွင္းလို႔လည္း မရဘူး။ ေဘာလံုးလည္း သြားကန္လို႕ မရေတာ့ဘူး။ အေနအထားက ထြက္ေပါက္ မ႐ိွေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဦးေလးစိတ္ကို ေျပာင္းထား ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဘယ္လို ေျပာင္းလိုက္လဲဆိုေတာ့၊ ငါ ခုျမက္႐ွင္းတာဟာ ဘိုးဘြားရိပ္သာမွာ႐ိွတဲ့ အဘိုး၊ အဘြားေတြ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာတဲ့အခါ ခလုတ္မထိ၊ ဆူးမၿငိဖို႔၊ ေျမြပါး၊ ကင္းပါး အႏၱရယ္ကင္းဖို႔အတြက္ ငါျမက္႐ွင္း ရမွာပါလား၊ ဒါဟာ ဘုရားသခင္ႏွစ္သက္တဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုပဲ။ ဒီလို လုပ္ခြင့္ရတာဟာ ငါကံေကာင္းတာပဲ ဆိုၿပီး စိတ္ကို ေျပာင္းပစ္လိုက္တယ္၊ အဲဒီလို စိတ္ေျပာင္း လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ျမက္႐ွင္းလို႔ ေကာင္းမွေကာင္းပဲ။
စိတ္ထဲ ေပါ့ပါးသြားၿပီး ေမာလို႕ေမာမွန္းေတာင္ မသိဘူး၊ စိတ္မပါဘဲ ႐ွင္းေနၾကတဲ့ ေဘးက လူေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေမာေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ ဘိုးဘြားရိပ္သာဘက္ ဦးေလးေရာက္ေတာ့ အဘိုး၊ အဘြားေတြက ဦးေလးတို႔ ႐ွင္းခဲ့တဲ့ေနရာမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပုတီးစိတ္သူက စိတ္ၿပီး၊ တရားမွတ္သူက မွတ္ေနၾကတယ္။ ဦးေလး စိတ္ထဲက ပီတိေတြေဖာ္ျပလို႕ေတာင္ မရဘူး။ မင္းတို႔လည္း ႀကံဳးဖူးၾကမွာပါ။ လူဆိုတာ ထြက္ေပါက္ေတြ ႐ွာတတ္တာပဲ၊ မေတြ႕တဲ့ အဆံုး စိတ္ထားကိုေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္မွ အဆင္ေျပမယ္။ ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ ျမက္႐ွင္းဖို႔ လာေျပာကတည္းက ဦးေလးစိတ္ဟာ ေျပာင္းလဲၿပီးသား ျဖစ္ရမွာ။ ကဲ..ကဲ ေရေႏြးေတြ ထန္းလ်က္ေတြ စားေသာက္ၾကအုံးေလကြာ"ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕လည္း ထန္းလ်က္၊ ပဲေလွာ္မ်ားကိုစားရင္း ေရေႏြးၾကမ္း ေသာက္ၾကေလ၏။ ထုိစဥ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕တြင္ အသက္အႀကီးဆံုး အစ္ကိုႀကီးမွ "ဦးေလးကို တစ္ခုထပ္ေမးရဦးမယ္။ ေလာကမွာ ဒုကၡေတြကုိ ျပံဳးျပႏိုင္ဖို႔ ဘာေတြ လိုအပ္မလဲဗ်ာ" ဆရာဦးေဒါမနစ္သည္ ထန္းလ်က္တစ္ခဲကို ကိုက္လ်က္---
" သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းပဲ။ ငါ့တူေျပာသလို ဒုကၡေတြကုိ ၿပဳံးျပႏုိင္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးတယ္၊ အခ်က္ သုံးခ်က္ ရွိတယ္။
(၁) မိမိဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ သားသမီးၿဖစ္တယ္ဆုိတာ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ရမယ္။
(၂) ဘုရားသခင္က အရာရာကို လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ရမယ္။
(၃) ျဖစ္ေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြအတြက္ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ေကာင္းေသာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုခုရွိေနတယ္ဆုိတာ ယံုၾကည္ရမယ္။
အဲ့ဒီသံုးခ်က္ကို ႏွလုံးသားထဲထည့္ႏုိင္ခဲ့ရင္ ဒုကၡေတြကို ၿပံဳးျပ ယံုတင္မဟုတ္္ဘူး ဟားတိုက္တိုက္ ပစ္ႏုိင္လိမ့္မယ္။ ဦးေလးလည္း ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ ေရာက္ဖူးတယ္၊ ဦးေလး ျပန္စစ္ၾကည့္တယ္ ငါတကယ္ပဲ ဒုကၡေရာက္ေနၿပီလား၊ ငါဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕သားသမီး ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္မိဘကမွ ကိုယ္႕သားသမီးကို ဒုကၡေရာက္ေစခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ မင္းတုိ႕ စဥ္းစားၾကည့္ေလ ဘုရားသခင္က အရာရာကိုဖန္ဆင္းၿပီး ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္။ ႀကဳံေတြရတဲ့ ဒုကၡေတြ ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ေစဆိုရင္ ဒုကၡေတြ အားလုံးၿငိမ္းေအးသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ ဒုကၡေတြ ဆက္ျဖစ္ရတာလဲ။ ဘုရားသခင္ဆီမွာ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုေတာ့႐ိွရမယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေလး ေစာင့္ၾကည့္လိုက္၊ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဘယ္လို အေၾကာင္းအရာေတြ႐ိွလဲဆိုတာ ေပၚလာလိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္ကိုေတာ့ အျပစ္တင္ မေစာမိေစန႔ဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ မိဘေတြ သားသမီးေတြ အမွားလုပ္လို႔ ဒုကၡျဖစ္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ေျဖ႐ွင္းေပးၾကတယ္။ သားသမီးေတြက ေနာက္တစ္ခါ အမွားလုပ္ဖို႔ ၀န္မေလးေတာ့ဘူး။ ဦးေလးကေတာ႔ ဒုကၡကို အဲဒီယံုၾကည္ျခင္းမ်ားနဲ႕ ရယ္ေမာ ပစ္ႏိုင္ခဲ့တယ္" "ဦးေလးစကားေတြက အရမ္းတန္ဖိုုး ႐ိွတာပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဦးေလးအေတြ႕အၾကံဳေတြကိုလည္း ထပ္ေျပာျပဦးေနာ္" ဆရာဦးေဒါမနစ္သည္ ေရေႏြးတစ္ခြက္ကိုေမာ့ ေသာက္လိုက္၍ "ေျပာျပရမွာေပါ့ ငါ႔တူ တို႔ရယ္ ခုေတာ့- အခ်ိန္လင့္ေနၿပီ ေနာက္တစ္ပတ္မွာ ဦးေလးေတြ႕ဖူးတဲ့ ငါးမိနစ္ဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေျပာျပမယ္" ထို႕ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႕သည္ ဆရာဦးေဒါမနစ္အား ႏွဳတ္ဆက္၍ ျပန္မည္အျပဳတြင္ "ငါ့တူ တို႔ကိုေျပာဖို႔ တစ္ခုက်န္ခဲ့တယ္၊ ဘုရားသခင္ကို ယံုၾကည္အားကိုးတာေတာ့ အားကိုးတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ ဘုရားသခင္က ငါတို႔ကို ေ၀ဖန္ ဆန္းစစ္ႏိုင္တဲ့၊ ဆံုးျဖတ္ေျဖ႐ွင္းႏိုင္တဲ့ ဥာဏ္အလင္းေက်းဇူးနဲ႔ စြမ္းအားေတြေပးထားတယ္ ဆိုတာလည္း မေမ့ၾကနဲ႔ေနာ္" ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလံုး ဆရာဦးေဒါမနစ္အားၾကည့္၍ ၿပိဳင္တူေခါင္းညိတ္ လိုက္ၾကေလသည္။
စန္းယုပုိင္ (ဟသာၤတ)
No comments:
Post a Comment