ဘာသာတရားကုိ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ အညီျပဳၾကမည္ဆုိပါက..
(အပိုင္း ၂)
႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ (အပိုင္း ၂)
ႀကိဳတင္သိထားသင့္သည့္ ေနာက္ အခ်က္တစ္ခုမွာ လူမ်ိဳးတစ္ခု၏ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာေပၚရွိ လူမ်ိဳးစုတိုင္းတြင္ မည္မွ်ပင္ေရွးက်ေစကာမူ ႐ိုးရာဓေလ့ အေမြအႏွစ္မ်ားရွိၾကပါသည္။ မည္မွ်ပင္ ေတာက်ေစကာမူ သူတို႕ ကိုယ္ပိုင္ ဓေလ့မ်ားရွိၾကပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ လူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္ ထို ႐ိုးရာဓေလ့မ်ားကို ေပထက္ အကၡရာတင္ကာ ေရးသားထားခဲ့ၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးစုမ်ားကမူ မိမိတို႕၏ ႐ိုးရာဓေလ့ကို စာအုပ္စာေပႏွင့္ မွတ္တမ္း ျပဳမထားခဲ့ၾကပါ။ သို႕ေသာ္ ဘိုးဘြားအေမြ အႏွစ္အျဖစ္ လက္ဆင့္ကမ္း သယ္လာခဲ့ ၾကေလသည္။
လူမ်ိဳးစုတစ္ခု၏ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈဟုဆိုရာတြင္ သူတို႕၏ ႐ိုးရာဘာသာႏွင့္ ဓလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာ အေမြအႏွစ္မ်ား ပါ၀င္သည္။ သူတို႕၏ ေနထိုင္၊ ေျပာဆို၊ ၀တ္စား ဆင္ယင္ပံုမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ၀တ္ျပဳ ကိုးကြယ္ပံု၊ ပြဲေတာ္အခမ္းအနား က်င္းပပံု၊ ေသသူ သဂၤ်ဳိလ္ပံုမ်ားလည္း ပါ၀င္ သည္။ သူတို႕၏ ေရးျခစ္ရာမ်ား၊ ႐ုပ္ပံုေကာက္ ေၾကာင္း၊ နိမိတ္ပံုမ်ား၊ အမွတ္ အသား၊ အထိမ္းအမွတ္၊ သေကၤတ၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ အေရး၊ အဆို၊ အတီး၊ အက စသည့္ အႏုပညာမ်ားပါ၀င္ပါသည္။ အယူအဆ၊ အေတြးအေခၚ၊ ဖြဲစည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုမ်ားလည္း ပါ၀င္ပါသည္။
႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုသည္ ထိုလူမ်ိဳးစု ရွင္သန္လႈပ္ရွားသြားလာရာ ေဒသရွိ သဘာ၀ ေတာေတာင္ ေရေျမအေပၚ အေျခခံပါသည္။ ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ ေလာကကမၻာႀကီး အေပၚထားသည့္ သူတို႕၏ ခံယူခ်က္ကို အေျခခံပါသည္။ သန္႕ရွင္းျမင့္္ျမတ္ေသာ သေဘာတစ္ခု၊ ေနရာတစ္ခု (သို႕မဟုတ္) လံုး၀ဥႆံု ျပည့္စံုေသာ အရွင္တစ္ပါးပါး အေပၚထားသည့္ သူတို႕၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကို အေျခခံပါသည္။ ထို တန္ခိုးေတာ္အရွင္ႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူထက္သာလြန္ျပည့္စံု ေသာ သဘာ၀လြန္အျဖစ္ေတာ္ႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေျပာဆိုဆက္ဆံရာတြင္ အေျခခံပါသည္။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုသည္ ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမ၊ သက္ရွိသတၱ၀ါ၊ ေလာကီေလာကုတၱရာမွ ႐ုပ္မဲ့နာမ္မဲ့မ်ား အေပၚထားသည့္ ထိုလူမ်ိဳးစု၏ ယံုၾကည္ခံ ယူပံုအေပၚ အေျခခံပါသည္။ လူ႕ဒုကၡႏွင့္ ေသျခင္းတရား အေပၚထားသည့္ သူတို႕၏ အယူအဆကိုလည္း အေျခခံပါသည္။
ဘာသာကို ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈျပဳ မည္ဆိုပါက ဤအခ်က္မ်ားကို သိထားရပါမည္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို လူမ်ိဳးတစ္ခုအား ထိေရာက္စြာ ေဟာေျပာ ေၾကညာႏိုင္ရန္ ထိုလူမ်ိဳးစု၏ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ခံယူခ်က္ မ်ားကို ေၾကညက္စြာ သိထားရေပမည္။
႐ုိးရာဓေလ့တစ္ခုမွ မျပဳအမူတစ္ခုသည္ အယူသည္းသည့္အရာတစ္ခုဟု ထင္ျမင္ထားခဲ့ေသာ္လည္း အထက္ပါ အတိုင္း သေဘာေပါက္ပါက အယူသည္းမႈ တစ္ခုမျဖစ္ေတာ့ေပ။ ရဟႏၱာ ရွင္ၾသဂုတ္စတင္းက "နိမိတ္ပံုတစ္ခု (သို႕မဟုတ္) သေကၤတတစ္ခုသည္ လူမ်ိဳးစုတစ္ခုလံုး တူညီစြာလက္ခံထားသည့္ ဓေလ့ထံုးစံ တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။" တစ္ခုတည္းေသာ အမွတ္အသား သေကၤတတစ္ခုပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေရေျမ ေတာေတာင္ေဒသ ျခားနားမႈအေပၚ မူတည္ကာ ကြဲျပားသြားတတ္ပါသည္။ ဥပမာ - အာရွတိုက္သားတို႕အတြက္ ဖိနပ္ သည္ အနိမ့္ဆံုးအရာ၊ အ႐ိုေသ အနည္းဆံုး အရာျဖစ္သည္။ ဘုရားေက်ာင္းကန္သို႕သြား ပါက (သို႕) ဘုရား၀တ္ျပဳပါက ႐ုိေသေလးစားသည့္ အေနျဖင့္ ဖိနပ္ခြၽတ္ၾကသည္။ ဥေရာပသားတို႕ႏွင့္ တစ္ျခားကမၻာ့တိုက္ သားတို႕အတြက္မူ ဖိနပ္ (သို႕) ႐ႈးဖိနပ္ကို သပ္ရပ္ေသခ်ာစြာ ၀တ္ဆင္ပါမွ ႐ိုေသေလး စားေၾကာင္း အဓိပၸာယ္ရေလသည္။ ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက လူေသကို သၿဂၤဳိလ္ရာႏွင့္ ဘုရား၀တ္ျပဳရာတြင္ ေလာ္ ဗာန္ကို မီး႐ိႈ႕ပူေဇာ္တာကို ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္မဟုတ္သူတစ္ဦးအတြက္ နားမလည္ႏိုင္ေပ။ ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက လည္ပင္းမွာ စိတ္ပုတီး (သို႕) ဘုရား ႐ုပ္ပြားေတာ္ဆြဲ ထား ပါက ခရစ္ယာန္ မဟုတ္သူတစ္ဦး အတြက္ေတာ့ အယူသည္းမႈတစ္ခုျဖစ္ေနပါမည္။ ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္တစ္ဦး အတြက္ ေတာ့ ထိုသေကၤတသည္ ရွင္းေနပါမည္။
ထိုနည္းတူ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးအတြက္ အမ်ိဳးမတူသူ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ ႐ိုးရာဓေလ့ ထံုးစံတို႕သည္ တစိမ္းဆန္ေနပါမည္။ အယူသည္းမႈတစ္ခု ျဖစ္ေနပါမည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္သည္ ႐ိုးသားႏွိမ့္ခ်စြာ ထိုသေကၤတ၏ အဓိပၸာယ္ကို မေမးျမန္း မေလ့လာပါက နားလည္မႈလြဲေနမည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားေနေပမည္။ ဘာမွ် ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ ေတာ့မည္မဟုတ္ ပါ။ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း သိပ္ၿပီး ထိေရာက္မည္ မဟုတ္ပါ။
ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို ေၾကညာေဟာေျပာသက္ ေသခံေန ၾကေသာ သာသနာျပဳမ်ား ( တိုင္းရင္းသား မ်ားေရာ၊ တိုင္းတစ္ပါးသားမ်ားပါမက်န္) မိမိေရာက္ရာေဒသ၏ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာတို႕ကို သင္ယူရပါမည္။ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ အေသးစိတ္အထိ ေလ့လာရပါမည္။ ထိုေဒသ ထို လူမ်ိဳးသံုးေနသည့္ သေကၤတ (သို႕) ဓလ့၏ ေလးနက္စစ္မွန္ေသာ အဓိပၸာယ္ကို သိႏိုင္မွသာ ေ၀ဖန္မႈမမွားေတာ့ေပ။ အထင္ေသး စိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမည္။ ႏွိမ္လိုစိတ္ ကင္းလာေပလိမ့္မည္။ အမွန္တြင္ ဓေလ့ ထံုးတမ္းတစ္ခုသည္ အေပၚယံအဓိပၸာယ္ထက္ ထိုေလးနက္သည့္ အဓိပၸာယ္မ်ားျဖင့္သာ ျပည့္ေနတတ္ပါသည္။ ထိုေလးနက္ ၿပီးျပည့္၀သည့္ အဓိပၸာယ္မ်ားကို သိလာျခင္း ျဖင့္သာ ထိုလူမ်ိဳးစု၏ ေလာကီေလာ ကုတၱရာအေပၚထားသည့္ ယံုၾကည္ ခံယူခ်က္မ်ားကို သိခြင့္ရလာေပလိမ့္မည္။
ထိုသို႕ဆိုပါက ျမန္မာ ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္သည္ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ထိေတြ႕မႈ နည္းေသးတာကို ေတြ႕လာရပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏ မသင္ယူေသးတာကို ေထာက္ျပေနပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းတို႕ကိုလည္း တရားေတာ္ ေဟာေျပာရာတြင္ တြင္က်ယ္စြာ အသံုးမျပဳတာကို ျမင္လာပါသည္။ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရာတြင္လည္း ျမန္မာ့ဟန္ႏွင့္ ႐ိုးရာဓေလ့၏ အေငြ႕အသက္နည္းေနတာကို ၀န္ခံရပါမည္။
ဘာသာကို ျမန္မာမႈျပဳဖို႕ ျမန္မာ့ ဓေလ့ထံုးတမ္းႏွင့္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူရပါမည္။ သို႕မွသာ ေသြဖီ ရာမ်ားကို စြန္႕ပစ္ႏိုင္မည္။ ဆီေလ်ာ္ရာ မ်ားကို ေပြ႕ပိုက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ သာမန္ဘာသာ၀င္မ်ား ပါ၀င္မႈ ႀကိဳတင္သိထားသင့္သည့္ တတိယအခ်က္မွာ ရင့္က်က္၊ ႐ိုးသားၿပီး တက္ကၽြမ္း ေသာ ဘာသာ၀င္မ်ား၏ အခန္းက႑ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာသာကို ယဥ္ေက်းမႈျပဳျခင္းသည္ သီေအာ္ေလာဂ်ီပညာရွင္မ်ား၏ အလုပ္သက္သက္မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းထိုင္ တစ္ဦးတည္း၏ အလုပ္လည္း မဟုတ္ပါ။ ဘာသာကို ယဥ္ေက်းမႈျပဳျခင္းသည္ သာသနာတစ္ခုလံုး၏ လက္ခံပါ၀င္မႈ လိုအပ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ယံုၾကည္ျခင္း၌ ခုိင္မာရင့္က်က္ေသာ ဘာသာ၀င္မ်ား လိုအပ္ပါသည္။
ဘာသာကို ျမန္မာမႈျပဳျခင္းသည္ ျမန္မာခရစ္ယာန္မ်ား အားလံုးအတြက္ျဖစ္ ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ "ဘယ္အခ်က္ေတာ့ျဖင့္ ျမန္မာမႈျပဳမယ္။" "ဘယ္လို လုပ္ၾကမယ္" "ဘယ္ဟာေတာ့ျဖင့္ မဆီေလ်ာ္ဘူးထင္ တယ္။" စသည္ျဖင့္ အတူတကြ ဆံုးျဖတ္လုပ္ ေဆာင္ႏိုင္ၾကေပမည္။
ဘာသာ၀င္မ်ား ထိုကဲ့သို႕ပါ၀င္ လာျခင္းျဖင့္ ျမန္မာမႈျပဳထားေသာ အရာတစ္ခုသည္ မိမိတို႕အတြက္ ပါလားဟု ခံစားလာေပလိမ့္မည္။ မိမိတို႕ ယံုၾကည္ျခင္း ပိုမို အသက္ရွင္ေစဖို႕ ျဖစ္ပါလားဟု လက္ခံ လာပါလိမ့္မည္။
ကက္သလစ္ သာသနာ့ သံဃာမ်ားပါ၀င္မႈ
ႀကိဳတင္သိထားသင့္သည့္ စတုတၳ အခ်က္မွာ သာသနာေတာ္၏ ဦးေခါင္းမ်ား ျဖစ္သည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အျမင္ က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ လက္ခံအားေပးမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈျပဳျခင္းတြင္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ေရွ့ဆံုး မွ ဦးေအာင္သူျဖစ္ရပါမည္။ ဘာသာ၀င္ မ်ားႏွင့္အတူ လက္တြဲကာ မည္သို႕ မည္ပံု လုပ္ၾကမည္။ မည္သည့္အရာကို ဦးစြာလုပ္ၾကမည္။ စသည္ျဖင့္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ စည္းစည္းလံုးလံုး လုပ္ေဆာင္ၾကရပါမည္။ သာသနာ့ ဦးစီးမ်ားက စိတ္လည္းမပါ၊ အားလည္းမေပး၊ မပူမေႏြးျဖစ္ေနပါက ေအာင္ ျမင္မႈ ေႏွးေကြးေနပါမည္။
ေဒသခံကြၽမ္းက်င္သူမ်ား
ပဥၥမေျမာက္ ႀကိဳတင္သိထားသင့္ သည့္အခ်က္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ရွိထားဖုိ႕လိုအပ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ အတီးအမႈတ္အဆိုအက တြင္ စိတ္၀င္စားသူမ်ား လိုအပ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ လက္မႈပညာတြင္လည္း ကြၽမ္းက်င္သူမ်ား လိုအပ္ပါသည္။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု ပညာ တတ္ေျမာက္သူမ်ား ေမြးထုတ္ေပးရပါမည္။ သည့္အျပင္ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္သည့္ ႐ံုးခန္းမ်ား လိုအပ္ပါသည္။
အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားရွိရမည္ ဆိုေသာ္လည္း သူတို႕ခ်ည္းလည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါေခ်။ အားလံုး စုေပါင္း ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႕ ပိုမိုလိုအပ္ပါသည္။
လူမ်ိဳးစုတစ္ခု၏ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈဟုဆိုရာတြင္ သူတို႕၏ ႐ိုးရာဘာသာႏွင့္ ဓလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာ အေမြအႏွစ္မ်ား ပါ၀င္သည္။ သူတို႕၏ ေနထိုင္၊ ေျပာဆို၊ ၀တ္စား ဆင္ယင္ပံုမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ၀တ္ျပဳ ကိုးကြယ္ပံု၊ ပြဲေတာ္အခမ္းအနား က်င္းပပံု၊ ေသသူ သဂၤ်ဳိလ္ပံုမ်ားလည္း ပါ၀င္ သည္။ သူတို႕၏ ေရးျခစ္ရာမ်ား၊ ႐ုပ္ပံုေကာက္ ေၾကာင္း၊ နိမိတ္ပံုမ်ား၊ အမွတ္ အသား၊ အထိမ္းအမွတ္၊ သေကၤတ၊ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ အေရး၊ အဆို၊ အတီး၊ အက စသည့္ အႏုပညာမ်ားပါ၀င္ပါသည္။ အယူအဆ၊ အေတြးအေခၚ၊ ဖြဲစည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုမ်ားလည္း ပါ၀င္ပါသည္။
႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုသည္ ထိုလူမ်ိဳးစု ရွင္သန္လႈပ္ရွားသြားလာရာ ေဒသရွိ သဘာ၀ ေတာေတာင္ ေရေျမအေပၚ အေျခခံပါသည္။ ေန႕စဥ္ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ သက္ရွိသက္မဲ့ ေလာကကမၻာႀကီး အေပၚထားသည့္ သူတို႕၏ ခံယူခ်က္ကို အေျခခံပါသည္။ သန္႕ရွင္းျမင့္္ျမတ္ေသာ သေဘာတစ္ခု၊ ေနရာတစ္ခု (သို႕မဟုတ္) လံုး၀ဥႆံု ျပည့္စံုေသာ အရွင္တစ္ပါးပါး အေပၚထားသည့္ သူတို႕၏ ယံုၾကည္ခ်က္ကို အေျခခံပါသည္။ ထို တန္ခိုးေတာ္အရွင္ႏွင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူထက္သာလြန္ျပည့္စံု ေသာ သဘာ၀လြန္အျဖစ္ေတာ္ႏွင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေျပာဆိုဆက္ဆံရာတြင္ အေျခခံပါသည္။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုသည္ ေယာကၤ်ား၊ မိန္းမ၊ သက္ရွိသတၱ၀ါ၊ ေလာကီေလာကုတၱရာမွ ႐ုပ္မဲ့နာမ္မဲ့မ်ား အေပၚထားသည့္ ထိုလူမ်ိဳးစု၏ ယံုၾကည္ခံ ယူပံုအေပၚ အေျခခံပါသည္။ လူ႕ဒုကၡႏွင့္ ေသျခင္းတရား အေပၚထားသည့္ သူတို႕၏ အယူအဆကိုလည္း အေျခခံပါသည္။
ဘာသာကို ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈျပဳ မည္ဆိုပါက ဤအခ်က္မ်ားကို သိထားရပါမည္။ ဘာသာတရားတစ္ခုကို လူမ်ိဳးတစ္ခုအား ထိေရာက္စြာ ေဟာေျပာ ေၾကညာႏိုင္ရန္ ထိုလူမ်ိဳးစု၏ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ခံယူခ်က္ မ်ားကို ေၾကညက္စြာ သိထားရေပမည္။
႐ုိးရာဓေလ့တစ္ခုမွ မျပဳအမူတစ္ခုသည္ အယူသည္းသည့္အရာတစ္ခုဟု ထင္ျမင္ထားခဲ့ေသာ္လည္း အထက္ပါ အတိုင္း သေဘာေပါက္ပါက အယူသည္းမႈ တစ္ခုမျဖစ္ေတာ့ေပ။ ရဟႏၱာ ရွင္ၾသဂုတ္စတင္းက "နိမိတ္ပံုတစ္ခု (သို႕မဟုတ္) သေကၤတတစ္ခုသည္ လူမ်ိဳးစုတစ္ခုလံုး တူညီစြာလက္ခံထားသည့္ ဓေလ့ထံုးစံ တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။" တစ္ခုတည္းေသာ အမွတ္အသား သေကၤတတစ္ခုပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေရေျမ ေတာေတာင္ေဒသ ျခားနားမႈအေပၚ မူတည္ကာ ကြဲျပားသြားတတ္ပါသည္။ ဥပမာ - အာရွတိုက္သားတို႕အတြက္ ဖိနပ္ သည္ အနိမ့္ဆံုးအရာ၊ အ႐ိုေသ အနည္းဆံုး အရာျဖစ္သည္။ ဘုရားေက်ာင္းကန္သို႕သြား ပါက (သို႕) ဘုရား၀တ္ျပဳပါက ႐ုိေသေလးစားသည့္ အေနျဖင့္ ဖိနပ္ခြၽတ္ၾကသည္။ ဥေရာပသားတို႕ႏွင့္ တစ္ျခားကမၻာ့တိုက္ သားတို႕အတြက္မူ ဖိနပ္ (သို႕) ႐ႈးဖိနပ္ကို သပ္ရပ္ေသခ်ာစြာ ၀တ္ဆင္ပါမွ ႐ိုေသေလး စားေၾကာင္း အဓိပၸာယ္ရေလသည္။ ကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးက လူေသကို သၿဂၤဳိလ္ရာႏွင့္ ဘုရား၀တ္ျပဳရာတြင္ ေလာ္ ဗာန္ကို မီး႐ိႈ႕ပူေဇာ္တာကို ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္မဟုတ္သူတစ္ဦးအတြက္ နားမလည္ႏိုင္ေပ။ ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက လည္ပင္းမွာ စိတ္ပုတီး (သို႕) ဘုရား ႐ုပ္ပြားေတာ္ဆြဲ ထား ပါက ခရစ္ယာန္ မဟုတ္သူတစ္ဦး အတြက္ေတာ့ အယူသည္းမႈတစ္ခုျဖစ္ေနပါမည္။ ကက္သလစ္ခရစ္ယာန္တစ္ဦး အတြက္ ေတာ့ ထိုသေကၤတသည္ ရွင္းေနပါမည္။
ထိုနည္းတူ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးအတြက္ အမ်ိဳးမတူသူ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ ႐ိုးရာဓေလ့ ထံုးစံတို႕သည္ တစိမ္းဆန္ေနပါမည္။ အယူသည္းမႈတစ္ခု ျဖစ္ေနပါမည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္သည္ ႐ိုးသားႏွိမ့္ခ်စြာ ထိုသေကၤတ၏ အဓိပၸာယ္ကို မေမးျမန္း မေလ့လာပါက နားလည္မႈလြဲေနမည္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွားေနေပမည္။ ဘာမွ် ဆက္လက္ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ ေတာ့မည္မဟုတ္ ပါ။ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း သိပ္ၿပီး ထိေရာက္မည္ မဟုတ္ပါ။
ခရစ္ေတာ္ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို ေၾကညာေဟာေျပာသက္ ေသခံေန ၾကေသာ သာသနာျပဳမ်ား ( တိုင္းရင္းသား မ်ားေရာ၊ တိုင္းတစ္ပါးသားမ်ားပါမက်န္) မိမိေရာက္ရာေဒသ၏ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓလ့ထံုးတမ္းစဥ္လာတို႕ကို သင္ယူရပါမည္။ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ အေသးစိတ္အထိ ေလ့လာရပါမည္။ ထိုေဒသ ထို လူမ်ိဳးသံုးေနသည့္ သေကၤတ (သို႕) ဓလ့၏ ေလးနက္စစ္မွန္ေသာ အဓိပၸာယ္ကို သိႏိုင္မွသာ ေ၀ဖန္မႈမမွားေတာ့ေပ။ အထင္ေသး စိတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမည္။ ႏွိမ္လိုစိတ္ ကင္းလာေပလိမ့္မည္။ အမွန္တြင္ ဓေလ့ ထံုးတမ္းတစ္ခုသည္ အေပၚယံအဓိပၸာယ္ထက္ ထိုေလးနက္သည့္ အဓိပၸာယ္မ်ားျဖင့္သာ ျပည့္ေနတတ္ပါသည္။ ထိုေလးနက္ ၿပီးျပည့္၀သည့္ အဓိပၸာယ္မ်ားကို သိလာျခင္း ျဖင့္သာ ထိုလူမ်ိဳးစု၏ ေလာကီေလာ ကုတၱရာအေပၚထားသည့္ ယံုၾကည္ ခံယူခ်က္မ်ားကို သိခြင့္ရလာေပလိမ့္မည္။
ထိုသို႕ဆိုပါက ျမန္မာ ကက္သလစ္ သာသနာေတာ္သည္ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ထိေတြ႕မႈ နည္းေသးတာကို ေတြ႕လာရပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဂဃနဏ မသင္ယူေသးတာကို ေထာက္ျပေနပါသည္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းတို႕ကိုလည္း တရားေတာ္ ေဟာေျပာရာတြင္ တြင္က်ယ္စြာ အသံုးမျပဳတာကို ျမင္လာပါသည္။ ၀တ္ျပဳကိုးကြယ္ရာတြင္လည္း ျမန္မာ့ဟန္ႏွင့္ ႐ိုးရာဓေလ့၏ အေငြ႕အသက္နည္းေနတာကို ၀န္ခံရပါမည္။
ဘာသာကို ျမန္မာမႈျပဳဖို႕ ျမန္မာ့ ဓေလ့ထံုးတမ္းႏွင့္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ေလ့လာသင္ယူရပါမည္။ သို႕မွသာ ေသြဖီ ရာမ်ားကို စြန္႕ပစ္ႏိုင္မည္။ ဆီေလ်ာ္ရာ မ်ားကို ေပြ႕ပိုက္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ သာမန္ဘာသာ၀င္မ်ား ပါ၀င္မႈ ႀကိဳတင္သိထားသင့္သည့္ တတိယအခ်က္မွာ ရင့္က်က္၊ ႐ိုးသားၿပီး တက္ကၽြမ္း ေသာ ဘာသာ၀င္မ်ား၏ အခန္းက႑ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဘာသာကို ယဥ္ေက်းမႈျပဳျခင္းသည္ သီေအာ္ေလာဂ်ီပညာရွင္မ်ား၏ အလုပ္သက္သက္မဟုတ္ပါ။ ေက်ာင္းထိုင္ တစ္ဦးတည္း၏ အလုပ္လည္း မဟုတ္ပါ။ ဘာသာကို ယဥ္ေက်းမႈျပဳျခင္းသည္ သာသနာတစ္ခုလံုး၏ လက္ခံပါ၀င္မႈ လိုအပ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ယံုၾကည္ျခင္း၌ ခုိင္မာရင့္က်က္ေသာ ဘာသာ၀င္မ်ား လိုအပ္ပါသည္။
ဘာသာကို ျမန္မာမႈျပဳျခင္းသည္ ျမန္မာခရစ္ယာန္မ်ား အားလံုးအတြက္ျဖစ္ ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ "ဘယ္အခ်က္ေတာ့ျဖင့္ ျမန္မာမႈျပဳမယ္။" "ဘယ္လို လုပ္ၾကမယ္" "ဘယ္ဟာေတာ့ျဖင့္ မဆီေလ်ာ္ဘူးထင္ တယ္။" စသည္ျဖင့္ အတူတကြ ဆံုးျဖတ္လုပ္ ေဆာင္ႏိုင္ၾကေပမည္။
ဘာသာ၀င္မ်ား ထိုကဲ့သို႕ပါ၀င္ လာျခင္းျဖင့္ ျမန္မာမႈျပဳထားေသာ အရာတစ္ခုသည္ မိမိတို႕အတြက္ ပါလားဟု ခံစားလာေပလိမ့္မည္။ မိမိတို႕ ယံုၾကည္ျခင္း ပိုမို အသက္ရွင္ေစဖို႕ ျဖစ္ပါလားဟု လက္ခံ လာပါလိမ့္မည္။
ကက္သလစ္ သာသနာ့ သံဃာမ်ားပါ၀င္မႈ
ႀကိဳတင္သိထားသင့္သည့္ စတုတၳ အခ်က္မွာ သာသနာေတာ္၏ ဦးေခါင္းမ်ား ျဖစ္သည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အျမင္ က်ယ္က်ယ္ႏွင့္ လက္ခံအားေပးမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈျပဳျခင္းတြင္ သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ေရွ့ဆံုး မွ ဦးေအာင္သူျဖစ္ရပါမည္။ ဘာသာ၀င္ မ်ားႏွင့္အတူ လက္တြဲကာ မည္သို႕ မည္ပံု လုပ္ၾကမည္။ မည္သည့္အရာကို ဦးစြာလုပ္ၾကမည္။ စသည္ျဖင့္ တိုင္တိုင္ပင္ပင္ စည္းစည္းလံုးလံုး လုပ္ေဆာင္ၾကရပါမည္။ သာသနာ့ ဦးစီးမ်ားက စိတ္လည္းမပါ၊ အားလည္းမေပး၊ မပူမေႏြးျဖစ္ေနပါက ေအာင္ ျမင္မႈ ေႏွးေကြးေနပါမည္။
ေဒသခံကြၽမ္းက်င္သူမ်ား
ပဥၥမေျမာက္ ႀကိဳတင္သိထားသင့္ သည့္အခ်က္မွာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား ရွိထားဖုိ႕လိုအပ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ အတီးအမႈတ္အဆိုအက တြင္ စိတ္၀င္စားသူမ်ား လိုအပ္ပါသည္။ ျမန္မာ့ လက္မႈပညာတြင္လည္း ကြၽမ္းက်င္သူမ်ား လိုအပ္ပါသည္။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု ပညာ တတ္ေျမာက္သူမ်ား ေမြးထုတ္ေပးရပါမည္။ သည့္အျပင္ယဥ္ေက်းမႈအႏုပညာမ်ားကို ေလ့လာႏိုင္သည့္ ႐ံုးခန္းမ်ား လိုအပ္ပါသည္။
အသိပညာရွင္၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ားရွိရမည္ ဆိုေသာ္လည္း သူတို႕ခ်ည္းလည္း မျဖစ္ႏိုင္ပါေခ်။ အားလံုး စုေပါင္း ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ၾကဖို႕ ပိုမိုလိုအပ္ပါသည္။
-မာကု (ဒႆန)-
No comments:
Post a Comment