ေရနက္ရာသို႕ ဘေလာက္ အတြက္ အမွတ္တရ

ခရစ္ေတာ္၌ ခ်စ္ခင္ရေသာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ အေပါင္းတို႕ -

အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို၏ ဘေလာက္ကို (၂၅-၉-၂၀၁၀)ရက္ ေန႕မွ စတင္ပ်က္ခဲ့ၿပီး ဘေလာက္ အသစ္တင္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့သည့္အတြက္ ပထမဦးစြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရနက္ရာ ဘေလာက္ကို စတင္ လြင့္တင္ရျခင္း၏ ရည္ရြက္ခ်က္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာကက္သလစ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အင္တာနက္ေပၚတြင္ ၀က္ဆိုဒ္မ်ား၊ ဘေလာက္မ်ားႏွင့္ အျခားေသာ္ လႈပ္ရွားမႈ႕မ်ားမွာ လြန္စြာမွ အားနည္းေနေသာေၾကာင့္ ထုိကြက္လပ္ေလးကို ျဖည့္ရန္ အတြက္ ရည္ရြက္ၿပီး စတင္ခဲ့ပါသည္။ သာမန္ လူ၀တ္ေၾကာင္တေယာက္ အေနျဖင့္ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဘဝရဲ့ လႈပ္ရွားရုန္းကန္မႈမ်ား ၾကားထဲမွ ယခင္ အခ်ိန္ကဲ့သို႕ အခ်ိန္သိပ္ မေပးႏိုင္ေတာ့ျခင္း အတြက္ေၾကာင့္ ဘေလာက္ပို႕စ္ အသစ္မ်ား တင္ဖို႕ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုး ဆက္လက္ၿပီး တင္ႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ေတာ့ပါ။ ထိုအတြက္ မ်ားစြာမွ ၀မ္းနည္းရမိပါသည္။

သို႕ေသာ္လည္း -
ယခု ေနာက္ပိုင္းတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ္ ျမန္မာကက္သလစ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ကက္သလစ္လူငယ္မ်ားမွ သာသနာအတြက္ ဘေလာ့ေလးမ်ား ေရးလာၾကျခင္းမ်ား ေတြ႕မိသျဖင့္ အားတတ္မိ ရပါသည္။ ထိုအတြက္လည္း သူတို႕အား ကက္သလစ္ဘေလာက္ ကေလးမ်ားအတြက္ အထူး ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ဤေနရာမွ တဆင့္လည္း သူတို႕အားလည္း အားေပးလွ်က္ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။

ဒီဘေလာ့ စေရးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္တို႕ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္ေလး အတိုင္း ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္သြားၾကမည့္ ဘေလာ့ကေလးမ်ားအား ႀကိဳဆိုျခင္းႏွင့္ သူ႔တို႕အတြက္ ဆုေတာင္းေပးရင္း -

၀ိဥာဥ္၏ အနက္ဆံုးေသာ ေနရာသို႕ သင့္တို႕၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမ်ား ေရြ႕လ်ားေရာက္ ရွိႏိုင္ၾကပါေစ။

ခရစ္ေတာ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ -

ေရနက္ရာ

တီးတိန္ဇုံသုိ႔ ကက္သလစ္သာသနာ

တီးတိန္ဇုံသုိ႔ ကက္သလစ္သာသနာ ေရာက္ရွိလာျခင္း

၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ခ်င္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း၌ ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္ မရွိေသးပါ။ ထိုစဥ္က တီးတိန္ၿမိဳ႕တြင္ နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ျဖစ္သူ Mr. Thomson တစ္ဦးသာ ဘာသာ၀င္ရွိခဲ့ပါသည္။ တြန္းဇန္မွ ေစာ္ဘြားႀကီး ဦးပုမ္ဇမန္သည္ ကက္သလစ္ဘာသာ တီးတိန္နယ္သို႕ ေရာက္ရွိႏိုင္ရန္ တီးတိန္နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ျဖစ္သူ Mr. Thomson (အဂၤလိပ္)ႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါသည္။ ဤအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခ်င္း၀ိေသသတိုင္းမင္းႀကီး Lt.Col. Burne ကလည္း သေဘာတူခဲ့ပါသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလတြင္ နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ျဖစ္သူ Mr. Thomson က မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ ဆရာေတာ္ႀကီး Bp. Faliere ထံသို႕ သာသနာေတာင္းခံစာ ေရးသားေပးပို႕ခဲ့ပါသည္။ ဤစာႏွင့္ပတ္သက္၍ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လအတြင္း၌ Fr. Mainier ဆရာဦးဘေမာင္၊ ဆရာဦးထြန္းရင္တို႕ႏွင့္အတူ Bp.Failiere သည္ နယ္ေျမကို ႀကိဳတင္ ၾကည့္႐ႈေလ့လာရန္အတြက္ ေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းျပည္နယ္သို႕ ၾကြျမန္းလာခဲ့ပါသည္။ Bp.Failiere ႏွင့္အဖြဲ႕အား လိုင္လြီးရြာမွ Pa Lian Kho Vungh, Tg Suan Kho Pau, Tg Kam Cin Kham, Tg Vum Khan Pau (၇ ႏွစ္)ႏွင့္ တြန္းဇန္မွ Pa Go Cin တို႕သည္ ျမင္း(၅)ေကာင္ႏွင့္ ကေလးၿမိဳ႕သို႕ သြားေရာက္ႀကိဳဆို ခဲ့ၾကပါသည္။

Bp. Faliere သည္ မတ္လ(၁၂)ရက္ေန႕တြင္ တီးတိန္ၿမိဳ႕၌ ပထမဦးဆံုး မစၦားတရား ပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကက္သလစ္ဘာသာကို Pa Neng Zam (ဆိုင္းဇန္)မွ လက္ခံခဲ့ရာ ေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းျပည္နယ္၏ ပထမဦးဆံုး တစ္ဦးတည္းေသာ ဘာသာ၀င္သူျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ Bp. Faliere ႏွင့္အဖြဲ႕သည္ တြန္းဇန္သို႕ ခရီးဆက္ခဲ့ရာ ဆရာဦးဘေမာင္ႏွင့္ ဆရာဦးထြန္းရင္တို႕အား သာသနာျပဳရန္ ထားခဲ့ၿပီး ဓမၼဆရာ သင္တန္းတက္ရန္ တြန္းဇန္မွ U Hau Kho Kham ႏွင့္ U Neng Kai တို႕အား ေခၚသြားခဲ့ပါသည္။

၁၉၃၉ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလကုန္ပိုင္းတြင္ Bp.Faliere က ဆရာဦးဘေမာင္ႏွင့္ ဆရာဦးထြန္းရင္တို႕အား ၾကည့္႐ႈ စစ္ေဆးရန္ Fr.Blivet ႏွင့္ ၤ Fr. Collart တို႕အား ေစလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၀ ခုႏွစ္တြင္ Bp.Faliere သည္ ေျမာက္ပိုင္းခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္ တည္ေထာင္ရန္ Fr.Mainier ဦးေဆာင္သည့္အဖြဲ႕ကို ေစလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအဖြဲ႕တြင္ Fr.Blivet, Fr.Moses U Ba Khin ဓမၼဆရာ U Hau Kho Kham ႏွင့္ U Neng Kai တို႕ပါ၀င္ပါသည္။ ထိုအဖြဲ႕သည္ ၂၀-၁၂-၁၉၄၀ ရက္ေန႕တြင္ ကေလးၿမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိၾကရာ ဆရာဦးဘေမာင္ႏွင့္ U Vungh Za Gin တို႕က ကေလးၿမိဳ႕သို႕ ျမင္း(၈)ေကာင္ႏွင့္ သြားေရာက္ႀကိဳဆိုခဲ့ၾကပါသည္။

ဒီဇင္ဘာလ(၂၃)ရက္ေန႕တြင္ တီးတိန္ၿမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိလာၾကၿပီး တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ Mr. Thomson ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကပါသည္။ ဒီဇင္ဘာလ (၂၄)ရက္ေန႕တြင္ တီးတိန္ၿမိဳ႕၌ ကက္သလစ္ဘာသာကို စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ပါသည္။ ဒီဇင္ဘာလ(၂၃) ရက္ေန႕တြင္ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕သို႕ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကရာ Fr. Mainier သည္ ခရစၥမတ္ညဥ့္သန္းေခါင္ယံ မစၦားကို အဦးဆံုးပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။ Fr. Blivet သည္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ပါသည္။

Bp.Faliere တြန္းဇန္မွအျပန္တြင္ လိုင္လီြးရြာမွ Pa Sian Khan Thang (လိုင္ျပန္းဘာသာ တည္ေထာင္သူ Pu Pau Cin Hau ၏ သား) ႏွင့္ Pa Kam Cin Kham (လိုင္လြီးသာသနာ့အက်ဳိးေဆာင္ ေဂါပကလူႀကီး Pa Lian Kho Zam ၏သား) တို႕အား မႏၲေလးၿမိဳ႕ Fr.Lafon ေက်ာင္းတက္ရန္ ေခၚသြားပါသည္။

၁၉၄၁ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလတြင္ Fr. Moses U Ba Khin သည္ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ၿပီး Fr. Blivet သည္ လိုင္လြီးရြာတြင္ ေက်ာင္းထိုင္ကာ တီးတိန္ၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါသည္။ Fr. Blivet လိုင္လြီးရြာ၌ ေက်ာင္းထိုင္ေနစဥ္ ဆိုင္းဇန္ရြာမွ U Song Cin Pau သည္ သာသနာ ေရာက္ရွိႏိုင္ေရးအတြက္ လိုင္လြီးရြာသို႕ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ Fr. Blivet သည္ U Suan Kho Pau ကို ဆိုင္းဇန္ရြာသို႕ေစလြတ္ခဲ့ရာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ဆိုင္းဇန္ရြာ၌ ကက္သလစ္ဘာသာ တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ဒုတိယကမၻာ စစ္ျဖစ္လာသည့္အခါ ႏွစ္ျခင္းခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ သိကၡာေတာ္ရ ဆရာေတာ္ Mr. Nelson ႏွင့္ တီးတိန္ၿမိဳ႕၀န္ Mr. Kelley တို႕သည္ Fr.Blivet အားစစ္ေဘးမွ အိႏၵိယနယ္သို႕ တိမ္းေရွာင္ရန္ စည္း႐ံုးရာ Fr. Blivet ကလက္မခံဘဲ ကြၽႏ္ုပ္၏သိုးစုမ်ားႏွင့္ "ေသတူရွင္တူေနအံ့" ဟုဆိုကာ လိုက္မသြားခဲ့ေပ။

၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ မတ္လ(၁၄)ရက္ေန႕တြင္ ဂ်ပန္တပ္ တီးတိန္ၿမိဳ႕သို႕ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ဂ်ပန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ Fr.Blivet အားလိုင္လြီးရြာမွ တီးတိန္ၿမိဳ႕သို႕ေခၚယူကာ ဤသို႕စစ္ေဆးခဲ့ပါသည္။ "ခင္ဗ်ား ဒီအရပ္မွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ" ဟု ေမးျမန္းရာ Fr. Blivet က "ေလာကီအေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ေနျခင္းမဟုတ္၊ ေလာကုတၱရာအေရးအတြက္သာ ဤအရပ္၌ လာေရာက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပေသာအခါ ဖမ္းဆီးျခင္း မျပဳေတာ့ေပ။ ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ေမြးရပ္ေျမသို႕ ျပန္သြားလိုပါသလားဟု ထပ္ဆင့္ေမးျမန္ရာ "ကြၽႏ္ုပ္၏ သိုးစုမ်ားႏွင့္အတူတူေနအံ့" ဟုဆိုကာ မိမိ၏သိုးစု ဘာသာတူမ်ားအား မထားခဲ့ဘဲ အမႈေတာ္ ဆက္လက္ထမ္းရြက္ခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ ဂ်ပန္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ Fr. Blivet အား ဂ်ပန္တပ္က ဒုကၡေပးျခင္း မျပဳရန္ လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္ထုတ္ေပးခဲ့ပါသည္။ တစ္ေစာင္ကို Fr. Blivet က လည္ပင္းတြင္ဆြဲထားၿပီး တစ္ေစာင္ကို မိမိေက်ာင္းေရွ႕တြင္ ကပ္ထားပါသည္။

၄င္းႏွစ္ေမလတြင္ စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ တြန္းဇန္ဘုရားေက်ာင္း မီးေလာင္သြားခဲ့ရာ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီး Fr. Moses သည္ လိုင္လြီး ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး Fr. Blivet ေက်ာင္းတြင္ ယာယီခိုလႈံခဲ့ပါသည္။

၁၉၄၄ ေအာက္တိုဘာလတြင္ လိုင္လြီးရြာသို႕ ဂ်ပန္တပ္မ်ား ၀င္လာသျဖင့္ အဂၤလိပ္တပ္မွ လိုင္လီြးရြာအား ဗံုးႀကဲခဲ့ရာ လိုင္လီြးဘုရားေက်ာင္းမွာ ျပာက်ခဲ့ရပါသည္။ Fr. Moses ႏွင့္ Fr. Blivet တို႕ မီးေဘးမွ ေရွာင္တိမ္းထြက္ေျပးေနစဥ္လမ္းတြင္ ဘုန္းႀကီး၏လက္တြင္ကိုင္ထားေသာ ဆုေတာင္း ေမတၱာစာအုပ္မွာ ေသနတ္က်ည္ဆံမွန္၍ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါး စလံုးမွာ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရရွိျခင္းမရွိေခ်။

၁၉၄၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ စစ္ၿပီးေသာအခါ Fr. Moses တြန္းဇန္သို႕ ျပန္သြားခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ Fr. Blivet သည္ တီြးလန္႕သို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ Fr. Blivet သည္ ဆုိင္းဇန္ရြာတြင္ ေက်ာင္းထုိင္ၿပီး တီးတိန္ၿမိဳ႕ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၉၅၄ ေမလတြင္ Bp. Faliere, Fr. Blivet, Fr. Dixneut, Fr. Kelbert, Fr. Moses U Ba Khin, Fr. Ruellen တို႕သည္ တီးတိန္ဘုရားေက်ာင္းႀကီးကို ေကာင္းခ်ီးေပးေရဆက္ခ်ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၅၄ မွ ၁၉၅၈ အထိ Fr. Ruellen သည္ ဆိုင္းဇန္ရြာတြင္ေက်ာင္းထိုင္ၿပီး တီးတိန္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္၊ ေမလအတြင္းတြင္ (၁၅)ရက္တာ ဘုရားစကားသင္ၾကားေပးျခင္းကို Fr. Blivet ႏွင့္အတူ တီးတိန္ၿမိဳ႕၌ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါသည္။ Fr. Ruellen သည္ ၁၉၅၅ ခု၊ ဇြန္လတြင္ တီးတိန္ေဘာ္ဒါကို စတင္တည္ေထာင္ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ပါသည္။

၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ တီးတိန္ၿမိဳ႕၌ ပထမဦးဆံုး ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးအျဖစ္ Fr. Augustine U Soe ဦးစြာ ေရာက္ရွိလာပါသည္။

တီးတိန္ၿမိဳ႕တြင္ ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ဖူးေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားမွာ
(၁) Fr. Augustine U Soe ၁၉၅၈-၁၉၆၄
(၂) Fr. Aloysius ၁၉၆၄ (လအနည္းငယ္)
(၃) Fr. Peter U Mya Aung ၁၉၆၄-၁၉၆၆
(၄) Fr. Bernardine U Nyunt Phe ၁၉၆၆-၁၉၆၉
(၅) Fr. Timothy Pum Khan Nang ၁၉၆၉-၁၉၈၆
(၆) Fr. Andrew Gin Khan Mung ၁၉၈၆-၁၉၈၈
(၇) Fr. Anthony Hem Kho Sei ၁၉၈၈ (ေမ-ဒီဇင္ဘာ)
(၈) Fr. Lucius Hre Kung ၁၉၈၉-၁၉၉၈
(၉) Fr. Philip En Khan Mang ၁၉၉၈-၂၀၀၇
(၁၀) Fr. James Cin Len Khai ၂၀၀၇-၂၀၀၈
(၁၁) Fr. Andrew Cin Go Lian ၂၀၀၈-

တီးတိန္ဇံုဘုန္းေတာ္ႀကီးစီရင္စုမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ဖူးေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား

(၁) ႊTonzang
(၁) ၤFr. Blivet ၁၉၄၀
(၂) ၤFr. Moses U Ba Khin ၁၉၄၁-၁၉၅၃
(၃) ၤFr. Anthony Kelbert ၁၉၅၃-၁၉၆၆
(၄) ၤFr. Timothy Pum Khan Nang ၁၉၆၆-၁၉၆၈
(၅) Fr. Andrew Thang Za Khai ၁၉၆၉-၁၉၈၃
(၆) Fr. Peter U Hla Shwe ၁၉၈၃-၁၉၈၅
(၇) ၤFr. John Om Se ၁၉၈၅-၁၉၉၀
(၈) Fr. Dominic Sum Pian Zam ၁၉၉၀-၁၉၉၁
(၉) ၤFr. George Jakheeya ၁၉၉၁-၁၉၉၆
(၁၀) Fr. Lucius Hre Kung ၁၉၉၆-၁၉၉၇(တီးတိန္မွတြဲကိုင္)
(၁၁) Fr. Francis Lan Sawn ၁၉၉၇-၂၀၀၇
(၁၂) ၤFr. Philip En Khan Mang ၂၀၀၇

(၂) Lailui
(၁) Fr. Blivet ၁၉၄၁-၁၉၄၆
(၂) Fr. Damian Zam Sian Dal ၂၀၀၉ (Nov)

(၃) Tuilangh (ယခုတီးတိန္ၿမိဳ႕မစီရင္စု)
(၁) Fr. Blivet ၁၉၄၆-၁၉၆၀

(၄) Saizang
(၁) Fr. Dixneuf ၁၉၄၆-၁၉၅၅
(၂) Fr. Ruellen ၁၉၅၅-၁၉၆၆
(၃) ၤFr. Bernardine U Nyunt Phe ၁၉၆၇-၁၉၆၈
(၄) Fr. Timothy Pum Khan Nang ၁၉၆၉-၁၉၇၁
(၅) Fr. Peter U Hla Shwe ၁၉၇၂-၁၉၈၅
(၆) ၤFr. Jerome Hlawn Khawl ၁၉၈၅-၁၉၉၀
(၇) ၤFr. Felix Lian Khen Thang ၁၉၉၀-၁၉၉၁
(၈) Fr. Anthony Hem Kho Sei ၁၉၉၂-၁၉၉၆
(၉) ၤFr. Isidore Tuang Khan Pau ၁၉၉၆-၂၀၀၆
(၁၀) ၤFr. Timothy Thang Do Cin ၂၀၀၇

(၅) Mualpi
(၁) Fr. Jackson ၁၉၄၇-၁၉၅၀
(၂) Fr. Eustius ၁၉၅၁-၁၉၅၃
(၃) ၤFr. Jordain ၁၉၅၃-၁၉၅၇
(၄) Fr. Aloysius ၁၉၅၇-၁၉၆၂
(၅) Fr. Timothy Pum Khan Nang ၁၉၆၂-၁၉၇၁
(၆) ၤFr. Macharldo ၁၉၇၁-၁၉၇၅
(၇) ၤFr. Florian Zam Kho Kam ၂၀၀၈-၂၀၀၉
(၈) Fr. Sebastian Khaw Khei Ghung ၂၀၀၉-၂၀၁၀
(၉) Fr. Andrew Suan Lian Mung ၂၀၁၀-

(၆) Singpial
(၁) Fr. Jordain ၁၉၅၉-၁၉၆၆ (မွတ္ခ်က္။ ။ ယခုကေလးဇံု)

(၇) ွSuangpi
(၁) Fr. Peter Mya Aung ၁၉၆၀-၁၉၆၇
(၂) ၤFr. Joseph Pau Kap Mung ၂၀၀၈

(၈) ႊTuithang
(၁) Fr. Blivet ၁၉၆၁-၁၉၇၅
(၂) Fr. Michael Gin Sian Kham ၂၀၀၃-၂၀၀၇
(၃) Fr. Andrew Suan Lian Mung ၂၀၀၈-၂၀၀၉
(၄) Fr. Robert Cin Lam Kim ၂၀၀၉

(၉) Laitui
(၁) Fr. Ignatius Hau Khan Kap ၁၉၈၈-၁၉၉၉
(၂) Fr. Joseph Se Yawn ၁၉၉၉-၂၀၀၇
(၃) Fr. Thomas Khua Uk Lian Mawi ၂၀၀၇-၂၀၀၇ (၁ ႏွစ္မျပည့္)
(၄) Fr. Albert Nang En Khai ၂၀၀၈-၂၀၀၉
(၅) Fr. Abraham Hrang Hit ၂၀၁၀

(၁၀) Cikha
(၁) Fr. George Jakheeya ၁၉၈၉-၁၉၉၀
(၂) Fr. Dominic Kung Teal ၁၉၉၁-၁၉၉၆
(၃) Fr. Andrew Cin Go Lian ၁၉၉၆-၂၀၀၃
(၄) Fr. Timothy Thang Do Cin ၂၀၀၃-၂၀၀၇
(၅) Fr. Florian Zam Kho Kam ၂၀၀၇-၂၀၀၈
(၆) Fr. Maximian Pau Sian Mung ၂၀၀၈-၂၀၀၉
(၇) Fr. Joseph Khup Huam Mang ၂၀၀၉-

(၁၁) Sakollam
(၁) Fr. Thomas Khua Uk Lian Mawi ၂၀၀၆-၂၀၀၇
(၂) Fr. Isidore Tuang Khan Pau ၂၀၀၇-၂၀၀၉
(၃) Fr. Stephen Mang Lian Tuang ၂၀၀၉-

(၁၂) Heilei
(၁) Fr. Wilfred Do Suan ၂၀၀၈-

တီးတိန္ဇံုအတြင္း ေက်ာင္းထိုင္ဖူးသည့္ ႏုိင္ငံျခားမွျပင္သစ္သာသနာျပဳ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား

၁. Fr. Blivet(M.E.P)
၁၉၄၀ ခုႏွစ္မွစ၍ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕တြင္ ပထမဦးဆံုးေက်ာင္းထိုင္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္တြင္ လိုင္လြီးရြာသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး ၁၉၄၅ ခုႏွစ္အထိ သီတင္သံုးေနထိုင္ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္စစ္တပ္သည္ လိုင္လြီးရြာအား ဗံုးႀကဲေသာအခါ ဘုရားေက်ာင္းမွာ မီးေလာင္ပ်က္စီးခဲ့ရသည္။ မီးေဘးမွ ေရွာင္တိမ္းေနစဥ္ လမ္းတြင္ လက္ထဲ၌ပါလာေသာ ဆုေတာင္းေမတၱာစာအုပ္ကို က်ည္ဆံမွန္ခဲ့ပါသည္။ သို႕ေသာ္ Fr. Blivet သည္ အျခားထိခုိက္ဒဏ္ရာရရွိျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ တြီးလန္႕ရြာသို႕ ေျပာင္းေရႊ႕ၿပီး ၁၉၆၀ ခုႏွစ္အထိ (၁၅)ႏွစ္တာ သာသနာအမႈေတာ္ ထမ္းရြက္ခဲ့ပါသည္။ Tuithang ရြာတြင္ ၁၉၆၁-၁၉၇၅ ႏွစ္အထိ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ပါသည္။ နယ္လွည့္ ေဒသစာရီ ထြက္ေတာ္မူတိုင္း ေျမပံုႏွင့္ သံလိုက္အိမ္ေျမႇာင္ (Compass)ကို အၿမဲတမ္း ယူသြား ေလ့ရွိသည္။ ဖာသာရ္၏ေနာက္လိုက္ျဖစ္သူ ဦးဇဲလ္ခန္႕ဒို (သက္ရွိ) ယခုအသက္(၇၆)ႏွစ္၏ ေျပာျပခ်က္အရ "ကိုယ္ေတာ္ဘုရား အေလးအေပါ့သြားျခင္းကိုပင္ ကြၽန္ေတာ္တခါမွ် မျမင္ေတြ႕ဖူးပါ။" ဤမွ်အထိ စည္းကမ္းႀကီးသူ ျဖစ္ပါသည္ဟု ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ ဘာသာမခြဲျခားဘဲ လူမ်ားကို ေဆး၀ါး ေပးေလ့ရွိသည္။ ထမင္းဂ်ဳိး အလြန္ႀကိဳက္သည္။ ရြာတြင္ ၂ ည ၃ ညထက္ပိုမအိပ္ဘဲ အၿမဲတမ္းနယ္လွည့္သည္။ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ေဆာက္လုပ္ခဲ့သည္။ ကိုယ္ေတာ္ မစၦားေဟာရာတြင္ အသံုးျပဳခဲ့သည့္ ပစၥည္းမ်ား ယေန႕ထိတိုင္ တီြးလန္႕ရြာတြင္ ရွိေနေသးသည္။ ျမင္းကိုသနားသျဖင့္ ခရီးသြားတိုင္း နံနက္ေစာေစာ သြားေလ့ရွိသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္တုန္းက ဂ်ပန္စစ္သားမ်ားက ညႇဥ္းဆဲေသာအားျဖင့္ ပစၥည္းထမ္းခုိင္း၊ ေရခပ္ခုိင္းတာတုိ႔ ရွိခဲ႔သည္။ ဖာသာရ္သည္ ေမြးျမဴထားေသာ ၾကက္မ်ားကုိ သတ္စားျခင္း မျပဳဘဲ ဧည့္သည္ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား ေရာက္ရွိသည့္အခါမွသာ ဧည့္ခံေကြၽးေမြးရန္အတြက္
သတ္ေလ႔ရွိပါသည္။

၂. Fr. Joseph Dixneuf (M.E.P)
၁၉၄၆ ခုႏွစ္တြင္ ဆိုင္းဇန္ရြာ၌ ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ပါသည္။ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတြင္ ၁၉၁၃ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ(၂၉)ရက္ေန႕ တြင္ ေမြးဖြားခဲ့ပါသည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ(၂၄)ရက္ေန႕တြင္ ရဟန္းသိကၡာခံယူခဲ့ ပါသည္။ ရဟန္းသိကၡာခံၿပီး (၁)လမတိုင္ခင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႕
သာသနာ အမႈေတာ္ျမတ္ထမ္းရြက္ရန္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္ ျမင္းျခံၿမိဳ႕၌လည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၀ မွ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္အထိ ေညာင္ပင္သာ၌ လည္းေကာင္း သီတင္းသံုး ေနထိုင္ခဲ့ပါသည္။ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ Fr. Blivet ႏွင့္ဆံုေတြ႕စဥ္ Fr. Blivet မွ ဤသို႕ ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္ တစ္ႏွစ္တာ စားစရိတ္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ကုန္က်သလဲဟုေမးရာ Fr. Dixneuf သည္ (၁၉) က်ပ္ ကုန္က်ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ Fr. Blivet က "ေတာ္ေတာ္ငတ္ႀကီးက်တဲ့သူပဲ" ကြၽန္ေတာ္ (၁၇)က်ပ္ပဲသံုးတယ္ဟု တီးတိန္ခ်င္းစကားႏွင့္ ေျပာၾကားခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ Fr. Dixneuf သည္ ၿခိဳးၿခံေခြၽတာရာမွ စုေဆာင္းမိသမွ်ကို စာသင္ေက်ာင္းမ်ား တည္ေဆက္ရန္ အတြက္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားေက်ာင္းတည္ေဆာက္ရန္အတြက္ လည္းေကာင္း အသံုးျပဳခဲ့သည္။ ယခု ကေလးၿမိဳ႕ရွိ စိန္ေမရီဘုရားေက်ာင္း၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ စိန္ေမရီေက်ာင္း၊ လင္႐ိုဗာကားႏွင့္ စာပံုႏွိပ္စက္၊ စာပံုႏွိပ္တိုက္တို႕မွာ Fr. Dixneuf ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့ျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ Fr. သည္ အမဲလုိက္ျခင္းကုိ ၀ါသနာပါၿပီး က်ားတစ္ေကာင္ကုိ ပစ္သတ္ဖူးပါသည္။

၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၃)ရက္ေန႕တြင္ ေမြးရပ္ဌာေနသို႕ ျပန္သြားခဲ့ပါသည္။ ၁၉၈၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ(၄)ရက္ ေန႕တြင္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ၌ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။

၃. Fr. Ruellen (M.E.P)
၁၉၅၂ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႕ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလတြင္ တီြးလန္႕၊ တြန္းဇန္၊ မြာလ္ပီးသို႕အလည္ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ မိမိခရီးသြားရာတြင္အသံုးျပဳရန္ ျမင္းထီးတစ္ေကာင္ကို က်ပ္(၃၂၀)ျဖင့္ ၀ယ္ယူခဲ့ရာ ခ်င္းဘာသာျဖင့္ 'Talkaang' ဟုမွည့္ခဲ့ပါသည္။

၁၉၅၅-၅၆ ဆိုင္းဇန္ရြာတြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္စဥ္ ကပ္တဲလ္၊ တီြးေတာ့ႏွင့္ ဆိုင္းဇန္မွ ကေလးမ်ားအား ဘုရားစကားသင္ေပးၿပီး ေယာက်္ားကေလး (၁၂)ေယာက္တို႕ကို တီးတိန္ၿမိဳ႕သို႕ ေလ့လာေရးခရီး ေခၚသြားပါသည္။ ဘုရားစကားသင္ကေလးမ်ားသည္ ထုိစဥ္က တီးတိန္ၿမိဳ႕ရွိ ေစ်းဆိုင္မ်ားႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ကား တို႕ကို ပထမဦးဆံုး အလုအယက္ၾကည့္႐ႈခြင့္ ႀကံဳခဲ့ရသျဖင့္ အလြန္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဆိုင္းဇန္တြင္ ၁၉၅၅ ႏို၀င္ဘာလ၌ Fr. Kelbert ႏွင့္ပူးတြဲၿပီး မိမိတို႕အသံုးျပဳရန္ အဂၤလိပ္-ခ်င္းအဘိဓါန္ စာအုပ္ကို ျပဳစုခဲ့ပါသည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေဒသစာရီလွည့္လည္ရာ ရြာတိုင္း၌ ဓါတ္ျပားစက္ကို ယူေဆာင္ေလ့ရွိၿပီး ရြာသူ ရြာသားမ်ားက စိတ္၀င္တစားႏွင့္ နားေထာင္ၿပီးခ်ိန္တြင္ တရားေဟာေလ့ရွိသည္။ ထိုစဥ္က ဆိုင္းဇန္ရြာမွ စာမတတ္သူအမ်ဳိးသမီးလူငယ္တစ္ခ်ဳိ႕သည္ သီလရွင္၀တ္လိုေၾကာင္း ဘုန္းႀကီးအား ေတာင္းေလွ်ာက္လာသျဖင့္ ဘုန္းႀကီးခမ်ာ အေတာ္ေခါင္း႐ႈပ္ခဲ့ရပါသည္။

၄. Fr. Anthony Kelbert (M.E.P)
၁၉၅၃ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၂၀)ရက္ေန႕တြင္ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕၌ စတင္ေရာက္ရွိ၍ သီတင္းသံုး ေနထိုင္ခဲ့ ပါသည္။ ခ်င္းစာႏွင့္ ခ်င္းစကားသင္ရင္း၊ ညေနတိုင္း ကေလးသူငယ္မ်ားအား ဘုရားစကား သင္ေပးပါသည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ St. Albert Primary School ကို တြန္းဇံၿမိဳ႕၌ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ Fr. Moses (ဆရာေတာ္ဦးဘခင္) တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ ကက္သလစ္ကေလး သူငယ္မ်ားအစည္းအ႐ံုး (Catholic Childrens' Union) CCU ကို ဖ်က္သိမ္း၍၊ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ Young Catholic Association (Y.C.A)ဟု ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ တြန္းဇန္ဘာသာတူအိမ္ေျခ (၂၄)အိမ္သာရွိၿပီး Father သည္ မိမိ၏ေမြးရပ္ေဒသမွ ရရွိသည့္ အလွဴေငြမ်ားျဖင့္ ပ်ဥ္ေထာင္ဘုရားေက်ာင္းႀကီးကို နံရံ ၂ ထပ္၊ သံဖိနပ္သံုး၍ ခိုင္မာစြာေဆာက္လုပ္ခဲ့ ပါသည္။ ဆက္လက္၍ Father သည္ မိမ္ေနထိုင္ရန္ပ်ဥ္ေထာင္၂ထပ္ အိမ္တစ္လံုးကိုလည္း ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့
ပါသည္။ Father သည္F.M.M(Franciscan Missionaries of Mary) Sister မ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္း၍ ေဆးေပးခန္း (Dispensary) တစ္ခုကို တြန္းဇန္ၿမိဳ႕၌ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံျခားမွေဆး၀ါးမ်ား လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရွိသည့္အျပင္၊ sisterမ်ားဘက္ကလည္း ေမတၱာေစတနာႏွင့္ လူနာမ်ားကိုျပဳစုကုသ ေပးရာတြင္ ကြၽမ္းက်င္ၾကသျဖင့္ ယင္းေဆးေပးခန္းသည္ အေတာ္နာမည္ႀကီးလာၿပီး ရပ္နီးရပ္ေ၀းမွ လူနာမ်ားလာေရာက္ ကုသမႈခံယူခဲ့ၾကသည္။

Father သည္ ထိုစဥ္က ရြာသူႀကီး ဦးပီတာရွင္းလ်န္းေပါင္၊ ယခုအသက္ (၇၈)၏ အကူအညီျဖင့္ ဗိုလ္တဲအေဆာက္အဦးကို ယခုေဘာလံုးကြင္းနားတြင္ ေျပာင္းေရႊ႕ေဆာက္လုပ္ၿပီး၊ ယင္းဗိုလ္တဲ အေဆာက္အဦးေနရာတြင္ လူနာမ်ားအဖို႕ အေဆာင္တစ္ေဆာင္ကို ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့ပါသည္။ Father သည္ ခ်င္းေတာင္၊ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ တြန္းဇန္ေဒသခံမ်ားအား သံေယာဇဥ္ေမတၱာ တရားကို ျပသႏိုင္ခဲ့သည္။ Father ၏ မိန္႕ခြန္းတစ္ခုတြင္ ဤခ်င္းေတာင္တြန္းဇန္မွာ လာေနတာေပ်ာ္ပါ၏ အေၾကာင္းမွာ သူခိုး၊ ဓားျပမရွိ၊ ကေလးသူငယ္မ်ားကို ပံုမွန္ဘုရားစကား သင္ေပးႏုိင္သည့္အျပင္ တနဂၤေႏြေန႕တိုင္း မိခင္၊ ဖခင္မ်ားႏွင့္လည္း အတူတကြ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးခြင့္ရရွိသည့္အျပင္ အစားအေသာက္ မ်ားလည္း ပံုမွန္စားႏုိင္ၿပီး၊ ေဒသခံဘာသာတူမ်ားႏွင့္ အတူေန၊ အတူစား။ အတူတူဆုေတာင္းမႈမ်ားကို "ငါတို႕အမႈေတာ္ေဆာင္ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ား" အဖို႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသည္ဟု ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။

Father Kelbert သည္ တြန္းဇန္တြင္ (၁၃)ႏွစ္တိတိေနၿပီး ၁၉၆၆၊ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ(၁၁)ေန႕တြင္ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕မွ မိမိ၏ေမြးရပ္ျပင္သစ္ျပည္သို႕ ျပန္သြားဖို႕ရန္ ဂ်စ္ကား(၁)စီးႏွင့္သြားၿပီး၊ တီးတိန္မေရာက္မွီ လမ္းခုလတ္ (Ciimtang) အရပ္တြင္ ေခတၱခဏ ကားကိုရပ္ခိုင္း၍၊ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ျပန္လွည့္ၾကည့္၍ အလြမ္းမ်က္ရည္က်ခဲ့ပါသည္။

ၤFather သည္ မိမိႏိုင္ငံသို႕ျပန္သြားၿပီး (၁၀)ႏွစ္ၾကာၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္ကို ရန္ကုန္ထိ ျပန္လာ၍ တာေမြရွိ F.M.M Sister မ်ား၏ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ (Chapel) တြင္ တီးတိန္လိုႏွင့္ မစၦားတရား ပူေဇာ္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းျပင္ ႏွစ္(၃၀)ျပည့္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္တြင္ (ဒု)ႀကိမ္ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာ၍ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕အထိ အရမ္းသြားခ်င္ေသာ္ျငားလည္း၊ ကေလးၿမိဳ႕အထိသာလာႏုိင္ခဲ့၍ ခ်င္းစကား(တီးတိန္) စကားႏွင့္ ၾသ၀ါဒေပးၿပီး၊ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕တြင္ "ငါ့ရဲ႕ ႏွလံုးတစ္ျခမ္း က်န္ရစ္ခဲ့" သည္ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။

Father သည္ __________ ခုႏွစ္၊_________ လ၊ ( )ေန႕တြင္ မိမိႏုိင္ငံျပင္သစ္ျပည္ တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္။

၁၉၄၁-၁၉၅၄ အထိ တြန္းဇန္တြင္ဓမၼဆရာလုပ္ဖူးသည့္ ဆရာ Alphonse ဦးေအာင္မင္း၏ အတၳဳပၸတၱိအက်ဥ္း

• ဓမၼဆရာ အာလ္ဖုန္းစ္ဦးေအာင္မင္းသည္ ကရင္လူမ်ဳိးျဖစ္၍ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္ တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အနီး တြံေတး- ပန္းလႈိင္ရြာတြင္ ေမြးဖြားခဲ႔ပါသည္။
• ၁၉၄၁-၁၉၅၄ ခုႏွစ္အထိ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕တြင္ ဓမၼဆရာ လုပ္ခဲ႔ပါသည္။
• ၁၉၅၄-၅၈ ခုႏွစ္အထိ တီးတိန္ၿမိဳ႕တြင္ ဓမၼဆရာ လုပ္ခဲ႔ပါသည္။
• ၁၉၅၉-၆၀ ခုႏွစ္ တြန္းဇန္ၿမိဳ႕တြင္ ဓမၼဆရာ Cin Khan Khual ႏွင့္ ပူးတြဲၿပီး အမႈေတာ္ေဆာင္သည့္အျပင္ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကုိပါ ၀င္လုပ္သည္။
• ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ကေလးၿမိဳ႕သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ၿပီး ၁၉၆၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၇)ရက္ေန႔၊ သက္ေတာ္ (၅၀)ျပည့္ေသာအခ်ိန္တြင္ ခရစ္ေတာ္၌ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါသည္။

ကေလးကက္သလစ္သာသနာ

ကေလးကက္သလစ္သာသနာဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ ပလ’င္တင္ပြဲအထိမ္းအမွတ္
(၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇြန္လ ၂၉ ရက္)

ပလ’င္တင္ျခင္းဆုိသည္မွာ

သခင္ေယဇူးသည္ တပည့္သံဃာေတာ္(၁၂)ပါးရွိသည့္အနက္ ေယာန၏ သာစိမုန္အား သာလွ်င္ ေကာင္းကင္ႏုိင္ငံေတာ္က ေသာ့ကုိေပး၍ ကမၻာေျမေပၚတြင္ သူခ်ည္ေႏွာင္သမွ်သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ခ်ည္ေႏွာင္မည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ကမၻာေျမေပၚတြင္ သူေျဖလႊတ္သမွ်သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌လည္း ေျဖလႊတ္မည့္အေၾကာင္း ရွင္မာေတဦး(၁၆း၁၉)တြင္ အတိအလင္း မိန္႔ေတာ္မူသည္။ အျခားေသာ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ားအား ဤအခြင့္အာဏာကုိ မေပးေခ်။

ယင္းကဲ႔သုိ႔ စီမြန္ေပတ႐ုအား အထူးအာဏာလႊဲအပ္ျခင္းသည္ ကမၻာေျမေပၚရွိ ခရစ္ေတာ္ကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္ေသာ ေနာင္လာ ေနာက္သား ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ သုိးထိန္းတစ္ပါးတည္းေအာက္တြင္ သုိးၿခံတစ္ခုတည္းကဲ႔သုိ႔ စည္းလုံးညီညြတ္ရန္ အလုိရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ (ေယာ ၁၀း၁၆ ႐ႈ) ခရစ္ေတာ္သည္ စိမြန္ေပတ႐ုအား အသင္းေတာ္၏ သုိးထိန္း (Pastor)အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေတာ္မူေၾကာင္းကို မိမိကုိယ္တုိင္ေသျခင္းမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ၿပီး မုိးေကာင္းကင္သုိ႔ မတက္ၾကြမီ စိမြန္ေပတ႐ုအား "ငါ၏သုိးမ်ားကုိ ေကြၽးေမြးေလာ့" ဟု သုံးႀကိမ္သုံးခါတိတိ မိန္႔ေတာ္မူျခင္းျဖင့္ မွတ္မွတ္ရရ ထပ္မံ၍ အတည္ျပဳေတာ္မူသည္။ (ေယာ ၂၁း၁၅-၁၇ ႐ႈ)

ဤက်မ္းခ်က္မ်ားကုိ ေထာက္႐ႈျခင္းျဖင့္ ခရစ္ေတာ္သည္ အသင္းေတာ္တစ္ခုတည္းကုိ တည္ေထာင္ေၾကာင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကမၻာေျမေပၚရွိ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားသည္ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္မႈတြင္ ကြဲျပားျခားနားမႈ မရွိဘဲ တလုံးတ၀တည္းျဖစ္ရန္ အလုိေတာ္ရွိေၾကာင္း သိသာသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္သည္သာလွ်င္ ခရစ္ေတာ္၏ အလုိေတာ္က် တည္ေထာင္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ ခရစ္ေတာ္၏ စစ္မွန္ေသာ အသင္းေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္ေသာ ခရစ္ယာန္မ်ားအတြက္ ယုံမွားစရာ မရွိေခ်။

သုိ႔ျဖစ္၍ ေယာန၏သား စိမြန္ေပတ႐ုသည္ အျခားေသာ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ား အပါအ၀င္ ခရစ္ေတာ္ကုိ သက္၀င္ ယုံၾကည္ေသာသူအားလုံး၏ အဦးဆုံးေသာ အႀကီးအကဲ တစ္နည္းအားျဖင့္ အဦးဆုံးေသာ ရဟန္းမင္းႀကီး ျဖစ္ခဲ႔သည္။ ယေန႔လက္ရွိ ရဟန္းမင္းႀကီး Benedict XVI သည္ စိမြန္ေပတ႐ုမွ ေရတြက္ေသာ္ (၂၆၅)ပါးေျမာက္ ရဟန္းမင္းႀကီး ျဖစ္သည္။

ရဟန္းမင္းႀကီး Benedict XVI သည္ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ သုိးစုျဖစ္ေသာ ကက္သလစ္ အသင္းေတာ္ကုိ ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ တုိင္းႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးအုပ္စုအလုိက္ သာသနာ နယ္ပယ္ (Diocese)မ်ား ခြဲျခားသတ္မွတ္၍ ထိုသာသနာနယ္တစ္ခုလွ်င္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးစီ ခန္႔ထားေတာ္မူသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ခ်င္းလူမ်ဳိးအတြက္လည္း ရဟန္းမင္းႀကီး Benedict XVI သည္ ကေလးသာသနာနယ္ပယ္သစ္ သတ္မွတ္၍ ၎င္းကေလးသာသနာနယ္ပယ္ ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ရန္ အလြန္႐ုိေသထုိက္လွေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး Msgr. Felix Lian Khen Thang ကုိ ခန္႔အပ္ေပးေတာ္မူသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ ဆရာေတာ္ Msgr. Felix Lian Khen Thang သည္ (၂၉.၆.၂၀၁၀)ေန႔မွစ၍ ကေလးကက္သလစ္ သာသနာ၏ ဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ပလ’င္တင္ျခင္း(၀ါ) အခြင့္အာဏာေပးအပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္တြင္ သာသနာနယ္သစ္ သတ္မွတ္၍ ဆရာေတာ္သစ္မ်ား တုိးခ်ဲ႕ခန္႔ထားျခင္းသည္ ကက္သလစ္အသင္းေတာ္အတြင္း ကြဲျပားျခားနားမႈ မဟုတ္ဘဲ တုိးတက္မႈသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။

ကေလးကက္သလစ္သာသနာ ဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး Msgr. Felix Lian Khen Thang ၏ ကုိယ္ေရးရာဇ၀င္အက်ဥ္း

ေမြးေန႔သကၠရာဇ္ - ၂၅-၁၂-၁၉၅၉
ေမြးဇာတိ - ဂမ္ငုိင္ေက်းရြာ၊ တီးတိန္ၿမိဳ႕နယ္
ေဆးေၾကာျခင္း - ၉-၆-၁၉၆၇
ရဟန္းသိကၡာခံျခင္း - ၂၄-၂-၁၉၉၀
အမႈေတာ္ေဆာင္ျခင္း
၁၉၉၀-၁၉၉၂ - ဆုိင္းဇန္ေက်းရြာေက်ာင္းထုိင္
၁၉၉၃-၁၉၉၇ - ေရာမၿမိဳ႕ ပညာေတာ္သင္ယူ
၁၉၉၅-၁၉၉၇ - ေရာမၿမိဳ႕၌ သံတမန္ေရးရာပညာသင္ယူ
၁၉၉၇-၁၉၉၈ - အာဖရိကတုိက္၊ မဒါဂါစကားတြင္ ရဟန္းမင္းႀကီး ကုိယ္စားလွယ္၏ အတြင္းေရးမွဴး
၁၉၉၈-၂၀၀၂ - အာရွတုိက္၊ ဘဂၤလားေဒ႔ရွ္တြင္ ရဟန္းမင္းႀကီး ကုိယ္စားလွယ္၏ အတြင္းေရးမွဴး
၂၀၀၂-၂၀၀၄ - အာဖရိကတုိက္၊ ေမာ္႐ုိကုိတြင္ ရဟန္းမင္းႀကီး ကုိယ္စားလွယ္၏ အတြင္းေရးမွဴး
၂၀၀၅-၂၀၀၆ - ဟားခါးသာသနာ၏ အဓိပတိတာ၀န္
၃.၃.၂၀၀၆ - ရဟန္းမင္းႀကီးမွ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေၾကာင္း အမိန္႔စာထုတ္ျပန္
၆.၅.၂၀၀၆ - ဆရာေတာ္သိကၡာခံယူျခင္း
၂၂.၅.၂၀၁၀ - ရဟန္းမင္းႀကီးမွ ကေလးသာသနာဂုိဏ္းအုပ္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ေၾကာင္းအမိန္႔စာထုတ္ျပန္
၂၉.၆.၂၀၁၀ - ကေလးသာသနာဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္အျဖစ္ ပလ’င္တင္ပြဲအခမ္းအနား က်င္းပျခင္း
ေဆာင္ပုဒ္ - အကြၽႏု္ပ္သည္ ကုိယ္ေတာ္၏ အလုိေတာ္ကုိ ေဆာင္အံ႔ေသာငွါ သြားပါမည္ (ေဟ ၁၀း၇)

ကေလးကက္သလစ္သာသနာနယ္ရရွိျခင္း

မႏၲေလးသာသနာမွ တဆင့္ ျပင္သစ္သာသနာျပဳဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ခ်င္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း မင္းတပ္သုိ႔ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္တြင္လည္းေကာင္း၊ ခ်င္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း တြန္းဇံသုိ႔ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္တြင္လည္းေကာင္း စတင္ေရာက္ရွိလာၾကပါသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ခ်င္းျပည္နယ္တြင္ ကက္သလစ္ဘာသာ၀င္ လူဦးေရ တုိးတက္မ်ားျပားလာသည့္အေလ်ာက္ ခ်င္းတုိင္းရင္းသားမ်ားထဲမွ ရဟန္းဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားအျပင္ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ေပၚထြန္းလာ ခဲ႔ပါသည္။

ခ်င္းတုိင္းရင္းသားမ်ားအနက္ အဦးဆုံးေသာဆရာေတာ္မွာ ခ်င္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း၊ မင္းတပ္ၿမိဳ႕နယ္၊ သိန္းေလာင္းေက်းရြာမွ Bishop Nicholas Mang Thang ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ Bishop Nicholas Mang Thang သည္ (၁၁.၁.၁၉၈၉)ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္သိကၡာ ခံယူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းမင္းႀကီး John Paul II ၏ တာ၀န္ေပးခ်က္အရ ခ်င္းျပည္နယ္အား သာသနာနယ္သစ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ရန္ လုိအပ္ေသာျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ႔ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မႏၲေလးဂုိဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေအဦးသန္းေအာင္ႏွင့္ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္တုိ႔သည္ (၂၂.၉.၁၉၉၁)ေန႔စြဲျဖင့္ ေရာမၿမိဳ႕ရွိ ကက္သလစ္သာသနာ ျပန္႔ပြားေရးဆုိင္ရာ ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းခဲ႔ၾကသည္။

ထုိ႔ေနာက္ ရဟန္းမင္းႀကီး John Paul II သည္ (၂၁.၉.၁၉၉၂)ေန႔စြဲပါ အမိန္႔စာခြၽန္ေတာ္ျဖင့္ ဟားခါးသာသနာနယ္ပယ္သတ္မွတ္ေပး၍ သာသနာဂုိဏ္းအုပ္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္ကုိ ခန္႔အပ္ေပးေတာ္မူသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ (၂၁.၃.၁၉၉၃)ေန႔တြင္ ဟားခါးၿမိဳ႕၌ ဟားခါးသာသနာ ဆရာေတာ္ပလ’င္တင္ပြဲ ျပဳလုပ္က်င္းပခဲ႔ပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္လက္ထက္တြင္ ဟားခါးသာသနာေတာ္သည္ ပုိ၍ တုိးတက္လာသည့္အေလ်ာက္ ဟားခါးသာသနာေတာ္ကုိ ေတာင္ပုိင္းႏွင့္ ေျမာက္ပိုင္းဟု သာသနာနယ္ႏွစ္ခုခြဲ၍ ေရွးဦးစြာ စီစဥ္ခဲ႔ၿပီး ထုိမွတစ္ဆင့္ တီးတိန္၊ ဟားခါးႏွင့္ မင္းတပ္ဟူ၍ သာသနာနယ္ သုံးခုခြဲရန္ အႀကံရွိခဲ႔ပါသည္။

၎င္းကဲ႔သုိ႔ သာသနာနယ္ပယ္ တုိးခ်ဲ႕သတ္မွတ္ႏုိင္ရန္ ဆရာေတာ္သစ္မ်ားလည္း ခန္႔ထားရန္ လုိအပ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ရဟန္းမင္းႀကီး Benedict XVI သည္ (၃.၃.၂၀၀၆)ေန႔စြဲပါ အမိန္႔စာခြၽန္ေတာ္ျဖင့္ Msgr. Felix Lian Khen Thang အား ဆရာေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္၍ (၆.၅.၂၀၀၆)ေန႔တြင္ ဆရာေတာ္သိကၡာ ခံယူေတာ္မူသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ဟားခါးသာသနာဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး Nicholas Mang Thang ႏွင့္ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ႀကီး Felix Lian Khen Thang တုိ႔သည္ သာသနာေတာ္ တုိးတက္ရာ တုိးတက္ေၾကာင္း ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၾကပါသည္။

မႏၲေလးသာသနာမွ ဟားခါးသာသနာ ခြဲထုတ္ရန္ မႏၲေလးသာသနာ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး Alphonse U Than Aung ႏွင့္ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ႀကီး Nicholas Mang Thang တုိ႔သည္ ေရာမၿမိဳ႕ရွိ ကက္သလစ္သာသနာျပန္႔ပြားေရးဆုိင္ရာ ဌာနခ်ဳပ္သုိ႔ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းသကဲ႔သုိ႔ ဟားခါးသာသနာဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္ ႏွင့္ လက္ေထာက္ ဆရာေတာ္ႀကီး ဖီးလစ္လ်န္ခင္ထန္တုိ႔၏ စိတ္တူ သေဘာတူ ေလွ်ာက္ထား တင္ျပမႈေၾကာင့္ ရဟန္းမင္းႀကီး Benedict XVI သည္ (၂၂.၅.၂၀၁၀)ေန႔စြဲပါ အမိန္႔စာခြၽန္ေတာ္ျဖင့္ ကေလးဂုိဏ္းအုပ္သာသနာနယ္သစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ႔ၿပီး (၂၉.၆.၂၀၁၀)ေန႔တြင္ ကေလးၿမိဳ႕၌ ကေလးသာသနာဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ပလ’င္တင္ပြဲကို စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပပါသည္။

ကေလးကက္သလစ္ဂုိဏ္းအုပ္သာသနာအတြင္းရွိ စာရင္းအရ (၂၇.၆.၂၀၁၀)
၁။ ဆရာေတာ္ႀကီး - ၁ ပါး
၂။ ဘုန္းေတာ္ႀကီး - ၅၁ ပါး
၃။ ႏုိင္ငံျခား၌ပညာသင္ဘုန္းေတာ္ႀကီး- ၂ ပါး
၄။ ဒီကင္ - ၁ ပါး
၅။ သီလရွင္ - ၁၁၇ ပါး
၆။ ရဟန္းျဖစ္ေက်ာင္းသား - ၄၃ ဦး
၇။ ဓမၼဆရာမ်ား - ၂၂၅ ဦး
၈။ ကက္သလစ္အိမ္ေျခ - ၈၁၈၈ အိမ္
၉။ ကက္သလစ္လူဦးေရ - ၅၂၀၀၅ ဦး
၁၀။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးစီရင္စု - ၂၂ ခု

ဂ်ီ-လ်န္ထန္

တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အ႐ုိက္အရာကုိ ဆက္ခံေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား

ကက္သလစ္အသင္းေတာ္ႀကီးသည္ အရာခပ္သိမ္းတုိ႔၌ အလုံးစုံကုိ ျပည့္စုံေစေတာ္မူေသာ သခင္၏ ျပည့္စုံျခင္းတည္းဟူေသာ ခရစ္ေတာ္၏ ခႏၶာကုိယ္ျဖစ္၏။ (ဧဖက္ ၁း၂၃)။ ထုိ႔အျပင္ အသင္းေတာ္သည္ ေလာကရွိ ဘုရားသခင္၏ ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္သည္။ (ဒံေယလ ၂း၄၄၊ မာေတဦး ၁၆း၁၈-၁၉၊ မာေတဦး ၁၂း၂၉)

သခင္ေယဇူးသည္ ေကာင္းကင္ဘုံသုိ႔ တက္ေတာ္မမူမီ တပည့္ေတာ္ႀကီးတုိ႔အား ဤသုိ႔ မ္ိန္႔ေတာ္မူ၏။ "ေကာင္းကင္ဘုံ၌လည္းေကာင္း၊ ေျမႀကီးေပၚ၌လည္းေကာင္း စီရင္ပုိင္ခြင့္အာဏာ ရွိသမွ်ကုိ ငါ႔အား ေပးလွ်က္ရွိ၏။ သင္တုိ႔သည္ လူမ်ဳိးတကာတုိ႔ကုိ ငါ၏တပည့္ ျဖစ္ေစလွ်က္ ခမည္းေတာ္၊ သားေတာ္၊ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္၏ နာမေတာ္၌ ေဆးေၾကာၾကေလာ့။ ငါသည္ သင္တုိ႔အား ေပးသမွ်ေသာ ပညတ္ေတာ္တုိ႔ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းငွါ ဆုံးမၾကေလာ့။ ငါသည္ ကပ္ကမၻာကုန္သည့္တုိင္ေအာင္ သင္တုိ႔ႏွင့္အတူ အစဥ္ရွိမည္" (မာေတဦး ၂၈း၁၈-၂၀)

စီရင္ပုိင္ခြင့္အာဏာကုိ စုိးပုိင္ေတာ္မူေသာ သခင္သည္ တပည့္ေတာ္ႀကီးတုိ႔အား မိမိအာဏာကုိ လႊဲအပ္ေတာ္မူခဲ႔သည္။ တပည့္ေတာ္ႀကီးတုိ႔သည္ လူသားမ်ားျဖစ္၍ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ခႏၶာကုိယ္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းၾကမည္ ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္သြား သည့္တုိင္ေအာင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ မဟုတ္ (မာေတဦး ၅း၁၈) သျဖင့္ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အာဏာကုိ ထပ္ဆင့္ လႊဲအပ္ေပးျခင္းျဖင့္ အစဥ္တည္တံ႔ ခုိင္ၿမဲလွ်က္ ရွိ၏။ ထုိ႔အတူ Judas Iscariot ပ်က္စီးသြားေသာ္လည္း တပည့္ေတာ္ႀကီး သံေပတ႐ု ဦးေဆာင္၍ သံမာတီယားအား အာဏာအပ္ႏွင္းထားသျဖင့္ သံမာတီယားသည္ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အဖြဲ႕ထဲသုိ႔ ေရတြက္ျခင္း ခံရသည္။ (တမန္ေတာ္ ၁း၂၆)

ဤနည္းျဖင့္ ကာလအဆက္ဆက္ ကမၻာအႏွံ႔အျပားတြင္ ကုိယ္ေတာ္၏ႏုိင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ အသင္းေတာ္ႀကီးသည္ တည္တံ႔ျပန္႔ႏွံ႔လွ်က္ရွိသည္။ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သာမန္လူသားတစ္ေယာက္၏ စီရင္ထုံးဖြဲ႕ေသာ မူ၀ါဒမဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္မွတဆင့္ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ားသုိ႔ စီရင္ထုံးဖြဲ႕ေပးေသာ မူ၀ါဒ ျဖစ္သျဖင့္ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔ ေန႔စဥ္အၿမဲ ဤကဲ႔သုိ႔ ယုံၾကည္ျခင္းေမတၱာကုိ ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ၾကြားစြာ ရြတ္ဆုိၾကရသည္။ "မွားယြင္းျခင္းႏွင့္ကင္း၍ သစၥာသမာဓိႏွင့္ ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ အုိ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၊ ကုိယ္ေတာ္၏ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ သန္႔ရွင္းေသာ ကာသုိလိပ္ အသင္းေတာ္ သြန္သင္သမွ်ကုိ တည္ၿမဲစြာ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိပါသည္။"

အသင္းေတာ္သည္ AD-၃၃ ခုႏွစ္တြင္ အစျပဳ၍ မယ္ေတာ္မာရီယားႏွင့္ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ားကို အေျချပဳရာ သန္႔ရွင္းေသာ၀ိညာဥ္ေတာ္ ဆင္းသက္ျခင္းအားျဖင့္ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထုိမွတဆင့္ ကမၻာအႏွံ႔ ျပန္႔ႏွံ႕လာကာ လြန္ခဲ႔ေသာ (၇၅)ႏွစ္ၾကာ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္မွ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔၏ ခ်င္းေတာင္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ မတုိင္မီ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀)ေက်ာ္ မႏၲေလးဂုိဏ္းခ်ဳပ္သာသနာ လက္ေအာက္ရွိ သာသနာနယ္တစ္ခု အျဖစ္ ရပ္တည္ခဲ႔သည္။

ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားထဲမွ အဦးဆုံးေသာ ဆရာေတာ္

မႏၲေလးသာသနာသည္ အလြန္က်ယ္ျပန္႔သည့္အျပင္ ဘာသာတူမ်ားလည္း တုိးတက္မ်ားျပားလာသည္ႏွင့္အမွ် သာသနာနယ္တစ္ခုအျဖစ္ ရပ္တည္ႏုိင္သည့္ အေျခအေန ရွိသည့္အတြက္ ဂုိဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေအဦးသန္းေအာင္ အမွဴးျပဳ၍ ေလွ်ာက္လႊာ တင္သြင္းခ်က္အရ ဘုန္းေတာ္ႀကီး Rev. Fr. Nicholas Mang Thang (ယခုဆရာေတာ္) အား မႏၲေလးဂုိဏ္းခ်ဳပ္သာသနာ၏ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္အျဖစ္ ရဟန္းမင္းႀကီး ဒုတိယေျမာက္ ေယာဟန္ေပါလူးမွ (၂.၆.၁၉၈၈)ရက္ေန႔တြင္ တင္ေျမႇာက္ခန္႔အပ္လုိက္သည္။

ထုိ႔ေနာက္မွတဖန္ ဆရာေတာ္ႀကီးႏွစ္ပါး၏ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိခ်က္အရ (၂၁.၁၁.၁၉၉၂)ေန႔စြဲျဖင့္ ဟားခါးဂုိဏ္းအုပ္သာသနာသစ္ ထူေထာင္ေၾကာင္း ရဟန္းမင္းႀကီးမွ အမိန္႔စာခြၽန္ေတာ္ ထုတ္ျပန္ျခင္းအားျဖင့္ မႏၲေလးဂုိဏ္းခ်ဳပ္လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္သည္ ဟားခါးဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ႔ပါသည္။

ဆရာေတာ္ Felix Lian Khen Thang ႏွင့္ ကေလးသာသနာသစ္ ထူေထာင္ျခင္း

ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ Msgr. Felix Lian Khen Thang အား ဟားခါးဂုိဏ္းအုပ္သာသနာေတာ္၏ လက္ေထာက္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခဲ႔ေၾကာင္း ရဟန္းမင္းႀကီး Benedict XVI မွ (၂.၃.၂၀၀၆) ေန႔စြဲျဖင့္ အမိန္႔စာခြၽန္ေတာ္ ထုတ္ျပန္ခဲ႔ပါသည္။ ထပ္မံ၍ (၂၂.၅.၂၀၁၀)ရက္စြဲျဖင့္ ကေလး ဂုိဏ္းအုပ္သာသနာသစ္ ထူေထာင္ေၾကာင္းႏွင့္ ဆရာေတာ္ Felix Lian Khen Thang အား ကေလးဂုိဏ္းအုပ္သာသနာသစ္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ျခင္းအားျဖင့္ ဆရာေတာ္ Felix Lian Khen Thang သည္ ဟားခါးဂုိဏ္းအုပ္သာသနာ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ အျဖစ္မွ ကေလးကက္သလစ္သာသနာ ဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္လာခဲ႔သည္။

ေလးနက္ေသာအခ်က္ (၂)ရပ္

ရဟန္းမင္းႀကီးမ်ားသည္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါး ခန္႔အပ္ေသာအခါ ေလးနက္ေသာ အဓိပၸါယ္ဆုိသည့္ အခ်က္(၂)ရပ္ အၿမဲတမ္း ပါရွိသည္။

ပထမအခ်က္မွာ ခန္႔အပ္ေပးေသာ ရဟန္းမင္းႀကီးအပုိင္းျဖစ္၍ "ကြၽႏု္ပ္အား အပ္ႏွင္းထားေသာ တမန္ေတာ္ႀကီးတုိ႔၏ အာဏာကုိ အသုံးျပဳလွ်က္" ဟူေသာ စကားလုံးကုိ အၿမဲ သုံးစြဲထားသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ရဟန္းမင္းႀကီးသည္ သာမန္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၏ အႀကီးအကဲအျဖစ္ျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ားမွတဆင့္ ခရစ္ေတာ္သခင္၏ အပ္ႏွင္းထားေသာအာဏာေတာ္ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္အျဖစ္ ခန္႔အပ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ခုိင္မာေစသည္။

ဒုတိယအခ်က္မွာ အခန္႔အပ္ခံ ဆရာေတာ္အပုိင္းျဖစ္၍ "သက္ဆုိင္ရာသာသနာ၏ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္အျဖစ္သာ မခန္႔အပ္ဘဲ ဘြဲ႕ခံရာထူးတစ္ခုခုျဖင့္ ပူးတြဲခန္႔အပ္ခဲ႔ပါသည္။ ပုိမုိတိက်ေအာင္ တင္ျပရမည္ဆုိလွ်င္ ဆရာေတာ္ နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္အား "ဖေလႏူကေလတင္ဆီဘြဲ႕ခံ ဆရာေတာ္ႏွင့္ မႏၲေလးဂုိဏ္းခ်ဳပ္သာသနာ၏ လက္ေထာက္ ဆရာေတာ္" အျဖစ္ ပူးတြဲခန္႔အပ္ကာ ဆရာေတာ္ Felix Lian Khen Thang အား " Fessei ဘြဲ႕ခံဆရာေတာ္ႏွင့္ ဟားခါးဂုိဏ္းအုပ္သာသနာ၏ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္" အျဖစ္ ပူးတြဲခန္႔အပ္ခဲ႔သည္။

ဆုိလုိသည္မွာ ဤရာထူးႏွင့္ သာသနာသည္ ယခုမွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ အျခားေသာ အသင္းအဖြဲ႕တစ္ခုမဟုတ္ဘဲ ကက္သလစ္ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ေရွးတပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အေထာက္အထား ခုိင္မာေစျခင္း ျဖစ္သည္။

ပုံစံၾကည့္မည္ဆုိပါက တမန္ေတာ္ႀကီး ဂါၿဗီအဲလ္သည္ မယ္ေတာ္သခင္မအား အမိန္႔ေတာ္ျပန္စဥ္တြင္ "သူ၏အဘ ဒါ၀ိဒ္၏ ရာဇပလ’င္ကုိ ဘုရားသခင္သည္ သူ႕အားေပးေတာ္မူမည္။ သူသည္ ယာကုပ္၏ အမ်ဳိးအႏြယ္ကုိ အစဥ္အၿမဲ အုပ္စုိးလိမ္႔မည္။ သူ၏ႏုိင္ငံသည္လည္း ဆုံးျခင္းမရွိ " ဟု ဆုိထားသည္။ (လုကာ ၁း၂၂-၂၃) သခင္ေယဇူးသည္ အာျဗဟံမွ အစျပဳသည္။ (မာေတဦး ၁း၁-၁၆) အီစၥရာအဲလ္လူမ်ဳိးတုိ႔တြင္ ဘုရင္ျဖစ္ေသာ ဒါ၀ိဒ္မင္းႀကီး၏ ဘုရင္ရာထူးကို ဆက္ခံေနသလုိ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္လည္း အီစၥရာအဲလ္ လူမ်ဳိးသစ္ျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ႏုိင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ အသင္းေတာ္ႀကီးတြင္ အုပ္စုိးျခင္း အာဏာရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ အႀကီးအကဲျဖစ္ေသာ Pope ဆုိသည့္ စကားလုံးကုိ "ရဟန္းမင္းႀကီး" ဟု ျမန္မာလုိ ဘာသာျပန္ျခင္းသည္ ဆီေလ်ာ္သင့္ျမတ္လွေပသည္။

သုိးထိန္းရာထူး

သခင္ေယဇူးသည္ တပည့္ေတာ္ႀကီး သံေပတ႐ုအား သူ၏သုိးထိန္းမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရန္ တာ၀န္ထပ္မံ အပ္ႏွင္းထားသည္။ (ေယာဟန္ ၂၁း၁၅-၁၇) တပည့္ေတာ္ႀကီး ေပတ႐ုသည္လည္း သူ၏ လက္ေအာက္ သုိးထိန္းဆရာေတာ္မ်ားအား ထပ္မံလမ္းညႊန္ေပးခဲ႔သည္။ (ပ ပီတာ ၅း၁-၄) ရဟန္းမင္းႀကီးႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ဦးထုပ္(ေဒါက္ခ်ာ)ႏွင့္ ေတာင္ေ၀ွးသည္ သုိးထိန္းအမွတ္လကၡဏာမ်ား ျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားရျခင္း

ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားရာ ေရာက္၏။ သခင္ေယဇူးသည္ ဤကဲ႔သုိ႔ မိန္႔ဆုိထား၏။ "ငါ အမွန္ဆုိသည္ကား ငါေစလႊတ္ေသာသူကုိ လက္ခံေသာသူသည္ ငါ့ကုိ လက္ခံ၏။ ငါ့ကုိ လက္ခံေသာသူသည္ ငါ့ကုိ ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူကုိ လက္ခံ၏" (ေယာဟန္ ၁၃း ၂၀) ဘုရားသခင္သည္ ပုဂၢဳိလ္သုံးပါးေပါင္း ဘုရားတစ္ဆူ ျဖစ္သည္။ သားေတာ္ဘုရားကုိ လက္ခံ၍ ၀ိညာဥ္ေတာ္ဘုရားကုိ ပစ္ပယ္၍ မရပါ။ တပည့္ေတာ္ႀကီးမ်ားသည္လည္း ပုဂၢဳိလ္အားျဖင့္ (၁၂)ပါး ရွိခဲ႔ေသာ္လည္း သခင္ေယဇူး အပ္ႏွင္းထားသည့္ အာဏာစက္ တစ္ခုတည္းတြင္သာ တလုံးတ၀တည္း ျဖစ္သည္။ ထုိနည္းတူ သူတုိ႔၏ အ႐ုိက္အရာကုိ ဆက္ခံသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္လည္း ပုဂၢဳိလ္အားျဖင့္ မည္မွ်ပင္ ရွိေစကာမူ ဆရာေတာ္ ဘိသိက္မဂၤလာတစ္ပါးတည္းတြင္ တလုံးတ၀တည္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္တုိ႔သည္ သခင္ေယဇူး၏ သုိးသူငယ္မ်ား ပီသစြာျဖင့္ မည္သည့္ဆရာေတာ္ႀကီးမဆုိ ခ်စ္ခင္႐ုိေသေလးစားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ (ေယာဟန္ ၁၀း၂၆-၂၇)

ကေလးကက္သလစ္သာသနာမွ အထူးမွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳထုိက္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးသုံးပါး

၁။ ံ His Grace Archbishop Alphonse U Than Aung
ကြယ္လြန္သူ မႏၲေလးဂုိဏ္းခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေအ ဦးသန္းေအာင္သည္ ကေလးသာသနာသစ္ ထူေထာင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ပထမဆုံး လမ္းစဖြင့္ေပးေသာ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္သည္။ လက္ေထာက္ဆရာေတာ္ နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္ႏွင့္ လက္တြဲ၍ ဟားခါးကက္သလစ္သာသနာသစ္ ရရွိေရး ေလွ်ာက္လႊာတင္စဥ္ကတည္းက ေအာက္ပါအတုိင္း ထည့္သြင္း တင္ျပခဲ႔သည္။
ေလွ်ာက္လႊာအပုိဒ္ ၅ (က) "သာသနာသစ္၏ အမည္နာမ ေရြးခ်ယ္ျခင္း"
၁။ သာသနာသစ္တြင္ ခ်င္းျပည္နယ္ (၈)ၿမိဳ႕နယ္ ပါ၀င္ေပါင္းစည္းထားသျဖင့္ ဟားခါး ကက္သလစ္သာသနာဟု ေခၚသင့္သည္။ ေနာင္တြင္ ကေလးၿမိဳ႕သည္လည္း သာသနာသစ္အျဖစ္ သီးသန္႔ ခြဲထုတ္ႏုိင္ေသာ အေျခအေနရွိေၾကာင္း ႀကဳိတင္ သိေစအပ္ပါသည္။

ထုိ႔အျပင္ အပုိဒ္ ၅(က)/၂ တြင္ ကေလးၿမိဳ႕ကုိ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္အျဖစ္ ထားရွိရန္ ထပ္ဆင့္တင္ျပထားသည္။

(ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္၏ ရဟန္းသိကၡာခံသည့္ (၂၅)ႏွစ္ေျမာက္ ေငြစင္ဂ်ဴဗလီ အထိမ္းအမွတ္စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၂၉)တြင္ ႐ႈ) ထုိ႔ေၾကာင့္ ကြယ္လြန္သူ အဘ ဆရာေတာ္ႀကီး ေအ ဦးသန္းေအာင္အား ကေလး ကက္သလစ္သာသနာအေနျဖင့္ အထူးဂုဏ္ျပဳ ဂါရ၀ ျပဳအပ္ပါသည္။

၂။ ံHis Excellency Bishop Nicholas U Mang Thang

ဟားခါးသာသနာ ဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး နီေကာလားစ္ ဦးမန္းထန္သည္ ကေလးကက္သလစ္ သာသနာသစ္အတြက္ သာသနာဆုိင္ရာ အေမြအႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးခဲ႔သျဖင့္ ကေလးကက္သလစ္သာသနာအေနျဖင့္ အဆုံးမရွိေသာ ေက်းဇူးတင္ျခင္းႏွင့္အတူ ဂုဏ္ျပဳမွတ္တမ္းတင္ ကန္ေတာ့အပ္ပါသည္။

၃။ ံ His Excellency Bishop Felix Lian Khen Thang

ကေလးကက္သလစ္သာသနာ ဂုိဏ္းအုပ္ဆရာေတာ္ႀကီး Felix Lian Khen Thang သည္ တပည့္ေတာ္ႀကီး သံေယာဟန္ကဲ႔သုိ႔ ငယ္ရြယ္ပ်ဳိႏုလန္းဆန္းေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ကေလးကက္သလစ္သာသနာသစ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္း ေရာင္ျခည္ေတာ္အျဖစ္ ႀကိဳဆုိႏႈတ္ဆက္ရင္း ကုိယ္ေတာ္၏ ကုိယ္ပုိင္ေဆာင္ပုဒ္မ်ားျဖစ္ေသာ Felix is a man of intelligence. ႏွင့္ "Heb 6:10 ကုိယ္ေတာ္၏ အလုိေတာ္အတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ အကြၽႏု္ပ္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။" ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ႏွင့္အညီ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖင့္ ဂါရ၀ျပဳ ႀကိဳဆုိအပ္ပါသည္။

ဆရာ ဖရန္စစ္ လ်န္ခန္႔ေပါင္

ျမန္မာႏိုင္ငံကက္သလစ္အသင္းေတာ္၏စာရင္းအင္း ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
(၂၀၁၀ ခုႏွစ္ CBCB လမ္းၫႊန္စာအုပ္မွ)

၁။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား - ၁၉ ပါး
၂။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား - ၇၅၂ ပါး
၃။ ကိုရင္ႏွင့္ သီလရွင္မ်ား - ၂၇၄၉ ပါး
၄။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးစီရင္စုမ်ား - ၃၄၃ ခု
၅။ ဓမၼဆရာမ်ား - ၂၇၅၆ ဦး
၆။ ကက္သလစ္လူဦးေရေပါင္း - ၆၆၅၀၃၉ ဦး

အေပး - အယူ

"အေပး-အယူ"

"ၾကြက္ေသတစ္ခု အရင္းျပဳဆိုတဲ့" ျမန္မာစကားပံုကို ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒီစကားပံုမွာ သူဆင္းရဲေလး တစ္ေယာက္ဟာ ၾကြက္ေသကို အက်ဴိးရွိရွိ အသံုးခ်တတ္ေၾကာင့္၊ သူရဲ႕ ဘ၀မွာ သူေဌးသူၾကြယ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္လို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘိုးေဘးေတြက အိပ္ရာ၀င္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္အေနနဲ႔ လက္ဆင့္ကမ္း လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔ မိတ္ေဆြတို႔ကို တင္ျပခ်င္တာက ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကိုယ္ဘက္က ရင္းႏွီးမူ တစ္ခုေတာ့ ျပဳေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ တစ္ခုမေပးရင္ တစ္ခုမရႏူိင္တဲ့ ေလာကႀကီး အေၾကာင္းကိုေတာ့ မိတ္ေဆြ ေလာကသားအေပါင္း သိၾကၿပီးသားပါ။ ဒီလိုပါပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ဆက္ဆံတဲ့ အခါမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာမွမလုပ္ပဲန႕ဲေတာ့ ကုိယ္ေတာ္ရွင္က ဘာမွေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိက ဘာမွ မတတ္ႏူိင္ဦးေတာင္မွ ႀကိဳးစားမွဳ႕ တစ္ခုခုေတာ့ ျပရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္က ႀကိဳးစားမူကိုပဲ ၾကည့္ပါတယ္ ေအာင္ျမင္မူကို မၾကည့္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလမွ အံဖြယ္ တန္ခိုးေတာ္နဲ႔ၿပီးတဲ့ ေအာင္ျမင္မူေတြရွိခဲ့တာ ဒါေပမဲ့လည္း ဒီတန္ခုိးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေစခဲ့တဲ့ အခ်က္တုိင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္လူသားေတြရဲ႕ လုပ္အားကို အလုိရိွခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အသင္းေတာ္မွာ စာဆိုတစ္ခု႐ိွခဲ့ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ "ဘုရား႐ွင္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ကြၽန္ေတာ္တို႕ မပါဘဲနဲ႕ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရားရွင္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို ကြၽန္ေတာ္တို႕မပါဘဲနဲ႕ ကယ္တင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္က ကြၽန္ေတာ္တို႕ကို လြတ္လပ္မႈကေန ႐ုန္းထြက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ဇီးကုပ္ၿပီး နတ္ျပည္ကိုတင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။" ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ကို ကိုယ္ေတာ္ရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေပးသနားေတာ္မူေသာ လြတ္လပ္မႈကို သူကိုယ္တိုင္ မဖ်က္စီးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႕ အလိုမရွိဘဲနဲ႕ ဘုရားရွင္ဟာ ဘာကိုမွလုပ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ ကိုယ္တိုင္ စိတ္ပါ လက္ပါနဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေက်းဇူးေတာ္ေတြ ေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ရဲ႕ စြမ္းပကားေၾကာင့္သာလွ်င္ နိမ့္ညံ့တဲ့ လူသားေတြ၊ သိုးေက်ာင္းတဲ့ သူေတြ၊ တံငါသည္ေတြဟာ တရားေဟာ ပုဂိၢဳလ္ထူး၊ ပုဂိၢဳလ္ျမတ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုယ္ေေတာ္ရွင္ဟာ တန္ခိုးေတာ္တစ္ခုမွာ မုန္႕ငါးလံုးႏွင့္ ငါးႏွစ္ေကာင္ကေန ၿပီးေတာ့ လူငါးေထာင္ေလာက္ စားႏိုင္ေအာင္ ဖန္ဆင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ လူေတြမပါဘဲ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလူအားလံုးကို ေကြၽးေမြးဖို႕ရန္ ဒီလူေတြ ဆီကေန မုန္႕ငါးလံုးနဲ႕ ငါးႏွစ္ေကာင္ကို ကိုယ္ေတာ္ရွင္ ေတာင္းခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးေတာ္ျဖင့္ ပြားမ်ားေစခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕လည္း တစ္ဦးစီ တစ္ဦးစီ နားလည္ထားရမွာက မိမိက ဘာမွ်မလုပ္ဘဲနဲ႕ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ရွင္က ဘာေက်းဇူးေတာ္မွ ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အေသးအဖြဲ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေလး တစ္ခုဟာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ တန္ခိုးေတာ္နဲ႕ထိေတြ႕ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႕ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ရရွိ ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြ မိတ္ေဆြ အေနနဲ႕ အနည္းငယ္ လုပ္ၾကည့္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ရွင္ဟာ ဒီအနည္းငယ္ ကိုပဲ အပြား တိုးပြားေစပါလိမ့္မယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သင္ဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ထဲမွ ရရွိပါလိမ့္မယ္။

ဒီလို ေပးဆပ္တဲ့ေနရာ အခ်ိဳ႕က ခဏတာ ေပးဆပ္ၿပီးေတာ့ အခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ တသက္တာ ေပးဆပ္ၾကပါတယ္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမွဳ ေပးဆပ္ျခင္းဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္က ဘုရား႐ွင္ကို တုန္႔ျပန္တဲ့ ေက်းဇူးတရားပဲ့ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမ္ိ လက္သမားပညာတက္ရင္ ဒီပညာနဲ႔ ေပးဆပ္မယ္။ မိမိ ပန္းခ်ီးဆြဲတက္ရင္ မိမိတက္တဲ့ ပညာနဲ႔ ေပးဆပ္မယ္။ မိမိတက္တဲ့ ပညာနဲ႔ ေလာကရဲ႕လိုတဲ့ ေတာင့္တတဲ့ ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေပးဆပ္ရမွာ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး ယုတ္ဆြအဆုံး လက္ခုတ္တီးတက္ရင္းေတာင္ သူတစ္ပါးေတြ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အခါ သင္ဟာ အသုံးက်တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ရင္ထဲက ေမတၱာတရားသာ အဓိကပါ။

ေမတၱာတရား မပါပဲနဲ႔ ကမၻာႀကီးကုိ အုပ္စုိးေနတာထက္၊ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေပးတဲ့ ပန္းေလးတပြင့္က ပုိၿပီး တန္ဖုိး ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္က ဒီျဖဴစင္တဲ့ ဆပ္ကပ္မႈေတြကို ဆပြားတုိးေစၿပီးေတာ့ ကြၽနု္တုိ႔ကုိ ေအာင္ျမင္မႈ ဆုလာဒ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ ျပန္လည္ေပးအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လဲ ေအာင္ျမင္မႈ သရဖူကုိ ေဆာင္းႏုိင္ရေအာင္လုိ႔ မိမိမွာရွိတဲ့ ကုိယ္စီ ကုိယ္စီ ပညာရပ္ေတြ၊ ကုိယ္ရဲ႕ ျပည့္၀မႈေတြကို ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ စုပုံအပ္ၿပီး လုိအပ္သမွ် ဆုေတြကို ဘုရားရွင္ဆီမွာ ေတာင္းခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းတဲ့ဆုတုိင္း ရနုိင္ၿပီးေတာ့၊ ႀကံသမွ်ေအာင္၊ ေအာင္သမွ် လႈဒါန္းႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။

ကေလာင္

ရလိုလို ... ေပးခက္ခက္

ရလိုလို ... ေပးခက္ခက္

တစ္ပါးသူတို႕ ကိုယ့္အေပၚ ၾကင္နာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ လိုခ်င္ပါသည္။

ကိုယ့္ေပၚသူတစ္ပါး နားလည္မွဳထား
စာနာတတ္မွဳမ်ားလည္း ေမွ်ာ္လင့္ၿမဲ။

တစ္ပါးသူမ်ား ကိုယ့္အားဆက္ဆံ ေျပာဆိုျပန္ရင္
ခ်ိဳလြင္စကား ႏူးည့ံအေျပာမ်ားသာ ေစာင့္စားကာ အၿမဲလိုလား။

ကိုယ့္အေပၚမတရားမွဳ တစ္ခုမွမလိုလား ဟစ္ေႀကာ္တစ္အား
ေတာ္လွန္တုိက္ဖ်က္ မတရားမႈအတြက္တဲ့။

ကိုယ္ကမွားကာ ခ်ိဳ႕ယြင္းစြာပင္ ထိခိုက္ျပန္ရင္
တစ္ပါးသူမွ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ အႀကိမ္ခုႏွစ္ဆယ္ ခုႏွစ္လီတိုင္ပင္။

ဒါေတြ-...ဒါေတြ--...-
လိုကာ လိုသာ လိုခ်င္ပါလည္း
ကိုယ့္ဖက္ကသာ ေပးဖို႔ရာျဖင့္
လြန္စြာမွပင္ခက္သည္ထင့္။

ေတြးၾကည့္ပါ---ကိုယ္လိုလားရာ တစ္ပါးသူမွာလည္း
လိုအပ္ၿမဲမို႕ ေပးႏိုင္ရန္ဖို႔ ႀကိဳးစားစို႕လား။ ။

(႐ွင္မာေတဦး ၇း၁၂-၁၈း၂၂)

အင္၀ုိင္းပန္ (SJA)